Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-665/15-3/IR
z 4 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) i w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 1649, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2015 r. (data wpływu 31 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2016 r. (data wpływu 19 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności przeniesienia na Dzierżawcę kosztu ubezpieczenia dzierżawionej nieruchomości, położonej w … przy ul. …, za usługę ubezpieczeniową objętą zwolnieniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności przeniesienia na Dzierżawcę kosztu ubezpieczenia dzierżawionej nieruchomości, położonej w …przy ul. …, za usługę ubezpieczeniową objętą zwolnieniem oraz sposobu jej udokumentowania.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 lutego 2016 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

…- Miasto na prawach powiatu (dalej jako: Wnioskodawca lub Miasto) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako: VAT). Miasto jest właścicielem nieruchomości położonej w …przy ul…., którą wydzierżawia na podstawie umowy dzierżawy nr …z dnia 20 maja 2014 r. zawartej z …Sp. z o.o (dalej jako: Dzierżawca lub Spółka). Nieruchomość zabudowana jest budynkiem hali wystawienniczej oraz budynkiem parkingu wielopoziomowego.

Umowa dzierżawy reguluje kwestie czynszu dzierżawnego w § 3, zaś kwestie ponoszenia kosztów ubezpieczenia nieruchomości zabudowanej oddanej w dzierżawę w § 6 pkt 5. Zgodnie z treścią § 3 ust. 1 umowy dzierżawy Dzierżawca płacić będzie Wydzierżawiającemu miesięczny czynsz dzierżawny określony na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego z dnia 22 lipca 2013 r. wraz z należnym podatkiem VAT w wysokości zgodnej z przepisami obowiązującymi na dzień wystawienia faktury, który na dzień zawarcia umowy wynosi 23%.

Zgodnie z zapisami § 6 pkt 5 umowy dzierżawy Dzierżawca zobowiązany jest w szczególności do ponoszenia kosztów ubezpieczenia nieruchomości zabudowanej oddanej w dzierżawę; nota obciążająca kosztami ubezpieczenia nieruchomości zabudowanej oddanej w dzierżawę będzie wystawiana przez Wydzierżawiającego za okres ubezpieczenia:

• od dnia zawarcia umowy do dnia 31 grudnia 2014 r. - w terminie do dnia 13 czerwca 2014r.,
  

• za każdy kolejny roczny okres ubezpieczenia - w terminie do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego,
  

• w ostatnim roku obowiązywania umowy - za okres ubezpieczenia od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r. - w terminie do dnia 31 marca 2017 r.
  
  

W przypadku naruszenia zapisów § 6 umowy dzierżawy, stosownie do § 11 ust. 2 umowy dzierżawy, Wydzierżawiający ma prawo rozwiązać umowę dzierżawy bez zachowania okresu wypowiedzenia. Całe mienie będące własnością Miasta jest ubezpieczane w ramach umowy ubezpieczenia. Obecna umowa zawarta jest na okres 3 letni z … (umowa z dnia 30 grudnia 2013 r.). Ubezpieczyciel został wybrany przez Miasto w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. Miasto dokonuje płatności za ubezpieczenia w 4 rocznych ratach, zgodnie z terminami wynikającymi ze wskazanej umowy oraz w oparciu o polisy ubezpieczeniowe wystawiane w cyklach rocznych.

Stosownie do treści art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 1990 r. Nr 16, poz. 95 ze zm.), do zadań Prezydenta Miasta należy gospodarowanie mieniem komunalnym. Zgodnie natomiast z art. 12 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 1997 r. Nr 115, poz. 741 z póź.zm) jednostka samorządu terytorialnego jest zobowiązana do gospodarowania nieruchomościami w sposób zgodny z zasadami prawidłowej gospodarki.

Wypełniając powyższe obowiązki Miasto uznaje za konieczne objęcie ubezpieczeniem wszystkich nieruchomości zabudowanych, w tym wydzierżawionych. W pojedynczych przypadkach - gdy tak stanowi umowa dzierżawy - obowiązek ubezpieczenia majątku zgodnie z zakresem wskazanym przez Wnioskodawcę w umowie dzierżawy, spoczywa na dzierżawcy. Co do zasady dzierżawca pobiera pożytki z przedmiotu dzierżawy, jednocześnie ponosząc koszty jej funkcjonowania. W związku z tym skoro Miasto opłaca składkę za ubezpieczenie nieruchomości oddanych w dzierżawę, koszt ten przenosi na dzierżawcę.

