Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.94.2017.1.AP
z 13 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2017 r. (data wpływu 18 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie dostarczania systemów dla sektora handlu detalicznego w branży spożywczej i przemysłowej. Wnioskodawca jest również dostawcą rozwiązań dla producentów wspomagających merchandising oraz procesy kategoryzacyjne na terenie sklepów. Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych w Polsce (jako podatnik VAT-UE).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dostarcza zamówione towary do nabywców z innych państw członkowskich UE, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla tych nabywców (dalej: Nabywcy). Transport towaru jest najczęściej zlecany wyspecjalizowanym przewoźnikom.

W przypadku, gdy towary są transportowane do innych niż Polska krajów UE w wykonaniu dostawy przez Spółkę towarów do Nabywców, transakcje te stanowią dla Spółki wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (dalej: WDT). Dostawy te są wykazywane przez Wnioskodawcę jako opodatkowane stawką 0% VAT, jeżeli w wymaganym przez ustawę o VAT terminie Spółka posiada dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone Nabywcy. Uwzględniając treść przepisu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, Spółka stara się uzyskać od przewoźników odpowiedzialnych za wywóz towarów z terytorium kraju dokumenty przewozowe dotyczące dokonywanych dostaw (np. stosowany w międzynarodowym transporcie drogowym list przewozowy CMR).

W niektórych przypadkach Wnioskodawca nie otrzymuje jednak oryginału dokumentu przewozowego. W sytuacjach takich Spółka gromadzi (planuje gromadzić) wymienione poniżej dokumenty, z których łącznie wynika, że towary będące przedmiotem WDT zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego niż Polska kraju UE.

PRZYPADEK 1 OPISYWANY W RAMACH STANU FAKTYCZNEGO ZŁOŻONEGO WNIOSKU

W przypadku braku oryginału dokumentu CMR lub istotnych trudności z jego pozyskaniem w ustawowym terminie do zastosowania stawki 0% VAT przy WDT, potwierdzeniem dostarczenia towaru do Nabywcy jest komplet następujących dokumentów:

1. kopia faktury VAT zawierająca ogólną specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (ponadto szczegółowe informacje na temat specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku znajdują się na nocie dostawy),
2. co najmniej 1 z poniższych dokumentów:
   1. skan, kserokopia, faks potwierdzonego CMR (dokument przekazany również drogą elektroniczną),
   2. potwierdzona przez odbiorcę towaru faktura (skan lub oryginał),
   3. potwierdzony przez odbiorcę towaru dowód dostawy (skan lub oryginał),
   4. informacja z wewnętrznego systemu spedytora (przewoźnika), gdzie można sprawdzić kierunek przesyłki i jej status (potwierdzająca status przesyłki: doręczona),
   5. potwierdzenie zapłaty za dostarczony towar (przy formie płatności po dostawie),
   6. korespondencja mailowa z nabywcą, potwierdzająca dotarcie towaru do nabywcy,
   7. zestawienie z aplikacji zewnętrznego dostawcy, która zawiera dane wszystkich przesyłek spedytorów uwzględnionych w umowie z dostawcą, gdzie można sprawdzić kierunek i status przesyłki.
   
   

Na podstawie wyżej wymienionych dokumentów Spółka wykazuje przedmiotowe dostawy w deklaracji za dany okres rozliczeniowy jako opodatkowane stawką 0% VAT.

PRZYPADEK 2 OPISYWANY W RAMACH ZDARZENIA PRZYSZŁEGO ZŁOŻONEGO WNIOSKU

W związku z występującymi w niektórych przypadkach problemami w uzyskaniu w ustawowym terminie dokumentów potwierdzających WDT, Spółka planuje w przyszłości wdrożyć nowy schemat związany z potwierdzaniem otrzymanych przez Nabywców dostaw. W ramach tego schematu Spółka będzie gromadzić następujące dokumenty:

1. kopię faktury VAT zawierającą ogólną specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (ponadto szczegółowe informacje na temat specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku znajdują się na nocie dostawy),
2. zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Nabywcy w danym okresie rozliczeniowym. Zestawienie to będzie przesyłane do Nabywcy drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu rozliczeniowego, którego dotyczy; w praktyce, zazwyczaj będzie to okres miesięczny, a Wnioskodawca będzie przesyłał to zestawienie w ciągu 8-10 dni od zakończenia okresu rozliczeniowego. Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Spółką a Nabywcą oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, Spółka będzie uprawniona by przyjąć, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Możliwe są zatem sytuacje, w których Nabywca nie będzie zgłaszał zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia. Tym samym nie odeśle do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie.
   
