Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.101.2017.2.SM
z 5 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu18 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP2-1.4010.59.2017.1.PW, 0114-KDIP1-2.4012.100.2017.1.SM z dnia 31 maja 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku składania deklaracji z podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku składania deklaracji z podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 czerwca 2017 r. w dniu 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (uzupełnione w dniu 12 czerwca 2017 r.):

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego występuje jako Spółka B, która zaczyna działalność w Polsce i opisane zdarzenie przyszłe nie będzie transakcją pojedynczą.

1. Sprzedawca towarów - niemiecka Spółka (VAT DE) sprzedaje towary estońskiej spółce A (VAT EE), nie mającej siedziby w Polsce. Niemiecka Spółka (VAT DE) transportuje towary do Polski, warunki dostawy towaru bezpośrednio z zakładu z Niemiec do Polski do miasta Lublin (warunki dostawy CPT wg Incoterms 2010).
2. Następnie estońska spółka A (VAT EE) sprzedaje ten towar w Polsce estońskiej spółce B (która jest zarejestrowana podatnikiem VAT w Polsce, VAT PL) jako polskiemu podatnikowi VAT. Estońska Spółka B również jest zarejestrowana jako estoński podatnik VAT (VAT EE).
   Zmiana prawa własności na towar między estońską spółką A i estońską spółką B odbywa się w Polsce w Lublinie.
   
   
3. Potem estońska spółka B (VAT PL, VAT EE) eksportuje towary z Polski na Ukrainę.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (w zakresie podatku od towarów i usług):

Czy wystarczy w Polsce według przepisów polskich, składać do Urzędu Skarbowego w Polsce tylko deklarację z podatku VAT dla estońskiej spółki B?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko przedstawione w uzupełnieniu z dnia 12 czerwca 2017 r.):

Wg opinii Spółki w opisanej sytuacji mamy do czynienia z operacją trójstronną, bo zostały spełnione warunki:

• w transakcji uczestniczy trzech różnych podatników VAT, zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych krajach członkowskich - Niemcy, Estonia, Polska (Wnioskodawca - spółka B będzie w tym celu ubiegać się o zarejestrowanie jako podatnik VAT w Polsce),
  

• towar będzie wydawany przez pierwszego uczestnika (Spółka z Niemiec) bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi (spółce B na terenie Polski),
  

• dostawa dotyczy tego samego towaru,
  

• dostawa towaru będzie dokonana między pierwszym (spółka z Niemiec) i drugim podatnikiem (spółka A) oraz drugim i ostatnim (spółka B) w kolejności,
  

• towar będzie transportowany przez pierwszego lub drugiego w kolejności podatnika lub na ich rzecz, w zależności od sytuacji,
  

• transport towaru odbywa się z terytorium jednego państwa członkowskiego (Niemcy) na terytorium innego państwa Wspólnoty (Polska).
  
  
  

W tej transakcji będą spełnione warunki określone w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, a mianowicie:

• dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT (spółki B) będzie bezpośrednio poprzedzona WNT u drugiego w kolejności podatnika VAT (estońskiej spółki A),
  

• drugi w kolejności podatnik VAT (spółka A), dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT (spółki B), nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski (w którym kończy się transport),
  

• drugi w kolejności podatnik VAT (spółka A) stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie (Estonia) inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport bądź wysyłka (Niemcy, Polska),
  

• ostatni w kolejności podatnik VAT (spółka B) stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka (spółka B będzie ubiegać się o rejestrację jako podatnik VAT w Polsce),
  

• ostatni w kolejności podatnik VAT (spółka B) został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
  
  
  

Ponadto spółka A wystawi spółce B fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106e ustawy o VAT, następujące informacje:

• adnotację „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”,
  

• stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego (spółkę B) w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej - odwrotne obciążenie,
  

• numer VAT UE, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej,
  

• numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika (spółki B).
  
  
  

Spółka B rozliczy w składanej deklaracji podatkowej VAT podatek z tytułu dostawy (wykaże WNT), która stanowi u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie, na zasadzie samoobliczenia, tzn. w deklaracji VAT-7 wykaże VAT naliczony i VAT należny, VAT wyjdzie neutralny.

Sporządzi informację podsumowującą o wewnątrzwspólnotowym nabyciu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.z 2017 r., poz. 1221) zwanej dalej „ustawą”, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130ci art. 133.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wzór deklaracji VAT-7 został określony w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U.z 2016 r., poz. 2273).

Z objaśnień do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), stanowiących załącznik nr 3 do tego rozporządzenia wynika, że w części C. Rozliczenie podatku należnego w poz. 23 wykazuje się m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 138 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy (dane te wykazuje ostatni w kolejności podatnik rozliczający się w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej wg procedury uproszonej). W poz. 24 wykazuje się łączną wartość podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną wg obowiązujących stawek, z wyłączeniem transakcji, o których mowa w art. 136 ustawy. Natomiast w części D. Rozliczenie podatku naliczonego wykazuje się wyłącznie wartość towarów i usług oraz kwotę podatku naliczonego (z uwzględnieniem korekt) w takiej wysokości, w jakiej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego lub zwrot podatku naliczonego, na zasadach określonych w przepisach art. 86-92 ustawy,z uwzględnieniem przepisów wykonawczych, w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja.

Jednocześnie w myśl art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacjeo dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Cechą transakcji łańcuchowych jest to, że każda z dostaw dokonywanych pomiędzy kolejnymi podmiotami w łańcuchu dostaw traktowana (rozliczona) jest odrębnie.

Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.
   
   

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT, z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
   
2. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
   
3. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
4. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
   
5. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
   
   

Ponadto stosownie do art. 136 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106e, następujące informacje:

1. adnotację „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu” lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”;
   
2. stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
   
3. numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
   
4. numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika.
   
   

W myśl art. 136 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy w procedurze uproszczonej ostatnim w kolejności podmiotem jest podatnik wymieniony w art. 15 lub osoba prawna niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 15, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych zgodnie z art. 97, a drugim w kolejności podatnikiem jest podatnik podatku od wartości dodanej określony w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, który posługuje się w procedurze uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie członkowskim przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury.

Stosownie do art. 138 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnik wymieniony w art. 15, do którego ma zastosowanie procedura uproszczona, jest obowiązany, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3, podać w prowadzonej ewidencji następujące informacje: w przypadku gdy jest ostatnim w kolejności podatnikiem:

1. obrót (bez kwoty podatku) z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. a oraz kwotę podatku przypadającą na tę dostawę, która stanowi u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,
   
2. nazwę i adres drugiego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej.
   
   

Z wniosku wynika, że sprzedawca towarów - niemiecka Spółka (VAT DE) sprzedaje towary estońskiej spółce A (VAT EE), niemającej siedziby w Polsce. Niemiecka Spółka (VAT DE) transportuje towary do Polski, warunki dostawy towaru bezpośrednio z zakładu z Niemiec do Polski do miasta Lublin (warunki dostawy CPT wg Incoterms 2010).

Następnie estońska spółka A (VAT EE) sprzedaje ten towar w Polsce estońskiej spółce B (która jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, VAT PL) jako polskiemu podatnikowi VAT. Estońska Spółka B również jest zarejestrowana jako estoński podatnik VAT (VAT EE).

Zmiana prawa własności na towar między estońską spółką A i estońską spółką B odbywa się w Polsce w Lublinie.

Wątpliwości Spółki w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą obowiązku składania do urzędu skarbowego w Polsce tylko deklaracji z podatku VAT dla estońskiej spółki B.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że transakcja trójstronna ma miejsce wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki: uczestnikami są trzej podatnicy z różnych państw Unii Europejskiej, każdy z podatników jest zarejestrowany w swoim państwie na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, dostawa towaru odbywa się między pierwszym i drugim oraz drugimi ostatnim w kolejności, natomiast towar jest wydawany przez pierwszego bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi. W przypadku transakcji trójstronnych nie przyporządkowuje się transportu lub wysyłki do konkretnej dostawy.

Ponadto przesłanką uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną jest warunek, by transport został dokonany przez pierwszego lub drugiego uczestnika obrotu lub na ich rzecz.

Łączne zrealizowanie powyższych warunków (wynikających z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy) umożliwia zakwalifikowanie transakcji jako wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Analiza sytuacji przedstawionej we wniosku prowadzi do wniosku, że ww. warunki są spełnione. W opisanym przypadku występują trzy podmioty: sprzedawca towarów – niemiecka spółka (VAT DE), która sprzedaje towary estońskiej spółce A (VAT EE), która następnie sprzedaje ten towar w Polsce estońskiej spółce B (Wnioskodawcy), która jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, VAT PL, tj. w transakcji będzie uczestniczyć trzech różnych podatników VAT, zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych krajach członkowskich - Niemcy, Estonia, Polska oraz dostawa towaru będzie dokonana między pierwszym (spółka z Niemiec) i drugim podatnikiem (spółka A) oraz drugim i ostatnim (spółka B). Ponadto towar z Niemiec do Polski (do Lublina) będzie transportowany przez dostawcę lub nabywcę lub na ich rzecz, zatem będzie spełniony warunek, że towar będzie wydawany przez pierwszego uczestnika (spółka z Niemiec) bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi (spółce B na terenie Polski).

Ww. transakcja jest zatem transakcją trójstronną.

Natomiast jeżeli spełnione są również przesłanki zawarte w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik ma prawo rozliczenia ww. transakcji zgodnie z procedurą uproszczoną.

Z wniosku wynika, że w opisanym przypadku:

• dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT (spółki B) będzie bezpośrednio poprzedzona WNT u drugiego w kolejności podatnika VAT (estońskiej spółki A) – spółka A wystawi bowiem spółce B fakturę zawierającą oprócz danych wymienionych w art. 106e ustawy pozostałe informacje, wymienione w art. 136 ust. 1 ustawy,
  

• drugi w kolejności podatnik VAT (spółka A) nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski (w którym kończy się transport),
  

• drugi w kolejności podatnik VAT (spółka A) stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie (Estonia) inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport bądź wysyłka (Niemcy, Polska),
  

• ostatni w kolejności podatnik VAT (Spółka B) stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka (spółka B jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce),
  

• ostatni w kolejności podatnik VAT (Spółka B) został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej
  

- zatem przedmiotowa transakcja będzie wewnątrzwspólnotową transakcją trójstronną, do której ma zastosowanie procedura uproszczona, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Tym samym zgodnie z cytowanymi przepisami, Wnioskodawca (Spółka B), która w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej jest ostatnim w kolejności podatnikiem, jest zobowiązana do złożenia deklaracji z podatku VAT w Polsce. W składanej deklaracji VAT-7 Wnioskodawca (Spółka B) wykazuje odpowiednio dane o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towaru w poz. 23 i 24 oraz ewentualnie (jeśli przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego) wykazuje podatek naliczony od tego nabycia w części D.2 składanej deklaracji. Jednocześnie Spółka winna sporządzić informację podsumowującą o wewnątrzwspólnotowym nabyciu.

Zatem stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Powyższa interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych sprawa będzie rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcęw złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga tylko i wyłącznie w zakresie obowiązku składania do urzędu skarbowego w Polsce deklaracji z podatku VAT przez Wnioskodawcę (Spółkę B). Natomiast nie rozstrzyga w zakresie obowiązku składania do urzędu skarbowego w Polsce deklaracji z podatku VAT przez pozostałych uczestników transakcji (niemiecką spółkę oraz estońską spółkę A).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotemskargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.