Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-275/16/JKT
z 30 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 28 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Rz 1162/15, wniosku z 28 maja 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 czerwca 2015 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconych należności z tytułu zakupu usług przelotu na rzecz pośredników - spółek bądź biur podróży - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconych należności z tytułu zakupu usług przelotu na rzecz pośredników - spółek bądź biur podróży.

W dniu 2 września maja 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak IBPB-1-3/4510-94/15/JKT, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Pismem z 15 września 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 września 2015 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 15 października 2015 r. Znak IBPB-1-3/4510-1-6/15/JKT Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie. Pismem z 6 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 10 listopada 2015 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z 9 grudnia 2015 r. Znak IBPB-1-3/4510-3-4/15/JKT Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 28 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Rz 1162/15 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 28 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Rz 1162/15 wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. BKIP 1 kwietnia 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także jako: „Spółka”) jest spółką prawa handlowego. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych. Loty wykonywane na trasach międzynarodowych:

1. mogą zaczynać się w Polsce (np. K. – W. - I., R. - F. - N.), lub
2. odbywają się wyłącznie poza granicami Polski (np. K. - K., F. - S. - R.).
   
   

Bilety są zakupywane u pośredników - firm mających siedziby na terytorium RP, tj. polskich spółek, bądź polskich biur podróży.

Zakup biletu potwierdzany jest fakturą wystawioną przez pośrednika (firmę mającą siedzibę na terytorium RP, polskie biuro podróży), zawierającą zazwyczaj nazwę przewoźnika i trasę przelotu. Kwota wskazana na fakturze przelewana jest na rachunek bankowy pośrednika.

Na niektórych fakturach pośrednik dokonuje adnotacji, że jest agentem działającym w imieniu i na rzecz zagranicznego przewoźnika (większość faktur jednak nie posiada tej adnotacji). Faktura taka wyszczególnia wówczas oddzielenie cenę biletu oraz cenę innych usług jak np.: opłata lotniskowa, opłata za wystawienie biletu, dodatkowa opłata serwisowa. Zagraniczni przewoźnicy wykonujący loty to m.in. L., U., czy A. Spółka nie posiada certyfikatów rezydencji tych przewoźników.

W odpowiedzi na wezwanie z 13 lipca 2015 r., Znak IBPB-1-3/4510-94/15/JKT ujętej w piśmie z 22 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 lipca 2015 r.), Spółka wskazała, że podmioty od których nabywa bilety lotnicze są rezydentami polskimi, dokonują one jako pośrednicy sprzedaży biletów zarówno polskich, jak i zagranicznych przewoźników (sprzedają bilety różnych przewoźników). Pośrednicy/biura podróży, od których Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych są akredytowanymi agentami Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych (IATA). Rozliczają się z International Air Transport Oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie. Od niektórych z podmiotów pośrednicy/biura podróży posiadają swój nr agenta IATA, do International Air Transport Association Oddział w Polsce wnoszą płatności za sprzedaż biletów lotniczych, są polskimi rezydentami, podlegają kontroli i szczegółowym instrukcjom IATA, sprzedają bilety lotnicze wszystkich zrzeszonych w IATA przewoźników. Wnioskodawca wskazał, że niektóre podmioty posiadają pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu tych przewoźników, inni że takiego nie posiadają.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz pośredników - spółek bądź biur podróży mających siedzibę na terytorium RP w związku z zakupem biletów lotniczych, których loty odbywają się na trasach opisanych w stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt i art. 4 przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się w wysokości 10% tych przychodów. Aby Spółka zobowiązana była do poboru podatku u źródła od wypłacanego wynagrodzenia powinny być spełnione dwie przesłanki: usługi na jej rzecz powinno świadczyć zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej oraz zagraniczny kontrahent powinien osiągać na terytorium RP przychody. Przy czym, co niezwykle istotne przepis ten ma zastosowanie do podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu.

W ocenie Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku u źródła w związku z zakupem biletów lotniczych, albowiem zakupu biletów dokonuje od polskich podmiotów - tj. spółek z siedzibą na terytorium RP oraz biur podróży również z siedzibą na terytorium RP.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych również dlatego, że zdarzenia, których skutkiem jest osiągnięcie przychodów mają miejsce poza terytorium Polski. Loty, na które nabywane są bilety odbywane są na trasach międzynarodowych, tj. poza terytorium RP, chociaż zdarza się również, że początek lotu (wylot) zaczyna się na terytorium RP.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z art. 3 ust. 2 ustawy CIT wynika, że opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlega wynagrodzenie pod warunkiem, że dochód jest osiągany na terenie Polski. Oznacza to, przy braku przepisów, które określałyby zasady ustalania miejsca osiągnięcia przychodu, że dochód jest osiągnięty tam, gdzie zostały wykonane czynności, które dały źródło temu dochodowi.

Ustawa nie wyjaśnia bliżej, według jakich kryteriów kwalifikować dochody osiągane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Jednakże przy określaniu położenia źródła danego dochodu, powołać można się na pismo Ministerstwa Finansów z 24 lipca 2001 r., Sygn.: PB4/AK-8214-1045-277/01. Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że za źródło dochodów położone w Polsce uznać należy m.in.:

1. dochody uzyskane przez nierezydentów dzięki prowadzonej z terytorium Polski działalności gospodarczej, bez względu na formę prowadzenia tej działalności, w tym za pośrednictwem oddziału, przedstawicielstwa lub zależnego przedstawiciela oraz z działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej prowadzonej na terytorium Polski (...).
2. dochody nierezydentów z tytułu opłat za przewóz ładunków lub osób przyjętych do przewozu w portach polskich (w tym lotniczych).
   
   

W ocenie Spółki, nie można pojęcia „dochody osiągane” utożsamiać z pojęciem „dochody wypłacane, pochodzące, otrzymywane z terytorium Polski”. Pod pojęciem „terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów” należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności lub położone są nieruchomości (źródło), które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą. Czynnością taką nie jest wypłata pieniędzy, wypłata jest elementem finalnym całego procesu osiągania dochodu (wyrok NSA w Warszawie; sygn. II FSK 2144/08).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 12 września 2012 r., (Sygn. akt I SA/Kr 882/12) wskazał, że: na gruncie polskiego prawa podatkowego nie można wiązać ograniczonego obowiązku podatkowego nierezydenta z uzyskaniem przychodu od kontrahenta, który jest spółką polską, na postawie umowy o wykonanie usług, których realizacja nie jest związana z terytorium Rzeczypospolitej.

W orzecznictwie podkreśla się, że dochód jest osiągnięty na terytorium RP, gdy rezultat usługi w postaci powstania lub powiększenia przychodów następuje u usługodawcy na terytorium Polski. O zastosowaniu ograniczonego obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy CIT, można mówić tylko wówczas, kiedy „efekt usługi będzie wykorzystany w Polsce”. Nie wystarczy, aby rezultat usługi świadczonej przez zagranicznego kontrahenta odnosił się do polskiego podmiotu prawnego (zlecenia wykonania usług dokonał polski przedsiębiorca i wypłata wynagrodzenia za wykonanie usługi dokonana została z majątku polskiego przedsiębiorcy) - tak wyrok NSA z 4 lipca 2013 r. sygn. II FSK 2200/11. W ocenie Wnioskodawcy, o źródle dochodów położonym w Polsce można mówić tylko wtedy, gdy takie źródło dochodów trwale związane jest z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tzn. to w Polsce dokonywane są przez podatnika czynności prowadzące do uzyskania przychodu, a to nie ma miejsca w opisanym stanie faktycznym.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji, gdy bilety lotnicze nabywane są od pośrednika, usługi te stanowią usługi pośrednictwa handlowego i również z tego powodu nie pobiera się od nich podatku u źródła. Przychody z tytułu pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego nie mieszczą się w żadnym z przypadków wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w którym to został określony katalog należności wypłacanych przez polskie podmioty, podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązany do jego pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego jest podmiot polski.

Jako argument przemawiający za tym, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru podatku u źródła jest również to, że Wnioskodawca nie jest w stanie określić jaka część kwoty zapłaconej za bilety dotyczy samej usługi przewozu, a jaka stanowi, np. prowizję agenta, czy inne usługi jak opłata lotniskowa. Jak wskazano bowiem w opisie stanu faktycznego, na niektórych fakturach pośrednik wyszczególnia oddzielenie cenę biletu oraz cenę innych usług jak np.: opłata lotniskowa, opłata za wystawienie biletu, dodatkowa opłata serwisowa.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy nie jest on zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z zakupem biletów lotniczych albowiem:

• przede wszystkim zakupu biletów dokonuje od polskich podmiotów - tj. spółek z siedzibą na terytorium RP oraz biur podróży również z siedzibą na terytorium RP, a przepis nakładający pobór podatku u źródła dotyczy podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu,
• bilety lotnicze nabywane są od pośrednika, a od usług pośrednictwa nie jest pobierany podatek u źródła,
• ponadto rezultat usługi - lot wykonywany jest poza terytorium RP, dotyczy to również sytuacji, gdy lot rozpoczyna się w Polsce, gdyż efekt usługi jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę poza terytorium RP.
  
  

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 2 września 2015 r. Znak IBPB-1-3/4510-94/15/JKT Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie prawomocnym wyrokiem z 28 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Rz 1162/15 uchylił zaskarżoną interpretację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Sąd w pierwszej kolejności stwierdził, że w związku z sądową kontrolą zaskarżonej interpretacji występują dwa elementy sporne, a mianowicie: czy w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej osiągają dochód na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz, czy Spółka jest płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, w wypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze. Zasady logiczno-formalne nakazują rozstrzygnięcie zakreślonych elementów spornych według wyżej podanej kolejności. Jednak jednoznaczne przesądzenie, że Spółka w przedstawionym stanie faktycznym, przy uwzględnieniu stanu prawa mającego do niego zastosowanie, nawet przy stwierdzeniu że zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej osiągają dochód na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, nie będzie płatnikiem, zwalnia Sąd od kontroli stanowiska Ministra Finansów w zakresie pierwszej z kwestii spornych. W konsekwencji istota sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy w sytuacji gdy spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych od pośrednika, będącego spółką bądź biurem podróży mającym siedzibę na terytorium RP, będzie ona zobowiązana do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz pośredników - w związku z zakupem biletów lotniczych, których loty odbywają się na trasach opisanych w stanie faktycznym.

W uzasadnieniu ww. wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie stwierdził, że dla wskazania płatnika, czyli podmiotu na którym ciąży obowiązek poboru powyższego podatku, zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 1 pdop. Zgodnie z tym przepisem osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 pdop, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku, zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, certyfikatem rezydencji uzyskanym od podatnika. Zakres podmiotowy wynikający z treści przytoczonego powyżej przepisu jest zatem jednoznaczny - obowiązek ten dotyczy jedynie podmiotów, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 pdop, m.in. z tytułu przychodów uzyskanych na terenie RP przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, na rzecz podmiotu objętego ograniczonym obowiązkiem podatkowym. Ustawodawca nie kładzie zatem nacisku na kwestię ponoszenia wydatku w sensie ciężaru ekonomicznego określonego świadczenia, ani też na kwestię stosunku prawnego pomiędzy oferującym usługę przewozu zagranicznym przedsiębiorstwem a jego klientem, ale odwołuje się w sposób wyraźny do czynności technicznej jaką jest dokonywanie wypłaty należności z określonych w treści ustawy tytułów. Należy zatem uznać, że to kwestia dokonywania wypłaty środków z określonych w ustawie tytułów, ma zasadnicze znaczenie dla wskazania płatnika, zobowiązanego do ewentualnego poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Z treści przedstawionego przez stronę stanu faktycznego sprawy wynika, że wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje zakupu biletów lotniczych zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej od pośredników mających siedziby na terytorium RP - polskich spółek, bądź polskich biur podróży. Zakup biletu potwierdzany jest fakturą wystawioną przez pośrednika, a kwota wskazana na fakturze przelewana jest na rachunek bankowy pośrednika. W treści zadanego pytania, wnioskodawca akcentuje również fakt wypłacania wynagrodzenia (zapłaty za bilet) na rzecz pośredników - spółek bądź biur podróży mających siedzibę na terytorium RP.

Tym samym, nie sposób uznać, że wnioskodawca uiszczając równowartość ekonomiczną ceny biletu lotniczego, powiększoną o należną pośrednikowi prowizję, spełnia desygnaty normy prawnej z art. 26 ust. 1 pdop, która uzależnia obowiązek pobrania podatku u źródła tj. funkcję płatnika, od faktu dokonywania wypłaty, czyli przekazania środków na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, która to transakcja powoduje uzyskanie ewentualnych przychodów na terytorium RP. Wnioskodawca ponosi bowiem ekonomiczny ciężar świadczenia, jednakże nie dokonuje wypłaty środków z tytułu określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 4 pdop, a jedynie w związku z nim - bezpośrednich wypłat z tytułów o których mowa, dokonuje pośrednik.

Sąd podziela, przy tym reprezentowany w orzecznictwie pogląd, że podmiotem, który dokonuje wypłat i który, kierując się miejscem siedziby podatnika, może zastosować postanowienia odpowiedniej umowy międzynarodowej odnośnie określenia właściwej stawki podatku, czy też w ogóle od tego opodatkowania odstąpić, jeżeli dana umowa zawiera takie regulacje, pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej uzyskanego od podatnika - jest pośrednik, profesjonalnie zajmujący się tego rodzaju transakcjami. To on bowiem zaspokaja roszczenia podatnika mającego siedzibę za granicą i dysponuje bądź nie, certyfikatem rezydencji podatkowej tego podatnika, uprawniającym go, zgodnie z umową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, do niepobrania podatku (por. wyrok WSA w Poznaniu z 23 lutego 2011 r. w sprawie I SA/Po 821/10).

W ocenie Sądu, za przyjęciem powyższej literalnej wykładni art. 26 ust. 1 pdop, przemawia również wykładnia celowościowa i systemowa tego przepisu. Uzależnienie funkcji płatnika od dokonywania wypłat, a co za tym idzie obciążenie obowiązkami płatnika stosunkowo wąskiej i wyspecjalizowanej grupy podmiotów pośredniczących w zawieraniu umów przewozu z przedsiębiorstwami zagranicznymi, jawi się jako racjonalny zabieg ustawodawcy, będący emanacją dążenia do powierzenia obowiązków płatnika, fachowym i bezpośrednim współpracownikom podmiotów zagranicznych, którzy dają najlepszą gwarancję rzetelnego wywiązania się z tego obowiązku, przy stosunkowo najmniejszym obciążeniu. Nie sposób bowiem nie zauważyć, że ewentualne; uzyskanie certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego, jest mniej skomplikowane dla stałego profesjonalnego współpracownika, aniżeli byłoby dla okazjonalnego klienta.

Przyjęcie powyższej wykładni czyni również zadość zasadzie zupełności uregulowania, przeciwdziałając usunięciu spod zakresu opodatkowania, części czynności dokonywanych w zakresie usług przewozu lotniczego. Przy przyjęciu bowiem, stanowiska Ministra Finansów, który funkcję płatnika przyporządkował do klienta zagranicznego przedsiębiorstwa - w sposób automatyczny powstałby problem sposobu opodatkowania analogicznych czynności dokonywanych na rzecz osób fizycznych, nieobjętych zakresem działania omawianej normy prawnej.

W ocenie Sądu, jedynie zaprezentowana wyżej wykładnia art. 26 ust. 1 pdop, zapewnia zupełność i zgodność omawianej normy z całością przepisów prawa podatkowego.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, jak również treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 28 maja 2015 r. stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.