2012.12.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-777/12/ASz
z 3 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 04 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego na mocy zawartej ugody – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego na mocy zawartej ugody.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku dyrektora w Spółdzielni Mieszkaniowej X, na podstawie umowy o pracę z dnia 21 lipca 1997 r. W dniu 30 czerwca 2010 r. Wnioskodawca otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, którego termin upłynął 30 września 2010 r.

W dniu 02 lipca 2010 r. Wnioskodawca złożył do Sądu Rejonowego Sądu Pracy pozew, w którym najpierw domagał się stwierdzenia nieważności wypowiedzenia umowy o pracę, a następnie pismem z dnia 30 lipca 2010 r. sprecyzował swoje roszczenie i domagał się uznania za bezskuteczne wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i przywrócenia go do pracy.

Wnioskodawca zarzucił Spółdzielni Mieszkaniowej X niewłaściwą reprezentację pracodawcy, który podpisał jego wypowiedzenie i je wręczył.

Następnie pismem z dnia 09 września 2010 r., skierowanym do Sądu Pracy, Wnioskodawca precyzyjnie określił, na czym polega zarzut niewłaściwej reprezentacji pracodawcy w wypowiedzeniu umowy o pracę z dnia 30 czerwca 2010 r. Wnioskodawca zarzucił, iż wypowiedzenie umowy o pracę podpisał nowo wybrany członek rady nadzorczej – Pan X, którego wybór jest nieważny albowiem został dokonany z naruszeniem bezwzględnie obowiązujących przepisów - art. 35 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze.

Ponadto Wnioskodawca złożył wniosek o zawieszenie postępowania przed Sądem Pracy do czasu rozstrzygnięcia pozwu o stwierdzenie nieważności m.in. uchwały nr (…), na mocy której nowym członkiem rady nadzorczej został wybrany Pan X. Sąd Pracy zawiesił postępowanie, albowiem zgodę na to wyraziła również pozwana Spółdzielnia.

Wyrokiem z dnia 14 września 2011 r. Sąd Okręgowy w sprawie z powództwa Wnioskodawcy przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej stwierdził, że uchwały Walnego Zgromadzenia Spółdzielni o numerach: (…) z dnia 28 czerwca 2010 r. są nieważne.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd Okręgowy stwierdził, iż Wnioskodawca posiadał interes prawny w zaskarżeniu wskazanych uchwał, albowiem uchwała powołująca na członka rady nadzorczej Pana X ma związek także z prawami pracowniczymi Wnioskodawcy, ponieważ otrzymał on wypowiedzenie umowy o pracę podpisane m.in. przez tę osobę.

Po uprawomocnieniu się powyższego wyroku w dniu 12 października 2011 r. Wnioskodawca wniósł o podjęcie zawieszonego postępowania przed Sądem Pracy.

Następnie w listopadzie 2011 r. Wnioskodawca zmodyfikował swoje roszczenie wynikające z art. 45 § 1 Kodeksu pracy i wniósł o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania równego wynagrodzeniu za okres 3-miesięcznego wypowiedzenia.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 45 Kodeksu pracy w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę Sąd Pracy - stosowanie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa już uległa rozwiązaniu - o przywróceniu do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Możliwa wysokość odszkodowania i sposób jego obliczania wynika z art. 47¹ Kodeksu pracy. Ponieważ Wnioskodawca nie chciał już wracać do pracy na poprzednich warunkach, pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa została zobowiązana do złożenia zaświadczenia o jego miesięcznych zarobkach, a dnia 14 grudnia 2011 r. została zawarta ugoda sądowa przed Sądem Pracy, na mocy której:

Spółdzielnia Mieszkaniowa zobowiązała się do zapłacenia w terminie 14 dni od dnia zawarcia ugody kwoty 19.680,00 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 2 lipca 2010 r.,
Wnioskodawca złożył oświadczenie, że w ten sposób roszczenia dochodzone w niniejszej sprawie zostaną zaspokojone w całości,
strony zgodnie oświadczyły, że koszty zastępstwa procesowego znoszą się wzajemnie.

Na mocy ugody sądowej Wnioskodawca otrzymał kwotę 19.680,00 zł, od której potrącono zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 3.542,00 zł, na co Wnioskodawca otrzymał informację PIT-11, którą uwzględnił w zeznaniu rocznym za 2011 r. Ponadto Spółdzielnia Mieszkaniowa wypłaciła Wnioskodawcy zaległe odsetki w wysokości 3.813,07 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota otrzymanego odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy wypłacona na podstawie ugody sądowej, przyznana w oparciu o przepisy Kodeksu pracy (art. 45 w powiązaniu z art. 47¹) korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 czy też art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawca uważa, że świadczenie, które otrzymał na podstawie ugody sądowej od Spółdzielni Mieszkaniowej ma charakter typowo odszkodowawczy. Wysokość odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy (wypowiedzenie umowy o pracę podpisane przez osobę nieumocowaną) została ustalona na podstawie przepisów Kodeksu pracy w wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia, co wynikało wprost z art. 45 i 47¹ Kodeksu pracy. Stosunek pracy został rozwiązany z naruszeniem przepisów prawa pracy.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wypłacone świadczenie powinno korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lub art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Takim przychodem jest również przedmiotowa kwota pieniężna wynikająca z ugody sądowej.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę i z tytułu wypowiedzenia z naruszeniem przepisów reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

W myśl art. 45 § 1 ustawy Kodeks pracy w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Na podstawie art. 45 § 2 ustawy Kodeks pracy, sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 ustawy Kodeks pracy, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 47¹ ustawy Kodeks pracy).

Zgodnie natomiast z art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) strony zawierające ugodę, czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g tego przepisu.

Ponadto art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Należy zaznaczyć, że zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Zwolnieniu podlegają także inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wskazanymi w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a)-b). Na mocy tegoż przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wymienionymi powyżej. Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Ww. przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania (rekompensaty), które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegająca na ubytku w majątku – wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono – wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku dyrektora w Spółdzielni Mieszkaniowej X, na podstawie umowy o pracę z dnia 21 lipca 1997 r. W dniu 30 czerwca 2010 r. Wnioskodawca otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, którego termin upłynął 30 września 2010 r.

Wnioskodawca zarzucił Spółdzielni Mieszkaniowej niewłaściwą reprezentację pracodawcy, który podpisał jego wypowiedzenie.

Następnie pismem z dnia 09 września 2010 r., skierowanym do Sądu Pracy, precyzyjnie określił, na czym polega zarzut niewłaściwej reprezentacji pracodawcy w wypowiedzeniu umowy o pracę z dnia 30 czerwca 2010 r., wskazując, iż wypowiedzenie umowy o pracę podpisał nowo wybrany członek rady nadzorczej, którego wybór jest nieważny albowiem został dokonany z naruszeniem przepisów - art. 35 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze.

Po uprawomocnieniu się wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14 września 2011 r. w sprawie z powództwa Wnioskodawcy przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej X, w którym stwierdzono nieważność uchwał Spółdzielni Mieszkaniowe,j Wnioskodawca w listopadzie 2011 r. zmodyfikował swoje roszczenie wynikające z art. 45 § 1 Kodeksu pracy i wniósł o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania równego wynagrodzeniu za okres 3-miesięcznego wypowiedzenia.

Jako, że Wnioskodawca nie chciał już wracać do pracy na poprzednich warunkach, pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa X została zobowiązana do złożenia zaświadczenia o jego miesięcznych zarobkach, a dnia 14 grudnia 2011 r. została zawarta ugoda sądowa przed Sądem Pracy, na mocy której:

Spółdzielnia Mieszkaniowa zobowiązała się do zapłacenia w terminie 14 dni od dnia zawarcia ugody kwoty 19.680,00 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 2 lipca 2010 r.,
Wnioskodawca złożył oświadczenie, że w ten sposób roszczenia dochodzone w niniejszej sprawie zostaną zaspokojone w całości,
strony zgodnie oświadczyły, że koszty zastępstwa procesowego znoszą się wzajemnie.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 02 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu.

Skoro zatem w niniejszej sprawie kwestią, która nie została rozstrzygnięta przez Sąd jest okoliczność, czy rozwiązano stosunek pracy zgodnie z dyspozycjami zawartymi w treści Kodeksu pracy, to nie można przyjąć założenia, iż nie zostały spełnione stosowne przesłanki zawarte w treści tegoż Kodeksu pracy, określające skuteczność rozwiązania umowy. Zatem nie można stwierdzić – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - iż wskazana umowa o pracę została rozwiązana z naruszeniem przepisów o wypowiedzeniu umów o pracę. To oznacza, że w przedstawionym stanie faktycznym przepisy Kodeksu pracy nie stanowiły podstawy do wypłaty ww. odszkodowania, gdyż odszkodowanie to nie zostało wypłacone w związku z naruszeniem przepisów Kodeksu pracy, czyli na warunkach określonych w powołanych przez Wnioskodawcę art. 45 i 47¹ Kodeksu pracy. Z treści wniosku jednoznacznie wynika, że to Wnioskodawca nie chciał wrócić na poprzednich warunkach do pracy i dlatego Spółdzielnia Mieszkaniowa X została zobowiązana do wypłacenia kwoty określonej ugodą.

Przenosząc wskazane powyżej przepisy prawa na grunt przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż kwota wynikająca z treści zawartej ugody sądowej ma charakter czysto umowny, a jej wysokość uwzględnia interesy obu stron. Kwota ta ma zatem rekompensować Wnioskodawcy utracone przez niego, w wyniku rozwiązania umowy o pracę, spodziewane korzyści w postaci wynagrodzenia za pracę. W związku z tym należy uznać, iż określone w ugodzie świadczenie, przyznane Wnioskodawcy, nie jest odszkodowaniem wynikającym z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w niniejszej sprawie przeanalizować należy, czy istnieje możliwość zastosowania do tego świadczenia art. 21 ust. 1 pkt 3b tej ustawy. Koniecznym jest jednakże zwrócenie uwagi, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) ww. ustawy, zwolnienie nie ma zastosowania do odszkodowań dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, iż wypłacona kwota z jednej strony nie stanowi odszkodowania, którego wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z drugiej strony nie znajdzie również zastosowania do niej przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, bowiem wypłacona kwota ma zrekompensować Wnioskodawcy utracone korzyści (utracone dochody) jakie mógłby osiągnąć, gdyby nadal był zatrudniony, a więc gdyby zechciał wrócić na poprzednich warunkach do pracy. W związku z tym wypłacona Wnioskodawcy kwota, wynikająca z zawartej ugody nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowe świadczenie jako podlegające opodatkowaniu należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jego wypłata jest uwarunkowana łączącym wcześniej strony stosunkiem pracy. Z przychodem ze stosunku pracy mamy bowiem do czynienia również w sytuacji, gdy były pracodawca wypłaca pracownikowi po ustaniu zatrudnienia świadczenia zagwarantowane w łączącej go w przeszłości umowie o pracę. O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu powołanego ust. 4 tego artykułu, czy też inna osoba, nie związana aktualnie lub w przeszłości z pracodawcą.

Zatem uznać należy, iż przepisy art. 12 ww. ustawy mają także zastosowanie do wypłat po ustaniu zatrudnienia.

Reasumując, w tak przedstawionym stanie faktycznym kwota wynikająca z zawartej ugody sądowej stanowi przychód ze stosunku pracy, zatem płatnik (Spółdzielnia Mieszkaniowa) zasadnie potrącił zaliczkę na podatek dochodowy w związku z wypłatą ww. świadczenia na rzecz Wnioskodawcy.

Opodatkowaniu podlega również kwota odsetek, gdyż nie mieści się w katalogu zwolnień określonym w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności odsetki te nie są odsetkami wymienionymi w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń, z tytułów o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1. Jak bowiem wynika z wniosku pracodawca Wnioskodawcy nie zalegał z wypłatą wynagrodzenia ze stosunku pracy. Świadczenie określone we wniosku zostało bowiem ustalone na podstawie ugody, w której również określono na jakich warunkach zostanie wypłacone, tj. w określonym terminie i z odsetkami.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokumenty. Organ wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin