Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1552/15-3/AA
z 24 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 19 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów,
• ustalenia wartości początkowej znaku towarowego,
• przychodów.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 28 stycznia 2016 r. znak ILPB1/4511-1-1552/15-2/AA na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

W treści ww. wezwania poinformowano, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie lub uzupełnienie wniosku jedynie o dopłatę spowoduje, że wniosek zostanie rozpatrzony według kolejności przedstawionych w nim zdarzeń w jakich wystąpią wszystkie niezbędne elementy do wydania interpretacji indywidualnej, w pozostałej zaś części zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

Wskazano, że w przypadku częściowego uzupełnienia wniosku, podanie będzie podlegało rozpatrzeniu w tym zakresie, w jakim wystąpią wszystkie niezbędne elementy do wydania interpretacji indywidualnej. W pozostałej części wniosek zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

Wezwanie zostało wysłane w dniu podpisania, tj. 28 stycznia 2016 r. na adres wskazany przez Wnioskodawczynię. W dniu 18 lutego 2016 r., po dwukrotnym zawiadomieniu przez Urząd o pozostawieniu pisma w placówce (…), tj. w dniu 1 lutego 2016 r. oraz 9 lutego 2016 r., do tut. Organu wpłynął z Urzędu zwrot przedmiotowego pisma, z adnotacją „Zwrot nie podjęto w terminie”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Mąż Wnioskodawczyni ma zamiar w przyszłości przekazać Wnioskodawczyni w formie darowizny prawo własności intelektualnej. Przedmiotem darowizny byłoby prawo z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego słowno-graficznego, udzielone na podstawie przepisów Rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (dalej: „Prawo”). Między małżonkami panuje ustrój rozdzielności majątkowej.

Na dzień zawarcia umowy darowizny, Prawo wchodzić będzie w skład majątku męża Wnioskodawczyni. Mąż nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ww. Prawa. Innymi słowy Prawo nie podlegało i do dnia darowizny nie będzie podlegać amortyzacji. Procedura mająca na celu uzyskanie Prawa toczy się w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (skrót: OHIM). Na chwilę obecną mężowi Wnioskodawczyni przysługuje wyłącznie prawo ze zgłoszenia wspólnotowego słowno-graficznego znaku towarowego. Wnioskodawczyni zakłada, że w 2015 r. dojdzie do rejestracji ww. wspólnotowego znaku towarowego i w konsekwencji ojciec stanie się właścicielem Prawa. Po zarejestrowaniu wspólnotowego znaku towarowego i nabyciu Prawa przez męża Wnioskodawczyni, zamierza on przekazać je Wnioskodawczyni tytułem darowizny. Umowa darowizny zostałaby zawarta na terytorium Polski. W chwili zawarcia umowy darowizny Prawa będą należeć do majątku odrębnego męża i zostaną - w wyniku zawartej umowy darowizny - przekazane do osobistego majątku Wnioskodawczyni.

W umowie darowizny Prawa zostanie określona jego wartość, która zostanie przyjęta na podstawie wyceny dokonanej przez biegłego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od spadków i darowizn - wartość rynkowa. Mąż Wnioskodawczyni ponosił i prawdopodobnie będzie ponosić wydatki związane z wytworzeniem Prawa (np. wydatki na opracowanie logo, stworzenie wzorów graficznych, itp.), jego ustanowieniem oraz utrzymaniem (koszty obsługi prawnej, koszty odpowiednich zgłoszeń, itp.). Ponoszone przez męża koszty wytworzenia oraz ustanowienia i utrzymania Prawa są lub będą niższe od wartości rynkowej Prawa ustalonej przez biegłego.

Po otrzymaniu darowizny, Wnioskodawczyni zarejestruje działalność gospodarczą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie wykorzystywała, otrzymane tytułem darowizny Prawo przez okres dłuższy niż rok. Z tej też przyczyny, zamierza wprowadzić otrzymane Prawo do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć umowę lub umowy z osobami trzecimi (lub osobą trzecią), na mocy których upoważni takie osoby trzecie (lub osobę trzecią) do odpłatnego korzystania z Prawa i będzie wykazywać przychody z tytułu opłat licencyjnych, na podstawie wystawianych faktur VAT. Taką umowę Wnioskodawczyni może zawrzeć m.in. ze spółką (dalej: „Spółka”), w której wspólnikiem będzie ona sama lub mąż. Zgodnie z umową podmiot upoważniony do korzystania z Prawa będzie uiszczać na rzecz Wnioskodawczyni opłaty. Opiaty te będą uiszczane cyklicznie np. miesięcznie lub kwartalnie. W zawartej umowie określone zostaną zasady korzystania z Prawa. Wnioskodawczyni zakłada, że będzie ponosić koszty i inne ciężary związane z Prawem, w szczególności będzie uiszczać opłaty okresowe z tytułu ochrony Prawa oraz będzie pokrywać koszty postępowań przed sądami i innymi organami powołanymi do orzekania w sprawach Prawa. Wnioskodawczyni będzie też zobowiązana do przyjęcia na siebie odpowiedzialności z tytułu ewentualnych roszczeń osób trzecich, jeśli takie roszczenia zgłaszane byłyby względem Prawa. Po zawarciu umowy Wnioskodawczyni będzie zatem prowadzić m.in. działalność w zakresie dzierżawy własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40.Z; podklasa ta obejmuje działalności związane z dzierżawą własności intelektualnej i podobnych produktów, za którą pobierane są opłaty w formie tantiemów lub opłat licencyjnych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy w związku z nabyciem w drodze darowizny Prawa, które będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, będzie miała ona prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z nabyciem w drodze darowizny Prawa, które będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, będzie miała ona prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: Ustawa PIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem koszty poniesione:

• ostatecznie,
• w celu osiągnięcia przychodów lub,
• w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów
• i niewymienione w art. 23 ust. 1 Ustawy PIT.
  
  

Kryterium celowości zawarte w przytoczonym powyżej przepisie interpretować należy z uwzględnieniem subiektywizacji do najlepszego, racjonalnego rozumowania i wiedzy podatnika, które jednak da się zweryfikować za pomocą obiektywnego związku przyczynowo-skutkowego. Co więcej, w orzecznictwie, piśmiennictwie słusznie wskazuje się, że o zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów nie rozstrzyga faktyczne zrealizowanie zamierzonego celu. W sytuacji braku następstwa działania podatnika, poniesiony koszt może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli został on „poniesiony w sposób racjonalny, albowiem mógł - z uwagi na obiektywne uwarunkowania - przyczynić się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów” (tak: S. Babiarz, L. Błystak, B. Dauter i inni, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Wrocław 2009, s. 411).

Z art. 22 ust. 8 Ustawy PIT, wynika z kolei, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 45a Ustawy PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zdaniem Wnioskodawczyni, żaden z wyżej wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 45a Ustawy PIT, przypadków nie zachodzi w stosunku do niego.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 Ustawy PIT, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a ust. 1 Ustawy PIT.

Zgodnie zaś z art. 22m ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT, okres wykonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż 60 miesięcy.

W ocenie Wnioskodawczyni, Prawa mieszczą się w kategorii z art. 22b ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT. Ustawodawca wyraźnie mówi bowiem o prawach „określonych” w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410 z późn. zm., dalej: „p.w.p”), a nie o prawach np. „zarejestrowanych”, czy też „na które została udzielona ochrona” w zgodzie z tą ustawą. Innymi słowy, jeśli tylko Prawo, jakie zostanie darowane, jest zidentyfikowane (określone) w powołanej ustawie, możliwa będzie jego amortyzacja. Chodzi więc tutaj o wskazane w ww. ustawie, m.in. prawo ochronne (bądź prawo z rejestracji) na wzór użytkowy, wzór przemysłowy, znak towarowy, oznaczenie geograficzne, czy też topografię układów scalonych. Zatem prawo ochronne (bądź prawo z rejestracji) na wzór użytkowy, wzór przemysłowy, znak towarowy, oznaczenie geograficzne, czy też topografię układów scalonych niekoniecznie musi być związane z ochroną uzyskaną na gruncie p.w.p. Może ono mieć swoje źródło - tak jak w przypadku Prawa - w prawie europejskim.

Reasumując, skoro Prawo, stanowiące wartość niematerialną i prawną, będzie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, zaktualizuje się uprawnienie do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej w koszty uzyskania przychodów.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawczyni można powołać się na interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 lipca 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-451/14/BK, z 6 grudnia 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-1134/11/CzP,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 grudnia 2013 r., Znak: ILPB4/423-340/13-6/MC, z 30 września 2011 r. Znak: ILPB4/423-231/11-2/DS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2012 r., Znak: IPPB3/423-554/12- 3/PK1, z 23 sierpnia 2012 r. Znak: IPPB3/423-372/12-2/PK1, z 18 stycznia 2012 r. Znak: IPPB1/415-1020/11-2/EC, z 13 grudnia 2011 r., Znak: IPPB3/423-827/11-2/PK1, z 11 lipca 2011 r., Znak: IPPB3/423-246/11-4/MS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 kwietnia 2012 r., Znak: ITPB3/423-38a/12/DK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Wnioskodawczyni słusznie uważa, że będzie miała prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od darowanej od męża wartości niematerialnej i prawnej, tj. prawo własności intelektualnej, które będzie wykorzystywane przez Zainteresowaną w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny prawo własności intelektualnej. Przedmiotem darowizny byłoby prawo z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego słowno-graficznego. Prawo nie podlegało i do dnia darowizny nie będzie podlegać amortyzacji. Po otrzymaniu darowizny Wnioskodawczyni zarejestruje działalność gospodarczą, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie wykorzystywała, otrzymane tytułem darowizny Prawo przez okres dłuższy niż rok. Z tej też przyczyny Wnioskodawczyni zamierza wprowadzić otrzymane prawo do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na uwadze powyższe w pierwszej kolejności należy określić, czy prawo ochronne na znak towarowy spełnia przesłanki uznania go za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 ww. ustawy.

Prawo ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn. zm. - art. 6 ust. 1).

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 1 i 2 ustawy Prawo własności przemysłowej).

W myśl art. 121 powołanej ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 tej ustawy).

Wobec powyższego prawo ochronne na znak towarowy mieści się w kategorii praw określonych w ustawie – Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega amortyzacji.

W konsekwencji, w związku z nabyciem przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny prawa, Zainteresowana będzie miała prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od ww. prawa.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że w dniu 24 lutego 2016 r. wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego oraz w zakresie przychodów został rozstrzygnięty postanowieniem o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr ILPB1/4511-1-1552/15-4/AA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.