Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-80/16-2/AMN
z 1 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2016 r. (data wpływu 28 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydaniem nagród o wartości przekraczającej 760 zł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydaniem nagród o wartości przekraczającej 760 zł.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

(…) S.A. (dalej jako: „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest Bankiem z siedzibą w Polsce, wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności bankowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1376).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Bank organizuje akcje i programy promocyjne skierowane do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (dalej jako: „klienci”). Oferowane klientom promocje mają na celu uatrakcyjnienie oferowanych przez Bank usług oraz zwiększenie poziomu ich sprzedaży. W ramach organizowanych przez Bank akcji i programów promocyjnych klientom wypłacane są nagrody w postaci świadczenia pieniężnego. Możliwość otrzymania nagrody przysługiwać może zarówno obecnym jak i potencjalnym klientom Banku, przy czym otrzymanie świadczenia pieniężnego uzależnione jest od spełnienia przez klienta określonych warunków wskazanych w regulaminie danej promocji lub produktu objętego promocją. Warunki te mogą polegać na przykład na zawarciu przez klienta z Bankiem umowy na określony produkt objęty promocją, dokonaniu określonej liczby transakcji z wykorzystaniem określonego produktu bankowego, dokonaniu transakcji o określonej wartości z wykorzystaniem określonego produktu bankowego, dokonaniu powyższych transakcji ze wskazanymi przez Bank podmiotami, przynależności klienta do określonej grupy docelowej, do której skierowana jest dana promocja. W przypadku spełnienia warunków danej promocji klient ma gwarancję uzyskania nagrody w postaci świadczenia pieniężnego.

Wartość świadczenia pieniężnego wypłacanego klientom może być z góry określona bądź też może być uzależniona od liczby lub kwot transakcji dokonanych przez klienta przy użyciu karty debetowej, karty kredytowej lub rachunku rozliczeniowego. Świadczenia pieniężne wypłacane są klientom za okres rozliczeniowy lub każdorazowo po dokonaniu transakcji uprawniającej do otrzymania premii, a wartość świadczenia pieniężnego wypłaconego jednorazowo (tj. wartość jednorazowej nagrody przekazywanej klientowi a nie suma wartości wszystkich przekazanych mu nagród w ramach określonej promocji) przekracza kwotę 760 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenia dokonywane przez Bank na rzecz klientów w związku z opisanymi akcjami i programami promocyjnymi stanowią nagrody wydawane w ramach sprzedaży premiowej, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdof, od których Bank – jako płatnik podatku zobowiązany jest do pobierania zryczałtowanego 10% podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia dokonywane przez Bank na rzecz klientów w związku z opisanymi akcjami i programami promocyjnymi stanowią nagrody wydawane w ramach sprzedaży premiowej, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdof, od których Bank – jako płatnik podatku zobowiązany jest do pobierania zryczałtowanego 10% podatku.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdof od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową. uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 – w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Zgodnie zatem z powyższym przepisem przychód z tytułu:

• nagrody otrzymanej przez klienta w związku ze sprzedażą premiową towarów i usług,
• gdy jednorazowa wartość nagrody przekracza kwotę, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o pdof,

− podlega opodatkowaniu zryczałtowanym 10% podatkiem.

Przepisy ustaw podatkowych nie zawierają jednak legalnej definicji pojęcia sprzedaży premiowej. Zdaniem Wnioskodawcy, ustalenie znaczenia tego pojęcia należy dokonać w oparciu o obowiązujące reguły wykładni, a zatem należy odwołać się przede wszystkim do wykładni językowej (gramatycznej) tj. powszechnego/potocznego rozumienia analizowanych słów. Według Słownika Języka Polskiego PWN pojęcie sprzedaż jest rozumiane jako odstępowanie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującemu za określoną sumę. Także termin premia nie został zdefiniowany ani w przepisach podatkowych, ani przepisach kodeksu cywilnego. Natomiast z perspektywy językowej premia to nagroda za coś, często mająca zachęcić do czegoś osobę nagradzaną (według Słownika Języka Polskiego PWN).

Powyższe rozumienie analizowanych sformułowań jest podzielane przez judykaturę, organy podatkowe oraz doktrynę prawa podatkowego.

I tak np. w uchwale NSA z dnia 25 czerwca 2007 r. (sygn. akt II FPS 5/06), Sąd stwierdził, że pojęcie (sprzedaż premiowa – przyp. Wnioskodawcy) składa się z dwóch wyrazów i oznacza sprzedaż, z którą związane jest przyznawanie nagród (podkreślenie Wnioskodawcy). „Sprzedaż” jest pojęciem cywilistycznym i oznacza odstąpienie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującego za określoną cenę, natomiast określenie „premia” oznacza nagrodę za coś, dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czegoś, często mającą zachęcić do czegoś osobę nagrodzoną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 25 czerwca 2013 r. (sygn. akt I SA/Gd 621/13) stwierdził że: „(…) rolą sprzedaży premiowej jest na ogół motywowanie kontrahenta do dokonywania zwiększonych zakupów, intensywniejszego korzystania z określonej rodzajowo oferty przedsiębiorcy (podkreślenie Wnioskodawcy), wyrobienie określonych, korzystnych z punktu widzenia sprzedawcy przyzwyczajeń klienta, zwiększenie jego lojalności i zainteresowania oferowanymi produktami. Te cele pozostają natomiast zbieżne z wskazanymi przez wnioskodawcę celami banku organizującego opisany program lojalnościowy związany z wypłatą nagród (premii)”.

Podobne stanowisko zostało przedstawione w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 stycznia 2013 r. (sygn. akt I SA/Wr 1416/12) oraz w wyroku Wojewódzkie Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 2248/12), a także NSA w wyroku z dnia 28 sierpnia 2007 r. (sygn. akt II FSK 1167/05). W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 sierpnia 2014 r. (sygn. IBPBII/1/415-443/14/ASz) stwierdzono: „sprzedaż premiowa jest umową sprzedaży, zawartą między sprzedawcą a kupującym, połączoną jednak z przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu.” Podobnie w tym zakresie wypowiadają się przedstawiciele doktryny prawa podatkowego (J. Marciniuk (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz. Wyd. 13, Warszawa 2012). Ponadto Minister Finansów w piśmie z dnia 6 grudnia 1995 r. (sygn. PO4/AK-722-1110/95) wskazał, że „nieodzownym elementem sprzedaży premiowej, odróżniającym ją od konkursów lub gier jest gwarancja uzyskania premii po spełnieniu warunków (podkreślenie Wnioskodawcy) wskazanych w regulaminie”.

Mając na uwadze powyżej powołane orzecznictwo, nagrodą związaną ze sprzedażą premiową w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o pdof, będzie przyznana w ramach promocji premia jeżeli:

• ma ona na celu motywowanie klienta do intensywniejszego korzystania usług znajdujących się w ofercie organizatora promocji oraz
• przyznanie przez organizatora promocji premii klientowi nie jest uzależnione od czynników losowych, a zatem istnieje gwarancja uzyskania świadczenia w ramach promocji po spełnieniu przez klienta określonych warunków.
  
  

Przyznanie świadczenia pieniężnego w ramach organizowanych przez Bank akcji i programów promocyjnych uzależnione jest od nabycia przez klienta usług świadczonych przez Bank poprzez zawarcie umowy na określony produkt bankowy lub zwiększenie intensywności korzystania z usług świadczonych przez Bank. W ramach zawartych umów oraz spełnienia innych wskazanych w regulaminie warunków. Warunkiem otrzymania świadczenia jest zatem w pierwszej kolejności posiadanie statusu klienta Banku, wskutek czego następuje powiązanie nagrody z dokonywaną przez Bank sprzedażą usług. Świadczenia wydawane w ramach promocji nie są uzależnione od żadnego czynnika o charakterze losowym, co oznacza, że nagroda jest przekazywana każdemu klientowi uczestniczącemu w akcji promocyjnej, który spełni przewidziane w regulaminie promocji warunki. Ponadto Bank organizując opisane akcje promocyjne, ma na celu uatrakcyjnienie swojej oferty a w konsekwencji – zwiększenie poziomu sprzedaży swoich usług bankowych.

W efekcie, w ocenie Wnioskodawcy, będące przedmiotem zapytania akcje i programy promocyjne, w ramach których wszystkim klientom spełniającym warunki określone w regulaminach promocji przyznawane są świadczenia pieniężne, powinny być zaklasyfikowane jako sprzedaż premiowa, a zatem przyznawane klientom świadczenia stanowią nagrodę związaną ze sprzedażą premiową. W konsekwencji – w sytuacji gdy jednorazowa wartość wypłacanych świadczeń przekracza kwotę 760 zł – świadczenia pieniężne wypłacane przez Bank w ramach opisanych promocji podlegać będą opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdof.

W ocenie Wnioskodawcy, na powyższą ocenę nie ma wpływu fakt, iż z dniem 1 stycznia 2015 r. wprowadzono do art. 30 ust. 1 ustawy o pdof punkt 4b, który stanowi, iż od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych od banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów, w związku z promocjami oferowanymi przez te podmioty – w wysokości 19% świadczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, wprowadzenie art. 30 ust. 1 pkt 4b do ustawy o pdof nie wpływa na fakt, iż po 1 stycznia 2015 r. do nagród związanych ze sprzedażą premiową nadal może znaleźć zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o pdof.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o pdof, nie zastąpił żadnej innej dotychczasowej normy lecz wprowadził dodatkową regulację w zakresie swojej hipotezy. Przepis ten objął bowiem obowiązkiem poboru podatku przez płatnika niektóre z przychodów, stanowiących do końca 2014 r. przychody z innych źródeł, rozliczane samodzielnie przez podatnika.

Za takim stanowiskiem przemawia szeroko określony katalog świadczeń do których stosuje się art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o pdof. Powołany przepis odnosi się bowiem do świadczeń wydawanych przez banki i inne instytucje finansowe w ramach prowadzonych przez te podmioty promocji. Termin „promocja” – podobnie jak wcześniej analizowany termin „sprzedaż premiowa” – nie zawiera swojej legalnej definicji na gruncie ustawy o pdof. W orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyrok NSA z 11 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 2009/11) przyjmuje się znaczenie terminu „promocja” zgodne z definicją zawartą w Wielkim Słowniku Wyrazów Obcych pod red. M. Bańko wyd. PWN W-Wa 2005 r., zgodnie z którą promocja to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań”. Z powyższej definicji wynika, że określenie „promocja” obejmuje różne działania podejmowane celem zwiększenia popularności produktów. Na podstawie powyżej przywołanych definicji można wskazać, że motywem organizowania zarówno „sprzedaży premiowej” jak i „promocji” jest zamiar zwiększenia popularności produktu przedsiębiorcy. Przy czym, działania podatnika w ramach „sprzedaży premiowej” ograniczają się jedynie do wydania nagrody na rzecz klienta, który dokonał zakupu określonego produktu/usługi. Natomiast w zakresie „promocji” mieszczą się także wszelkie inne działania zmierzające do zwiększenia popularności produktu przedsiębiorcy.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że „sprzedaż premiowa” powinna być uznana za szczególną formę „promocji”. W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdof stanowi przepis szczególny (lex specialis) w stosunku do art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o pdof, który będzie przepisem ogólnym (lex generalis). W konsekwencji do świadczeń wydawanych przez Bank w ramach opisanych akcji promocyjnych zastosowanie powinien mieć zatem art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdof, jako przepis o charakterze szczególnym względem art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o pdof.

Za taką wykładnią powyższych przepisów przemawia również ratio legis art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o pdof. Z uzasadnienia do ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) wprowadzającej art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o pdof wynika, że celem wprowadzenia powyższego przepisu było to „aby zamiast opodatkowania tych przychodów na zasadach ogólnych, poboru 19% zryczałtowanego podatku dochodowego dokonywał bank u źródła. Po zakończeniu roku podatkowego bank zamiast wystawiania informacji PIT-8C byłby obowiązany jedynie do sporządzenia rocznej deklaracji podatkowej PIT-8AR”.

Z powołanego fragmentu uzasadnienia jednoznacznie wynika, że celem wprowadzenia art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o pdof nie było zwiększenie stawki opodatkowania przychodów związanych ze sprzedażą premiową banków z 10% do 19%, a jedynie uproszczenie poboru podatku od świadczeń wydawanych w ramach promocji, w stosunku do których przed 1 stycznia 2015 r. istniał obowiązek wystawiania informacji PIT-8C, a więc niemieszczących się w zakresie regulacji art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdof.

Ponadto przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym takie same świadczenia, w zależności od tego, jaki podmiot wydawałby nagrodę, podlegałyby opodatkowaniu stawką 19% lub stawką 10%, mogłoby prowadzić do naruszenia zasady równości wobec prawa oraz zasady sprawiedliwości opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy dla opodatkowania nagród związanych ze sprzedażą premiową bez znaczenia powinien pozostawać status podmiotu wypłacającego dane świadczenie. W ocenie Wnioskodawcy przyjęcie kryterium opartego tylko i wyłącznie o formalny, niemający faktycznego wpływu na charakter świadczenia, status podmiotu wypłacającego dane świadczenie, nie znajduje uzasadnienia na gruncie zasad prawa podatkowego.

Fakt, że wypłaty dokonuje bank lub inna instytucja finansowa, nie powinien być bowiem uznany w omawianym przypadku za cechę relewantną, mogącą uzasadniać różnicę w możliwości skorzystania ze zwolnienia podatkowego w analogicznych okolicznościach. W ocenie Wnioskodawcy elementem różnicującym zasady opodatkowania może być charakter wypłacanego świadczenia, nie zaś formalny status dokonującego wypłaty. Co za tym idzie skoro banki, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe i instytucje finansowe dokonują wypłaty nagród analogicznych do nagród wypłacanych przez inne podmioty, brak jest podstaw do różnicowania sytuacji podatkowej odbiorcy tych świadczeń tylko z uwagi na charakter podmiotu wypłacającego. W ocenie Banku stanowiłoby to naruszenie obowiązującej na gruncie przepisów prawa podatkowego podstawowej zasady równości.

W sposób najbardziej ogólny zasadę równości wyraża art. 32 Konstytucji RP. Przepis ten – jak stwierdził Trybunat Konstytucyjny w orzeczeniu z dnia 20 listopada 2002 r. (sygn. akt K 41/02) – znajduje swą szczególną egzemplifikację w art. 84 Konstytucji, stanowiącym o powszechności opodatkowania i obowiązku ponoszenia ciężarów publicznych, którym odpowiada niejako od strony negatywnej – prawo do równych przywilejów (ulg) podatkowych. Przepis ten wprowadza zasadę powszechności i równości opodatkowania i jest wyrazem zasady równości na gruncie prawa podatkowego. Na temat zachowania zasady równości wypowiadały się również sądy administracyjne. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 marca 2006 r. (sygn. akt II FSK 440/05) stwierdził, iż „zgodnie bowiem z obowiązujący w tej technice interpretacyjną zasadą, wtedy gdy jest to możliwe, należy tak wyłożyć przepis, aby był on w zgodzie z Konstytucją. Korzystając z tej możliwości należy odrzucić takie drogi interpretacyjne, które prowadzą do odczytania przepisu jako niekonstytucyjnego. Za taką interpretacją przemawia zasada równości wobec prawa statuowana w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Odstępstwo od tej zasady może być akceptowane jedynie w przypadku, gdy zróżnicowanie jest racjonalnie uzasadnione, nie może ono być ustalone według arbitralnie przyjętych założeń, zróżnicowanie sytuacji prawnej kategorii podmiotów musi pozostawać w odpowiedniej proporcji w stosunku do sytuacji podmiotów, które takiemu zróżnicowaniu nie podlegają, zróżnicowanie musi być zgodne z innymi zasadami czy możliwościami reprezentowanymi w Konstytucji/por. wyrok TK z dnia 17 stycznia 2001 r. K 5/00 – OTK 2001 nr 1 poz. 2, wyrok TK z dnia 20 października 1998 r. K 7/98 – OTK 1998 nr 6 poz. 96, a także A. Gomułowicz: Zasada sprawiedliwości podatkowej w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego Aspekt materialny, Dom Wydawniczy ABC 2003, str. 90/”. Podobnie NSA wypowiedział się w wyroku NSA z 25 maja 2006 r. (sygn. akt I FSK 990/05) stwierdzając, że „wynikająca z zasady sprawiedliwości, zasada równości podmiotów, znajdująca oparcie normatywne w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, na gruncie prawa podatkowego przejawia się bowiem w równości opodatkowania, nie zaś sankcji, które wynikają z konkretnych zachowań bądź zaniedbań zobowiązanego. Zasada równości wymaga przede wszystkim tego, aby w odniesieniu do takich samych zdarzeń podatkowoprawnych, stosować te same następstwa podatkowe”.

Podobnie wypowiedział się Trybunat Konstytucyjny, który wskazał, iż konstytucyjna zasada równości wobec prawa polega na tym, że wszystkie podmioty prawne (adresaci norm prawnych charakteryzujących się daną cechą istotną (relewantną) w równym stopniu, mają być traktowane równo. A więc według jednakowej miary, bez różnicowań zarówno dyskryminacyjnych, jak i faworyzujących (wyrok Trybunatu Konstytucyjnego z dnia 9 marca 1988 r., sygn. U 7/87).

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdza również jednolite w tym zakresie stanowisko organów podatkowych wyrażone w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 lipca 2015 r., (sygn. IPPB4/4511-683/15-2/MP);
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 stycznia 2015 r. (sygn. IBPBII/1/415-838/14/AŻ);
• Interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 kwietnia 2015 r. (sygn. IBPBII/1/4511-74/15/AŻ);
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 lutego 2015 r. (sygn. ILPB1/415-1255/14-4/AMN);
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 lutego 2015 r. (sygn. ILPB1/415-1255/14-3/AMN);
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2015 r. (sygn. IPPB2/415-826/14-2/MG);
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2015 r. (sygn. IPPB4/415-947/14-2/MS).
  
  

W kontekście powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia pieniężne wypłacane klientom na podstawie opisanych we wniosku akcji i programów promocyjnych, są nagrodami związanymi ze sprzedażą premiową w rozumieniu ustawy o pdof. W związku z tym w sytuacji gdy jednorazowa wartość wypłacanych świadczeń przekracza kwotę 760 zł, Bank jako płatnik podatku, powinien pobierać zryczałtowany 10% podatek, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego, podatkiem dochodowym nie są objęte wyłącznie dochody wymienione w art. 21, 52, 52a i 52c ww. ustawy oraz dochody, od których zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Z kolei art. 11 ust. 2b ww. ustawy stanowi, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono katalog źródeł przychodów, wyszczególniając m.in. inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy - w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) z tytułu świadczeń otrzymanych od banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów, w związku z promocjami oferowanymi przez te podmioty, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy - w wysokości 19% świadczenia.

Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W myśl art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na mocy art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Aby jednak wartość nagród związanych ze sprzedażą premiową zwolniona była z podatku dochodowego, spełnione muszą być następujące warunki:

• nagroda związana być musi ze sprzedażą premiową towarów lub usług,
• jednorazowa wartość nagrody nie może przekroczyć kwoty 760 zł,
• sprzedaż premiowa nie dotyczy nagród otrzymanych przez osoby w związku z prowadzoną przez nie pozarolniczą działalnością gospodarczą.
  
  

Pomimo, że ustawodawca posłużył się w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wyrażeniem „sprzedaż premiowa”, to jednak nie sformułował tego pojęcia w ustawie. Sprzedaż premiowa nie została również uregulowana w ustawie Kodeks cywilny, jako jeden ze szczególnych rodzajów sprzedaży.

Wskazaną wyżej ustawą zmieniającą doprecyzował jedynie, że sprzedaż premiowa dotyczy zarówno towarów jak i usług.

Wobec powyższego, przychody z nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług, opodatkowane do tej pory na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zastosowaniu zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 68 cytowanej ustawy, od 1 stycznia 2015 r. nadal podlegają opodatkowaniu na podstawie tych przepisów.

W związku z powyższym dla potrzeb zastosowania przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68 cytowanej ustawy konieczne jest ustalenie definicji sprzedaży premiowej w oparciu o dostępne reguły wykładni.

Stosując wykładnię językową wyrażenia „sprzedaż premiowa” zauważyć należy, iż składa się ono z dwóch elementów, wymagających zdefiniowania, mianowicie terminu „sprzedaż” oraz „premiowa”.

Pojęcie umowy sprzedaży zostało zdefiniowane i uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). I tak, treść art. 535 i następnych stanowi, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedawcy cenę.

Sprzedaż jest zatem umową dwustronnie zobowiązującą, a skutkiem jej zawarcia jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny. Świadczenie jednej strony jest więc odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. W takim ujęciu umowa sprzedaży ma charakter umowy wzajemnej. Świadczenia stron mają charakter ekwiwalentny, jednakże w znaczeniu subiektywnym. Z istoty swej umowa ma charakter odpłatny. Odpowiednikiem świadczenia sprzedawcy jest umówiona cena, a więc ustalona przez strony i wyrażona w pieniądzu wartość rzeczy lub prawa.

Za premię uznać należy nagrodę za coś, dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czegoś – internetowy Słownik języka polskiego (www.sjp.pwn.pl). Innymi słowy pojęcie to służy dla określenia świadczenia, które otrzymuje ktoś, kto zachował się w sposób określony przez przyznającego premię. Przymiotnik „premiowy” należy zatem rozumieć jako odnoszący się do powyżej zdefiniowanej premii.

Należy także zwrócić uwagę na przepis art. 353 § 1 ustawy Kodeks cywilny, który stanowi, że zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Natomiast zgodnie z § 2 art. 353 Kodeksu cywilnego, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Zatem strony umowy sprzedaży mogą wzbogacić treść łączącego je stosunku w granicach swobody kontraktowania, tzn. mogą wprowadzić do niego określone postanowienia, których treść lub cel nie sprzeciwiają się właściwości (naturze) sprzedaży, ustawie lub zasadom współżycia społecznego. Do tego rodzaju postanowień należy zobowiązanie sprzedawcy do spełnienia dodatkowego świadczenia (nagrody) w przypadku zakupu przez kupującego określonego towaru. Postanowienia takie stanowią elementy dodatkowe, zastrzeżone w treści umowy przez strony.

W związku z powyższym, mając na uwadze powyższe ustalenia i powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, iż „sprzedaż premiowa” jest umową sprzedaży, zawartą między sprzedawcą a kupującym, połączoną jednak z przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu. Na skutek zawarcia tej umowy po stronie sprzedawcy powstaje obowiązek przeniesienia na kupującego własności rzeczy i wydania mu rzeczy, jak również wydania (przekazania) kupującemu premii, w związku z dokonanym przez niego zakupem, której wartość nie jest objęta ceną kupowanego towaru. Otrzymanie premii jest gwarantowane, albowiem przyznawane jest przez sprzedawcę kupującemu w zamian za to, że ten dokonał zakupu określonego towaru lub usługi, na warunkach wskazanych przez sprzedającego (np. w określonej ilości, o określonej wartości, czy też określonego rodzaju towarów/usług). Po stronie kupującego powstaje obowiązek zapłaty ceny sprzedaży oraz uprawnienie do otrzymania premii.

Z punktu widzenia możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy w przypadku wypłaty nagród w ramach sprzedaży premiowej znaczenie ma fakt, czy jednorazowa wartość nagrody nie przekroczy 760 zł.

Poprzez pojęcie „jednorazowa wartość nagrody”, o którym mowa w powołanym powyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć wartość każdej odrębnie wygranej przez uczestnika nagrody. Bez znaczenia dla możliwości skorzystania z powyższego zwolnienia pozostaje ilość otrzymanych w ciągu roku nagród oraz łączna ich wartość. Zatem wartość nagrody pieniężnej określonej w odniesieniu do jednego zdarzenia uprawniającego do jej otrzymania stanowi jednorazową wartość nagrody w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy wskazać, że obowiązujący od dnia 1 stycznia 2015 r. dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis art. 30 ust. 1 pkt 4b nie uniemożliwia zastosowania zwolnienia podatkowego zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 68 tej ustawy. Wprowadzony przepis nie zastąpił żadnej innej dotychczasowej normy lecz wprowadził dodatkową regulację w zakresie swojej hipotezy. Tym samym do dochodów z tytułu nagród związanych ze sprzedażą premiową będzie miał zastosowanie przepis art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także − jeżeli zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia – przepis art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Bank organizuje akcje i programy promocyjne skierowane do klientów − osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej − w ramach których klientom wypłacane są nagrody w postaci świadczenia pieniężnego o wartości przekraczającej 760 zł. Oferowane klientom promocje mają na celu uatrakcyjnienie oferowanych przez Bank usług oraz zwiększenie poziomu ich sprzedaży. Otrzymanie świadczenia pieniężnego uzależnione jest od spełnienia przez klienta określonych warunków wskazanych w regulaminie danej promocji lub produktu objętego promocją. W przypadku spełnienia warunków danej promocji klient ma gwarancję uzyskania nagrody w postaci świadczenia pieniężnego.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy stwierdzić należy, że świadczenia dokonywane przez Bank na rzecz klientów w związku z opisanymi akcjami i programami promocyjnymi stanowią nagrody wydawane w ramach sprzedaży premiowej, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od których Bank – jako płatnik podatku zobowiązany jest do pobierania zryczałtowanego 10% podatku. W konsekwencji na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i odprowadzania podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz sporządzania deklaracji PIT-8AR, zgodnie z art. 42 ust. la tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.