2017.09.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.432.2017.1.SM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.432.2017.1.SM
z 15 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania „Jednostki organizacyjnej nr 2” za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT oraz braku obowiązku korekty podatku naliczonego– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania „Jednostki organizacyjnej nr 2” za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT oraz braku obowiązku korekty podatku naliczonego, jak również dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… spółka jawna z siedzibą w … (zwana dalej „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) prowadzi działalność w formie spółki jawnej. Wspólnikami Spółki są trzy osoby fizyczne, tj. …, … i ….

Podstawową działalnością Spółki jest sprzedaż urządzeń spawalniczych oraz szeroko pojętych akcesoriów spawalniczych. Spółka prowadzi dodatkowo działalność w zakresie usług serwisu gwarancyjnego oraz pogwarancyjnego urządzeń spawalniczych oraz prowadzenia szkoleń i doradztwa w rozwiązywaniu problemów technologicznych związanych z użytkowaniem urządzeń spawalniczych.

W strukturze Spółki, na podstawie wewnętrznego aktu Spółki, zostały wyodrębnione dwie wewnętrzne jednostki organizacyjne (zwane dalej: „Jednostką organizacyjną 1” oraz „Jednostką organizacyjną 2”).

Spółka podjęła decyzję, iż:

Jednostka organizacyjna nr 1 będzie kierowana i nadzorowana wyłącznie przez jednego ze wspólników, tj. … i będzie prowadzić działalność w zakresie:
1. sprzedaży detalicznej i hurtowej urządzeń i akcesoriów spawalniczych,
2. działalności magazynowej towarów handlowych przeznaczonych do sprzedaży.
3. działalności reklamowej i marketingowej towarów handlowych przeznaczonych do sprzedaży,
4. działalności transportowej jako wspomagającej działalność sprzedażową urządzeń spawalniczych,
5. działalność administracyjną.
Jednostka organizacyjna nr 2 będzie kierowana i nadzorowana wyłącznie przez jednego ze wspólników, tj. … i będzie prowadzić działalność w zakresie:
1. działalności serwisowej i obsługi gwarancyjnej i pogwarancyjnej,
2. działalności szkoleniowej i doradczej w zakresie w rozwiązywania problemów technologicznych związanych z użytkowaniem urządzeń spawalniczych,
3. działalności badawczo-rozwojowej,
4. wynajmu oraz wydzierżawiania nieruchomości Spółki przekazanych do dyspozycji Jednostki organizacyjnej nr 2,
5. zarządu nieruchomościami (w tym nieruchomościami Spółki przekazanymi do dyspozycji Jednostki organizacyjnej nr 2).

Spółka przekazała następujące aktywa do wyłącznego władania Jednostek organizacyjnych, a w szczególności na rzecz:

Jednostki organizacyjnej nr 1
1. środki transportu wykorzystywane do prowadzonej sprzedaży urządzeń i akcesoriów spawalniczych;
2. określone środki trwałe i wyposażenie
3. towary handlowe,
4. znaki towarowe związane z oznaczeniem …
Jednostki organizacyjnej nr 2
1. grunty i budynki,
2. określone środki trwałe,
3. środki transportu wykorzystywane do działalności serwisowej,
4. pozostałe prawa własności intelektualnej,
5. know how.

Do Jednostek organizacyjnych zostali przyporządkowani poszczególni pracownicy zatrudnieni przez Spółkę. Jednostki organizacyjne posiadają autonomię i niezależność w realizacji swoich zadań. Jednostki organizacyjne m.in. samodzielnie nawiązują kontakty i relacje biznesowe, opracowują własne, roczne budżety operacyjne uwzględniające koszty ich funkcjonowania (koszty wynagrodzeń pracowników). Jednostki organizacyjne mają swobodę w doborze środków i metod realizacji postawionych zadań.

System księgowy funkcjonujący w Spółce umożliwia przyporządkowanie do poszczególnych Jednostek organizacyjnych związanych z nimi przychodów i kosztów. Spółka jest w stanie przyporządkować odpowiednie należności i zobowiązania bezpośrednio związane z działalnością poszczególnych Jednostek organizacyjnych. Pozwala to na sporządzenie odpowiednich dokumentów finansowych, w szczególności na potrzeby sprawozdawczości zarządczej Spółki.

Dla celów rachunkowości zarządczej system księgowy jest w stanie odpowiednio przyporządkować, w tym do poszczególnych Jednostek organizacyjnych koszty ogólne funkcjonowania uwzględniające zaangażowanie i udział poszczególnych Jednostek organizacyjnych w całości działalności prowadzonej przez Spółkę.

W zakresie sporządzania rocznego sprawozdania finansowego (bilansu oraz rachunku zysków i strat zgodnie polską ustawą o rachunkowości) oraz rocznego rozliczenia podatkowego, sporządzane są one łącznie na poziomie Spółki. Powyższe wynika z faktu, iż z prawnego punktu widzenia to Spółka jako całość (a nie jej poszczególne jednostki organizacyjne) jest zobowiązana do przygotowania sprawozdania finansowego oraz dokonania rozliczeń podatkowych. Sytuacja ta nie uniemożliwia odpowiedniego przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do poszczególnych oddziałów (w tym Jednostek organizacyjnych) funkcjonujących w ramach Spółki – o czym była już mowa powyżej.

Jeden ze wspólników, tj. Pani … (zwany dalej „Wspólnikiem 1”) zamierza wystąpić ze Spółki przy jednoczesnym zachowaniu bytu prawnego Spółki (nowy wspólnik dołączy do Spółki). W wyniku wystąpienia Wspólnika 1, otrzyma on część zgromadzonego majątku Spółki odpowiadający jego udziałowi kapitałowemu w Spółce, tj. w postaci zespół składników majątkowych wchodzących w skład Jednostki organizacyjnej nr 2.

Wspólnik, przed wystąpieniem ze Spółki, zarejestruje indywidualną działalność gospodarczą oraz zostanie wpisany jako podatnik VAT czynny. Wspólnik 1 będzie kontynuować działalność, która jest prowadzona przez Jednostkę organizacyjną nr 2.

W związku z wystąpieniem Wspólnika 1 ze Spółki, zostanie przekazany na rzecz Wspólnika 1 zespół składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład Jednostki organizacyjnej nr 2 oraz zobowiązania przypisane do Jednostki organizacyjnej nr 2, które są niezbędne do prowadzenia działalności w niezmienionym zakresie, a w szczególności:

majątek ruchomy (np. środki trwałe oraz wyposażenie);

majątek nieruchomy (tj. grunty i budynki);

zespół pracowników – tj. Wspólnik 1 przejmie tych pracowników, którzy na dzień wystąpienia będą przypisani do Jednostki organizacyjnej nr 2 i będą wykonywać pracę bezpośrednio związaną z działalnością Jednostki organizacyjnej nr 2;

zobowiązania (związane z działalnością Jednostki organizacyjnej nr 2);

umowy handlowe (związane z działalnością Jednostki organizacyjnej nr 2);

dokumenty związane z prowadzoną działalnością;

odrębne dla Jednostki organizacyjnej nr 2 strategie i cele biznesowe, budżet operacyjny oraz plany sprzedażowe;

formalne procedury wewnętrzne regulujące sposób funkcjonowania Jednostki organizacyjnej nr 2;

środki pieniężne.

W ramach zespołu składników majątkowych wchodzących w skład Jednostki organizacyjnej nr 2, który będzie wydany na rzecz Wnioskodawcy nie będą się zawierać środki pieniężne ani też wierzytelności Spółki.

Po wystąpieniu ze Spółki Wspólnika nr 1 i wydaniu na jego rzecz Jednostki organizacyjnej nr 2, pozostała w strukturze Spółki Jednostka organizacyjna nr 1, będzie stanowiła zorganizowany zespół składników majątkowych i niemajątkowych, które będzie mógł samodzielnie realizować określone cele gospodarcze (m.in. sprzedaż urządzeń i akcesoriów spawalniczych). Tym samym będzie stanowić przedsiębiorstwo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w świetle art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób oraz art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, zespół składników majątkowych Wnioskodawcy, stanowiących Jednostkę organizacyjną nr 2, który zostanie przekazany z majątku Wnioskodawcy na rzecz Wspólnika 1 będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa (zwaną dalej ZCP)?
Czy w opisanej powyżej transakcji przekazania z majątku Wnioskodawcy na rzecz Wspólnika 1 Jednostki organizacyjnej nr 2 zastosowanie znajdą przepisy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT i w związku z tym przedmiotowa transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy opisana powyżej transakcja przekazania z majątku Wnioskodawcy na rzecz Wspólnika 1 Jednostki organizacyjnej nr 2 nie będzie skutkować dla Wnioskodawcy obowiązkiem dokonania jakichkolwiek korekt podatku naliczonego, o których mowa w artykule 91 ust. 1-8 Ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Pytanie nr 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Jednostka organizacyjna nr 2, która zostanie przekazana z majątku Wnioskodawcy na rzecz Wspólnika 1 stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa („ZCP”) w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT oraz art. 4a pkt 4 Ustawy PIT.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 4 Ustawy o PIT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się „(...) organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Równocześnie brzmienie art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, który to przepis definiuje pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa na potrzeby Ustawy o VAT jest identyczne w brzmieniu z definicją ZCP zawartą w art. 4a pkt 4 Ustawy o PIT.

