Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.201.2017.1.AK
z 21 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy powstaje w Polsce obowiązek poboru podatku od dochodów Spółki Brazylijskiej jako zagranicznej spółki kontrolowanej, zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy powstaje w Polsce obowiązek poboru podatku od dochodów Spółki Brazylijskiej jako zagranicznej spółki kontrolowanej, zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży opakowań. Jednocześnie, Spółka jest dominującym podmiotem w grupie kapitałowej (dalej: „Grupa”), która jest obecna na wielu rynkach światowych. Produkcja i sprzedaż wyrobów gotowych Grupy na rynkach zagranicznych odbywa się co do zasady poprzez odrębne spółki zlokalizowane w poszczególnych krajach – tak będzie też w przypadku Brazylii.

Grupa rozwija działalność na rynku brazylijskim, który obsługiwany będzie przez zlokalizowaną w tym kraju spółkę należącą do Grupy („Spółka Brazylijska”). Spółka Brazylijska jest pośrednio powiązana ze Spółką w ten sposób, że jej udziały są w posiadaniu podmiotu holenderskiego i francuskiego, których jedynym bądź większościowym udziałowcem jest Spółka.

Spółka nie jest obecnie i nie stanie się w przyszłości podatnikiem podatku dochodowego w Brazylii (tj. Spółka nie będzie podlegać w Brazylii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ani też nie będzie prowadzić działalności przez stały zakład).

Zgodnie z wypracowanym w Grupie modelem biznesowym oraz uwzględniając specyfikę i wymagania rynku brazylijskiego, Spółka planuje realizację ze Spółką Brazylijską transakcji o charakterze przychodowym dla Spółki. Według lokalnego prawodawstwa podatkowego, płatności wykonywane przez Spółkę Brazylijską na rzecz Spółki z tytułu otrzymanych świadczeń będą podstawą do naliczenia i zapłaty podatku u źródła w Brazylii.

Jednocześnie, Spółka Brazylijska spełnia definicję „zagranicznej spółki” zawartą w art. 24a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP. Spółka Brazylijska nie spełnia natomiast warunków wskazanych w art. 24a ust. 3 pkt 3 ustawy o PDOP do uznania ją za zagraniczną spółkę kontrolowaną.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy powstaje w Polsce obowiązek poboru podatku od dochodów Spółki Brazylijskiej jako zagranicznej spółki kontrolowanej, zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o PDOP? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, jak Spółka wskazywała w opisie zdarzenia przyszłego Spółka Brazylijska spełnia definicję „zagranicznej spółki” zawartą w art. 24a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP.

W dalszej kolejności należy zbadać czy Spółka Brazylijska spełnia przesłanki do uznania jej za zagraniczną spółkę kontrolowaną w rozumieniu art. 24a ust. 3 ustawy o PDOP.

W tym zakresie Spółka wskazuje, że Brazylia nie została wymieniona w Rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych z dnia 23 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 600) wydanym na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy o PDOP. Tym samym nie spełnia wymogu wskazanego w art. 24a ust. 3 pkt 1 ustawy o PDOP do uznania ją za zagraniczną spółkę kontrolowaną.

W dalszej kolejności Spółka wskazuje, że Spółka Brazylijska nie spełnia również definicji zagranicznej spółki kontrolowanej zawartej w art. 24a ust. 3 pkt 2 ustawy o PDOP. Istnieje bowiem podstawa do uzyskania od organów podatkowych Brazylii informacji podatkowych.

Podstawą prawną do uzyskania od brazylijskich organów podatkowych informacji podatkowych przez polskie władze podatkowe jest Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych zawarta w Strasburgu 25 stycznia 1988 r. i zmieniona Protokołem sporządzonym w Paryżu 27 maja 2010 r. („Konwencja”).

W odniesieniu do Polski Konwencja weszła w życie 1 października 2011 r. (winno być: 1 października 1997 r.), zaś w odniesieniu do Brazylii 1 października 2016 r. i od tego dnia umowa ta stanowi podstawę wzajemnej wymiany informacji podatkowych pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Brazylią, w szczególności zaś stosowania przez polskich podatników art. 20 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie bowiem z art. 1 Konwencji, jej strony zapewniają sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Pomoc obejmuje m.in. wymianę informacji i dostarczanie dokumentów. Natomiast w myśl art. 2 Konwencji, dotyczy ona m.in. podatków od dochodu lub zysków.

Art. 4 ust. 1 Konwencji przewiduje, że jej strony będą wymieniać między sobą wszelkie informacje, w szczególności te, które mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego podatków objętych Konwencją. Postanowiono również, że jeżeli Państwo wnioskujące żąda informacji na podstawie Konwencji, państwo proszone użyje środków służących zbieraniu informacji, aby ją uzyskać (nawet jeżeli państwo proszone nie potrzebuje tej informacji dla własnych celów).

Konwencja w sposób szeroki przewiduje pomoc i wzajemną wymianę informacji przez kraje, które ją sygnowały, i tak kolejno w art. 5, 6 i 7 przewiduje (i) wymianę informacji na żądanie, (ii) automatyczną wymianę informacji i (iii) spontaniczną wymianę informacji.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że Spółka Brazylijska nie spełnia warunków wskazanych w art. 24a ust. 3 pkt 3 ustawy o PDOP do uznania ją za zagraniczną spółkę kontrolowaną.

Podsumowując należy stwierdzić, że nie powstaje w Polsce obowiązek poboru podatku od dochodów Spółki Brazylijskiej jako zagranicznej spółki kontrolowanej, zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z dniem 1 stycznia 2015 r., zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328) wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nieistniejące wcześniej w polskim porządku prawnym rozwiązania przewidujące opodatkowanie dochodów zagranicznych spółek kontrolowanych (CFC).

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), podatek od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej uzyskanych przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, wynosi 19% podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 24a ust. 3 pkt 1-2 updop, zagraniczną spółką kontrolowaną jest:

1. zagraniczna spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 9a ust. 6 albo
   
2. zagraniczna spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium państwa innego niż wskazane w pkt 1, z którym:
   
   1. Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy międzynarodowej, w szczególności umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, albo
      
   2. Unia Europejska nie zawarła umowy międzynarodowej
      

–stanowiącej podstawę do uzyskania od organów podatkowych tego państwa informacji podatkowych.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 9a ust. 6 updop, Minister Rozwoju i Finansów w rozporządzeniu z dnia 17 maja 2017 r., określił kraje i terytoria stosujące szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka jest dominującym podmiotem w Grupie, która jest obecna na wielu rynkach światowych. Produkcja i sprzedaż wyrobów gotowych Grupy na rynkach zagranicznych odbywa się co do zasady poprzez odrębne spółki zlokalizowane w poszczególnych krajach – tak będzie też w przypadku Brazylii. Grupa rozwija działalność na rynku brazylijskim, który obsługiwany będzie przez zlokalizowaną w tym kraju spółkę należącą do Grupy („Spółka Brazylijska”). Spółka Brazylijska jest pośrednio powiązana ze Spółką w ten sposób, że jej udziały są w posiadaniu podmiotu holenderskiego i francuskiego, których jedynym bądź większościowym udziałowcem jest Spółka. Spółka nie jest obecnie i nie stanie się w przyszłości podatnikiem podatku dochodowego w Brazylii (tj. Spółka nie będzie podlegać w Brazylii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ani też nie będzie prowadzić działalności przez stały zakład). Zgodnie z wypracowanym w Grupie modelem biznesowym oraz uwzględniając specyfikę i wymagania rynku brazylijskiego, Spółka planuje realizację ze Spółką Brazylijską transakcji o charakterze przychodowym dla Spółki. Według lokalnego prawodawstwa podatkowego, płatności wykonywane przez Spółkę Brazylijską na rzecz Spółki z tytułu otrzymanych świadczeń będą podstawą do naliczenia i zapłaty podatku u źródła w Brazylii. Jednocześnie, Spółka Brazylijska spełnia definicję „zagranicznej spółki” zawartą w art. 24a ust. 2 pkt 1 updop. Spółka Brazylijska nie spełnia natomiast warunków wskazanych w art. 24a ust. 3 pkt 3 updop do uznania ją za zagraniczną spółkę kontrolowaną.

Do rozstrzygnięcia pozostaje natomiast kwestia, czy Spółka Brazylijska – na podstawie art. 24a ust. 3 pkt 1-2 updop – może być uznana za spółkę CFC.

Ponieważ w powołanym wcześniej Rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z 17 maja 2017 r. Brazylia nie została wymieniona jako państwo stosujące szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego, przepis art. 24a ust. 3 pkt 1 updop nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania. Co się natomiast tyczy możliwości zastosowania art. 24a ust. 3 pkt 2 updop, należy podkreślić, że updop nie wskazuje dokładnie, co należy rozumieć pod pojęciem „podstawy do uzyskania od organów podatkowych tego państwa informacji podatkowych” użytego w art. 24a ust. 3 pkt 2 updop. Pewne wskazówki w tym względzie zawiera ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W tym miejscu należy wskazać, że 1 października 1997 r. weszła w życie w Rzeczypospolitej Polskiej Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych (Dz.U. z 1998 r. Nr 141, poz. 913, dalej: „Konwencja”), sporządzona w Strasburgu 25 stycznia 1988 r., następnie zmieniona protokołem sporządzonym w Paryżu 27 maja 2010 r. Co istotne, od 1 października 2016 r. regulacje Konwencji obowiązują również w Brazylii.

Konwencja stanowi jeden z podstawowych aktów prawa międzynarodowego regulujący wymianę informacji w sprawach podatkowych, wyznaczając zakres i zasady wymiany informacji podatkowych, z równoczesnym zapewnieniem ochrony ich poufności oraz poszanowaniem międzynarodowych standardów w zakresie ochrony praw osobistych i przepływu informacji personalnych.

W myśl art. 1 pkt 1 Konwencji, Strony, z uwzględnieniem postanowień rozdziału IV, zapewnią sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Taka pomoc może, w razie potrzeby, oznaczać podjęcie działań przez organy orzekające.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 Konwencji, pomoc administracyjna obejmuje:

1. wymianę informacji, w tym jednoczesną kontrolę podatkową i udział w jednoczesnej kontroli podatkowej za granicą;
2. pomoc w egzekucji, w tym działania zabezpieczające; i
3. dostarczanie dokumentów.

Stosownie do postanowień art. 2 pkt 1 lit. a Konwencji, konwencja ma zastosowanie do następujących podatków:

i. podatków od dochodu lub zysków,

ii. podatków od zysków z przeniesienia tytułu własności mienia, nałożonych oddzielnie, niezależnie od podatku od dochodu lub zysków,

iii. podatków od dochodu netto nałożonych w imieniu Strony.

Nie ulega zatem wątpliwości, że Konwencja, jako ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską i Brazylię umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej, stanowi podstawę do uzyskania przez polskie organy podatkowe informacji podatkowych od organu podatkowego Brazylii.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Spółka Brazylijska nie spełnia definicji „zagranicznej spółki kontrolowanej” w rozumieniu art. 24a ust. 3 pkt 1 i 2 updop.

Ponieważ – co wynika z opisu sprawy – Spółka Brazylijska nie spełnia również warunków wskazanych w art. 24a ust. 3 pkt 3 updop, należy przyjąć, że nie stanowi zagranicznej spółki kontrolowanej i tym samym jej dochody nie podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 24a ust. 1 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.