   

Na podstawie wyżej wymienionych dokumentów (w tym milczącej akceptacji zestawienia, o których mowa w pkt 2 powyżej) Spółka planuje wykazywać przedmiotowe dostawy w deklaracji za dany okres rozliczeniowy jako opodatkowane stawką 0% VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku braku oryginałów listów przewozowych CMR wystarczające do zastosowania stawki VAT 0% do takiej WDT będzie posiadanie przez Spółkę kompletu dokumentów przedstawionych w opisie stanu faktycznego (Przypadek 1)?
2. Czy planowany przez Spółkę schemat dokumentowania dostaw opisany jako zdarzenie przyszłe w złożonym wniosku (Przypadek 2) będzie wystarczający dla zastosowania stawki VAT 0% dla WDT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w opisie stanu faktycznego (Przypadek 1) oraz zdarzenia przyszłego (Przypadek 2) złożonego wniosku dokumenty potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do Nabywcy. Są to dokumenty zapewniające spełnienie przez Wnioskodawcę warunku, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju). Tym samym, na ich podstawie Spółka może wykazywać przedmiotowe dostawy (WDT) w deklaracji za dany okres rozliczeniowy jako opodatkowane stawką 0% VAT.

Zgodnie z treścią art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 ustawy o VAT):

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego kraju UE – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), oraz
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
  
  

Jednocześnie, stosownie do treści art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towaru do nabywcy w innym kraju UE, dowodami dokonania WDT mogą być również inne dokumenty, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
• dokument potwierdzający zapłatę za towar,
• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium innego kraju UE.
  
  

Z brzmienia wskazanych przepisów ustawy o VAT wynika, iż prawo podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% przy realizacji WDT uzależnione jest m.in. od posiadania dokumentów potwierdzających, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go na terytorium innego kraju UE. Z przepisów tych nie wynika, że posiadanie przez podatnika oryginału listu przewozowego (np. stosowanego w międzynarodowym transporcie drogowym listu przewozowego CMR) stanowi warunek konieczny do zastosowania stawki VAT 0% przy realizacji WDT. W konsekwencji, jeżeli podatnik nie otrzymał oryginałów dokumentów transportowych od przewoźnika, podstawą do zastosowania preferencyjnych zasad opodatkowania VAT mogą być inne dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy do innego kraju UE.

W powyższym zakresie należy przede wszystkim zwrócić uwagę, iż Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale podjętej w składzie 7 sędziów (orzeczenie z 11 października 2010 r. o sygn. I FPS 1/10), dokonując wykładni przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wskazał, iż „(...) wprawdzie w przepisach art. 42 ust. 3 i 4 ma miejsce ustawowe określenie dokumentów dowodzących, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, lecz z uwagi na treść art. 42 ust. 11, pozwalającego na dowodzenie tej okoliczności również innymi – nie tylko wymienionymi w tym przepisie – dowodami, ustawowy katalog dowodowy określony w ust. 3 i 4, nie może być uznany za zamknięty, a tym samym nie wyłącza w tym zakresie stosowania normy art. 180 § 1 O.p., zwłaszcza w sytuacji braku jednoznacznego unormowania formy i trybu pozyskiwania na dokumentach określonych w art. 42 ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy, potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski). W takim przypadku mamy wprawdzie do czynienia z ustawowymi dowodami wykazania danej okoliczności, jednak w zakresie tylko takim, w jakim przepisy ustawy określają te dowody oraz dane, które powinny one zawierać. Z uwagi jednak na to, że przepisy te nie precyzują jednoznacznie pod względem normatywnym sposobu i formy pozyskania na tych dokumentach potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 pkt 1) lub do nabywcy w innym kraju członkowskim niż Polska (art. 42 ust. 4 pkt 4), nie można ich uznać za wyczerpująco określające żądane dowody, w sposób który pozwalałby wymienionym w tych przepisach dokumentom na jednoznaczne wykazanie dowodzonej nimi okoliczności”.

W konsekwencji NSA w podjętej uchwale ocenił, iż dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. W przedstawionej uchwale NSA zaprezentował więc stanowisko, iż podatnik posiada pewną swobodę w doborze dokumentów, którymi może udowodnić realizację transakcji WDT. Dokumenty takie muszą jednak łącznie potwierdzać fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stanowisko zaprezentowane przez NSA w powyższej uchwale potwierdzone zostało w późniejszych wyrokach wydawanych przez sądy administracyjne (m.in. w wyroku WSA w Gdańsku z 9 października 2012 r., sygn. I SA/Gd 893/12, wyroku NSA w Warszawie z 28 października 2011 r., sygn. I FSK 1538/10, wyroku NSA w Warszawie z 21 października 2011 r., sygn. I FSK 1549/10, wyroku NSA w Warszawie z 6 grudnia 2012 r., sygn. I FSK 163/12, wyroku NSA w Warszawie z 20 grudnia 2012 r., sygn. I FSK 133/12).

