Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.136.2017.4.IN
z 8 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 26 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.), uzupełnionym 27 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku pismem z 11 lipca 2017 r. Znak: 0111-KDIB4.4015.69.2017.1.ASZ i 0111-KDIB2-2.4011.136.2017.3.IN wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 27 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w 2013 r. sprzedała spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni zwróciła się już wcześniej o wydanie interpretacji podatkowej, w której odmówiono jej możliwości uwzględnienia niektórych wydatków w kosztach uzyskania przychodu. Jeżeli nie zostaną zaliczone Wnioskodawczyni wszystkie koszty uzyskania przychodu i gdy odpadnie amortyzacja a koszt Globgranitu (35 000 zł) nie zostanie zaliczony do wydatków mieszkaniowych, Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić kolejne wartości wraz z odsetkami karnymi od 2014 r.

Obecnie wątpliwości Wnioskodawczyni budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kosztów amortyzacji a do wydatków na cele mieszkaniowe kosztu Globgranitu.

Wnioskodawczyni przedstawiła „szacunek” – plan rozliczeń:

• przychód 150 000 zł (Wnioskodawczyni ubiega się o jego wyłączenie),
  
• zapłacony podatek przed interpretacją podatkową (Wnioskodawczyni wzięła za dużo kosztów uzyskania przychodu pod uwagę) 14 808 zł + 673 zł (odsetki, kara) = 15 481 zł,
  
• koszty uzyskania przychodu:
  
  • akty prawne 455,10 zł,
  • koszty prawnika 7 810,50 zł,
  • rzeczoznawca 2 471,20 zł,
  • opłaty towarzyszące czynnościom prawnym 211,42 zł,
  • amortyzacja 3 863 zł (Wnioskodawczyni ubiega się o wyższą amortyzację jednakże 26 maja 2017 r. została poinformowana, że amortyzacja w ogóle się nie należy),
  • podatek od spadków i darowizn 10 959,39 zł,
  • koszty uzyskania przychodu – remont do rzeczoznawcy 16 371,40 zł, po rzeczoznawcy 33 868,06 zł (odbiór mieszkania po dzikim lokatorze),
• dochód 90 361 zł (150 000 zł – 25 771 zł – 33 868,06 zł),
  
• dochód zwolniony 16 876 zł (90 361 zł x 28 015,85 zł/150 000 zł) lub więcej przy uwzględnieniu wydatku w kwocie 35 000 zł na Globgranit,
  
• podatek 13 962 zł (90 361 zł – 16 876 zł = 73 485 zł x 19%).
  
  

Jeżeli do kosztów uzyskania przychodu nie można zaliczyć kosztów amortyzacji a do wydatków mieszkaniowych nie można zaliczyć kosztu Globgranitu, to Wnioskodawczyni będzie zobowiązana dopłacić różnicę w zaniżonym podatku wraz z karnymi odsetkami należnymi od 2014 r.

W uzupełnieniu wniosku (data otrzymania 27 lipca 2017 r.) Wnioskodawczyni wskazała, że w urzędzie skarbowym okazała:

• postanowienie sądu, że spadek po (matce) zmarłej 7 października 2007 r. Wnioskodawczyni nabywa w całości i wprost. Orzeczenie uprawomocniło się 3 września 2008 r.,
• postanowienie sądu, że spadek po (ojcu) zmarłym 13 kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni nabywa w całości i wprost. Orzeczenie uprawomocniło się 1 stycznia 2010 r.,
• wypis – akt notarialny umowy sprzedaży mieszkania 18 czerwca 2013 r. za cenę 300 000 zł,
• ofertę nabycia nieruchomości z 27 marca 2013 r., w której wskazano, że cena zawiera wyposażenie o podanej wartości,
• protokół zdawczo-odbiorczy potwierdzający przekazanie wyposażenia,
• zaświadczenie ze spółdzielni o własności praw do lokalu,
• decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego ustalającą zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po zmarłym 13 kwietnia 2009 r. ojcu w kwocie 10 959 zł,
• zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego odnośnie części spadku Wnioskodawczyni, że podatek od spadków i darowizn nie wystąpił z uwagi na zastosowane zwolnienia z art. 4a ustawy z 28 lipca 1983 r.,
• zaświadczenie o tym, że majątek spadkowy (…) – podatek został uiszczony w całości,
• zaświadczenie ze Spółdzielni Mieszkaniowej o posiadaniu po 50% części ojciec i córka (22 październik 2008 r.).
  
  

W marcu 2013 r. Wnioskodawczyni była od dawna posiadaczką mieszkania przy ul. N., w którym jest zameldowana od około 1976 r., posiadając do całości tytuł spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni ww. tytuł nabyła w drodze darowizny od rodziców, którzy podarowali jej swoje udziały na długo przed ich śmiercią. Określenie „wejście córki w rolę żony” – użyte przez Wnioskodawczynię w treści pierwotnego wniosku o wydanie interpretacji – oznacza, że ojciec przy spadku po matce zrzekł się swojej części spadkowej w sądzie od razu i Wnioskodawczyni wraz z ojcem stali się udziałowcami po 50%. Zdaniem Wnioskodawczyni, gdyby ojciec przewidział kłopoty Wnioskodawczyni, zrzekłby się od razu nie 25% ale i swoich 50%.

W marcu 2013 r. Wnioskodawczyni była posiadaczką mieszkania położonego przy ul. B. Mieszkanie stało puste i niewynajęte; Wnioskodawczyni również w nim mieszkała. Przekazanie własności odbyło się najpierw w wysokości 50% wartości mieszkania (przez nieuwagę zamiast 75% bo ojciec przekazał Wnioskodawczyni 100% lokat bankowych oddając się Wnioskodawczyni pod opiekę). Prawo do 50% wartości mieszkania Wnioskodawczyni otrzymała w wyniku przekazania spadku drogą sądową po matce Wnioskodawczyni w obecności ojca zrzekającego się swojej części.

W wyniku realizacji testamentu po śmierci ojca 13 kwietnia 2009 r. i w następstwie po rozprawie sądowej przekazania drugiej części mieszkania Wnioskodawczyni otrzymała tytuł spółdzielczego własnościowego prawa do całości mieszkania. Wnioskodawczyni utrzymywała się z najmu okazjonalnego mieszkania w całości bądź w podziale na pokoje. Rozliczenia podatku od najmu okazjonalnego Wnioskodawczyni dokonywała zgodnie z adresem zameldowania (mieszkanie przy ul. N.). Od śmierci matki (7 października 2007 r.) a więc i nabycia części mieszkania w drodze spadku po matce (mieszkanie przy ul. B.) minęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego (grudzień 2007 r.) do marca 2013 r. natomiast od śmierci ojca (13 kwietnia 2009 r.) licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił zgon 5 lat nie zostało zachowane bo sprzedaż Wnioskodawczyni przyspieszyła o 8 miesięcy, co zostało objęte obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego tytułem zbycia nieruchomości 50% jej wartości (300 000 zł).

W chwili ponoszenia wydatków Wnioskodawczyni posiadała dwa tytuły prawne do obydwu mieszkań i obydwa prawa były spółdzielczymi prawami własnościowymi.

Ocenę wyliczenia amortyzacji z wartości początkowej, dokonaną przez Wnioskodawczynię wsparła księgowa. Wnioskodawczyni zacytowała wypowiedź: „Amortyzacji podlegają lokale stanowiące własność lub współwłasność (…) spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego (…). W świetle obecnych przepisów mieszkanie otrzymane w darowiźnie może być amortyzowane a amortyzacja jest kosztem obciążającym wartość mieszkania.” Księgowa wskazała Wnioskodawczyni na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 15 września 2014 r. Znak: ITPB1/415-581a/14/KK oraz interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 kwietnia 2012 r. IBPBII/2/415-37/12/MMa na potwierdzenie jej stanowiska.

W odniesieniu do wydatku określonego przez Wnioskodawczynię jako Globgranit, Wnioskodawczyni wskazała, że „Zakład z kamienia norweskiego: Kuru Grey oraz Labrador wykonał prace upiększające małą architekturę celem mojego obecnego rytuału religijnego, prac ogrodowych miejsca wypoczynkowego, które w przyszłości staną się miejscem mieszkalnym, wiecznym mieszkaniem po zabraniu mnie z ul. N. po mojej śmierci. Do istniejącej zabudowy rachunkiem 35 000 zł wymieniłam całą metaloplastykę na włoską miedzianą (sentencje oraz pod przykryciem dołożenia moich danych) wraz z interpretacją i symboliką pisowni w skrócie upiększenie warte 35 000 zł jest rozwinięciem (…) rachunku za zamknięte prace około 8 000 zł (w 2008 r.) oraz za zamknięte prace rachunkiem około 3 000 zł (w 2009 r.) stanowiących podstawę zabudowy. Obecne zlecenie zamkniętych i upiększonych prac to kwota 50 000 zł, z której chciałabym rozliczyć 35 000 zł przynależnej mojej osobie, która się tam znajdzie, a która przebywa i dziś.”

Wykaz prac „Globgranit” (kamień różna grubość, różna cena, grubość 1 cm, 3 cm, 5 cm i 10 cm):

1. wytyczenie pasków ozdobnych na podłodze,
   
2. wylewka, obróbka kamieni podpłomień (karbowana i antypoślizgowa),
   
3. wykonanie mozaiki dwukolorowej kamień naturalny (labrador, Kuru Grey),
   
4. wykonanie ławki (konserwacja części drewnianych, osadzenie na betonowych palach – płozach, wymiana części metalowych na części kamienne. Nowa ławka ozdobna została zbudowana z 80% kamienia i 20% zakonserwowanego drewna. Kształty zostały nadane w formie krzywizn oraz elipsy.
   
5. wykonanie kamiennego płotu (3 części wylewka) pełnego i gładkiego wysokość pół metra wokół ogródka,
   
6. wykonanie płotu kamiennego trzystopniowe tralki zakończone kulami grawerowanymi (3 kamień),
   
7. osadzenie poziomych płyt z wygrawerowanymi różami, naniesiony kolor (farba do kamienia czerwień, zieleń, żółć),
   
8. wykonanie (…) z metaloplastyką ujmującą dane osobowe Wnioskodawczyni,
   
9. nałożenie dwóch poduszek i liter – sentencja metaloplastyka, wszystkie napisy powstały w czterech rozmiarach, są dośrubowywane do kamienia,
   
10. trzy kamienie okrągłe greckie misy grawerowane,
    
11. dwie kamienne kolumny spiralne „arabeska”,
    
12. gładka misa owal,
    
13. kamienne lampiony z osadzonym szkłem ozdobnym w trzech wymiarach,
    
14. dawne elementy zostały wypionowane i dołożone do nowych elementów,
    
15. zostały wymienione na nowe wszelkie łączenia,
    
16. zostały wypiaskowane stare napisy a dośrubowane nowe, dołożony kamienny rękaw z podpisami pod spodem, kwiaty, litery.
    
    

Cena obejmuje także ilość godzin montażowych (w umowie płatny), nadzór budowlany, ilość przyjazdów, ilość przebytych kilometrów, projekt (ukryty) w cenach kamienia i liter itd.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawczyni może podstawę opodatkowania zmniejszyć poprzez dołożenie do kosztów uzyskania przychodu kosztu amortyzacji liczonej według wartości początkowej mieszkania ze wskaźnikiem maksymalnym 10%, według wzoru: przychód (150 000 zł) – (koszty uzyskania przychodu + suma odpisów amortyzacyjnych) = dochód?
2. Czy Wnioskodawczyni może prace remontowo-budowlane Globgranit w okresie 2 lat do końca okresu wytyczonego przez ustawodawcę włączyć w wartość udziału wydatków poniesionych na własny cel mieszkaniowy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni – sformułowanym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku – może ona dodać do kosztów uzyskania przychodu koszty amortyzacji mieszkania według wartości początkowej mieszkania stosując stawkę maksymalną.

Stosownie do ust. 2 art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych (art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia lokalu mieszkalnego. W myśl art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, do lokalu mogą przynależeć (…) jego części składowe (…) lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wybudowano dany lokal (…). Stosownie do art. 3 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi przysługuje udział w nieruchomości wspólnej (…). Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz część budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właściciela lokalu.

W związku z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości w wysokości, która opowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własny cel mieszkaniowy (…) co w przypadku rachunku od Globgranitu (kwiecień 2015 r.) należy do okresu 2 lat, jakie ustawodawca przeznaczył w ramach tej ulgi.

Zdaniem Wnioskodawczyni, może ona zaliczyć wydatki poniesione na prace remontowo-budowlane Globgranit do wydatków na własne cele mieszkaniowe. Mowa jest o celu mieszkaniowym wytyczonym gruncie przynależnym służącym wyłącznie do użytku właścicieli lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W części dotyczącej podatku od spadków i darowizn zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
   
   

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle przywołanego powyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem w przypadku sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment jego nabycia i zbycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku, dlatego w tym wypadku należy posiłkować się normami prawa cywilnego. W myśl art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotnym zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. Następstwo prawne po osobie zmarłej ma zatem charakter sukcesji uniwersalnej, gdyż spadkobierca na mocy jednego zdarzenia, jakim jest otwarcie spadku, wstępuje w ogół praw i obowiązków osoby zmarłej (spadkodawcy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni 18 czerwca 2013 r. sprzedała spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które nabyła w spadku po rodzicach. Przy czym matka Wnioskodawczyni zmarła 7 października 2007 r. a ojciec Wnioskodawczyni zmarł 13 kwietnia 2009 r.

Zgodnie zatem z ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części przypadającej na udział, który nabyła w 2007 r. w spadku po matce nie podlega w ogóle opodatkowaniu, gdyż z uwagi na upływ 5-letniego terminu nie stanowi on źródła przychodu. Źródło przychodu stanowi natomiast przychód jaki uzyskała Wnioskodawczyni ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części przypadającej na udział, który nabyła w drodze spadkobrania po ojcu w 2009 r., ponieważ w stosunku do tego udziału nie upłynął 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku – zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy – jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego pojęcia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Odrębną kategorią są koszty uzyskania przychodu. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) nabytej w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z literalnego brzmienia art. 30e ust. 1 ww. ustawy, podstawę opodatkowania należy powiększyć – a nie jak błędnie wskazuje Wnioskodawczyni pomniejszyć – o dokonywane odpisy amortyzacyjne od zbywanych nieruchomości lub praw, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, jeżeli podatnik faktycznie ich dokonywał.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dokonywane przez podatnika odpisy amortyzacyjne od przedmiotu sprzedaży nie powiększają – jak wskazuje Wnioskodawczyni – kosztów uzyskania przychodu a powiększają podstawę opodatkowania przez co również mogą zwiększać (a nie zmniejszać) zobowiązanie podatkowe.

Konstrukcja ww. przepisu uniemożliwia podatnikom dwukrotne zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu tych samych wydatków; raz jako odpisów amortyzacyjnych zaliczanych w koszty uzyskania przychodów np. z tytułu najmu a drugi raz z tytułu sprzedaży.

Sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia określony w art. 30e ust. 2 ww. ustawy wprost nakazuje powiększyć różnicę pomiędzy przychodem a kosztami jego uzyskania o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od zbywanej nieruchomości lub praw, co oznacza, że obliczony dochód należy powiększyć o dokonane odpisy amortyzacyjne, ponieważ amortyzacja nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia.

A zatem, jeżeli Wnioskodawczyni dokonywała odpisów amortyzacyjnych od sprzedanego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, które to odpisy amortyzacyjne zaliczała już w ciężar kosztów uzyskania przychodu ze źródła przychodu jakim był najem tego prawa, to Wnioskodawczyni rozliczając sprzedaż ww. prawa powinna powiększyć podstawę opodatkowania o dokonywane wcześniej odpisy amortyzacyjne.

Podsumowując tę część rozważań, w związku z tym, że sprzedane spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało nabyte w sposób nieodpłatny, kosztami uzyskania przychodów podlegającymi wykazaniu w PIT-39 są jedynie udokumentowane nakłady, które zwiększyły jego wartość, a dokonane zostały w czasie jego posiadania. Oprócz tego stanowi je również kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn (w części dotyczącej nabycia spadku po ojcu). Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni nie może zaliczyć odpisów amortyzacyjnych. Jeżeli natomiast sprzedawane mieszkanie było wcześniej przez Wnioskodawczynię amortyzowane (np. w ramach prywatnego najmu), Wnioskodawczyni winna podstawę opodatkowania powiększyć o dokonywane odpisy amortyzacyjne.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. la pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. la pkt 3 ww. ustawy – w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e. W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 – podatnik jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód ze sprzedaży.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części otrzymanej w spadku po ojcu zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego. Jeśli jednak tylko część ww. przychodu przeznaczona będzie na cele mieszkaniowe, to zwolnieniem objęta będzie tylko ta część dochodu, która proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   • położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
2. wydatki poniesione na:
   
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   • w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   
   

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W myśl art. 21 ust. 28 ww. ustawy – za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

-przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Zgodnie z art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Art. 21 ust. 30 ww. ustawy stanowi natomiast, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Z literalnej treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wynika, że zwolnienie z opodatkowania dotyczy dochodu ze sprzedaży nieruchomości bądź udziału w niej, jeżeli przychód ze sprzedaży tej nieruchomości podatnik wydatkuje na warunkach określonych w ustawie. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Należy też wyjaśnić, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej – powszechności i równości opodatkowania, niewątpliwym więc musi być ścisłe, bez wykładni rozszerzającej, ich interpretowanie. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzający zwolnienie od opodatkowania, będące zgodnie z art. 3 pkt 6 Ordynacji podatkowej rodzajem ulgi podatkowej, a więc wyjątku od podlegania opodatkowaniu, nie powinien być interpretowany rozszerzająco. Nie należy zatem pojęcia „własne cele mieszkaniowe” interpretować szeroko, w oderwaniu od celu polegającego na zaspokojeniu własnej potrzeby mieszkaniowej.

Istotna jest zatem interpretacja ustawowego terminu „własne cele mieszkaniowe”. W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca nie odniósł skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od wykazania zamiaru zamieszkania

w nowym lokalu (budynku) jedynie w chwili jego nabycia, lecz wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych

w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych. Poprzedzenie bowiem wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych podatnika. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie wyłącznie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Z uwagi na fakt, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest odrębnej definicji budowy i wykazu wydatków na budowę, organy podatkowe posiłkują się przepisami prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1332), ilekroć w ustawie jest mowa o budowie należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Przez budynek rozumie się obiekt budowlany wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane). Zaś zgodnie z art. 3 pkt 7 ww. ustawy – przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Budowa realizowana jest na podstawie pozwolenia na budowę, a kończy się z chwilą zakończenia robót budowlanych (budowy) i uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego.

Przenosząc powyższe wyjaśnienia na grunt prawa podatkowego należy stwierdzić, że przez budowę budynku mieszkalnego w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać wykonanie robót budowlanych prowadzonych na podstawie pozwolenia na budowę zgodnie z przedłożonym projektem budowlanym. Dla procesu budowy budynku mieszkalnego istotne jest wykonanie tylko tych elementów, które stanowią jego substancję lub są trwale z tym budynkiem związane, np. wykonanie wszystkich przyłączy i uzbrojeń działki w media (gaz, woda, kanalizacja, energetyka).

Z kolei – zgodnie z art. 3 pkt 8 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o remoncie należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Z powyższej definicji wynika, że za wydatki remontowe należy uznać tylko te roboty budowlane, które zostały dokonane po oddaniu budynku (lokalu) do użytkowania, gdyż remontu budynku (lokalu) nie można utożsamiać z jego wybudowaniem. Remont może być przeprowadzony po uprzednim wybudowaniu budynku (lokalu) mieszkalnego. W przeciwnym wypadku nie istnieje przedmiot remontu. Nie można remontować czegoś, co nie zostało jeszcze wybudowane. Za „remont” uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Pojęcie remontu wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 marca 1998 r. sygn. akt I SA/Gd 886/96 stwierdzając, że za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji.

Tymczasem z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni przychód z odpłatnego zbycia wydatkowała na bliżej nieokreślony obiekt budowlany zaliczany – zgodnie z art. 3 pkt 1 i pkt 4 ustawy prawo budowlane – do obiektów małej architektury (obiekt kultu religijnego). Z opisu stanu faktycznego nie wynika nawet, czy obiekt ten spełnia definicję budynku. Niemniej, przyjmując, że obiekt ten jest budynkiem, to należy zauważyć, że zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. z 1999 r. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) budynki przeznaczone do sprawowania kultu religijnego i czynności religijnych zaliczane są do pozostałych budynków niemieszkalnych.

Ta okoliczność powoduje, że Wnioskodawczyni nie może odliczyć w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków (określonych przez Wnioskodawczynię jako Globgranit) na zakup materiałów budowlanych i zakup usług firmy (firm) świadczącej roboty budowlane. Budowa czy też remont obiektu religijnego nie jest wydatkiem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Podsumowując, dokonując rozliczenia sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części dotyczącej nabycia udziału w tym prawie w spadku po ojcu, Wnioskodawczyni powinna – zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podstawę opodatkowania powiększyć o dokonywane odpisy amortyzacyjne, jeżeli Wnioskodawczyni faktycznie dokonywała odpisów amortyzacyjnych spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego np. w związku z osiąganiem przychodów z tytułu najmu tego prawa, które to odpisy zaliczała w ciężar kosztów najmu. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu Wnioskodawczyni nie może zaliczyć sumy odpisów amortyzacyjnych.

Ponadto Wnioskodawczyni nie może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 zaliczając do wydatków na cele mieszkaniowe wydatek określony przez Wnioskodawczynię jako Globgranit.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć również należy, że Organ, wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie dokonuje wyliczeń kwoty dochodu (straty) i ewentualnej wysokości podatku z tytułu np. sprzedaży udziału w nieruchomości, lecz może co najwyżej wskazać sposób wyliczenia ww. kwot. W związku z tym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie może na podstawie podanych przez Wnioskodawczynię we wniosku kwot dokonać wyliczenia wysokości podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jego dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Obliczenia kwoty do opodatkowania powinna dokonać Wnioskodawczyni z uwzględnieniem zasad, które wskazał w uzasadnieniu interpretacji Organ.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak wskazać, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.