Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.209.2017.1.BC
z 16 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki opodatkowania kosztów usługi udostępnienia drogi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki opodatkowania kosztów usługi udostępnienia drogi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia w latach ubiegłych wybudowała 4 budynki mieszkalne. Wszystkie lokale w tych budynkach zostały przekształcone w prawo odrębnej własności, co skutkowało powstaniem trzech Wspólnot mieszkaniowych. Wspólnoty zarządzane są przez firmy świadczące usługi zarządzania nieruchomościami. Pomiędzy nieruchomościami ww. Wspólnot wybudowana została z wpłat mieszkańców Wspólnot droga wew., na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni oddanym jej w wieczyste użytkowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Na obydwu końcach drogi zamontowane zostały szlabany, do których piloty mają jedynie właściciele ze wspomnianych trzech Wspólnot. Z drogi nie korzystają członkowie Spółdzielni mieszkający w pobliskich budynkach.

Spółdzielnia wysłała dnia 28 marca 2017 r. do podpisania porozumienie z trzema Wspólnotami, w imieniu których działają Zarządcy, w sprawie korzystania przez mieszkańców Wspólnot z drogi wew. W porozumieniu tym zawarty jest zapis, że Spółdzielnia „udostępnia drogę w celach komunikacyjnych właścicielom Wspólnot wymienionych w ust. 1 w zamian za ponoszenie kosztów jej utrzymania. Na koszty utrzymania w danym roku składają się opłaty stałe i zmienne”. Opłaty stałe to: podatek od nieruchomości, opłata za użytkowanie wieczyste, ubezpieczenie oraz opłaty wynikające z faktur wystawionych przez firmy zew. – opłata za ścieki opadowe, kwartalny przegląd i konserwacja szlabanów. Opłatami zmiennymi wynikającymi z faktur wystawionych przez firmy zew. są: naprawa szlabanów oraz energia elektryczna (oświetlenie drogi), inne prace nieprzewidziane. Prace porządkowe oraz ewentualne odśnieżanie leży w gestii Wspólnot. Wnioskodawca nie nalicza żadnych opłat za zarządzanie. Wszystkie koszty dzielone są na trzy Wspólnoty według ich udziałów wyliczonych na podstawie powierzchni użytkowych lokali z pomieszczeniami przynależnymi w budynkach Wspólnot.

Zgodnie z porozumieniem Spółdzielnia obciąży trzy Wspólnoty za II kwartał 2017 r. fakturami z tytułu korzystania z drogi jedną pozycją i doliczy podatek VAT w wysokości 23% – jako za usługę udostępnienia drogi w zamian za ponoszenie wszelkich kosztów (zgodnie z porozumieniem) jako całość.

Jeden z Zarządców zakwestionował poprawność wystawienia przyszłej faktury, twierdząc że opłaty za wieczyste użytkowanie, podatek od nieruchomości, ubezpieczenie powinny być wyłączone z faktury i obciążenie powinno nastąpić notą księgową. Natomiast opłaty za ścieki opadowe powinny być zrefakturowane ze stawką 8%. Jedynie energia elektryczna, usługi związane ze szlabanami powinny być opodatkowane ze stawką 23%. Czynność świadczona przez Spółdzielnię jest bowiem niczym innym jak refakturą za ponoszone koszty, a nie usługą świadczoną na rzecz mieszkańców Wspólnot korzystających z drogi.

Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia prawidłowo wystawi fakturę jednopozycjową za wszystkie elementy kosztów usługi udostępnienia drogi z doliczeniem podatku VAT w wysokości 23%, a nie jak oczekuje Zarządca refaktury na poszczególne pozycje opłat z doliczeniem odpowiednio podatku VAT w wysokości 23% lub 8% i noty księgowe na podatek od nieruchomości, wieczyste użytkowanie, ubezpieczenie?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (dalej zwaną ustawą o VAT). Do podstawy opodatkowania wchodzą także koszty dodatkowe, takie jak m.in. ubezpieczenie (art. 29a ust. 6 ustawy o VAT). Opłata pobierana przez Spółdzielnię jest należnością związaną z czynnościami wykonywanymi przez Spółdzielnię na rzecz użytkowników drogi z tytułu posiadania przez tych użytkowników prawa do korzystania z drogi. Spółdzielnia udostępniając teren drogi, gdyż to Spółdzielnia jest użytkownikiem wieczystym, świadczy na rzecz użytkowników usługę, a nie refakturuje zbiór wyodrębnionych w jej ramach kosztów. Wykonuje zatem czynności, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Świadcząc usługi Spółdzielnia podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku VAT w wysokości 23% określonej w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. Ustawodawca nie przewidział w ustawie lub przepisach wykonawczych opodatkowania wymienionych powyżej czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku, co skutkuje zastosowaniem stawki podstawowej.

Spółdzielnia stoi na stanowisku, że prawidłowo wystawiła fakturę jednopozycjową z doliczeniem podatku VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, od dnia 1 stycznia 2011 r. wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), która dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676), obowiązuje do dnia 31 grudnia 2017 r.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Dlatego też w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Co istotne, jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są między innymi wszelkie postacie energii w tym energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej oraz chłodniczej. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów. Jeśli chodzi o inne media (objęte zakresem opodatkowania), będzie to świadczenie usług.

Ponadto, jak stanowi art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w ww. art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Ponadto, jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a- 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Podkreślenia wymaga, że aby dana czynność – stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy – podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia w latach ubiegłych wybudowała 4 budynki mieszkalne. Wszystkie lokale w tych budynkach zostały przekształcone w prawo odrębnej własności, co skutkowało powstaniem trzech Wspólnot mieszkaniowych. Wspólnoty zarządzane są przez firmy świadczące usługi zarządzania nieruchomościami. Pomiędzy nieruchomościami ww. Wspólnot wybudowana została z wpłat mieszkańców Wspólnot droga wew., na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni oddanym jej w wieczyste użytkowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Na obydwu końcach drogi zamontowane zostały szlabany, do których piloty mają jedynie właściciele ze wspomnianych trzech Wspólnot. Z drogi nie korzystają członkowie Spółdzielni mieszkający w pobliskich budynkach. Spółdzielnia wysłała dnia 28 marca 2017 r. do podpisania porozumienie z trzema Wspólnotami, w imieniu których działają Zarządcy, w sprawie korzystania przez mieszkańców Wspólnot z drogi wew. W porozumieniu tym zawarty jest zapis, że Spółdzielnia „udostępnia drogę w celach komunikacyjnych właścicielom Wspólnot wymienionych w ust. 1 w zamian za ponoszenie kosztów jej utrzymania. Na koszty utrzymania w danym roku składają się opłaty stałe i zmienne”. Opłaty stałe to: podatek od nieruchomości, opłata za użytkowanie wieczyste, ubezpieczenie oraz opłaty wynikające z faktur wystawionych przez firmy zew. – opłata za ścieki opadowe, kwartalny przegląd i konserwacja szlabanów. Opłatami zmiennymi wynikającymi z faktur wystawionych przez firmy zew. są: naprawa szlabanów oraz energia elektryczna (oświetlenie drogi), inne prace nieprzewidziane. Prace porządkowe oraz ewentualne odśnieżanie leży w gestii Wspólnot. Wnioskodawca nie nalicza żadnych opłat za zarządzanie. Wszystkie koszty dzielone są na trzy Wspólnoty według ich udziałów wyliczonych na podstawie powierzchni użytkowych lokali z pomieszczeniami przynależnymi w budynkach Wspólnot. Zgodnie z porozumieniem Spółdzielnia obciąży trzy Wspólnoty za II kwartał 2017 r. fakturami z tytułu korzystania z drogi jedną pozycją i doliczy podatek VAT w wysokości 23% – jako za usługę udostępnienia drogi w zamian za ponoszenie wszelkich kosztów (zgodnie z porozumieniem) jako całość. Jeden z Zarządców zakwestionował poprawność wystawienia przyszłej faktury, twierdząc że opłaty za wieczyste użytkowanie, podatek od nieruchomości, ubezpieczenie powinny być wyłączone z faktury i obciążenie powinno nastąpić notą księgową. Natomiast opłaty za ścieki opadowe powinny być zrefakturowane ze stawką 8%. Jedynie energia elektryczna, usługi związane ze szlabanami powinny być opodatkowane ze stawką 23%. Czynność świadczona przez Spółdzielnię jest bowiem niczym innym jak refakturą za ponoszone koszty, a nie usługą świadczoną na rzecz mieszkańców Wspólnot korzystających z drogi. Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości czy prawidłowo wystawił fakturę ujmując w jednej pozycji wszystkie elementy kosztów usługi udostępnienia drogi z doliczeniem podatku VAT w wysokości 23%.

Uwzględniając opis sprawy należy zaznaczyć, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa Kodeks cywilny. Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego, w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

W pierwszej kolejności należy ocenić czy mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową czy też ze świadczeniami odrębnymi. Odnosząc się do problematyki świadczenia złożonego (kompleksowego) należy wskazać, że dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne, na co wskazuje art. 1 ust. 2 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. Z utrwalonego orzecznictwa TSUE wynika niemniej, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne. Jedna transakcja występuje w szczególności wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Jest tak również w sytuacji, gdy jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, natomiast inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samego w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego usługodawcy.

W celu ustalenia, czy świadczenia stanowią kilka niezależnych świadczeń, czy jedno świadczenie, należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla danej transakcji. Odwołując się dalej do dotychczasowego orzecznictwa, należy wziąć wówczas pod uwagę okoliczności, które umożliwiają rozróżnienie dwóch głównych sytuacji.

Należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie usługą podstawową jest usługa udostępnienia drogi świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnot Mieszkaniowych, natomiast kwota opłat z tytułu kosztów związanych z utrzymaniem drogi (opłaty stałe i zmienne) pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy. Stanowią one integralną część świadczonych przez Wnioskodawcę usług oraz pełnią funkcję pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej. Wskazać zatem należy, że ww. koszty związane z udostępnieniem drogi, tj. opłaty stałe takie jak: podatek od nieruchomości, opłata za użytkowanie wieczyste, ubezpieczenie oraz opłaty wynikające z faktur wystawionych przez firmy zewnętrzne – opłata za ścieki opadowe, kwartalny przegląd i konserwacja szlabanów oraz opłaty zmienne wynikające z faktur wystawionych przez firmy zewnętrzne za: naprawę szlabanów oraz energię elektryczną (oświetlenie drogi) i inne prace nieprzewidziane, są należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy na podstawie której doszło do udostępnienia drogi, a więc są należnością z tytułu odpłatnego świadczenia usługi. Poszczególne opłaty, które składają się na koszt usługi nie są odrębnymi elementami, ale tworzą pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Opłaty te służą bowiem tylko zapewnieniu prawidłowego wykonania i korzystania z usługi głównej, jaką jest udostępnienie drogi Wspólnotom Mieszkaniowym.

Tym samym w przedmiotowej sprawie koszty związane z udostępnieniem drogi wewnętrznej na potrzeby Wspólnot Mieszkaniowych nie mogą być przedmiotem odsprzedaży, bowiem stanowią one element cenotwórczy usługi. W przypadku świadczenia usługi udostępnienia drogi, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą.

Wobec powyższego przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług.

Reasumując, opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z udostępnieniem drogi należy uznać za element kalkulacyjny świadczenia zasadniczego.

Zatem na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług udostępnienie drogi za wynagrodzeniem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię wysokości opodatkowania podatkiem od towarów i usług reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Co prawda zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku, jednakże od tego typu usług nie przewidział on stawki obniżonej lub zwolnienia od VAT, dlatego też zastosowanie znajdzie stawka podstawowa w wysokości 23%.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że w przedstawionych okolicznościach udostępnienie drogi, za które Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie, na które składa się zwrot kosztów, będzie podlegało opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT. Tym samym Wnioskodawca postępuje prawidłowo wystawiając fakturę VAT, zawierającą w jednej pozycji kwotę wynagrodzenia obejmującą wszystkie opłaty stałe i opłaty zmienne, tj. podatek od nieruchomości, opłata za użytkowanie wieczyste, ubezpieczenie oraz opłaty wynikające z faktur wystawionych przez firmy zewnętrzne – opłata za ścieki opadowe, kwartalny przegląd i konserwacja szlabanów, opłaty za naprawy szlabanów, opłaty za zużycie energii elektrycznej (oświetlenie drogi) oraz opłaty za inne prace nieprzewidziane.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.