Analogiczne stanowisko prezentują również organy podatkowe. Dla przykładu, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 8 stycznia 2014 r. (sygn. ILPP4/443-465/13-6/ISN), wskazuje, że dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z kolei w interpretacji z 4 lipca 2014 r. (sygn. ILPP4/443-169/14-2/BA) ten sam organ potwierdził wprost, że podatnik nie musi posiadać dokumentu CMR. Ważne jest jedynie to, aby inne zgromadzone przez spółkę dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

Natomiast w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 lipca 2015 r. (sygn. IBPP4/4512-191/15/EK) organ podatkowy zgodził się z wnioskodawcą, iż wiadomość e-mail może potwierdzać otrzymanie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a zatem należy traktować ją jako dokument uzupełniający, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Dodatkowo, w zbliżonym do przedstawionego w treści złożonego wniosku stanie faktycznym (Przypadek 1), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 4 stycznia 2016 r. (sygn. IBPP2/4512-890/15/KO) stwierdził wprost, że „(...) w sytuacji gdy Wnioskodawca dla potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiada fakturę zawierającą ogólną specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz jeden z wymienionych dokumentów tj.: wydruk lub informację z wewnętrznego systemu spedytora (przewoźnika), gdzie można sprawdzić kierunek przesyłki i jej status (potwierdzająca status przesyłki: doręczona), potwierdzenie zapłaty za dostarczony towar (przy formie płatności po dostawie), skan, kserokopię, faks potwierdzonego CMR (dokument przekazany również drogą elektroniczną) lub korespondencję mailową z nabywcą, potwierdzającą dotarcie towaru do nabywcy, przy czym dokumenty te łącznie będą uprawdopodobniać przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, wówczas Spółka na podstawie tych dokumentów będzie miała prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”.

W ocenie Spółki również zbiorcze zestawienie faktur dokumentujące dostawy dokonane w danym okresie rozliczeniowym i przesyłane drogą elektroniczną do Nabywców, o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego (Przypadek 2), stanowić będzie, w połączeniu z kopią faktury zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dokument potwierdzający dostarczenie towarów do Nabywcy i w konsekwencji możliwość zastosowania stawki 0% przedmiotowych transakcji WDT.

W odniesieniu do zbiorczego zestawienia faktur, uznać należy, że przysługuje mu identyczna moc dowodowa jak pozostałym dokumentom wskazanym w opisanie stanu faktycznego. Wynika to z okoliczności, że ustalony przez strony (Wnioskodawcę i Nabywcę) termin na potwierdzenie otrzymania towarów daje Nabywcy możliwość dokonania szczegółowej weryfikacji danych zawartych w tym zestawieniu oraz przedstawienie ewentualnych uwag co do jego treści. Racjonalny przedsiębiorca (Nabywca) zgłosiłby Wnioskodawcy wszelkie zauważone braki w towarach mających być przedmiotem dostaw dokonywanych na jego rzecz (udokumentowanych fakturami dostarczonymi Nabywcom), jeżeli takie braki by wystąpiły.

W przypadku, gdy Nabywcy nie odeślą do Spółki informacji zwrotnej w zakresie informacji znajdujących się w treści zbiorczego zestawienia faktur w ustalonym terminie, Wnioskodawca będzie uznawać, że Nabywca potwierdza tym samym, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Będzie to wynikać z indywidualnych ustaleń dokonanych z poszczególnymi Nabywcami oraz z informacji zawartych w przedmiotowym zestawieniu. Tym samym potwierdzenie w tym przypadku będzie przybierać formę tzw. milczącej akceptacji.

Powyższy brak jakiejkolwiek akcji (milczenie) ze strony Nabywcy powinien być postrzegany jako złożone przez Nabywcę oświadczenie woli w rozumieniu art. 682 Kodeksu cywilnego z dnia 23 kwietnia 1964 r., t. j. z dnia 9 lutego 2017 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) oznaczające w swojej istocie potwierdzenie otrzymania towarów udokumentowanych fakturami, których numery wymienione zostały w konkretnym zestawieniu. Z treści tego przepisu wynika bowiem, że „bierne zachowanie podmiotu prawa cywilnego, brak jego aktywności (nazywany w doktrynie milczeniem) może być sposobem złożenia oświadczenia woli, jeżeli istnieją reguły znaczeniowe wiążące z nim sens w postaci woli wywołania skutku prawnego” (tak: E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny, Komentarz, Wyd. 7, Warszawa 2016) oraz, że „skutkiem zastosowania reguły znaczeniowej określonej w przepisie art. 68[2] KC jest zawarcie umowy, ponieważ nakazuje ona bierne zachowanie adresata oferty uznać za jej przyjęcie; (...). Umowa zostaje zawarta z chwilą upływu terminu, w jakim adresat oferty mógłby zapobiec zastosowaniu komentowanego przepisu, wykazując aktywność w postaci wyrażenia oferentowi sprzeciwu wobec zawarcia umowy albo przekazując mu inny komunikat dotyczący złożonej oferty” (tak: M. Gutowski (red.), Kodeks cywilny, Tom I, Komentarz, art. 1-449[11], Warszawa 2016).

W świetle powyższego, w przypadku gdy Nabywca w ustalonym terminie nie zakwestionuje dostawy towarów opisanych na poszczególnych fakturach i nie wniesie innych uwag/zastrzeżeń do zbiorczego zestawienia faktur przesyłanego drogą elektroniczną do Nabywcy, zestawienie to będzie – łącznie z fakturą – jednoznacznie potwierdzać, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski, a następnie dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Stanowić więc będzie dokument uprawniający Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0%.

Prawidłowość takiego stanowiska potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane przez właściwe organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 września 2015 r. (sygn. ILPP4/4512-1-208/15-2/HW) przeczytać możemy, że „(...) zgodnie z ustaleniami stron, brak odpowiedzi na przesłane zestawienie w określonym terminie oznacza jego akceptację. W konsekwencji, powyższy dokument (...) jednoznacznie poświadcza fakt otrzymania towarów przez Nabywcę/Odbiorcę”.

Analogiczne do powyższego stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanych przez siebie następujących interpretacjach indywidualnych:

• z 10 marca 2015 r., sygn. ILPP4/443-646/14-2/BA;
• z 24 marca 2016 r., sygn. ILPP4/4512-1-38/16-2/PR;
• z 10 czerwca 2016 r., sygn. ILPP4/4512-1-95/16-4/JK;
• z 1 grudnia 2016 r., sygn. 3063-ILPP1-3.4512.162.2016.1.KM.
  
  

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że ograniczenie prawa podatnika do zastosowania preferencyjnego opodatkowania WDT do przypadków, gdy możliwe jest przedstawienie dowodów dokonania takiej dostawy w konkretnej formie, nie znajdowałoby uzasadnienia w świetle Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2006.347.1 ze zm., dalej: Dyrektywa VAT). W myśl art. 131 Dyrektywy VAT, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (w tym zwolnienia dla WDT przewidziane w art. 138 ust. 1 Dyrektywy VAT) stosuje się na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć. Zatem Dyrektywa VAT, nie określając rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów (ich ustalenie pozostawione zostało w gestii poszczególnych krajów członkowskich), jednocześnie podkreśla konieczność takiego określenia warunków formalnych dla preferencyjnego opodatkowania WDT, aby umożliwić możliwie proste ich stosowanie i aby rezultaty nie były sprzeczne z celami sprecyzowanymi w przepisach omawianej dyrektywy. W ocenie Spółki, w świetle tych regulacji nie można uznać, że jedynie posiadanie konkretnych dowodów dokonania dostawy uprawnia podatnika do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do WDT. Przyjęcie takiej zasady byłoby nadmiernie restrykcyjne i w nieuprawniony sposób ograniczałoby dostęp podatnikom do preferencji podatkowych zagwarantowanych przepisami Dyrektywy VAT.

Takie rozumienie przepisów Dyrektywy VAT potwierdzają również orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach C-409/04 Teleos plc i in. przeciwko Commisioners of Customs Excise oraz C-146/05 Albert Collée przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn, w których Trybunał stwierdził, że oczywistym jest, że warunki stosowania zwolnienia podatkowego przy WDT (w Polsce: stawki 0%) określa ustawodawstwo wewnętrzne państwa Wspólnoty, jednakże warunki te nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne dla prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych, a w szczególności nie mogą godzić w zasadę neutralności podatkowej, zwłaszcza gdy fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny.

Reasumując, zgodnie z prawidłową wykładnią przepisów ustawy o VAT dotyczących dokumentacji WDT, dla udowodnienia prawa podatnika do stosowania stawki 0% VAT wystarczające jest posiadanie dokumentów łącznie potwierdzających, że dostawa wewnątrzwspólnotowa faktycznie nastąpiła. Takimi dokumentami mogą być w szczególności przedstawione w opisie stanu faktycznego (Przypadek 1) i zdarzenia przyszłego (Przypadek 2) wniosku dokumenty potwierdzające fakt wywiezienia i dostarczenia do innego kraju UE towarów będących przedmiotem WDT.

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w interpretacji indywidualnej, o którą występuje złożonym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.