Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.285.2017.1.KU
z 2 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 8 września 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z tytułu świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od 4 stycznia 2017 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od stycznia 2017 r. Wnioskodawca w Polsce wykonywał, jako podwykonawca, usługi polegające na produkcji elementów do łodzi z tworzyw sztucznych, sklasyfikowane pod symbolem PKD 30.12.Z (PKWiU 30.12.99.0). W maju 2017 r. Wnioskodawca otrzymał zlecenie od kontrahenta holenderskiego (firma holenderska) na świadczenie usług polegających na produkcji, jako podwykonawca, elementów do mostów i ulic z tworzyw sztucznych, sklasyfikowanych pod symbolem PKD 22.23.Z (PKWiU 22.23.99.0). Wykonywanie usług dla ww. firmy polega na wytwarzaniu wyrobów z włókna szklanego, żywic poliestrowych i żelkotu poliestrowego (usługi formiarzy tworzyw sztucznych wykonywane metodą infuzji – nasączanie metodą podciśnieniową). Usługi te Wnioskodawca wykonuje na terenie Holandii na zlecenie ww. firmy holenderskiej w siedzibie zleceniodawcy, z użyciem materiałów do produkcji, które są własnością zleceniodawcy. Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi polegają na produkcji z tworzyw sztucznych elementów dla budownictwa. Nie są to usługi budowlane i nie są to usługi instalacyjne. Wnioskodawca nie posiada zarejestrowanej działalności gospodarczej na terenie Holandii. Jest ubezpieczony w Polsce i w Polsce odprowadza składki ZUS. Okres przez jaki będzie wykonywał usługi na terenie Holandii jest trudny do określenia. Obecnie nie ma zleceń od polskich firm na terenie Polski. Realia ekonomiczne sprawiają, że bardziej opłacalne jest wykonywanie usług dla kontrahenta holenderskiego. Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć jak długo będą trwały zlecenia, czy okres ten przekroczy 185 dni w skali roku. Bezwzględnym centrum interesów życiowych Wnioskodawcy jest Polska, cały zarobek, poza bieżącymi wydatkami, będzie wykorzystywał i przywoził do Polski. Na terenie Polski posiada rodzinę – żonę, która pracuje w Polsce oraz dzieci, które uczęszczają do szkół w Polsce.

Wnioskodawca przyjął zlecenie wykonania usług od kontrahenta holenderskiego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w Polsce. Wystawiając faktury posługuje się pieczątką z danymi działalności gospodarczej zarejestrowanej w Polsce. Na terenie Holandii nie posiada oddziału, ani zakładu w rozumieniu Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Królestwem Niderlandów.

W 2017 r. Wnioskodawca nie zawarł i nie zamierza zawierać umowy o pracę. Zarówno firma holenderska, jak i firmy w Polsce zlecające Wnioskodawcy wykonywanie usług nie były Jego pracodawcami, z firmami tymi nie łączył Go stosunek pracy (nie została zawarła umowa o pracę). Przychody Wnioskodawcy za 2017 r. nie przekroczą limitu, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy od 2018 r. Wnioskodawca będzie mógł wybrać ryczałt ewidencjonowany i przy kontynuacji usług na terenie Holandii opodatkować przychody stawką 8,5%?
2. Czy usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na zlecenie kontrahentów z Holandii nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne odnośnie pytania Nr 1. Natomiast w zakresie zagadnienia zawartego w pytaniu Nr 2, dotyczącego podatku od towarów i usług, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, od 2018 r. będzie mógł On wybrać formę opodatkowania uzyskanych przychodów ryczałtem ewidencjonowanym ze stawką 8,5% przy kontynuowaniu wykonywania usług produkcji elementów z tworzyw sztucznych na terenie Holandii.

Zgodnie z art. 3 ust. 1-1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jeżeli w Polsce posiadają ośrodek interesów życiowych.

Wnioskodawca w Polsce posiada zarejestrowaną firmę, ale przede wszystkim rodzinę. W ust. 1a pomiędzy punktami 1 i 2 użyto spójnika „lub”, co oznacza, że wystarczy spełnić tylko jeden z wymienionych warunków. W Polsce przebywa żona Wnioskodawcy oraz małoletnie dzieci.

Art. 4 ust. 1 i 2 Konwencji zawartej między Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie podwójnego opodatkowania również definiuje osobę fizyczną jako tą, która ma miejsce zamieszkania tam, gdzie jest jej ośrodek interesów życiowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie posiada On na terytorium Holandii zakładu, ani oddziału w rozumieniu ww. Konwencji (art. 5). Zatem, przy kontynuowaniu usług na terenie Holandii dla firmy holenderskiej będzie mógł w 2018 r. i w latach następnych, uzyskany z tego tytułu przychód opodatkować stawką ryczałtu w wysokości 8,5%. Przy kontynuowaniu ww. działalności na terenie Polski również będzie mógł opodatkować uzyskane przychody stawką 8,5% ryczałtu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a cyt. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania osoby fizycznej.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei, „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce od stycznia 2017 r. W Polsce wykonywał, jako podwykonawca, usługi polegające na produkcji elementów do łodzi z tworzyw sztucznych, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 30.12.99.0. W maju 2017 r. otrzymał zlecenie od kontrahenta holenderskiego na świadczenie usług polegających na produkcji, jako podwykonawca, elementów do mostów i ulic z tworzyw. Usługi te wykonuje na terenie Holandii na zlecenie ww. firmy holenderskiej w siedzibie zleceniodawcy, z użyciem materiałów do produkcji, stanowiących jego własność. Nie są to usługi budowlane i nie są to usługi instalacyjne. Wnioskodawca nie posiada zarejestrowanej działalności gospodarczej na terenie Holandii. Nie jest również w stanie przewidzieć jak długo będą trwały zlecenia, czy okres ten przekroczy 185 dni w skali roku. Bezwzględnym centrum interesów życiowych Wnioskodawcy jest Polska, cały zarobek, poza bieżącymi wydatkami będzie wykorzystywał i przywoził do Polski. Na terenie Polski posiada rodzinę – żonę, która pracuje w Polsce oraz dzieci, które uczęszczają do szkół w Polsce. Wnioskodawca przyjął zlecenie wykonania usług od kontrahenta holenderskiego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przychody Wnioskodawcy za 2017 r. nie przekroczą limitu, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Jak wskazano wyżej, do uznania, że osoba fizyczna posiada miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wystarczy spełnienie jednej z przesłanek wskazanych w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizując zatem stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy wskazać, że centrum interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w Polsce, tu bowiem mieszka i przebywa Jego rodzina (małżonka i dzieci). W konsekwencji w przedmiotowej sprawie uznać należy, że Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Niemniej jednak należy zwrócić uwagę, że na podstawie art. 4a powoływanej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku należy rozważyć, czy zastosowania nie znajdą przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przy czym stosownie do treści art. 3 ust. 1 lit. f) powoływanej Konwencji - jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenia „przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Analiza zapisu art. 7 ust. 1 ww. Konwencji wskazuje, że zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zatem na gruncie postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu okolicznością faktyczną istotną dla określenia miejsca opodatkowania określonych przychodów (dochodów) jest istnienie zakładu podatnika w państwie źródła.

Wskazać należy, że określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność (gospodarcza) przedsiębiorstwa (art. 5 ust. 1 ww. Konwencji).

Zgodnie z art. 5 ust. 2 cyt. Konwencji, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat,
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Pojęcie „zakładu” zostało zdefiniowane poprzez wskazanie zespołu okoliczności faktycznych. Dla uznania, że podatnik mający miejsce zamieszkania na terytorium Polski prowadzi działalność poprzez zakład na terytorium Holandii konieczne jest łączne zaistnienie następujących przesłanek:

• istnienie placówki działalności gospodarczej podatnika na terytorium Holandii, tj. pomieszczeń, środków lub urządzeń pozostających w dyspozycji podatnika i wykorzystywanych do prowadzenia jego działalności gospodarczej,
  

• stały charakter takiej placówki, co oznacza, że placówka jest utworzona w danym miejscu, z określonym stopniem trwałości czasowej,
  

• prowadzenie działalności gospodarczej podatnika za pośrednictwem tej stałej placówki, co oznacza, że podatnik lub osoby zależne od jego przedsiębiorstwa, prowadzą działalność gospodarczą podatnika w Holandii w oparciu o tę stałą placówkę.
  
  

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w Holandii poprzez położony tam „zakład”.

Tym samym, przychody Wnioskodawcy z działalności gospodarczej, zgodnie z cytowanym art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, jako zyski przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, opodatkowane będą wyłącznie w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2180, z późn. zm.), ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Przy czym, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 tej ustawy, przez pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

Przy czym, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 powołanej ustawy, przez pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, „działalność usługowa” to pozarolnicza działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 i Nr 220, poz. 1435 oraz z 2009 r. Nr 33, poz. 256 i Nr 222, poz. 1753) wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm.), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3.

Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług pod pojęciem usług rozumie:

• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, tzn. usługi dla celów produkcji nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych,
  

• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.
  
  

Podkreślić należy, że możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jest m.in. uzależniona od niewystąpienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e) ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy. W załączniku tym, stanowiącym Wykaz usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, określono świadczenie jakich usług, wyłącza możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Zauważyć przy tym należy, że możliwość opłacania oraz wysokość stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zależą wyłącznie od faktycznego rodzaju świadczonych w ramach tej działalności usług.

Ponadto należy wskazać, że warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. O zasadach składania ww. oświadczenia stanowi art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w myśl którego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Wysokość stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych została przez ustawodawcę ustalona w art. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% m.in. od:

• przychodów z działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, z zastrzeżeniem pkt 1, 2, 4 i 5 oraz załącznika nr 2 do ustawy - lit. b),
  

• przychodów z działalności polegającej na wytwarzaniu przedmiotów (wyrobów) z materiału powierzonego przez zamawiającego - lit. f).
  
  

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że dla zastosowania właściwej stawki ryczałtu od przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej konieczne jest każdorazowe przypisanie rodzaju wykonywanych czynności do określonego grupowania PKWiU.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca od 4 stycznia 2017 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług polegających na produkcji elementów do łodzi z tworzyw sztucznych - sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU - 30.12.99.0. W maju 2017r. Wnioskodawca otrzymał zlecenie od kontrahenta holenderskiego (firma holenderska) na świadczenie usług polegających na produkcji, jako podwykonawca, elementów do mostów i ulic z tworzyw sztucznych, sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 22.23.99.0. Wykonywanie usług polega na wytwarzaniu wyrobów z włókna szklanego, żywic poliestrowych i żelkotu poliestrowego (usługi formiarzy tworzyw sztucznych wykonywane metodą infuzji – nasączanie metodą podciśnieniową). Usługi te Wnioskodawca, wykonuje na terenie Holandii na zlecenie ww. firmy holenderskiej w siedzibie zleceniodawcy z użyciem materiałów do produkcji, które są własnością zleceniodawcy. Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi polegają na produkcji z tworzyw sztucznych elementów dla budownictwa. Nie są to usługi budowlane i nie są to usługi instalacyjne. Wnioskodawca nie posiada zarejestrowanej działalności gospodarczej na terenie Holandii.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że uzyskiwane przychody z kontynuowania świadczonych przez Wnioskodawcę na terenie Holandii, oznaczonych symbolem PKWiU 22.23.99.0, mogą być w 2018 r. opodatkowane 8,5% zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, tutejszy Organ nie odniósł się do kwestii prawidłowości określenia symbolu PKWiU świadczonych usług. Zgodnie bowiem z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być jedynie przepisy prawa podatkowego. Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Należy również zauważyć, że przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie sytuacji przedstawionej we wniosku. Tutejszy Organ w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa, umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. W konsekwencji, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Dodać należy, że zakres interpretacji indywidualnej wyznacza pytanie postawione przez Wnioskodawcę, stąd też oceny stanowiska Wnioskodawcy dokonano w zakresie postawionego pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.