2017.09.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.323.2017.1.JO
z 4 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2017 r. (data wpływu 14 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 sierpnia 2017 r. (data wpływu 29 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji pn. „Demontaż i bezpieczne składowanie wyrobów zawierających azbest – wymiana pokrycia dachowego na budynku komunalnym (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji pn. „Demontaż i bezpieczne składowanie wyrobów zawierających azbest – wymiana pokrycia dachowego na budynku komunalnym (…)”. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 sierpnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 31 sierpnia 2016 r. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie inwestycji pn. „Demontaż i bezpieczne składowanie wyrobów zawierających azbest – wymiana pokrycia dachowego na budynku komunalnym (…)”, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 (dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego). Wnioskowana inwestycja polegać ma na usunięciu 2.990 mg eternitu zawierającego azbest z budynku komunalnego. Poza usunięciem pokrycia planuje się również impregnację i wzmocnienie istniejącej konstrukcji dachu oraz odtworzenie pokrycia z użyciem materiałów nieszkodliwych – blachodachówki. Planuje się również przeprowadzenie remontu kominów.

Prace wykonane będą przez jedną firmę, która dokona demontażu azbestu i jego utylizacji, a następnie dokona zabezpieczenia i odtworzenia dachu. Prace te wykonane zostaną z poszanowaniem przepisów dotyczących postępowania z materiałem niebezpiecznym jakim jest azbest.

Wartym nadmienienia jest fakt, że część nieruchomości, na której realizowane będą opisane prace, zajmują mieszkania komunalne w liczbie trzech. W pozostałej części budynku mieści się natomiast Przedszkole w A – Oddział Zamiejscowy Przedszkola w B, któremu nieodpłatnie udostępniono budynek na podstawie umowy użyczenia, co ze względu na fakt, że jest to jednostka budżetowa Gminy, nie stanowi odpłatnego świadczenia usługi, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosunek powierzchni obu rodzajów pomieszczeń kształtuje się następująco: 16,35% powierzchni budynku zajmuje gminne przedszkole, natomiast 83,65% mieszkania komunalne. Wspomniane mieszkania, zaliczyć można do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W przedmiotowym budynku ani obecnie, ani w okresie realizacji, ani w okresie zapewnienia trwałości rezultatów projektu, nie będzie prowadzona działalność o charakterze gospodarczym – w budynku mieści się gminne przedszkole (prowadzące nieodpłatną działalność opiekuńczo -wychowawczą) oraz mieszkania komunalne, za które czynsz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

W przedmiotowych mieszkaniach rozliczanie opłat za energię cieplną odbywa się metodą „refakturowania” (odsprzedaży przedmiotowych usług) bez doliczania marży. Gmina nie czerpie żadnych korzyści finansowych z tytułu przenoszenia na najemców opłat za energię cieplną. Opłaty te wnoszone są zaliczkowo, a raz w roku po zakończeniu sezonu grzewczego, następuje rozliczenie. Poziom zużycia energii cieplnej obliczany jest według aktualnego zużycia, proporcjonalnie, według powierzchni, osobno dla mieszkań, osobno dla pomieszczeń zajmowanych przez przedszkole. „Refakturowanie” kosztów zużytych mediów odbywa się proporcjonalnie wedle powierzchni mieszkań.

Pismem z dnia 2 lutego 2017 r. Urząd Marszałkowski Województwa poinformował Gminę o wyborze przedmiotowego projektu do dofinansowania. Gmina planuje przystąpić do realizacji przedmiotowych prac w okresie wakacyjnym (tj. od końca czerwca – do połowy września). Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, stanowi część postępowania, związanego z otrzymaniem dofinansowania na realizację przedmiotowego zadania.

W piśmie z dnia 24 sierpnia 2017 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Realizowana inwestycja w części budynku w którym znajduje się Oddział Zamiejscowy Przedszkola w B – Przedszkole w A dotyczy działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.). Również pozostała część nieruchomości, w której znajdują się mieszkania dotyczy działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 tejże ustawy.
Towary i usługi nabyte w ramach realizacji inwestycji nie będę wykorzystywane do czynności opodatkowanych gdyż będą dotyczyć działań zwolnionych z podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji założonej w projekcie?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako właściciel przedmiotowych mieszkań komunalnych oraz Przedszkole w A – Oddział Zamiejscowy Przedszkola w B nie mają możliwości odliczenia podatku naliczonego VAT, związanego z realizacją przedmiotowego projektu dofinansowanego ze środków zewnętrznych.

Wynika to z następujących przepisów prawa art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów usług, z którego wynika zwolnienie z opodatkowania usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe – w odniesieniu do zlokalizowanych na terenie nieruchomości mieszkań.

W odniesieniu do pomieszczeń placówki opiekuńczo-edukacyjnej – Przedszkola w A, Gmina nie może zostać uznana za podatnika na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 7 ust. 15 ustawy o samorządzie gminnym.

Utrzymanie gminnych obiektów, stanowi zadanie własne gminy i jako takie nie podlega opodatkowaniu. Ze względu na powyższe Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu. Stanowisko to znajduje potwierdzenie również w interpretacji indywidualnej z dnia 1 października 2014 r., nr IBPP3/443-806/14/EJ wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Również rozliczanie energii cieplnej na zasadzie „refakturowania” nie obciąża Gminy jako podatnika ze względu na przeniesienie obowiązku zapłaty należności za energie cieplną (w tym również należnego podatku VAT) na mieszkańców przedmiotowych mieszkań. Ze względu na fakt, że najemcy mają możliwość decydowania o ilości zużywanych mediów, zachodzi przesłanka opisana w wyroku TSUE z dnia 16 kwietnia 2015 r., w sprawie C-42/14 Ministerstwo Finansów przeciw Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towar i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych. Warunkiem uniemożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ze względu na powyżej przytoczone argumenty, Gmina nie ma prawa odliczyć podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji w projekcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy wskazać, że podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi, natomiast nie przysługuje w ogóle w przypadku, gdy nabyte towary/usługi nie są związane z czynnościami opodatkowanymi podatnika, tzn. służą do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu lub opodatkowanych ale korzystających ze zwolnienia od podatku.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W dniu 31 sierpnia 2016 r. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie inwestycji pn. „Demontaż i bezpieczne składowanie wyrobów zawierających azbest – wymiana pokrycia dachowego na budynku komunalnym (…)”, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Część nieruchomości, na której realizowane będą opisane prace, zajmują mieszkania komunalne w liczbie trzech. W pozostałej części budynku mieści się natomiast Przedszkole w A – oddział zamiejscowy Przedszkola w B, któremu nieodpłatnie udostępniono budynek na podstawie umowy użyczenia.

W przedmiotowym budynku ani obecnie, ani w okresie realizacji, ani w okresie zapewnienia trwałości rezultatów projektu, nie będzie prowadzona działalność o charakterze gospodarczym – w budynku mieści się gminne przedszkole (prowadzące nieodpłatną działalność opiekuńczo-wychowawczą) oraz mieszkania komunalne, za które czynsz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

W przedmiotowych mieszkaniach rozliczanie opłat za energię cieplną odbywa się metodą „refakturowania” (odsprzedaży przedmiotowych usług) bez doliczania marży. Gmina nie czerpie żadnych korzyści finansowych z tytułu przenoszenia na najemców opłat za energię cieplną. Opłaty te wnoszone są zaliczkowo, a raz w roku po zakończeniu sezonu grzewczego następuje rozliczenie. Poziom zużycia energii cieplnej obliczany jest według aktualnego zużycia, proporcjonalnie, według powierzchni, osobno dla mieszkań, osobno dla pomieszczeń zajmowanych przez przedszkola.

Realizowana inwestycja w części budynku w którym znajduje się Oddział Zamiejscowy Przedszkola w B – Przedszkole w A dotyczy działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Również pozostała część nieruchomości, w której znajdują się mieszkania dotyczy działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Towary i usługi nabyte w ramach realizacji inwestycji nie będę wykorzystywane do czynności opodatkowanych, gdyż będą dotyczyć działań zwolnionych z podatku VAT.

Wątpliwości Gminy dotyczą możliwości odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków na realizację inwestycji pn. „Demontaż i bezpieczne składowanie wyrobów zawierających azbest – wymiana pokrycia dachowego na budynku komunalnym (…)”.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Analizując przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że nie wyczerpuje on znamion unormowania regulującego prawo do odliczenia podatku naliczonego przedstawionego w ww. art. 86 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że realizowana inwestycja w części budynku w którym znajduje się Oddział Zamiejscowy Przedszkola w B – Przedszkole w A dotyczy działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Również pozostała część nieruchomości, w której znajdują się mieszkania dotyczy działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Rozpatrując kwestię prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnień do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej oraz zwolnionych od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego nie płacąc podatku należnego.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na fakt, że Gmina w przedmiotowych mieszkaniach rozlicza opłaty za energię cieplną z najemcami metodą „refakturowania” (odsprzedaży przedmiotowych usług) bez doliczania marży. Gmina nie czerpie żadnych korzyści finansowych z tytułu przenoszenia na najemców opłat za energię cieplną. Poziom zużycia energii cieplnej obliczany jest według aktualnego zużycia, proporcjonalnie, według powierzchni, osobno dla mieszkań, osobno dla pomieszczeń zajmowanych przez przedszkola.

W konsekwencji powyższego, należy stwierdzić, że obciążenie najemców za zużytą energię cieplną dotyczy tylko zużycia przez najemców tych mediów. Natomiast realizowana inwestycja pn. „Demontaż i bezpieczne składowanie wyrobów zawierających azbest – wymiana pokrycia dachowego na budynku komunalnym (…)” nie wiąże się ze zużyciem mediów przez najemców lokali. W takiej sytuacji nie dochodzi do przeniesienia na najemców w drodze refakturowania kosztów przeprowadzanej wymiany pokrycia dachowego.

Zatem, podatek należny z tytułu sprzedaży mediów na najemców lokali mieszkalnych nie daje więc prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją zadania w zakresie wymiany pokrycia dachowego na budynku mieszkalnym (...).

W konsekwencji, budynek komunalny nie jest przez Gminę w ogóle wykorzystywany do czynności opodatkowanych uprawniających do odliczenia podatku VAT z tytułu inwestycji pn. „Demontaż i bezpieczne składowanie wyrobów zawierających azbest – wymiana pokrycia dachowego na budynku komunalnym (...)”.

Mając na uwadze opis sprawy i wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że skoro – jak podał Wnioskodawca – budynek, w którym będzie realizowana ww. inwestycja służyć będzie do czynności zwolnionych, to w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług – brak związku dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

W konsekwencji, Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków związanych z realizacją inwestycji pn. „Demontaż i bezpieczne składowanie wyrobów zawierających azbest – wymiana pokrycia dachowego na budynku komunalnym (...)”.

Niniejsza interpretacja nie dotyczy prawidłowości zakwalifikowania przez Wnioskodawcę sprzedaży mediów jako odrębnych świadczeń, gdyż zakres interpretacji wyznacza sformułowane przez Wnioskodawcę pytanie, zatem inne kwestie poruszane we wniosku, a nieobjęte pytaniem, nie mogą być przedmiotem interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin