Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.39.2017.2.BK
z 30 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 kwietnia 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym 12 i 13 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia dochodu uzyskanego z prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia dochodu uzyskanego z prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec. Ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 31 maja 2017 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4011.39.2017.1.BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 12 i 13 czerwca 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w Niemczech. Posiada stałe miejsce zamieszkania i zameldowania w Polsce. Jest zatrudniony w Polsce na umowę o pracę na czas nieokreślony. Chce jednak prowadzić dodatkową działalność zarobkową (działalność gospodarczą) na terenie Niemiec, w jednoosobowej firmie handlowej, z siedzibą w Niemczech, zarejestrowaną do celów podatkowych w Niemczech. Wszelkie zobowiązania podatkowe wynikające z tej działalności będą regulowane z urzędami niemieckimi. W związku z tym faktem Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące sposobu rozliczenia w Polsce, dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej w Niemczech.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 9 czerwca 2017 r., wskazano, m.in., że Wnioskodawca posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych. Poza dochodami uzyskiwanymi z tytułu umowy o pracę Wnioskodawca nie uzyskuje oraz nie będzie uzyskiwał innych dochodów na terytorium Polski. Planuje prowadzić dodatkowo jednoosobowo działalność gospodarczą na terytorium Niemiec, której przedmiotem będzie sprzedaż internetowa. Nie zamierza przebywać na terytorium Niemiec dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym. Działalność gospodarcza będzie zarejestrowana w Niemczech i w tym też kraju będzie miała siedzibę. Na terytorium Niemiec Wnioskodawca będzie posiadał wynajęty lokal, który stanowić będzie biuro i siedzibę zamierzonej działalności. Działalność gospodarcza na terytorium Niemiec prowadzona będzie przez położony tam zakład, w rozumieniu art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie w dniu 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90, dalej: „Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania” lub „upo”, a więc stałą placówkę, przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Wszelkie zobowiązania publicznoskarbowe, związane z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca zamierza regulować w Niemczech zgodnie z tamtejszym prawem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla celów sporządzenia rocznego zeznania podatkowego w Polsce prawidłowe jest określenie dochodu uzyskanego w walucie obcej na podstawie przepisów prawa niemieckiego, z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Niemiec i przeliczenie go na walutę polską po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego na dzień 31 grudnia danego roku kalendarzowego (lub ostatniego roboczego dnia w danym roku kalendarzowym)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm., dalej: „updof”), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Stosownie do art. 3 ust. 1a updof, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z ww. przepisami, zważywszy, że posiada ośrodek interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Z uwagi na to, że będzie posiadał ośrodek interesów życiowych w Polsce oraz osiągał przychody na terytorium Polski (z tytułu umowy o pracę) oraz Niemiec (z tytułu prowadzonej w Niemczech działalności gospodarczej), jego zdaniem, w sprawie, zastosowanie znajdzie Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 7 pkt 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie w dniu 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z uwagi na to, że na terenie Niemiec Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarcza poprzez położony tam zakład w rozumieniu ww. przepisów, dochody tego zakładu będą podlegać opodatkowaniu w Niemczech.

Zgodnie z art. 24 pkt 2 upo, w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób:

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Z powyższym postanowieniem Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania koresponduje art. 27 ust. 8 updof zgodnie z którym, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym w Polsce dochodów uzyskanych na terytorium Niemiec z tytułu prowadzonej tam działalności gospodarczej. Mając przy tym na względzie, że dochody te będą uzyskiwane w obcej walucie, w celu ich wykazania w zeznaniu, zajdzie potrzeba ich przeliczenia na walutę polską (złote).

Zdaniem Wnioskodawcy, polskie przepisy nie przewidują w jaki sposób należy ustalić wysokość dochodu osiągniętego za granicą. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że przytoczony art. 27 ust. 8 updof posługuje się pojęciem dochodu. W związku z powyższym, dla celów złożenia polskiego zeznania podatkowego należy wziąć pod uwagę dochód osiągnięty z działalności gospodarczej na terenie Niemiec ustalony na podstawie niemieckich przepisów podatkowych. Polskie przepisy podatkowe nie określają również zasad na jakich należy przeliczyć dochód zagraniczny wyrażony w walucie obcej na polskie złote, w szczególności nie jest określony dzień na podstawie którego należy przyjąć kurs wymiany walut. Z uwagi na to, że dochód z działalności gospodarczej jest dochodem rocznym wydaje się zasadne przyjęcie kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z dnia 31 grudnia danego roku kalendarzowego (lub ostatniego roboczego dnia w danym roku kalendarzowym) za który następuje rozliczenie podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że w kontekście zadanego pytania, wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia była wyłącznie kwestia dot. sposobu ustalenia dochodu uzyskanego z prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec. Nie była natomiast przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia kwestia dot. ustalenia, czy podatnik posiada w Polsce centrum interesów osobistych oraz gospodarczych, jak również, czy podatnik posiada zakład na terytorium Niemiec, w rozumieniu w art. 5 ust. 3 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie w dniu 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r., Nr 12 poz. 90). Powyższe okoliczności przyjęto jako element opisu zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym, zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

W świetle powyższego przepisu, w celu ustalenia miejsca (państwa) opodatkowania dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę z tytułu usług świadczonych na terytorium Niemiec istotne jest ustalenie kraju jego rezydencji, jako kraju w którym podatnik posiada nieograniczony obowiązek podatkowy. Jak wynika z wniosku w Polsce Wnioskodawca posiada miejsce faktycznego zamieszkania, gdyż tu jest zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony. Jak twierdzi w Polsce posiada również centrum interesów osobistych, a na terytorium Niemiec nie zamierza przebywać dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym, co oznacza, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym.

Dla celów podatkowych, jako polski rezydent podatkowy, Wnioskodawca podlega zatem w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a zatem do rozliczenia dochodów na terytorium Polski, jest zobowiązany stosować polskie przepisy podatkowe (w tym dotyczące sposobu ustalania dochodu), niezależnie od miejsca ich faktycznego uzyskiwania.

Natomiast w Niemczech podlega, co do zasady, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czego konsekwencją jest opodatkowanie w Niemczech jedynie dochodów osiąganych na terytorium Niemiec, wg przepisów podatkowych tam obowiązujących.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 7 ust. 1 ww. umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Uzyskiwany dochód z działalności gospodarczej prowadzonej w Niemczech będzie zatem podlegał opodatkowaniu w Polsce chyba, że działalność gospodarcza na terytorium Niemiec prowadzona jest przez położony tam „zakład”, przez który zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 tej umowy należy rozumieć, stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, a w szczególności:

1. miejsce zarządu;
2. filię;
3. biuro;
4. fabrykę;
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce
7. wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy (art. 5 ust. 3 ww. umowy).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Niemiec, mógłby być opodatkowany w Niemczech, pod warunkiem że działalność prowadzona byłaby poprzez położony na terytorium Niemiec zakład i w takiej mierze w jakiej dochody mogą być przypisane temu zakładowi.

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wywieść należy, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski, a jedyne dochody jakie w Polsce uzyskuje są związane z zawartą przez niego umowa o pracę. Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium Niemiec, którą zarejestruje w Niemczech i w tym też kraju będzie miała ona swoją siedzibę. Na terytorium Niemiec Wnioskodawca będzie posiadał wynajęty lokal, który stanowić będzie biuro Wnioskodawcy i siedzibę zamierzonej działalności. Działalność ta prowadzona będzie zatem za pośrednictwem położonego na terytorium Niemiec zakładu, w rozumieniu art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca zamierza również wszelkie zobowiązania publicznoskarbowe związane z ta działalnością regulować w Niemczech.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że uzyskane przez Wnioskodawcę dochody z działalności gospodarczej, jako dochody położonego w Niemczech zakładu (w zakresie w jakim można je przypisać temu zakładowi) podlegają opodatkowaniu w Niemczech. Jednocześnie dochody te, winny również, co do zasady, podlegać opodatkowaniu w Rzeczpospolitej Polskiej, bowiem, jak wykazano, Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W sytuacji powyższej, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (co do zasady), znajduje zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania określona w art. 24 ust. 2 lit. a ww. umowy, z którego wynika, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu. Jest to tzw. metoda wyłączenia z progresją.

Przepis ten znajduje odzwierciedlenie w art. 27 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Nie można przy tym zgodzić się z Wnioskodawcą, że dla celów rozliczenia w zeznaniu podatkowym składanym na terytorium Polski dochód z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Niemiec winien być ustalany na podstawie niemieckich przepisów prawa podatkowego. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, regulująca opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów uzyskiwanych m.in. przez polskich rezydentów podatkowych, posiada bowiem własną definicję dochodu. Przy czym nie jest w tym względzie istotne samo miejsce uzyskania tego dochodu lecz fakt, że stanowią one element ustalenia wysokości podatku rozliczanego na terytorium Polski. Niedopuszczalne jest bowiem, bez wyraźnego ustawowego wskazania, sumowanie dochodów, do obliczania stopy procentowej o której wyżej mowa, ustalanych w sposób różny, uwzględniający definicję zawartą w ustawie podatkowej obcego państwa.

Z tego, też względu, określenia kwoty dochodu uzyskanego na terytorium Niemiec do ustalenia wysokości stopy procentowej, o której mowa w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca winien dokonać z uwzględnieniem ogólnych zasad ustalania dochodu na terytorium Polski, wynikających z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, z uwzględnieniem pozostałych przepisów regulujących ww. kwestię. Zgodnie z ww. przepisem, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. (…).

Zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje przy tym sposobu przeliczenia dochodu uzyskanego w walucie obcej, jednakże skoro Wnioskodawca zobowiązany będzie do ustalenia dochodu w sposób określony polską ustawą podatkową, wg zasad określonych w art. 9 ust. 2 cyt. ustawy, to zobowiązany będzie również do dokonania stosownego przeliczenia przychodów i kosztów ich uzyskania związanych

z działalnością gospodarczą prowadzoną na terytorium Niemiec, na walutę polską wg zasad określonych w art. 11a tej ustawy.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ww. ustawy, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Ta sama zasada przeliczeń dotyczy kosztów podatkowych. W myśl bowiem art. 11 ust. 3 cyt. ustawy, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Natomiast, kwoty uprawniające do odliczenia od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub obniżenia podatku, wydatki oraz podatek, wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku lub zapłaty podatku (art. 11a ust. 3 cyt. ustawy).

Reasumując, dla celów ustalenia dochodów uzyskanych z powadzenia na terytorium Niemiec działalności gospodarczej, niezbędnego do ustalenia stopy procentowej do opodatkowania dochodów w Polsce, Wnioskodawca powinien dokonać przeliczenia wartości otrzymanych przychodów i poniesionych kosztów ich uzyskania w walucie właściwej, stosowanej w Niemczech w związku z prowadzeniem tam działalności gospodarczej na polskie złote z zastosowaniem kursu średniego waluty ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień roku podatkowego obowiązującego Wnioskodawcę na terytorium Niemiec.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy, uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku

z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Karków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.