Jednakowe brzmienie definicji ZCP na gruncie Ustawy o PIT oraz Ustawy o VAT – zdaniem Wnioskodawcy (znajdującym odzwierciedlenie w orzecznictwie i praktyce) – powinno skutkować tym, że pojęcie „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” powinno być interpretowane w ten sam sposób.

Stąd na potrzeby niniejszego wniosku, w celu uzasadnienia swojego stanowiska w zakresie Pytania 1, Wnioskodawca przedstawia łączną argumentację na gruncie przepisów Ustawy o PIT oraz Ustawy o VAT. W szczególności, biorąc pod uwagę literalne brzmienie ww. przepisów Ustawy o PIT oraz Ustawy o VAT, należy wskazać, że aby możliwe było uznanie określonego zespołu składników majątku za ZCP, muszą być spełnione wszystkie poniższe warunki:

musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

zespół ten musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki zespołu muszą być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych, przy czym zespół ten mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny, istnieją następujące okoliczności wskazujące na spełnienie powyższych kryteriów przez Jednostkę Organizacyjną nr 2:

Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych.

Doktryna prawa podatkowego wskazuje, że składniki materialne i niematerialne tworzą ZCP wówczas, gdy pozostają one we wzajemnych relacjach pozwalających na stwierdzenie, że mamy do czynienia z czymś więcej niż tylko z przypadkowym zbiorem elementów. Ponadto, jak podkreślane jest w wybranych indywidualnych interpretacjach przepisów wydawanych przez organy podatkowe, składniki majątku muszą tworzyć zespół, a nie zbiór niepowiązanych ze sobą elementów. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (tj. na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Powyższe stanowisko znalazło odzwierciedlenie np.:

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 października 2011 r., sygn. IPPB5/423-790/11-2/AS;

analogicznie wypowiedział się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2011 r., sygn. ITPB3/423-391/11/DK, oraz

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 grudnia 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-1233/10/SD.

Co do zasady zespół składników powinien zawierać elementy materialne (np. wyposażenie) oraz niematerialne (np. umowy, zobowiązania), które są konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej, prowadzonej dotychczas przez podmiot dokonujący wyodrębnienia ZCP. W wydanych w tym zakresie indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego czytamy, że elementami zespołu składników stanowiących ZCP powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki.

Tak przykładowo wypowiedział się:

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 30 września 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-793/11/JD;

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2009 r., sygn. ILPB3/423-209/09-3/EK;

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2007 r., sygn. ILPB3/423-29/07-2/HS.

W większości indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego/wyrokach sądów administracyjnych pojawia się również teza, że określenie „zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązania”, oznacza, że konieczne jest wystąpienie co najmniej po jednym składniku z każdej z tych grup. Nie można zatem mówić o ZCP, gdy brakuje któregokolwiek z opisanych składników, np. zobowiązań.

Tak przykładowo wypowiedział się:

NSA w wyroku z dnia 12 maja 2011 r., sygn. II FSK 2222/09;

WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. I SA/Wr 410/11;

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2010 r., sygn. IPPB5/423-156/10-2/MB;

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2010 r., sygn. IPPB5/423-89/10-4/MB.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do Jednostki organizacyjnej nr 2, mamy niewątpliwie do czynienia z zespołem składników materialnych i niematerialnych (wraz z zobowiązaniami) służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, tj. działalności serwisowej i obsługi gwarancyjnej i pogwarancyjnej działalność szkoleniowej i doradczej w zakresie w rozwiązywania problemów technologicznych związanych z użytkowaniem urządzeń spawalniczych, działalności badawczo-rozwojowej działalności w zakresie wynajmu oraz wydzierżawiania nieruchomości Spółki przekazanych do dyspozycji Jednostki organizacyjnej nr 2 oraz działalności w zakresie zarządu nieruchomościami (w tym nieruchomościami Spółki przekazanymi do dyspozycji Jednostki organizacyjnej nr 2).

Wśród składników o charakterze materialnym przypisanych do Oddziału znajdują się szczególności:

majątek ruchomy (określone środki trwałe);
majątek nieruchomy (grunty i budynki)
własne zasoby pieniężne przypisane Jednostki Organizacyjnej nr 2;

Z kolei do składników o charakterze niematerialnym będących przedmiotem wydzielenia do Spółki wydzielonej należy zaliczyć w szczególności:

prawa i obowiązki z umów handlowych (funkcjonalnie związanych z Jednostką organizacyjną nr 2 oraz wiążące się z nimi zobowiązania Jednostki organizacyjnej nr 2),
prawa własności intelektualnej oraz know how.

W związku z przekazaniem z majątku Wnioskodawcy Jednostki organizacyjnej nr 2 na rzecz Wspólnika 1, zostanie również wydzielony zespół pracowników zatrudnionych i przypisanych do Jednostki organizacyjnej nr 2. Poszczególne składniki majątkowe będące podmiotem wydzielenia (Jednostka organizacyjna nr 2) nie są zatem przypadkowym zbiorem składników. Zdaniem Wnioskodawcy, pozostają one we wzajemnych relacjach i stanowią zespół, służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, tj. działalności serwisowej i obsługi gwarancyjnej i pogwarancyjnej, działalności szkoleniowej i doradczej w zakresie w rozwiązywania problemów technologicznych związanych z użytkowaniem urządzeń spawalniczych, działalności badawczo-rozwojowej, działalności w zakresie wynajmu oraz wydzierżawiania nieruchomości Spółki przekazanych do dyspozycji Jednostki organizacyjnej nr 2 oraz działalności w zakresie zarządu nieruchomościami. Nie ulega więc wątpliwości fakt, iż wymienione powyżej składniki stanowią zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 4a pkt 4 Ustawy o PIT oraz art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, który już może funkcjonować jako odrębne przedsiębiorstwo.

Po przekazaniu z majątku Wnioskodawcy Jednostki organizacyjnej nr 2 na rzecz Wspólnika 1, ten sam zespół składników majątkowych będzie tworzył przedsiębiorstwo Wspólnika 1 i będzie wystarczający do prowadzenia przez niego działalności co najmniej w takim samym zakresie, jak działalność Jednostki organizacyjnej nr 2.

Prowadzona obecnie ewidencja dla celów zarządczych w systemie księgowym wykorzystywanym przez Spółkę pozwala zatem na formalne wyodrębnienie w zarządzaniu przychodami i kosztami oraz dokonywanie oceny efektywności ekonomicznej Jednostki organizacyjnej nr 2 oraz Jednostki organizacyjnej nr 1 funkcjonujących w ramach Spółki. W zakresie sporządzania rocznego sprawozdania finansowego (bilansu oraz rachunku zysków i strat zgodnie polską ustawą o rachunkowości) oraz rocznego rozliczenia podatkowego, sporządzane są one łącznie na poziomie Spółki. Powyższe wynika z faktu, iż z prawnego punktu widzenia to Spółka jako całość (a nie jej poszczególne Jednostki organizacyjne) jest zobowiązana do przygotowania sprawozdania finansowego oraz dokonania rozliczeń podatkowych. Sytuacja ta nie wpływa jednak negatywnie na możliwość odpowiedniego przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do poszczególnych Jednostek organizacyjnych funkcjonujących w ramach Spółki – o czym była już mowa powyżej.

W związku z zamiarem wystąpienia Wspólnika 1 ze Spółki przy jednoczesnym zachowaniu bytu prawnego Spółki, Wspólnika 1, otrzyma on część zgromadzonego majątku Spółki odpowiadający jego udziałowi kapitałowemu w Spółce, tj. w postaci zespół składników majątkowych wchodzących w skład Jednostki organizacyjnej nr 2. Wspólnik, przed wystąpieniem ze Spółki, zarejestruje indywidualną działalność gospodarczą oraz zostanie wpisany jako podatnik VAT czynny. Wspólnik 1 będzie kontynuować działalność, która jest prowadzona przez Jednostkę organizacyjną nr 2.

Wyodrębnienie organizacyjne

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie organizacyjne oznacza, iż powinno być możliwe alokowanie składników materialnych i niematerialnych (w tym również pracowników) do działalności prowadzonej przez ZCP. Działalność ta powinna mieć określone miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako np. dział, wydział, oddział itp. i cecha ta powinna występować w istniejącym przedsiębiorstwie.

Tak przykładowo wypowiedział się:

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. III SA/Wa 1766/10; oraz

Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 października 2011 r., sygn. IPPB5/423-790/11-2/AS.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Jednostka organizacyjna nr 2, na podstawie wewnętrznego aktu Spółki, jest obecnie wydzielona organizacyjnie w ramach struktury Wnioskodawcy. Powyższe potwierdzają następujące elementy:

Działalność związana z prowadzeniem działalności serwisowej i obsługi gwarancyjnej i pogwarancyjnej, działalności szkoleniowej i doradczej w zakresie w rozwiązywania problemów technologicznych związanych z użytkowaniem urządzeń spawalniczych, działalności badawczo-rozwojowej, działalności w zakresie wynajmu oraz wydzierżawiania nieruchomości Spółki przekazanych do dyspozycji Jednostki organizacyjnej nr 2 oraz działalności w zakresie zarządu nieruchomościami, została wyodrębniona w strukturze organizacyjnej w formie Jednostki organizacyjnej nr 2, co jest widoczne w schemacie organizacyjnym funkcjonującym w ramach Spółki.

Jednostkę organizacyjną nr 2 w Spółce nadzoruje Wspólnik 1 odpowiedzialny za kierowanie Jednostką organizacyjną nr 2.

Istnieje wyodrębniona grupa składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania), która jest przypisana do Jednostki organizacyjnej nr 2.

Jednostka organizacyjna nr 2 podlega odrębnym procedurom wewnętrznym.

Jednostka organizacyjna nr 2 ma własne odrębne cele gospodarcze. Odrębnie ustalane budżety i plany rozwoju działalności.

W świetle powyższego, należy uznać, że Jednostka organizacyjna nr 2 spełnia warunek wyodrębnienia organizacyjnego w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Wyodrębnienie finansowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie finansowe oznacza możliwość alokacji przychodów i kosztów do działalności prowadzonej przez ZCP. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. Pogląd taki wyrażony został przykładowo przez:

WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 24 września 2010 r., sygn. I SA/Wr 1150/10;

WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 6 lipca 2011 r., sygn. I SA/Gl 112/10;

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 września 2010 r., sygn. IPPB5/423-384/10-4/MB; oraz

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2010 r., sygn. IBPB1/2/423-1401/09/MO.

W rezultacie, mając na uwadze opisany powyżej stan faktyczny, wydzielenie finansowe Jednostki organizacyjnej nr 1 i Jednostki organizacyjnej nr 2 w ramach Spółki potwierdzają następujące elementy:

System księgowy funkcjonujący w ramach Spółki umożliwia przyporządkowanie do Jednostki organizacyjnej nr 1 i Jednostki organizacyjnej nr 2 związanych z nimi przychodów i kosztów – Spółka odrębnie ewidencjonuje także należności i zobowiązania bezpośrednio związane z działalnością;

Jednostki organizacyjnej nr 1 i Jednostki organizacyjnej nr 2 funkcjonują w oparciu o corocznie tworzone budżety operacyjne uwzględniające koszty jego funkcjonowania (w tym koszty wynagrodzeń pracowników Jednostki organizacyjnej nr 1 i Jednostki organizacyjnej nr 2, potrzeby zatrudnienia nowych osób itp.), jak również plany sprzedażowe.

Równocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, iż fakt niesporządzania oddzielnego dla Jednostki organizacyjnej nr 1 i Jednostki organizacyjnej nr 2 rocznego sprawozdania finansowego (bilansu oraz rachunku zysków i strat zgodnie z polską ustawą o rachunkowości) oraz rocznego rozliczenia podatkowego – nie powinien rzutować na ogólną ocenę jego wyodrębnienia dla celów finansowych.

Powyższe wynika z faktu, iż z prawnego punktu widzenia to Spółka jako całość (a nie jej poszczególne działy wewnętrzne) jest zobowiązana do przygotowania sprawozdania finansowego oraz dokonania rozliczeń podatkowych. Sytuacja ta nie wpływa jednak negatywnie na możliwość odpowiedniego przyporządkowania przychodów, kosztów oraz należności i zobowiązań do poszczególnych działów funkcjonujących w ramach Spółki – o czym była już mowa powyżej.

W świetle powyższego, należy uznać, że Jednostka organizacyjna nr 2 spełnia warunek wyodrębnienia finansowego w istniejącym przedsiębiorstwie.

Samodzielne realizowanie zadań gospodarczych.

Zdaniem Wnioskodawcy, warunek samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych (określany niekiedy w doktrynie jako wyodrębnienie funkcjonalne) oznacza, że aby można było uznać zespół składników za ZCP, musi go cechować możliwość samodzielnego działania jako niezależny podmiot. Innymi słowy, zespół składników majątkowych tworzących ZCP nie tylko musi spełniać określone funkcje gospodarcze w istniejącym przedsiębiorstwie, ale powinien również być w stanie prowadzić działalność samodzielnie, gdyby został wydzielony z istniejącego przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie ZCP musi zatem istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po „wyprowadzeniu” w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa. Tak przykładowo wypowiedział się WSA w Opolu w wyroku dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Op 352/09.

Jak z kolei, podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny oz. w Gdańsku, aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa, np. zakładu (fragment z uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego oz. w Gdańsku z 26 czerwca 1998 r., sygn. I SA/Gd 1097/96, zacytowany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w uzasadnieniu wyroku z 6 czerwca 2008 r., sygn. SA/Wr 355/08).

Podobne podejście prezentują też organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stanął na stanowisku, że dla przyjęcia istnienia ZCP nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym (interpretacja z dnia 9 października 2009 r., sygn. ILPP2/443-1110/09-2/MN). Jak wynika z powyższego. ZCP to taki zespół składników materialnych i niematerialnych, który może stanowić odrębny zakład mogący realizować zadania gospodarcze (tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 maja 2008 r., sygn. ILPB3/423-116/08-2/HS).

Odnosząc powyższe do sytuacji Wnioskodawcy, należy zauważyć, iż Jednostka organizacyjna nr 2 przeznaczona jest do realizacji konkretnych zadań gospodarczych Spółki, tj. do prowadzenia działalności w zakresie zarządzania nieruchomościami w Spółce oraz zarządzania prawami własności intelektualnej należącymi do Spółki.

Biorąc dodatkowo pod uwagę:

wykazane powyżej wyodrębnienie organizacyjne i finansowe Jednostki organizacyjnej nr 2;
wyposażenie Jednostki organizacyjnej nr 2 w odpowiednie zasoby, a w szczególności w:
1. majątek ruchomy (określone środki trwałe);
2. majątek nieruchomy (grunty i budynki);
3. własne zasoby pieniężne przypisane Jednostki organizacyjnej nr 2;
4. prawa i obowiązki z umów handlowych (funkcjonalnie związanych z Jednostką organizacyjną nr 2 oraz wiążące się z nimi zobowiązania Jednostki organizacyjnej nr 2;
5. prawa własności intelektualnej oraz know how;
6. wykwalifikowany personel;
7. środki pieniężne.
możliwość przyporządkowana do Jednostki organizacyjnej nr 2 praw i obowiązków (należności i zobowiązań wynikających z umów handlowych, należy uznać, że Jednostka organizacyjna nr 2 już w chwili obecnej prowadzi w zasadzie samodzielną działalność gospodarczą i będzie w stanie prowadzić ją samodzielnie również po przekazaniu do Wspólnika nr 1.

Należy bowiem podkreślić, iż po przekazaniu Jednostki organizacyjnej nr 2 do Wspólnika 1:

Wspólnik nr 1 będzie miał zapewnione wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe, jakie potrzebne są do prowadzenia działalności w zakresie zarządzania nieruchomościami oraz prowadzeniem działalności serwisowej i obsługi gwarancyjnej i pogwarancyjnej, działalności szkoleniowej i doradczej w zakresie rozwiązywania problemów technologicznych związanych z użytkowaniem urządzeń spawalniczych, działalności badawczo-rozwojowej (tj. wszelkie aktywa, pracowników, tytuł prawny do nieruchomości).

Wspólnik nr 1 będzie mieć zapewnione źródło przychodów (zamówienia) dzięki przyjęciu umów z kontrahentami,

Zachowana zostanie ciągłość w prowadzeniu działań marketingowych.

Dodatkowo, w tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać na wyrok NSA z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt I FSK 1383/10, w którym to wyroku zostało wyraźnie wskazane, iż:

„brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe, nie pozbawia tego przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych”,

„istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest bowiem prowadzenie działalności gospodarczej, poprzez realizację określonych zadań gospodarczych, które mogą być wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing). Usługi te bowiem, jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadań gospodarczych, lecz wspomagają jego funkcjonowanie jako podmiotu gospodarczego”.

W wyniku planowanego przekazania przez Wnioskodawcę Jednostki organizacyjnej nr 2 na rzecz Wspólnika 1, majątek wchodzący w skład Jednostki organizacyjnej nr 2 będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz majątek pozostały w Spółce będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W konsekwencji, zespół składników majątkowych wchodzących w skład Jednostki organizacyjnej nr 2 może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Reasumując wszystkie powyższe wyjaśnienia, w opinii Wnioskodawcy, Jednostka organizacyjna nr 2 będzie stanowić ZCP w rozumieniu art. 4a pkt Ustawy PIT, oraz art. 2 pkt 27e Ustawy VAT.

Pytanie nr 2

Zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów tejże Ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP.

Zdaniem Wnioskodawcy, za transakcję zbycia dla celów Ustawy o VAT, w szczególności powinno się również uważać zbycie ZCP w przypadku podziału spółki przez wydzielenie w trybie art. 529 § 1 pkt 4 KSH, co zostało potwierdzone przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dna 9 maca 2011 r. (sygn. ILPP2/443-1966/10-5/MN).

W przedmiotowej interpretacji organ podatkowy potwierdził również, że: „Zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT przepisów tejże Ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP w drodze podziału przez wydzielenie nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT”.

Na temat neutralności procesu wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie przepisów Ustawy o VAT wypowiedziały się również sądy administracyjne. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 666/08, Sąd uznał, iż: „Specyfika unormowania zawartego w art. 6 ust. 1 Ustawy o VAT wyraża się między innymi w określeniu przedmiotu „transakcji zbycia” jako „przedsiębiorstwo”, które jako całość składająca się ze zróżnicowanych elementów nie mieści się w definicji towarów (art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT), aczkolwiek towarami są jego poszczególne elementy. Zdaniem Sądu nie podważa to jednakże przydatności definicji „dostawy towarów” dla określenia znaczenia pojęcia „transakcji zbycia”. W rezultacie Sąd przyjął, że „transakcją zbycia”, o której mowa w art. 6 ust. 1 Ustawy o VAT jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów, skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa. W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości że przewidziany w art. 529 § 1 pkt 4 KSH podział dokonywany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie), powoduje przeniesienie prawa własności wydzielonej części majątku. Złożoność procedur związanych z podziałem spółki nie ma przy tym znaczenia. Istotny jest ich końcowy efekt – przeniesienie własności. Reasumując, podział spółki przez wydzielenie jest transakcją zbycia w rozumieniu art. 6 ust. 1 Ustawy o VAT.

Biorąc zatem pod uwagę, że majątek przekazywany na rzecz Wspólnika nr 1 w ramach planowanej transakcji będzie, zdaniem Wnioskodawcy, stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT (o czym była szczegółowo mowa w argumentacji do Pytania 1), zastosowanie powinny znaleźć przepisy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT i w związku z tym przedmiotowa transakcja nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pytanie nr 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych.

W praktyce zdarzają się sytuacje, w których dany podatnik VAT wykonuje zarówno czynności opodatkowane tym podatkiem, jak i czynności zwolnione oraz opodatkowane ryczałtem (bez prawa do odliczeń). Zgodnie z ogólnymi regułami konstrukcyjnymi VAT, odliczeniu może podlegać tylko ten podatek naliczony (ta jego część), który związany jest z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu.

Przepis art. 90 ust. 1 Ustawy o VAT stanowi bowiem, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania zarówno czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Obowiązujące przez długi czas regulacje dotyczące korekty rocznej, miały charakter bezwzględny, tj. w razie niskiej bądź wysokiej kwoty proporcji podatnik miał obowiązek uznania, że w ogóle nie ma prawa do odliczenia, względnie, że ma prawo do odliczenia całości podatku.

Od dnia 1 kwietnia 2011 r. regulacje te mają charakter fakultatywny, w tym sensie, że to podatnikowi pozostawione zostało uprawnienie, czy decyduje się odliczyć częściowo podatek (w oparciu o proporcję rzeczywistą), czy też uzna, że nie ma w ogóle prawa do odliczenia podatku, bądź odpowiednio, że ma prawo do odliczenia całości podatku. Otóż, w myśl art. 90 Ustawy o VAT, jeśli proporcja wynosi 99%, to podatnik może uznać, że proporcja wynosi 100% i że ma prawo do odliczenia całości podatku.

Niemniej, podatnik może uznać, że proporcja wynosi 100%, jeśli kwota podatku odliczanego (1%) dzięki zastosowaniu tej możliwości nie przekracza 500 zł w roku podatkowym. Jeśli jednak ten 1% podatku jest równy bądź przekracza 500 zł, to podatnik traci prawo do uznania, że proporcja wynosi 100%. Wtedy traci prawo do odliczenia tego 1% podatku jako podatku naliczonego.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonywania korekty zostały określone w art. 91 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 01.04.2011 r., po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 Ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1 podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2 nie dotyczy opłat rocznych pobieranych tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (ust. 2a).

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (ust. 3).

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2 nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (ust. 4).

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (ust. 5).

W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego lub usługi jest związane łącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu (ust. 6).

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (ust. 7).

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczenia, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (ust. 7a).

W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c (ust. 7b).

Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłączne do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy (ust. 7c).

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów, usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów nabytych z zamiarem wykorzystanie ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (ust. 7d).

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowana (ust. 8).

W świetle art. 91 ust. 9 Ustawy o VAT, w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa – tzn. nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa ma obowiązek dokonania stosownych korekt w zakresie podatku naliczonego, określonych w art. 91 ust. 1-8, do których byłby zobligowany podmiot, który dokonał odliczenia (tzn. zbywca), w przypadku gdyby nie doszło do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Kontynuacja korekty przez nabywcę ma bezpośredni związek z przepisem Ustawy o VAT, który wyłącza z opodatkowania podatkiem VAT czynności, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Otóż jak wskazane zostało w uzasadnieniu do pytania 2, z treści art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT wynika także, iż przepisów ustawy „nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa”. Oznacza to, zdaniem Wnioskodawcy, iż intencją ustawodawcy było zapewnienie pełnej neutralności transakcji zbycia ZCP, tj. transakcja taka nie powinna wywołać jakichkolwiek skutków w zakresie podatku należnego i naliczonego.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę, że:

zdaniem Wnioskodawcy, Jednostka organizacyjna nr 2 stanowi ZCP w rozumieniu ustawy o VAT (szczegółowe uzasadnienie zostało zaprezentowane w stanowisku Wnioskodawcy odnośnie Pytania 1);

dla potrzeb Ustawy o VAT transakcja wydania Jednostki organizacyjnej nr 2 z majątku Spółki do Wspólnika 1 powinna być, zdaniem Wnioskodawcy, traktowana jako zbycie ZCP (o czym była mowa powyżej w argumentacji do Pytania 2),

transakcja zbycia ZCP powinna być całkowicie neutralna w zakresie podatku VAT/nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT (o czym była mowa powyżej, w argumentacji do Pytania 2),

należy uznać, że opisana powyżej transakcja wydania Jednostki organizacyjnej nr 2, z majątku Spółki do Wspólnika nr 1, nie będzie skutkować dla Spółki obowiązkiem dokonania jakichkolwiek korekt podatku naliczonego, o których mowa w artykule 91 ust. 1-8 Ustawy o VAT, wynikającej z samego faktu, iż podział został dokonany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków prawnopodatkowych dla Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług.

Ad. 1 i 2

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb interpretacji przepisu art. 6 pkt 1 ustawy należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55² ustawy Kodeks cywilny stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy, powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku TSUE w sprawie C-497/01.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie TSUE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy, definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpi zbycie przedsiębiorstwa czy zorganizowanej część przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis sprawy do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że zespół składników materialnych i niematerialnych, zwany „Jednostką organizacyjną nr 2”, będący przedmiotem przekazania występującemu ze Spółki Wspólnikowi 1, będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, gdyż jak wynika z treści wniosku, odznacza się w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy odrębnością organizacyjną (jest to wyodrębniona w strukturze organizacyjnej spółki jednostka) oraz finansową (istnieją warunki do przyporządkowania „Jednostce organizacyjnej nr 2” związanych z nią przychodów, kosztów należności i zobowiązań). Ponadto, odznacza się odrębnością funkcjonalną, ponieważ służy do prowadzenia samodzielnej działalności w zakresie: działalności serwisowej i obsługi gwarancyjnej i pogwarancyjnej, działalności szkoleniowej i doradczej w zakresie w rozwiązywania problemów technologicznych związanych z użytkowaniem urządzeń spawalniczych, działalności badawczo-rozwojowej, wynajmu oraz wydzierżawiania nieruchomości Spółki przekazanych do dyspozycji Jednostki organizacyjnej nr 2 oraz zarządu nieruchomościami (w tym nieruchomościami Spółki przekazanymi do dyspozycji Jednostki organizacyjnej nr 2). Nabywca, tj. Wspólnik 1, kierujący i nadzorujący Jednostkę organizacyjną nr 2, po wystąpieniu ze spółki Wnioskodawcy kontynuowałby działalność gospodarczą w ramach jednoosobowej firmy, która teraz jest prowadzona przez Jednostkę organizacyjną nr 2.

Tym samym część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tj. Jednostka organizacyjna nr 2, spełnia wymogi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które zostały zawarte w art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji planowane przekazanie na rzecz Wspólnika 1 zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tj. Jednostki organizacyjnej nr 2, stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, będzie wyłączone spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie będzie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w części dotyczącej podatku od towarów i usług, zgodnie z którym majątek przekazywany na rzecz Wspólnika nr 1 w ramach planowanej transakcji, będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT, i nie powinien podlegać opodatkowana podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku jako nr 3 wskazać należy, iż zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy – po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy, stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (art. 91 ust. 2a ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 3 ustawy – korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy – w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy – w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy – w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych towarów lub środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy.

Na mocy tego przepisu – w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wskazano wyżej, przedmiotem przekazania na rzecz Wspólnika 1, będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przeniesienie części majątku Wnioskodawcy na Wspólnika 1, który będzie kontynuował działalność prowadzoną przez „Jednostkę organizacyjną nr 2”, w formie indywidualnej działalności gospodarczej, stanowiącą zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie spowoduje w świetle art. 91 ust. 9 ustawy, obowiązku dokonania przez Wnioskodawcę korekty podatku naliczonego, określonej w art. 91 ustawy. Obowiązek dokonania ewentualnych korekt podatku naliczonego – zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, będzie ciążył na nabywcy, czyli Wspólniku 1.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 3, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, iż przedmiotowa interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Końcowo należy zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin