Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.249.2017.1.IM
z 17 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne zapłaconych w Niemczech - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne zapłaconych w Niemczech.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zainteresowany będący stroną postępowania (zwany dalej: Płatnikiem) zatrudnił Pracownika na umowę o pracę. Pracownik ten (będący w niniejszej sprawie zainteresowanym niebędącym stroną postępowania) to obywatel Niemiec, podatkowo traktowany obecnie jako osoba o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej. Dochód Pracownika z tej umowy jest opodatkowany w Polsce (nie jest zwolniony z opodatkowania w Polsce na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania). Pracownik wykonuje swoją pracę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Przed podjęciem stosunku pracy z Płatnikiem Pracownik był zatrudniony w Niemczech na umowę o pracę w innej spółce (spółce prawa niemieckiego), będącej podmiotem powiązanym z Płatnikiem. Tamta umowa z niemieckim pracodawcą została zawieszona (niemieckie prawo pracy przewiduje taką możliwość - w trakcie zawieszenia umowa o pracę formalnie trwa, ale pracownik jest zwolniony z obowiązku świadczenia pracy, a pracodawca z obowiązku wypłaty mu wynagrodzenia).

Kiedyś w przyszłości Pracownik po zakończeniu stosunku pracy łączącego go obecnie z Płatnikiem powróci do wykonywania pracy u poprzedniego, niemieckiego pracodawcy. Dlatego też wystąpiono do organów obu państw właściwych w sprawie ubezpieczeń społecznych, tj. do GKV Spitzenverband DVKA w Niemczech oraz do ZUS w Polsce, o zawarcie wspólnego porozumienia wyjątkowego na podstawie art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, aby Pracownik w trakcie trwania zatrudnienia u Płatnika pozostawał obowiązkowo ubezpieczony w niemieckim systemie ubezpieczeń społecznych (obejmującym również ubezpieczenie zdrowotne). Takie porozumienie zostało przez te instytucje zawarte, co skutkuje tym, że z tytułu stosunku zatrudnienia u Płatnika na podstawie polskiej umowy o pracę i wykonywania pracy na terytorium Polski składki ubezpieczeniowe uiszcza się do niemieckiego systemu ubezpieczeń społecznych. Jednocześnie, w konsekwencji zawartej w ww. rozporządzeniu „zasady jednego właściwego ustawodawstwa”, nie ma obowiązku ubezpieczenia Pracownika w polskim systemie ubezpieczeń społecznych i odprowadzania składek do polskiego ZUS.

Zainteresowani wskazali, że ubezpieczenia, którym w Niemczech podlega Pracownik z tytułu wykonywania pracy najemnej, mają charakter obowiązkowy i są uregulowane tamtejszymi przepisami Sozialgesetzbuch czyli niemieckiego Kodeksu Ubezpieczeń Społecznych. Uregulowana niemiecką ustawą część składek na takie ubezpieczenia jak:

• Rentenversicherung (ubezpieczenie emerytalno-rentowe),
• Arbeitslosenversicherung (ubezpieczenie od bezrobocia),
• Pflegeversicherung (ubezpieczenie pielęgnacyjne) oraz
• Krankenversicherung (ubezpieczenie zdrowotne),

obciąża przy tym podatnika (tj. Pracownika) i jest mu przez Płatnika potrącana z wynagrodzenia brutto należnego z umowy o pracę zawartej z Płatnikiem. Płatnik zawarł przy tym umowę trójstronną z podmiotem powiązanym (będącym poprzednim pracodawcą Pracownika) i z Pracownikiem regulującą techniczną współpracę przy wypełnianiu obowiązków płatnika składek w Niemczech.

Podstawą wymiaru składek ubezpieczeniowych płaconych do niemieckiego systemu jest w przedmiotowej sytuacji, wynikłej z zawarcia ww. porozumienia wyjątkowego, kwota odpowiadająca wysokości ostatniego wynagrodzenia Pracownika, jakie osiągnął on z ostatniej pracy na terytorium Niemiec (indeksowana corocznie o wskaźnik podwyżek wynikających z układów zbiorowych). Dochodzi zatem do sytuacji, w której tytułem do pozostawania w systemie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych na terytorium Niemiec jest umowa o pracę zawarta z Płatnikiem (Pracownik nie ma bowiem innych tytułów, z których wynikałby obowiązek płacenia składek na ubezpieczenia społeczne, jego umowa o pracę z niemieckim pracodawcą jest zawieszona i nie przysługuje mu z niej wynagrodzenie), niemniej jednak podstawą wymiaru składek jest pewna arbitralnie ustalona kwota nie będąca tożsama z kwotą wynagrodzenia otrzymywanego od Płatnika.

Należy zaznaczyć, że pytania zawarte w niniejszym wniosku o interpretację dotyczą pobieranych składek na ubezpieczenia, które to składki nie będą:

• zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Pracownika (co prowadziłoby do podwójnego odliczenia),
• zwracane Pracownikowi w jakiejkolwiek formie,
• odliczane (ani od przychodu ani od podatku) w innym państwie członkowskim UE/EOG bądź w Szwajcarii.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Płatnik przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy Pracownika na podstawie art. 32 ust. 2 i 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo odliczyć od przychodu potrącone w danym miesiącu z wynagrodzenia Pracownika niemieckie składki na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie rentowo-emerytalne, ubezpieczenie pielęgnacyjne i ubezpieczenie od bezrobocia), a następnie zaliczkę na podatek pomniejszyć o pobraną w danym miesiącu z wynagrodzenia pracownika kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne (do wysokości 7,75% podstawy wymiaru tej składki), mimo że podstawa wymiaru składek ubezpieczeniowych nie jest uzależniona od kwoty wynagrodzenia ustalonego w umowie o pracę zawartej między Pracownikiem a Płatnikiem?

Zdaniem Zainteresowanych, niemieckie składki na ubezpieczenia społeczne w części potrącanej przez Płatnika z wynagrodzenia Pracownika mogą być w pełni odliczone od przychodu Pracownika, a niemiecka składka na ubezpieczenie zdrowotne w części potrącanej z wynagrodzenia Pracownika może być w pełni odliczona od zaliczki na podatek dochodowy Pracownika (o ile oczywiście odliczenie składki na ubezpieczenie zdrowotne nie przekroczy 7,75% podstawy wymiaru tej składki), niezależnie od faktu, że podstawa wymiaru składek nie odpowiada kwotowo wynagrodzeniu otrzymywanemu od Płatnika.

Zdaniem obu Zainteresowanych spełnione są bowiem wszystkie ustawowe przesłanki warunkujące takie odliczenie. Między Polską a Niemcami istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do uzyskania informacji podatkowych od organu państwa, w którym płacone są składki na ubezpieczenia. Ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, którym podlega Pracownik, są ubezpieczeniami obowiązkowymi, regulowanymi przepisami państwa członkowskiego Unii Europejskiej, a składki na nie są potrącane pracownikowi z wynagrodzenia z umowy o pracę. Pracownik jest objęty tymi obowiązkowymi ubezpieczeniami, gdyż wykonuje pracę na podstawie polskiej umowy o pracę zawartej z Płatnikiem, jest więc spełnione kryterium więzi przyczynowo - skutkowej między wynagrodzeniem otrzymywanym od Płatnika a płaconymi składkami ubezpieczeniowymi (jak wspomniano w stanie faktycznym, Pracownik nie ma obecnie innych przychodów podlegających ubezpieczeniom społecznym, aniżeli te otrzymywane od Płatnika). To praca dla Płatnika jest tym tytułem, z powodu którego odprowadzane są składki ubezpieczeniowe (a fakt ich odprowadzania w Niemczech, a nie w Polsce, wynikł z chęci Pracownika do zachowania ciągłości ubezpieczenia w niemieckim systemie i wszczętej wskutek tego procedury zawarcia porozumienia wyjątkowego między polskim i niemieckim organem odpowiedzialnym za koordynację systemu zabezpieczenia społecznego). W tej sytuacji fakt, że samo ustalenie wysokości owych składek następuje na podstawie pewnej arbitralnie przyjętej w Niemczech kwoty, nie opartej na rzeczywistym bieżącym przychodzie Pracownika z pracy, nie powinien odgrywać żadnej roli i nie może stanowić podstawy do zakazania przy obliczaniu należnego podatku adekwatnego odliczania składek pobieranych ze środków Pracownika od przychodu bądź podatku. Odliczeniu nie stoją też na przeszkodzie zapisy art. 26 ust. 13 b pkt 1 względnie art. 27b ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż podany tam warunek jest spełniony - podstawą wymiaru tych składek nie jest przychód/dochód zwolniony od polskiego podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przychód Pracownika będący powodem (choć w zaistniałym stanie faktycznym nie stanowiący kwotowo ich podstawy wymiaru) uiszczania składek ubezpieczeniowych w Niemczech jest bowiem opodatkowywany w Polsce.