Wnioskodawca opłaca składkę ubezpieczeniową od całej wartości mienia według zasady ustalonej w umowie ubezpieczenia. Jednocześnie, stosując tę samą zasadę, Miasto precyzyjnie wylicza składkę za ubezpieczenie poszczególnych nieruchomości oddanych w dzierżawę i obciąża nią dzierżawcę nie doliczając żadnych dodatkowych opłat czy też marży.

Miasto obciąża kosztem ubezpieczenia Dzierżawcę raz do roku, przyjmując, iż świadczy ono usługi ubezpieczeniowe, które zwolnione są z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Reasumując, w niniejszym stanie faktycznym, Wnioskodawca:

• wystawia każdego miesiąca fakturę za czynsz dzierżawny opodatkowany stawką 23% VAT;
  

• cztery razy do roku opłaca składkę za ubezpieczenie całego zgłoszonego do ubezpieczenia mienia Miasta, płatność następuje na rzecz…. na podstawie polisy ubezpieczenia mienia od wszystkich ryzyk (bez faktury);
  

• wystawia raz do roku notę obciążającą Dzierżawcę kosztem ubezpieczenia nieruchomości przekazanej w dzierżawę.
  
  

W piśmie z dnia 16 lutego 2016 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z umową dzierżawy nieruchomości (§ 6 pkt 5 umowy), Dzierżawca zobowiązany jest do „ponoszenia kosztów ubezpieczenia nieruchomości zabudowanej oddanej w dzierżawę; nota obciążająca kosztami ubezpieczenia nieruchomości zabudowanej oddanej w dzierżawę będzie wystawiana przez Wydzierżawiającego za okres ubezpieczenia:

• od dnia zawarcia umowy do dnia 31 grudnia 2014 r. - w terminie do dnia 13 czerwca2014 r.,
  

• za każdy kolejny roczny okres ubezpieczenia - w terminie do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego,
  

• w ostatnim roku obowiązywania umowy - za okres ubezpieczenia od dnia 01 stycznia 2017 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r. — w terminie do dnia 31 marca 2017 r.”.
  
  

W związku z powyższym, Dzierżawca ma jedynie obowiązek „ponoszenia kosztów ubezpieczenia” jeżeli zdecyduje się na polisę ubezpieczeniową zawartą przez Miasto. Umowa nie wyklucza jednak możliwości zawarcia przez Wnioskodawcę umowy ubezpieczenia we własnym zakresie - w takim przypadku strony dokonałyby odpowiedniej modyfikacji umowy dzierżawy poprzez wykreślenie powyższego zapisu.

Odnosząc się do kwestii czy Dzierżawca ustala warunki ubezpieczenia i ma wpływ na zapisy umowy Wnioskodawca wskazał, że w przypadku, gdy umowa ubezpieczenia nieruchomości zawierana jest bezpośrednio przez Miasto, ubezpieczyciel zostaje wybrany w drodze postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Tryb ten nie pozwala zatem Dzierżawcy na bezpośredni wpływ na wybór oferty konkretnego ubezpieczyciela, jak również na ingerowanie w treść zawieranej umowy ubezpieczenia.

Wnioskodawca podkreślił, że jak już Miasto wskazało powyżej, umowa nie wyklucza możliwości zawarcia przez Dzierżawcę umowy ubezpieczenia nieruchomości we własnym zakresie. W takim przypadku ustalenie warunków i treści umowy ubezpieczenie leżałoby po stronie Dzierżawcy.

Składkę za ubezpieczenie nieruchomości oddanych w dzierżawę objętych zakresem zadanego pytania (tj. budynku hali wystawienniczej oraz budynku parkingu wielopoziomowego) Wnioskodawca oblicza według następujących zasad:

1. Składka ubezpieczeniowa stanowi iloczyn sumy ubezpieczenia i stawki ubezpieczeniowej;
2. Wysokość stawki ubezpieczeniowej określona jest w § 5 pkt 2 umowy ubezpieczenia dla części pierwszej zamówienia nr …z dnia 30 grudnia 2013 r. i wynosi w każdym rocznym okresie ubezpieczenia 0,0126 %.
3. Sposób ustalania sumy ubezpieczenia określa Program ubezpieczenia Miasta na lata 2014 – 2016 stanowiący załącznik do ww. umowy ubezpieczenia.
   
   

Dla wyliczenia sumy ubezpieczenia budynku hali wystawienniczej oraz budynku parkingu wielopoziomowego zastosowanie miały zapisy części „A” Programu „Ubezpieczenie mienia od wszystkich ryzyk”, w tym: pkt 3.2.1. właściwy był dla budynku hali wystawienniczej, a pkt 3.2.2.-3.2 3 właściwe były dla budynku parkingu wielopoziomowego.

1. Określenie sumy ubezpieczenia dla budynku hali wystawienniczej
   
   

Pkt 3.2.1. części „A” Programu stanowi, iż dla wszystkich budynków użyteczności publicznej przyjmuje się wartość odtworzeniową określoną jako iloczyn powierzchni całkowitej pomnożony przez 3 600 zł (wskaźnik odpowiadający kosztom odtworzenia i rewitalizacji 1 m² budynków).

Powierzchnia całkowita dla budynku hali wystawienniczej została przyjęta w wysokości 3 005 m², a zatem wartość odtworzeniowa dla omawianej nieruchomości wynosi 10 818 000,00 zł (3 005 m² x 3 600 zł = 10 818 000,00 zł).

2. Określenie sumy ubezpieczenia dla budynku parkingu wielopoziomowego
   
   

Dla wyliczenia sumy ubezpieczenia parkingu wielopoziomowego właściwe były zapisy pkt 3.2.2. i 3.2.3. części „A” Programu, zgodnie z którymi dla budynków garażowych, komórek, pomieszczeń gospodarczych, itp. przyjmuje się wartość odtworzeniową określoną jako iloczyn powierzchni całkowitej pomnożony przez 1 200 zł (wskaźnik odpowiadający kosztom odtworzenia 1 m2 tych budynków). W przypadku, gdy wartość księgowa jest wyższa od wartości odtworzeniowej lub rzeczywistej do ubezpieczenia przyjmuje się wartość księgową brutto.

Powierzchnia całkowita dla budynku parkingu wielopoziomowego została przyjęta w wysokości 2 560 m², a zatem wartość odtworzeniowa dla omawianej nieruchomości wynosi 3 072 000,00 zł (2 560 m² x 1 200 zł = 3 072 000,00 zł).

Z uwagi na fakt, że wartość księgowa dla budynku parkingu wynosi 4 486 094,93 zł, a więc jest wyższa od wartości odtworzeniowej, jako sumę ubezpieczenia przyjęto wartość księgową brutto (stosownie do pkt 3.2.3 części „A” Programu).

Biorąc powyższe pod uwagę:

1. roczny koszt ubezpieczenia budynku hali wystawienniczej wynosi 1 363,07 zł (iloczyn sumy ubezpieczenia w wysokości 10 818 000,00 zł i stawki ubezpieczeniowej w wysokości 0,0126%);
2. roczny koszt ubezpieczenia budynku parkingu wielopoziomowego wynosi 565,25 zł (iloczyn sumy ubezpieczenia w wysokości 4 486 094,93 zł i stawki ubezpieczeniowej w wysokości 0,0126%).
   
   

Łączny roczny koszt ubezpieczenia nieruchomości dzierżawionych na podstawie umowy nr …z dnia 20 maja 2014 r. wynosi 1 928,32 zł (1 363,07 zł + 565,25 zł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Miasto prawidłowo uznaje, iż w związku z przenoszeniem na Dzierżawcę obowiązku pokrywania kosztu ubezpieczenia dzierżawionej nieruchomości, świadczy ono na jego rzecz usługę ubezpieczeniową objętą zwolnieniem z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37?

(pytanie oznaczone we wniosku ORD-IN jako nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczy on na rzecz Dzierżawcy usługę ubezpieczeniową, która jest odrębna od usługi dzierżawy. Otrzymane z tego tytułu opłaty podlegają zaś zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 przywołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie zaś art. 8 ust 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W świetle przytoczonych przepisów należy wskazać, iż - na potrzeby prowadzenia rozliczeń w podatku VAT - uznaje się daną usługę za świadczoną przez podmiot, który wyłącznie dokonuje jej odsprzedaży na rzecz osoby trzeciej. Przyjmuje się, że pomimo niewykonywania tej usługi osobiście, niejako bierze on udział w jej świadczeniu poprzez przeniesienie ciężaru kosztów na osobę trzecią. Podmiot ten traktowany jest zatem jako usługobiorca, następnie zaś jako usługodawca tej samej usługi. W konsekwencji, staje się on podatnikiem VAT ze wszystkimi wynikającymi z tego statusu obowiązkami - w szczególności w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku, jak również udokumentowania transakcji według zasad dla niej przewidzianych.

Zgodnie z brzmieniem art. 29a ust. 1, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

Wnioskodawca wskazał, iż - jak wielokrotnie wskazywał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: TSUE) - każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Tym samym, wykazanie kilku czynności powiązanych ekonomicznie i funkcjonalnie jako jednego, nierozłącznego świadczenia, powinno następować wyłącznie w drodze wyjątku, jako wynik na tyle wysokiego stopnia związania poszczególnych elementów, iż możliwym jest obiektywne stwierdzenie, że tworzą one jednolitą całość, której nie należy sztucznie dzielić dla celów podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla rozpatrzenia kwestii odrębności kosztów ubezpieczenia od czynszu dzierżawy nieruchomości (stanowiącego podstawę opodatkowania usługi dzierżawy), istotne znaczenie ma wyrok TSUE z dnia 17 stycznia 2013 r. w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing. Z orzeczenia tego wynika bowiem, iż w przypadku gdy leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu, obciążając przy tym leasingobiorcę dokładnym kosztem takiego ubezpieczenia, a jednocześnie analiza okoliczności stanu faktycznego sprawy (dokonana przy uwzględnieniu wskazówek wynikających z wyroku) prowadzi do konkluzji, że są to usługi odrębne w świetle przepisów ustawy o VAT - czynność ta stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT (por. m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2015 r., sygn. IPPP1/4512-448/15-4/JL).

Jak podkreślił TSUE w przedmiotowym wyroku, „usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu co do zasady stanowią usługi odrębne i niezależne dla celów podatku od wartości dodanej. Do sądu odsyłającego należy uznanie, czy w świetle szczególnych okoliczności postępowania głównego dane czynności są w takim stopniu powiązane ze sobą, że należy je traktować jako stanowiące jedną usługę, czy też przeciwnie stanowią one usługi odrębne. Jeżeli leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu, obciążając dokładnym kosztem tego ubezpieczenia leasingobiorcę, w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym taka czynność stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej”.

TSUE wskazał również na szczególny charakter umowy ubezpieczenia, która z uwagi na swój cel zawsze wykazuje związek z przedmiotem ubezpieczanym. Stwierdził on bowiem, że „wprawdzie dzięki usłudze ubezpieczenia związanej z przedmiotem leasingu ryzyka, z którymi jest skonfrontowany leasingobiorca, są zwykle obniżone w stosunku do ryzyk powstałych w sytuacji, gdy brak jest takiego ubezpieczenia, niemniej okoliczność ta wynika z samego charakteru usługi ubezpieczenia. Rzeczona okoliczność sama w sobie nie oznacza, że należy uznać, iż taka usługa ubezpieczenia ma charakter dodatkowy w stosunku do usługi leasingu, w którego ramy się wpisuje. Wprawdzie taka usługa ubezpieczenia świadczona leasingobiorcy za pośrednictwem leasingodawcy w wyżej opisanym rozumieniu ułatwia korzystanie z usługi leasingu, należy jednak uznać, że stanowi ona zasadniczo cel sam w sobie dla leasingobiorcy, a nie tylko sposób korzystania z owej usługi na lepszych warunkach.”

W jego ocenie, „sposoby fakturowania i taryfikacji mogą dostarczać wskazówek w odniesieniu do jednolitego charakteru świadczenia. Zatem oddzielne fakturowanie, jak również odrębna taryfikacja świadczeń przemawiają za istnieniem niezależnych świadczeń, jednakże nie przybierają przy tym rozstrzygającego znaczenia.”

W świetle powyższych rozważań, Wnioskodawca zwrócił uwagę na analogiczną do dzierżawy naturę leasingu. Essentialia negotii umowy leasingu wynikające z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (D. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.) wskazują iż elementem konstrukcji prawnej istotnie odróżniającym ją od najmu i dzierżawy jest przede wszystkim zobowiązanie finansującego do nabycia rzeczy oddanej następnie korzystającemu. Przesłanka ta, w ocenie Wnioskodawcy, nie niesie ze sobą jednak bezpośrednich konsekwencji w rozróżnieniu skutków transakcji na gruncie podatku VAT, pomiędzy rozpatrywaną przez TSUE sprawą a stanem faktycznym opisanym w niniejszym wniosku.

Mając na uwadze przedstawione rozważania, w ocenie Wnioskodawcy usługa ubezpieczenia nie może być uznana za świadczenie służące wyłącznie możliwości skorzystania z usługi dzierżawy świadczonej przez Wnioskodawcę. W aspekcie gospodarczym, możliwe jest zawarcie umowy będącej przedmiotem niniejszego wniosku, nie tylko bez obowiązku ponoszenia przez dzierżawcę kosztów ubezpieczenia nieruchomości, lecz także bez jakiegokolwiek uprzedniego ubezpieczania nieruchomości, nie umniejszając przy tym użyteczności dzierżawionego obiektu do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Z tego względu, nie jest to element konieczny i nierozerwalnie związany z usługą dzierżawy realizowaną przez Wnioskodawcę. Z regulacji prawnych dotyczących umowy dzierżawy oraz rozkładu korzyści wynikających z ubezpieczenia przedmiotu dzierżawy należy wnioskować, iż wskazane ubezpieczenie jest świadczeniem na tyle odrębnym od samej dzierżawy, iż może być ono uznane za cel sam w sobie, zarówno dla dzierżawcy jak i wydzierżawiającego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanej sprawie nie wykazano na tyle istotnego powiązania usługi ubezpieczeniowej z usługą dzierżawy, aby można było powiedzieć, że mamy do czynienia z jednym świadczeniem. Umowa dzierżawy zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a dzierżawcą przewiduje niezależne od czynszu obciążenie go kosztami ubezpieczenia nieruchomości. Pomimo faktu, że umowa ubezpieczenia obejmuje całe mienie zabudowane należące do Wnioskodawcy, dzierżawca ponosi koszt ubezpieczenia precyzyjnie odnoszący się do przedmiotu dzierżawy, bez dodatkowych opłat czy też marży. Należność otrzymana z tytułu usługi ubezpieczenia nie stanowi tym samym elementu świadczenia należnego Wnioskodawcy z tytułu umowy dzierżawy nieruchomości.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 września 2013 r. (sygn. I FSK 1206/12), „termin "transakcja ubezpieczeniowa" użyty w art. 135 ust. 1 dyrektywy VAT jest, co do zasady, wystarczająco szeroki, by obejmować nim przyznanie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale który w ramach ubezpieczenia grupowego zapewnia swoim klientom taką ochronę, korzystając z usług ubezpieczyciela, który przejmuje ubezpieczone ryzyko. Zasada neutralności podatkowej sprzeciwia się w szczególności temu, aby towary lub usługi podobne, które są zatem konkurencyjne wobec siebie, były traktowane odmiennie z punktu widzenia VAT. Zatem usługi ubezpieczenia obejmujące przedmiot leasingu, których właścicielem pozostaje leasingodawca, nie mogą być traktowane odmiennie w zależności od tego, czy takie usługi są świadczone bezpośrednio usługobiorcy przez zakład ubezpieczeń, czy że ten ostatni uzyskuje podobną ochronę ubezpieczeniową za pośrednictwem leasingodawcy, który zaopatruje się w nie w zakładzie ubezpieczeń, obciążając ich kosztem leasingobiorcę w niezmienionej wysokości.”

Ustalając wysokość należnego podatku należnego z tytułu świadczenia usług ubezpieczeniowych należy wskazać, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Niemniej jednak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Z uwagi na fakt, iż w ocenie Wnioskodawcy świadczy on na rzecz dzierżawcy usługę ubezpieczeniową na podstawie powyższego przepisu, przysługuje mu prawo do traktowania refakturowanych przez siebie usług ubezpieczeniowych jako usług zwolnionych. Przepis ten odnosi się bowiem wprost do usług świadczonych przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Podsumowując rozważania w zakresie pytania pierwszego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż otrzymana przez niego zapłata tytułem świadczenia usługi dzierżawy na rzecz …Sp. z o.o., ma odmienny charakter od przenoszonych na dzierżawcę kosztów ubezpieczenia nieruchomości. Tym samym, w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego Wniosku nie znajduje uzasadnienia obowiązek doliczenia do wartości czynszu dzierżawy kwot na pokrycie ubezpieczenia, gdyż pokrywają one koszt odmiennej od dzierżawy usługi ubezpieczeniowej. Jednocześnie świadczenie usług ubezpieczeniowych przez Wnioskodawcę na rzecz dzierżawcy zwolnione jest z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Analogiczny pogląd w tym względzie przedstawiony został m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2015 r. (sygn. IPPP1/4512-448/15-4/JL);
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 listopada 2015 r. (sygn. IPPP1/4512-939/15-3/JL);
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 listopada 2015 r. (sygn. IPPP1/4512-939/15-2/JL);
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 września 2014 r. (sygn. IBPP2/443-607/14/JJ);
  

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2013 r. (sygn. I FSK 1206/12);
  

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 kwietnia 2013 r. (sygn. I FSK 180/13).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej uznania czynności przeniesienia na Dzierżawcę kosztu ubezpieczenia dzierżawionej nieruchomości, położonej ….., za usługę ubezpieczeniową objętą zwolnieniem. Natomiast w zakresie sposobu udokumentowania ww. czynności zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr IPTPP2/4512-665/15-4/IR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.