Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.46.2017.2.AD
z 7 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania z tytułu zbycia nieruchomości spłaty dokonanej na rzecz męża – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania z tytułu zbycia nieruchomości spłaty dokonanej na rzecz męża.

Wskazany wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z powyższym, pismem z dnia 31 lipca 2017 r. znak 0115-KDIT2-3.4011.46.2017.1.AD na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h tej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 7 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni była w związku małżeńskim od 1979 r. do 2003 r. W trakcie trwania małżeństwa wraz z mężem zakupiła nieruchomość. Małżonkowie posiadali ustawową wspólność majątkową. W 2011 r. postanowieniem sądu dokonano podziału majątku małżonków, w ten sposób że ww. nieruchomość nabyła Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni musiała zaś przeznaczyć na rzecz byłego męża kwotę ok. 380.750 zł tytułem wyrównania udziałów stron w majątku wspólnym.

W 2013 r. Wnioskodawczyni darowała ww. nieruchomość swojej córce pod warunkiem dożywocia. W sierpniu 2016 r. córka Wnioskodawczyni dokonała darowizny przedmiotowej nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni. W listopadzie 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwotę spłaty dokonaną na rzecz byłego męża z tytułu podziału majątku można zaliczyć jako koszt uzyskania przychodu zbytej nieruchomości?

W sformułowanym w uzupełnieniu wniosku własnym stanowisku Wnioskodawczyni podaje, że jej zdaniem spłata dokonana na rzecz byłego męża stanowi po jej stronie koszt uzyskania przychodu zbytej nieruchomości, o której mowa w przedstawionym stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) – c) ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym dla ustalenia czy sprzedaż nieruchomości spowoduje dla Wnioskodawczyni powstanie przychodu oraz jakie zasady opodatkowania miałyby w tej sytuacji zastosowanie, istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w trakcie trwania małżeństwa wraz z mężem zakupiła nieruchomość. Małżonkowie posiadali ustawową wspólność majątkową. W 2011 r. postanowieniem sądu dokonano podziału majątku małżonków, w ten sposób że ww. nieruchomość nabyła Wnioskodawczyni. Następnie w 2013 r. Wnioskodawczyni darowała ww. nieruchomość swojej córce pod warunkiem dożywocia. Zaś w sierpniu 2016 r. córka Wnioskodawczyni dokonała darowizny przedmiotowej nieruchomości z powrotem na rzecz Wnioskodawczyni. W listopadzie 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku okres 5 lat, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni nabyła od córki z powrotem na własność opisaną we wniosku nieruchomość, tj. sierpień 2016 r. To w dniu ponownego przeniesienia własności nieruchomości nabyła bowiem ponownie prawo, którego wcześniej się wyzbyła w drodze umowy dożywocia na rzecz córki. To oznacza, że sprzedaż nieruchomości przed upływem pięcioletniego terminu, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując zatem oceny skutków prawnych przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy wskazać, że dochód z tytułu zbycia nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2009 r.

Albowiem ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) z dniem 1 stycznia 2009 r. zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Oznacza to zarazem, iż nowe zasady opodatkowania mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych po 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawodawca różnicuje sytuacje, gdy nieruchomości, ich części lub udział w nieruchomości „weszły” do majątku podatnika w drodze:

1. odpłatnego nabycia lub wytworzenia i
2. nieodpłatnego nabycia

i różnicuje koszty uzyskania przychodów, jakie można rozpoznać z odpłatnego zbycia tych składników.

Należy podkreślić, że dokonana w 2011 r. spłata na rzecz męża nie jest ceną nabycia nieruchomości, którą nabyła Wnioskodawczyni w 2016 r, a zatem brak jest podstaw prawnych do zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 6c ustawy.

Podkreślić bowiem należy, że Wnioskodawczyni poniosła ten wydatek przed dokonaniem zbycia nieruchomości na rzecz córki w drodze umowy dożywocia. Wnioskodawczyni stała się właścicielem przedmiotowej nieruchomości ponownie w 2016 r. w wyniku darowizny od córki. Tym samym w rozpatrywanej sprawie dla celów ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości należy odnieść się do momentu jej nabycia w 2016 r. i zdarzeń późniejszych.

Ponieważ – jak wskazano – nabycie nieruchomości w 2016 r. miało charakter nieodpłatny w drodze darowizny, należy tu zastosować przepis art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu tego wynika, że do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej nieodpłatnie zaliczane są wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na tę nieruchomość zwiększające jej wartość, poczynione w czasie jej posiadania, tj. w niniejszym przypadku od sierpnia 2016 r.
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle powyższego uznać należy, że spłata na rzecz męża dokonana przez Wnioskodawczynię w 2011 r. nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu zawartych w art. 22 ust. 6d ustawy. Nie stanowi więc kosztu uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Zastrzec równocześnie należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego stanu faktycznego. Przedmiotu interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości (możliwości) zawarcia przez Wnioskodawczynię umowy darowizny pod warunkiem dożywocia pod względem formy, warunków, wzajemnych praw i obowiązków. Kwestie te regulują bowiem przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380).

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy Kodeksu cywilnego nie są przepisami prawa podatkowego. W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ma więc uprawnień do ich interpretowania.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/1780-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.