Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.125.2017.2.MT
z 22 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2017 r. (data wpływu 8 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym pismem z dnia 5 lipca 2017 r. (data wpływu: 12 lipca 2017 r.), dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty na rzecz spadkobierczyni udziałowca wynagrodzenia należnego z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek został następnie uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie organu – pismem z dnia 5 lipca 2017 r. (data wpływu: 12 lipca 2017 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 30 listopada 2009 r. A jedyny udziałowiec X Sp. z o.o., podjął decyzję o obniżeniu kapitału zakładowego Spółki z kwoty 1 860 000 zł do kwoty 10 000 zł przez umorzenie 3700 udziałów o wartości 500 zł każdy – łącznie wynagrodzenie miało wynosić kwotę 2 097 271 zł według wartości bilansowej netto udziału wycenionego na kwotę 566 zł 83 gr za jeden udział.

Wynagrodzenie miało zostać wypłacone w ciągu 24 miesięcy od zarejestrowania przez Sąd obniżenia kapitału zakładowego. Zarejestrowanie obniżenia kapitału miało miejsce w dniu 27 kwietnia 2010 r.

W dniu 29 maja 2010 r. A zmarł. Spadkobiercami ustawowymi (nie było testamentu) zostali: żona B. oraz dzieci C., D. i E. Każdy ze spadkobierców dziedziczył udział w 1/4 wysokości.

W okresie późniejszym Spółka rozpoczęła różnego rodzaju inwestycje, które uniemożliwiły wypłatę wynagrodzenia za umorzone udziały, nadto część spadkobierców stała na stanowisku, że sama Spółka była wyceniona przy zaliczeniu niewypłaconych, umorzonych udziałów, toteż nie powinno odbywać się rozliczenie za umorzone udziały.

Ostatecznie po postępowaniach sądowych została zasądzona od Spółki na rzecz B. kwota 524 317 zł 75 gr z ustawowymi odsetkami od dnia 26 kwietnia 2012 r., zaś na rzecz E. kwota nieco niższa albowiem w toku procesu Spółka wypłaciła E. część wynagrodzenia.

Wypłata wynagrodzenia dla B. została dokonana bez naliczenia i odprowadzenia podatku dochodowego przez Spółkę, następnie Spółka po zorientowaniu się, że nie dopełniła swojego obowiązku jako płatnik, zapłaciła do Urzędu Skarbowego kwotę 100 341 zł, na którą składał się podatek w wysokości 99 620 zł oraz odsetki z tytułu zaległości.

Po zapłaceniu podatku Spółka wezwała B. do zwrócenia na jej rzecz podatku w kwocie 100 341 zł podnosząc, że przy wypłacaniu wynagrodzenia za umorzone udziały, obowiązują zasady określone art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nadto, że z mocy art. 41 ust. 4 przywołanej ustawy Spółka jest płatnikiem tego podatku.

B. przedstawia wątpliwość co do prawidłowości wyliczenia podatku, twierdząc, że podatek ten powinien wynosić kwotę 11 745 zł.

Wnioskodawczyni zainteresowana jest uzyskaniem wiążącej informacji zarówno o wysokości należnego podatku, jak i o określeniu płatnika, albowiem rozstrzygnięcie to będzie stanowiło podstawę dalszych rozliczeń stron.

Umorzenie udziałów było dobrowolne, w drodze nabycia przez Spółkę udziałów.

Wynagrodzenie na rzecz Pani B. zostało wypłacone w dniu 30 grudnia 2016 r. Pani B. zamieszkuje na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

1. Czy po stronie Spółki istnieje obowiązek płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z wypłatą na rzecz spadkobierców udziałowca wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów?
2. Jeżeli na Spółce spoczywały obowiązki płatnika, to czy podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych winna obejmować wyłącznie kwoty rzeczywiście wypłaconego spadkobiercom wynagrodzenia, tj. bez kosztów uzyskania przychodów, tak jak postąpiła Spółka?

Zdaniem Wnioskodawcy, płatnikiem podatku od wypłaconego wynagrodzenia za umorzone udziały jest Spółka. Podstawa opodatkowania obejmuje kwotę wypłaconego wynagrodzenia, zaś podatek jest zryczałtowany, tj. nie odlicza się kosztów uzyskania przychodów. Spółka opiera swoje stanowisko na bazie przepisów art. 30a ust. 1 pkt 4 i art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych. Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów i świadczeń wskazanych w jej art. 2 ust. 1.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest – z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f – suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest natomiast – stosownie do art. 9 ust. 2 omawianej ustawy – nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami (z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał przy tym na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak, źródłami przychodów są m.in.:

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 );
• inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 omawianej ustawy. W szczególności, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału.

Ustawodawca wprowadził jednocześnie dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

• tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;
• obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 31, 33, 34, 35, 41 i 42e. Jak wynika z tych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

• określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
• określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10 (art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Powołany przepis dotyczy m.in. wypłat przychodów z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych (art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy).

Należy ponadto wskazać, że w określonych przez ustawodawcę sytuacjach wypłaty należności na rzecz podatnika lub realizacji świadczeń na rzecz podatnika, na podmiotach dokonujących tych wypłat lub świadczeń ciążą obowiązki o charakterze informacyjnym (np. art. 39 ust. 3, art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka z o.o. (osoba prawna) dokonała wypłaty na rzecz osoby fizycznej (podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych mającego miejsce zamieszkania w Polsce) należności przysługujących jej z tytułu dziedziczenia po zmarłym udziałowcu Spółki udziału w wierzytelności, której przedmiotem była zapłata wynagrodzenia za odpłatne zbycie części jego udziałów na rzecz Spółki w celu ich umorzenia. W związku z tym Wnioskodawca rozważa, czy w związku z ta wypłatą ciążyły na nim obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Rozstrzygnięcie tej kwestii wymaga rozważenia, czy opisany stan faktyczny jest objęty zakresem zastosowania powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących obowiązków płatników. Na wstępie tych rozważań, należy wskazać, że omawiane obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych realizują się wyłącznie w odniesieniu do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jej przepisów nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia. Podstawę opodatkowania stanowi przy tym wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy).

Zasady dziedziczenia zostały uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Zgodnie z jej art. 922 § 1 prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów Księgi czwartej Kodeksu cywilnego. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami (art. 922 § 2 Kodeksu cywilnego).

W analizowanym przypadku, Pani B. nabyła udział w prawie majątkowym, którego przedmiotem była wypłata wynagrodzenia należnego jej mężowi z tytułu dobrowolnego umorzenia części jego udziałów w Spółce, tytułem dziedziczenia. Nabycie takie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn (wartość nabytego udziału w prawie majątkowym powinna zostać wykazana przez spadkobierczynię w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych lub zeznaniu podatkowym o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych).

W konsekwencji, wypłata na rzecz Pani B. należności z tytułu odziedziczonego udziału w tym prawie (tj. wypłata części wynagrodzenia dla zmarłego wspólnika przypadającego na ww. spadkobierczynię) nie podlegała przepisom o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z wypełnieniem dyspozycji art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, po stronie Wnioskodawcy – jako podmiotu wypłacającego przychody, które nie podlegają przepisom o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie powstały obowiązki płatnika tego podatku.

Stanowisko to pozostaje aktualne również w odniesieniu do wypłat należności z tytułu udziałów w opisanym prawie majątkowym odziedziczonych przez pozostałych spadkobierców.

W związku z powyższym, kwestia sposobu ustalenia przez Spółkę podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i kwoty podatku dla potrzeb realizacji obowiązku płatnika jest bezprzedmiotowa.

Należy podkreślić, że – stosownie do zakresu wniosku Spółki – niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie wypłaty należności z tytułu odziedziczonego udziału w prawie do wynagrodzenia za dobrowolne umorzenie udziałów. Nie odnosi się natomiast do kwestii wypłaty przez Spółkę odsetek od tej należności.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.