2017.08.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.321.2017.2.IR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.321.2017.2.IR
z 29 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 13 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania faktury za wystarczający dokument uprawniający Wnioskodawcę do zastosowania 0% stawki podatku oraz posiadanej dokumentacji, celem możliwości zastosowania 0% stawki podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania faktury za wystarczający dokument uprawniający Wnioskodawcę do zastosowania 0% stawki podatku oraz posiadanej dokumentacji, celem możliwości zastosowania 0% stawki podatku.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 sierpnia 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 21 sierpnia 2017 r.).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach swojej działalności prowadzi produkcję odzieży specjalistycznej (sportowej) sprzedawanej pod własną marką (Towary).

Wnioskodawca prowadzi dystrybucję Towarów poprzez ich sprzedaż na rzecz podmiotu posiadającego siedzibę w Szwajcarii (Partner), który dalszą dystrybucję nabywanych od dostawców towarów prowadzi za pośrednictwem portalu internetowego Partnera. Portal internetowy Partnera oferuje Towary w różnych krajach Unii Europejskiej, a nabywcami Towarów są osoby fizyczne (konsumenci) z różnych krajów Unii Europejskiej. Partner oferuje konsumentom Towary we własnym imieniu i na własny rachunek. Partner jest zarejestrowanym podatnikiem VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w każdym z krajów, do których wysyłane są Towary i posługuje się numerami VAT poprzedzonymi odpowiednimi kodami literowymi.

Współpraca z Partnerem prowadzona jest na podstawie umowy ramowej (Warunki zakupu) określającej ogólne warunki współpracy oraz Opcji zakupu - uzupełnienia do Warunków zakupu, w których określane są szczegółowe dane dotyczące poszczególnych rodzajów Towarów objętych współpracą w danym okresie (tzw. Opcje zakupu określają m.in.: rodzaj Towaru, dostępne rozmiary, ilość Towarów zabezpieczaną dla potrzeb współpracy, ceny, okres obowiązywania - zasadniczo 30 dni od daty zawarcia Opcji zakupu na dany Towar).

Współpraca zakłada, iż Wnioskodawca zabezpieczy, na potrzeby danej współpracy w zakresie Towaru określonego w Opcji zakupu, uzgodnioną ich ilość i asortyment, a Partner w uzgodnionym okresie oferuje we własnym imieniu i na własny rachunek Towary konsumentom przez portal internetowy Partnera. W przypadku złożenia przez konsumenta w portalu internetowym Partnera zamówienia na wybrany egzemplarz Towaru, odpowiedni Towar jest wysyłany przez Wnioskodawcę z jego magazynu znajdującego się w Polsce na polecenie i w imieniu Partnera bezpośrednio do konsumenta, którego miejsce zamieszkania/odbioru towaru znajduje się w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej.

Dostawa Towarów do konsumentów realizowana będzie poprzez nadanie Towaru przez Wnioskodawcę na polecenie Partnera, przesyłką przez ….. Koszt opłat pocztowych ponosi Wnioskodawca, który uwzględnia ten koszt w cenie Towaru oferowanego Partnerowi. Zgodnie z łączącą Wnioskodawcę i Partnera umową własność Towaru przechodzić będzie z Wnioskodawcy na Partnera z chwilą dostarczenia przesyłki z Towarem do przewoźnika (….), z tą chwilą przechodzą też na Partnera ryzyka wynikające z transportu. Przy czym wszelkie informacje na Towarze, przesyłce kierowanej do konsumenta wskazywać będą jako dostawcę/nadawcę Partnera. Zgodnie z umową zakazane jest umieszczenie w przesyłce jakichkolwiek informacji o Wnioskodawcy. Nadanie przesyłek na …. następuje w trybie elektronicznym, tj. poprzez wprowadzenie danych do elektronicznego systemu nadawczego …., a następnie fizyczne wyekspediowanie przesyłek przez Wnioskodawcę w wybranej placówce ….. System nadawczy udostępniany przez …. zawiera informację o statucie danej przesyłki ustalonym przez …. przy współpracy z właściwymi narodowymi operatorami pocztowymi. Konsument nabywa prawo do rozporządzania nabywanym od Partnera Towarem jak właściciel z chwilą dostarczenia przesyłki z Towarem do konsumenta na terytorium członkowskiego państwa trzeciego innego niż Polska. Partner dokonuje dalszej sprzedaży Towarów i przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel do konsumenta w momencie ich dostawy do konsumenta na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Dostawa przesyłek nadanych na ….. realizowana jest w poszczególnych krajach UE przez współpracujących narodowych operatorów pocztowych. Zdarzają się sytuacje, gdy pomimo prawidłowego nadania przesyłki oraz braku reklamacji ze strony konsumenta w zakresie doręczenia Towaru i stwierdzeniu przez Partnera prawidłowości w realizacji dostawy, system nadawczy …. wskazuje na status „w transporcie” zamiast „doręczona”. Zgodnie z ustaleniami, zdarzające się rozbieżności wynikają z braku pełnej kompatybilności systemów stosowanych przez …. i pocztowych operatorów w innych krajach. Wnioskodawca zaznaczył, iż w takich przypadkach Towary w przesyłkach objętych błędami systemu ….. uznawane są przez Partnera za prawidłowo dostarczone do konsumentów. Wnioskodawca zobowiązany jest wprowadzić do systemu Partnera dane dotyczące przesyłek nadawanych w …., które są przypisywane do poszczególnych zamówień, co pozwala Partnerowi na monitoring realizacji zamówień.

Współpraca pomiędzy Partnerem i Wnioskodawcą realizowana jest z wykorzystaniem systemu internetowego udostępnionego przez Partnera - korzystanie z systemu jest warunkiem współpracy z Partnerem. System na bieżąco ujawnia Wnioskodawcy zamówienia składane przez konsumentów. Zgodnie z uzgadnianymi warunkami współpracy Wnioskodawca zobowiązany jest dostarczyć Towar do wskazanego przez Partnera konsumenta w określonych w umowie terminach. W przypadku uchybienia uzgodnionemu terminowi dostawy przez Wnioskodawcę, konsument może odstąpić od zamówienia złożonego u Partnera i może żądać zwrotu przez Partnera kwoty ceny wcześniej uiszczonej Partnerowi. W takiej sytuacji Partner uprawniony jest do uzyskania zwrotu od Wnioskodawcy ceny za Towar objęty odstąpieniem. Towar objęty odstąpieniem fizycznie zwracany jest do magazynu Partnera wskazanego na przesyłce, gdzie jest utylizowany przez Partnera na jego koszt i nie jest wprowadzany do obrotu ani zwracany Wnioskodawcy.

Partner za pośrednictwem systemu udostępnia Wnioskodawcy comiesięcznie pliki zawierające zestawienia wskazujące Towary prawidłowo doręczone do konsumentów, jak też zestawienia wskazujące na zamówienia, które zostały zwrócone przez konsumentów w związku z uchybionym terminem dostawy. Partner udostępnia również raporty długookresowe (kilkumiesięczne), w których potwierdza ilość przesyłek prawidłowo doręczonych w tym okresie, która odpowiada ilości przesyłek zafakturowanych za ten okres. Wnioskodawca archiwizuje te dane w wersji elektronicznej i papierowej.

Partner będąc podmiotem z siedzibą w Szwajcarii, jest zarejestrowanym podatnikiem dla potrzeb VAT i transakcji wewnątrzwspólnotowych w poszczególnych krajach Unii Europejskiej, do których wysyłane są Towary. Wnioskodawca wysyłając Towary do konsumentów w poszczególnych krajach zobowiązany jest wskazywać odpowiedni, określony w umowie z Partnerem, adres logistyczny znajdujący się w tym samym kraju, do którego wysyłana jest dana przesyłka z Towarem. W przypadku zwrotu przesyłki z uwagi na opóźnienia w dostawie, Towar trafia do magazynu Partnera znajdującego się w tym samym kraju, w którym zamieszkuje konsument zamawiający Towar.

Wystawianie faktur odbywa się okresowo, najpóźniej do 15 dnia miesiąca po miesiącu wysyłki Towaru, z wykorzystaniem systemu udostępnionego przez Partnera. System rozlicza każde zamówienie wysłane do poszczególnych konsumentów. Możliwość wystawienia faktury przez Wnioskodawcę na Partnera z tytułu danej dostawy pojawiać się będzie dopiero w chwili gdy zgodnie z procedurami sprzedaży Towarów obowiązującymi u Partnera, Towary zostały uznane przez Partnera za skutecznie doręczone do konsumenta (tj. Partner nadał im status „Approved”). Status doręczenia zamówienia jest ujawniany również w otrzymywanych od Partnera zestawieniach.

W przypadkach gdy z uwagi na opóźnienie w dostawie Towarów, konsument w późniejszym terminie odstępuje od zamówienia, Partner upoważniony jest do korekty wcześniejszej sprzedaży, co ujmowane jest w odpowiednich fakturach korygujących wystawianych w oparciu o dane zawarte w raportach udostępnionych przez Partnera.

Faktury wystawiane są odrębnie dla dostaw dokonywanych w danym okresie do konsumentów z danego kraju członkowskiego Unii Europejskiej, przy czym dla odpowiedniej faktury dotyczącej danej destynacji (np. Francja) podawany jest w danych nabywcy (Partnera) numer VAT jemu nadany w tym kraju destynacji. Faktury opłacane są w terminie 30 dni od daty wystawienia, a zatem w znacznej części przypadków (tj. gdy faktury wystawiane są do 25 dnia miesiąca) zapłata następuje przed datą złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji, w której ujawniona zostanie opłacana dostawa Towarów, ale znaczny czas po dostawie Towarów do konsumentów. Dokument faktury nie zawiera żadnej informacji odnoszącej się do faktu dostarczenia Towaru do odbiorcy z innego kraju Unii Europejskiej.

Wnioskodawca ponadto dysponuje papierową dokumentacją obejmującą umowy, zamówienia i regulaminy korzystania z portalu Partnera, w których opisano mechanizmy działania portalu, a także plikami i ich wydrukami zawierającymi dane z systemów udostępnianych przez ….. i Partnera. Wnioskodawca nie ma możliwości uzyskania innych dowodów przemieszczenia Towarów z Polski do innych krajów Unii Europejskiej w związku z współpracą z Partnerem.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w zależności od przypadku i okresu współpracy posiada zarchiwizowane następujące zestawy dowodów dotyczących danej transakcji:

Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty za fakturę (przelew), raport długookresowy od Partnera,
Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty (przelew), dowód nadania z książki nadawczej …. (….), raport długookresowy,
Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty za fakturę (przelew), plik i wydruk z systemu Partnera wskazujący na status zamówienia dający możliwość fakturowania danej dostawy, raport długookresowy,
Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty za fakturę (przelew), dowód nadania z książki nadawczej …., potwierdzenie przez Partnera w systemie internetowym zmiany statutu dostawy na zatwierdzony, umożliwiające wystawienie i rozliczenie faktury za daną dostawę, raport długookresowy,
Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty za fakturę (przelew), dowód nadania z książki nadawczej …., dowód nadania i odbioru przesyłki przez Klienta z systemu ….., potwierdzenie przez Partnera w systemie internetowym zmiany statutu dostawy na zatwierdzony - umożliwiające wystawienie i rozliczenie faktury za daną dostawę (w wersji elektronicznej i wydrukowanej papierowej), raport długookresowy,
Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty za fakturę (przelew), dowód nadania z książki nadawczej ….., dowód nadania i odbioru przesyłki przez Klienta z systemu …., umożliwiające wystawienie i rozliczenie faktury za daną dostawę, wydruk i plik z systemu Partnera wskazujący na status zamówienia dający możliwość fakturowania danej dostawy, raport długookresowy.

W każdym z przypadków dowody te będą dostępne Wnioskodawcy przed datą złożenia deklaracji, w której ujawniania jest dana dostawa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przyjętym systemie współpracy, który pozwala na wystawienie faktury za Towary dopiero po potwierdzeniu przez Partnera dostarczenia towaru do konsumenta, sama faktura jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym dostawę towarów do innego kraju Unii Europejskiej, który uprawnia Wnioskodawcę do stosowania stawki 0% dla takiej dostawy właściwej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?
Czy w przyjętym schemacie współpracy Stron Wnioskodawca uprawniony będzie do stosowania stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych realizowanych do Partnera, dla których posiadać będzie dokumentację w jednym z 6 przedstawionych wyżej wariantów, tj.:
1. Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty za fakturę (przelew), raport długookresowy od Partnera,
2. Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty za fakturę (przelew), dowód nadania z książki nadawczej ….., raport długookresowy,
3. Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty za fakturę (przelew), plik z systemu Partnera wskazujący na status zamówienia dający możliwość fakturowania danej dostawy, wydruk ww. pliku, raport długookresowy,
4. Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty za fakturę (przelew), dowód nadania z książki nadawczej ….., potwierdzenie przez Partnera w systemie internetowym zmiany statutu dostawy na zatwierdzony, umożliwiające wystawienie i rozliczenie faktury za daną dostawę, wydruk danych z ww. systemu, raport długookresowy,
5. Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty i za fakturę (przelew), dowód nadania z książki nadawczej …., dowód nadania i odbioru przesyłki przez Klienta z systemu …., potwierdzenie przez Partnera w systemie internetowym zmiany statutu dostawy na zatwierdzony - umożliwiające wystawienie i rozliczenie faktury za daną dostawę, wydruki i danych z ww. systemów, raport długookresowy,
6. Umowa ramowa (z regulaminem), Opcja zakupu (zamówienie do umowy ramowej), faktura, dowód zapłaty (przelew), dowód nadania z książki nadawczej ….., dowód nadania i odbioru przesyłki przez Klienta z systemu …., umożliwiające wystawienie i rozliczenie faktury za daną dostawę, wydruk i plik z systemu Partnera wskazujący na status zamówienia dający możliwość fakturowania danej dostawy, wydruki danych z ww. systemów, raport długookresowy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 i 2

Wnioskodawca wskazuje, iż swoje stanowisko opiera na poniższej interpretacji przepisów. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5) ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Według art. 42 ust. 3 ustawy - dowodami, o których mowa powyżej są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
uchylony,
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa powyżej, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy, analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. W ocenie Wnioskodawcy, koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z przywołanych regulacji, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Przy czym zdaniem Wnioskodawcy należy zauważyć, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, w tym również pliki elektroniczne lub ich wydruki.

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanej sytuacji sama faktura nie jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym dostawę towarów do innego kraju Unii Europejskiej, który uprawnia Wnioskodawcę do stosowania stawki 0%.

Z treści faktur dokumentujących realizowane transakcje wewnątrzwspólnotowe nie wynika bowiem jednoznacznie, iż Towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego. Fakt ten wymaga innych dowodów, które pozwolą dowieść, iż towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przyjętym schemacie współpracy dla zastosowania stawki 0% dla realizowanych dostaw wewnątrzwspólnotowych konieczne będzie zebranie innych dodatkowych, poza fakturą, które jednoznacznie potwierdzą fakt dostarczenia Towarów na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Polski.

W ocenie Wnioskodawcy, każdy z wyżej wymienionych sześciu zestawów dowodów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw, które dokumentują.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju – zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, iż dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia).

Wskazać należy, że miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

W przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1 – 4 ustawy, uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z postanowień zawartych w ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. wynika, że w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie ust. 3 art. 22 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów,
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

To jak należy odczytać powyższy przepis wskazuje treść orzeczenia TSUE w sprawie C-430/09 gdzie stwierdza się, że „W okolicznościach takich jak rozpatrywane przez sąd krajowy, w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku od wartości dodanej przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego”.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT oraz do transakcji wewnątrzwspólnotowych prowadzi dystrybucję Towarów poprzez sprzedaż na rzecz podmiotu posiadającego siedzibę w Szwajcarii (Partnera) prowadzącego dalszą dystrybucję nabywanych towarów za pośrednictwem prowadzonego przez niego portalu internetowego. Portal internetowy Partnera oferuje towary w różnych krajach Unii Europejskiej. Przy czym Towary wysyłane są bezpośrednio od Wnioskodawcy do odbiorcy finalnego (konsumenta). Nabywcami Towarów są osoby fizyczne (konsumenci) z różnych krajów Unii Europejskiej. Partner jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w każdym z krajów, do których wysyłane są Towary i posługuje się numerami VAT poprzedzonym odpowiednimi kodami literowymi. Dostawa Towarów do konsumentów realizowana jest poprzez nadanie Towaru przez Wnioskodawcę na polecenie i w imieniu Partnera, przesyłką przez ….. Zgodnie z łączącą Wnioskodawcę i Partnera umową własność Towaru przechodzić będzie z Wnioskodawcy na Partnera z chwilą dostarczenia przesyłki z Towarem do przewoźnika (…..). Z kolei odsprzedaż przez Partnera Towarów do konsumenta nastąpi dopiero w momencie ich dostawy do konsumenta na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Konsument nabędzie prawo do rozporządzania nabywanym od Partnera Towarem jak właściciel z chwilą dostarczenia przesyłki z Towarem do konsumenta na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w świetle powołanych przepisów prawa, wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy art. 22 ustawy dotyczące ustalenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów odnośnie transakcji łańcuchowych. W omawianej sytuacji wystąpią bowiem dwie dostawy tego samego towaru, tj. dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem oraz dostawa pomiędzy Partnerem a konsumentem (odbiorcą finalnym). Towary, będące przedmiotem wniosku, będą transportowane bezpośrednio od Wnioskodawcy do konsumentów z Unii Europejskiej (odbiorców finalnych).

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż w świetle całokształtu warunków dostawy wynikających z opisu sprawy, w tym w szczególności momentu przeniesienia na Partnera oraz konsumentów prawa do rozporządzania towarem jak właściciel jak również podmiotu odpowiedzianego za organizację transportu, transakcję dostawy towaru pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem ze Szwajcarii (Partnerem) uznać należy za dostawę „ruchomą”. Natomiast dostawa pomiędzy Partnerem a odbiorcami finalnymi (konsumentami), będzie dostawą „nieruchomą”. Zatem, miejscem świadczenia dostawy towarów pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem, ustalonym jak dla towarów transportowanych w myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie miejsce, w którym towary te znajdują się w momencie rozpoczęcia transportu, czyli w przedmiotowej sprawie na terytorium Polski.

Zatem, w świetle powołanych przepisów, przedmiotowe transakcje dostawy towarów pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Odnosząc się w analizowanej sprawie do zakresu postawionych we wniosku pytań oznaczonych jako nr 1 i nr 2 wskazać należy, iż według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W myśl ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);
uchylony;
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku;
uchylony;

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W świetle natomiast art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W świetle art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ważne jest to aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar - będący przedmiotem dostawy - został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Wobec powyższego uznać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy przedmiotowe transakcje dostawy towarów pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem – jak wyżej wskazano – podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce będą stanowiły wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie podkreślić należy, że jak wynika z treści wyżej cytowanego przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według 0% stawki podatku, pod warunkiem że podatnik posiada w swojej dokumentacji dowody, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Z kolei dowodami, o których mowa w wyżej powołanych przepisach są dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, w przypadku gdy przewóz zlecany jest przewoźnikowi oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W związku z powyższym, skoro – jak wynika z opisu sprawy – z treści faktury, nie będzie wynikać jednoznacznie, iż Towar został dostarczony do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego to uznać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy sama faktura nie będzie wystarczającym dokumentem uprawniającym Wnioskodawcę do zastosowania 0% stawki podatku do transakcji dostawy towarów pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem. Przy czym zaznaczyć należy, że uzależnienie wystawienia faktury od przyjętego systemu współpracy nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa.

Jednocześnie wskazać należy, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca poza ww. fakturą będzie w posiadaniu – jak wynika z treści wniosku – dokumentacji, o której mowa w przedstawionych sześciu wariantach, obejmującej umowy, zamówienia, potwierdzenia zapłaty za towar w postaci przelewów bankowych jak również przechowywać będzie pliki oraz wydruki danych z systemu, z których wynika fakt dostarczenia Towaru odrębnie dla każdego zamówienia tj. innych dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy, to będzie miał prawo do zastosowania 0% stawki podatku do przedmiotowych transakcji dostawy towarów. Tym samym stwierdzić należy, że w przyjętym schemacie współpracy Wnioskodawcy i Partnera celem możliwości zastosowania 0% stawki podatku do ww. realizowanych transakcji dostawy towarów konieczne będzie posiadanie, poza wystawioną fakturą, dodatkowych dowodów potwierdzających przemieszczenie i odbiór towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1 i nr 2, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zatem przedmiotem oceny nie była kwestia terminu wystawienia faktury z tytułu dostawy towaru na rzecz Partnera.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin