Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.50.2017.3.JKU
z 14 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 marca 2017 r. (data wpływu – 3 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym 29 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotnego przeniesienia wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych zwrotnego przeniesienia wierzytelności. Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 14 czerwca 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.59.2017.1.BW, 0111-KDIB4.4014.50.2017.2.JKU wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 29 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

M. Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług. Zgodnie z umową Spółki oraz KRS, zakres jej działalności obejmuje:

• 64.91.Z – leasing finansowy;
  
• 64.92.Z – pozostałe formy udzielania kredytów;
  
• 64.99.Z – pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych;
  
• 66.19.Z – pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych;
  
• 45.11.Z – sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek;
  
• 45.19.Z – sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli;
• 66.22.Z – działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych;
  
• 77.11.Z – wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek;
  
• 77.12.Z – wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli.
  
  

Wnioskodawca działa na polskim rynku świadcząc usługi finansowe na rzecz osób fizycznych. Zakres tych usług obejmuje obecnie przede wszystkim udzielanie pożyczek pod zastaw samochodu oraz udzielanie pożyczek na zakup samochodu.

W związku z udzielanymi pożyczkami Spółka posiada wobec swoich klientów wierzytelności obejmujące należności z tytułu kwoty głównej pożyczki, należnych odsetek od pożyczki oraz innych opłat związanych z jej udzieleniem, jak również odsetek karnych za opóźnienie. Wierzytelności te obejmują zarówno należności wymagalne, jak i takie, które staną się wymagalne dopiero w przyszłości.

W celu poprawienia płynności finansowej Spółka zdecydowała się na zawarcie umowy współpracy z podmiotem zagranicznym A., który prowadzi i obsługuje platformę internetową obrotu wierzytelnościami (dalej: Platforma). Zgodnie z zawartą umową:

• Spółka będzie umieszczać na Platformie wierzytelności własne obejmujące przede wszystkim wierzytelności z tytułu kwoty głównej udzielonych pożyczek oraz odsetek karnych;
• Wierzytelności te będą mogły zostać w całości lub w części nabyte za pośrednictwem Platformy przez podmioty, które zarejestrowały się na Platformie w roli inwestorów. Podmiotami tymi są i będą przede wszystkim osoby prywatne, tzn. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które w nabywanie wierzytelności Spółki angażują własne prywatne środki pieniężne (dalej: Inwestorzy). Inwestorami mogą być zarówno osoby niemające miejsca zamieszkania w Polsce (nierezydenci), jak i osoby mieszkające w Polsce. Status Inwestora jako osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej w zakresie obrotu wierzytelnościami, dysponującej wyłącznie osobistymi funduszami, zostaje każdorazowo potwierdzony w treści umowy cesji danej wierzytelności, jaka jest zawierana pomiędzy Spółką, podmiotem zagranicznym A. (jako zarządzającym Portalem oraz reprezentantem Spółki) oraz Inwestorem;
• Wierzytelności Spółki są w całości lub w części cedowane na Inwestora (na podstawie umowy cesji), wskutek czego Inwestor staje się nowym wierzycielem wobec klienta Spółki. Pomimo jednak dokonanej cesji, klient nadal spłaca swoje zobowiązanie do Spółki, zgodnie z harmonogramem ustalonym w umowie pożyczki. Spółka po otrzymaniu danej płatności od klienta przekazuje ją (w części odnoszącej się do zbytej wierzytelności) na Platformę, skąd podmiot zagraniczny A. dokonuje ich rozdysponowania na rachunek Inwestora lub Inwestorów, którzy nabyli daną wierzytelność (części wierzytelności) Spółki. Nie jest wykluczone, że za swoje działania podmiot zagraniczny A. będzie otrzymywać w przyszłości wynagrodzenie („service fee”), płatne przez Inwestorów;
• Inwestor nie podejmuje osobiście żadnych działań mających na celu wyegzekwowanie należności od klienta Spółki (ani w terminie płatności, ani po jego upływie). Wszelkie czynności związane z dochodzeniem należności od pożyczkobiorców oraz ewentualną sprzedażą pojazdów, stanowiących zabezpieczenie scedowanych wierzytelności pożyczkowych podejmowane są wyłącznie przez Spółkę. Taki stan rzeczy wynika m.in. z okoliczności, iż nabywcami wierzytelności są osoby prywatne, które nie zajmują się profesjonalnie obrotem wierzytelnościami, ani działaniami windykacyjnymi, a także z faktu, iż dana wierzytelność udostępniana na Platformie (wynikająca z jednej umowy pożyczki) może być nabywana w częściach przez kilku Inwestorów. Ponadto pamiętać należy, że przedmiotem obrotu na Platformie mogą być przede wszystkim częściowe wierzytelności Spółki przysługujące jej wobec danego klienta (zazwyczaj dotyczące wyłącznie kwoty głównej pożyczki), a zatem dochodzenie spłaty rat pożyczkowych pozostaje także w interesie samej Spółki;
• Cesja każdorazowo dokonywana jest po uiszczeniu przez Inwestora ceny sprzedaży wierzytelności, która w każdym przypadku odpowiada wartości nabywanej wierzytelności (brak dyskonta) i określana jest w umowie cesji. Zapłata ceny za cesję stanowi jedyne świadczenie, do którego Inwestor jest zobowiązany w ramach całej transakcji. Inwestor nie podejmuje żadnych innych działań na rzecz Spółki. Po dokonaniu cesji, wierzytelnością zarządza sama Spółka, czyniąc to na rzecz Inwestora (zgodnie z udzielonym upoważnieniem), lecz nadal we własnym imieniu, występując wobec klienta niezmiennie jako pożyczkodawca (pożyczkobiorca zasadniczo nie jest informowany o dokonanej cesji);
• W związku z nabyciem danej wierzytelności Spółki, Inwestor może osiągnąć zysk, kalkulowany jako określony w umowie cesji procent wartości wierzytelności (ceny nabycia) w stosunku rocznym (dalej: Profit). Profit jest wypłacany Inwestorowi przez Spółkę poprzez jego doliczenie do wypłaty na rzecz Inwestora pierwszej płatności dokonanej przez klienta Spółki celem spłaty (całkowitej lub częściowej) scedowanej wierzytelności lub rozkładana w czasie w sposób wskazany w punkcie poniżej;
• W odniesieniu do poszczególnych wierzytelności umowa może dopuszczać możliwość zwrotnego przeniesienia na Spółkę scedowanej uprzednio wierzytelności. Sytuacja taka może dotyczyć przypadku, gdy klient dopuszcza się zwłoki w regulowaniu płatności powyżej 60 dni (obowiązek Spółki do przyjęcia zwrotu pozostałej do spłaty wierzytelności), bądź innych umownie określonych przypadków, w których Spółka może zażądać zwrotu jej wierzytelności (w całości lub w części), np. gdy Inwestor utraci prawa użytkownika Platformy lub według własnego uznania Spółki. W takich przypadkach otrzymując z powrotem zbytą wierzytelność (jej część), Spółka dokonuje zwrotu na rzecz Inwestora odpowiadającej jej części ceny sprzedaży, otrzymanej uprzednio od Inwestora wraz z ustaloną kwotą Profitu (szczegółowa formuła wyliczenia kwoty polegającej przekazaniu na rzecz Inwestora jest określona w umowie cesji i uwzględnia przede wszystkim wysokość spłaconej już części wierzytelności, liczbę pozostałych płatności oraz kwotę przysługującego Inwestorowi zysku). W konsekwencji, sama Spółka nie osiągnie żadnego zysku w związku ze zwrotem wierzytelności;
• Wszelkie rozliczenia pomiędzy Spółką a Inwestorami, związane z opisanym procesem obrotu wierzytelnościami, dokonywane są za pośrednictwem Platformy, tj. z wykorzystaniem specjalnie w tym celu uruchomionych wirtualnych rachunków, przyporządkowanych odpowiednio Spółce oraz Inwestorom, obsługiwanym przez podmiot zagraniczny A. w ramach zarządzania Platformą.
  
  

Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotem niniejszego wniosku jest wyłącznie obrót wierzytelnościami własnymi Spółki, dokonywany za pośrednictwem Platformy pomiędzy Spółką a Inwestorami, będącymi osobami prywatnymi (głównie nierezydentami). Przedmiotowy wniosek nie dotyczy nabywania wierzytelności Spółki przez osoby prawne bądź innych przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą, szczególnie w zakresie obrotu wierzytelnościami. Wniosek nie dotyczy również skutków podatkowych relacji pomiędzy Spółką a podmiotem zagranicznym A.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał ponadto, że zwrotne przeniesienie wierzytelności będzie dokonywane na podstawie i w ramach Umowy cesji wierzytelności, dotyczącej zbycia wierzytelności przez Spółkę na rzecz Inwestora.

Żadna dodatkowa umowa, czy inny dokument nie będzie w tym zakresie sporządzany. Zwrotne przeniesienie wierzytelności przez Inwestora na rzecz Spółki, jak i towarzyszący temu zwrot odpowiedniej części ceny otrzymanej przy cesji przez Spółkę będą dokonywane zgodnie z postanowieniami Umowy cesji i w przypadkach tam przewidzianych.

Jak wskazano powyżej, forma samej umowy cesji wierzytelności dokonywanej przez Spółkę na rzecz Inwestora będzie odpowiadała umowie sprzedaży określonej w art. 535 § 1 Kodeksu cywilnego, na podstawie której własność wierzytelności przejdzie na Inwestora. Natomiast zwrotne przeniesienie wierzytelności będzie realizowane w ramach tej właśnie umowy, tj. w ramach pierwotnej transakcji zbycia wierzytelności. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, zwrotne przeniesienie wierzytelności może być traktowane wyłącznie jako swego rodzaju zmiana, „korekta” pierwotnej umowy sprzedaży, czy częściowe cofnięcie jej skutków. Czynność ta nie została w żadnym dokumencie określona jako ponowna sprzedaż wierzytelności.

W konsekwencji, ewentualny zwrot części wierzytelności na rzecz Spółki nie powinien wypełniać znamion żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zwrotne przeniesienie części wierzytelności na rzecz Wnioskodawcy, dokonane przez Inwestora w warunkach opisanych powyżej, może rodzić po stronie Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 1% wartości zwracanej części wierzytelności?

Mając na uwadze przedmiot niniejszej interpretacji, Organ przywołał poniżej stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się wyłącznie do podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotnego przeniesienia wierzytelności (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrotne przeniesienie części wierzytelności na Spółkę stanowi wyłącznie element pierwotnej transakcji polegającej na zbyciu wierzytelności na rzecz Inwestora. Nie stanowi zatem odrębnej sprzedaży wierzytelności, w której Spółka występowałaby w roli nabywcy, a zatem obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w tym zakresie nie powstanie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych, a także zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, Spółka stoi na stanowisku, że jedynie zbycie wierzytelności dokonywane przez Spółkę na rzecz Inwestora może potencjalnie stanowić zdarzenie, które może podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Natomiast ewentualny zwrot części wierzytelności na rzecz Spółki nie będzie wypełniał przesłanek do opodatkowania tym podatkiem, gdyż nie będzie to żadna z czynności wymienionych w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu.

W szczególności zwrotnego transferu wierzytelności (w całości lub w części) nie będzie można uznać za kolejną umowę sprzedaży, w której Spółka występowałaby jako kupujący. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zgodnie z zawartą umową cesji wierzytelności oraz w sytuacjach tam wskazanych, Spółka może mieć uprawnienie lub obowiązek przyjęcia części lub całości wierzytelności z powrotem. Ewentualny zwrot wierzytelności na rzecz Spółki będzie zatem dokonywany w ramach pierwotnej transakcji zbycia wierzytelności i może być traktowany wyłącznie jako swego rodzaju zmiana, „korekta” pierwotnej sprzedaży, czy częściowe cofnięcie jej skutków. Nie będzie tu zawierana żadna dodatkowa umowa sprzedaży, gdyż podstawę dokonania zwrotnego przeniesienia wierzytelności będzie stanowić sama umowa cesji oraz ziszczenie się warunków w niej określonych.

Zwrot wierzytelności nie będzie również stanowić zmiany pierwotnej umowy sprzedaży (cesji) wierzytelności, która mogłaby potencjalnie powodować zwiększenie podstawy opodatkowania tym podatkiem, a wręcz przeciwnie – wartość pierwotnie sprzedanych praw ulegnie obniżeniu.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, opisany zwrot części lub całości wierzytelności nie będzie rodzić żadnych skutków w podatku od czynności cywilnoprawnych, a w szczególności nie spowoduje obowiązku zapłaty podatku przez samą Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotnego przeniesienia wierzytelności. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych w przedmiocie skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności oraz podatku od towarów i usług, zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150), podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki;
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak wymienione czynności cywilnoprawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem nawet, jeśli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione. Podkreślić jednak należy, że o podleganiu danej czynności opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam.

Zatem mając na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność cesji wierzytelności) stwierdzić należy, że podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile przyjmie postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że w celu poprawienia płynności finansowej Wnioskodawca zdecydował się na zawarcie umowy współpracy z podmiotem zagranicznym A., który prowadzi i obsługuje platformę internetową obrotu wierzytelnościami. Zgodnie z zawartą umową Spółka będzie umieszczać na Platformie wierzytelności własne obejmujące przede wszystkim wierzytelności z tytułu kwoty głównej udzielonych pożyczek oraz odsetek karnych. Wierzytelności te będą mogły zostać w całości lub w części nabyte za pośrednictwem Platformy przez podmioty, które zarejestrowały się na Platformie w roli inwestorów. W odniesieniu do poszczególnych wierzytelności umowa może dopuszczać możliwość zwrotnego przeniesienia na Spółkę scedowanej uprzednio wierzytelności. Sytuacja taka może dotyczyć przypadku, gdy klient dopuszcza się zwłoki w regulowaniu płatności powyżej 60 dni (obowiązek Spółki do przyjęcia zwrotu pozostałej do spłaty wierzytelności), bądź innych umownie określonych przypadków, w których Spółka może zażądać zwrotu jej wierzytelności (w całości lub w części), np. gdy Inwestor utraci prawa użytkownika Platformy lub według własnego uznania Spółki. W takich przypadkach otrzymując z powrotem zbytą wierzytelność (jej część), Spółka dokonuje zwrotu na rzecz Inwestora odpowiadającej jej części ceny sprzedaży, otrzymanej uprzednio od Inwestora wraz z ustaloną kwotą Profitu (szczegółowa formuła wyliczenia kwoty polegającej przekazaniu na rzecz Inwestora jest określona w umowie cesji i uwzględnia przede wszystkim wysokość spłaconej już części wierzytelności, liczbę pozostałych płatności oraz kwotę przysługującego Inwestorowi zysku). W konsekwencji, sama Spółka nie osiągnie żadnego zysku w związku ze zwrotem wierzytelności. Żadna dodatkowa umowa, czy inny dokument nie będzie w tym zakresie sporządzany. Zwrotne przeniesienie wierzytelności przez Inwestora na rzecz Spółki, jak i towarzyszący temu zwrot odpowiedniej części ceny otrzymanej przy cesji przez Spółkę będą dokonywane zgodnie z postanowieniami Umowy cesji i w przypadkach tam przewidzianych.

W treści uzupełnienia Wnioskodawca wskazał, że zwrotne przeniesienie wierzytelności będzie dokonywane na podstawie i w ramach umowy cesji wierzytelności, dotyczącej zbycia wierzytelności przez Spółkę na rzecz Inwestora. Zwrotne przeniesienie wierzytelności będzie realizowane w ramach pierwotnej transakcji zbycia wierzytelności. Czynność ta nie została w żadnym dokumencie określona jako ponowna sprzedaż wierzytelności.

Skoro zatem, jak wskazuje Wnioskodawca, opisane we wniosku zwrotne przeniesienie wierzytelności nie będzie wypełniać znamion umowy sprzedaży, ani też nie będzie stanowiło innej czynności cywilnoprawnej wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż opisany zwrot części lub całości wierzytelności nie będzie rodził żadnych skutków na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie ciążył obowiązek podatkowy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.