W szczególności należy wskazać na fakt, że gdyby zakazać takiego odliczenia od polskiego podatku dochodowego, to Pracownik mógłby ponieść ponadproporcjonalne obciążenia finansowe, gdyż mogłoby dojść do sytuacji, w której nigdzie, w żadnym państwie nie mógłby odliczyć zapłaconych składek (bowiem w Niemczech odliczenie też nie mogłoby zostać urzeczywistnione przy braku opodatkowanych w tym kraju dochodów). Stałoby to w sprzeczności z zasadą swobodnego przepływu osób, będącą jedną z czterech podstawowych swobód zagwarantowanych w art. 26 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i byłoby niezgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - zob. np. wyrok w sprawie C-544/07: „W konsekwencji w zakresie, w jakim zasady dotyczące zarówno przynależności do określonego systemu zabezpieczeń społecznych obywateli korzystających ze swobody pobytu, jak i zapłaty składek na zabezpieczenie społeczne w ramach tego systemu wynikają bezpośrednio z rozporządzenia Nr 1408/71 [przypisek: czyli rozporządzenia zastąpionego w międzyczasie obecnym rozporządzeniem 883/2004], należy stwierdzić, że państwo członkowskie nie może mniej korzystnie traktować pobytu i opodatkowania podatników będących rezydentami, którzy na podstawie przepisów tego rozporządzenia płacą składki do systemu zabezpieczeń społecznych innego państwa członkowskiego”.

Z powyższych powodów obaj Zainteresowani uważają jak na wstępie, że mimo rozbieżności między rzeczywistym wynagrodzeniem Pracownika uzyskiwanym od Płatnika a przyjętą w Niemczech podstawą wymiaru składek, owe składki w części obciążającej środki Pracownika i potrącanej mu z wynagrodzenia podlegają odliczeniu od dochodu bądź podatku przy obliczaniu zaliczek na polski podatek dochodowy na podstawie art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zasady odliczania składek na ubezpieczenie społeczne zostały uregulowane w art. 26 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30 f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 13a-13c.

W myśl art. 26 ust. 13a cyt. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 13b ww. ustawy, odliczenie o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, nie dotyczy składek:

1. których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;
2. odliczonych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej od dochodu (przychodu) albo podatku osiągniętego w tym państwie, albo od podatku na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 2.
   
   

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne (art. 26 ust. 13c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z powyższego wynika, że istnieje możliwość odliczenia od uzyskanego dochodu składki na ubezpieczenie społeczne, jeżeli są spełnione następujące warunki:

• opłacanie składek, które są odliczane jest obowiązkowe,
  

• wydatki na składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie,
  

• odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania,
  

• odliczenie nie dotyczy składek odliczonych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej od dochodu (przychodu) albo podatku osiągniętego w tym państwie, albo od podatku na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 2,
  

• istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od niemieckiego organu podatkowego.
  
  
  

Z kolei w myśl art. 27b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki zapłaconej w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 4.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 27b ust. 3 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Zgodnie z art. 27b ust. 4 ww. ustawy, obniżenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się, pod warunkiem że:

1. nie dotyczy składki, której podstawą wymiaru jest dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;
2. składka na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne zapłacona w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej nie została odliczona od dochodu (przychodu) albo podatku w tym państwie albo nie została odliczona na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2a;
3. istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne.
   
   

Zatem, prawo do odliczenia od podatku zapłaconych w Niemczech składek na ubezpieczenie zdrowotne przysługuje, jeżeli spełnione są następujące warunki:

• opłacanie składek, które są odliczane jest obowiązkowe,
  

• obniżenie nie dotyczy składki, której podstawą wymiaru jest dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania,
  

• składka na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne zapłacona w Niemczech nie została odliczona od dochodu (przychodu) albo podatku w Niemczech, albo nie została odliczona na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2a,
  

• istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od niemieckiego organu podatkowego.
  
  
  

W myśl art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a.

Zgodnie natomiast z art. 32 ust. 3b ww. ustawy, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania (zwany dalej: Płatnikiem) zatrudnił Pracownika na umowę o pracę. Pracownik ten (będący w niniejszej sprawie zainteresowanym niebędącym stroną postępowania) to obywatel Niemiec, podatkowo traktowany obecnie jako osoba o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej. Dochód Pracownika z tej umowy jest opodatkowany w Polsce (nie jest zwolniony z opodatkowania w Polsce na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania). Pracownik wykonuje swoją pracę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Przed podjęciem stosunku pracy z Płatnikiem Pracownik był zatrudniony w Niemczech na umowę o pracę w innej spółce (spółce prawa niemieckiego), będącej podmiotem powiązanym z Płatnikiem. Tamta umowa z niemieckim pracodawcą została zawieszona. Kiedyś w przyszłości Pracownik po zakończeniu stosunku pracy łączącego go obecnie z Płatnikiem powróci do wykonywania pracy u poprzedniego, niemieckiego pracodawcy. Dlatego też wystąpiono do organów obu państw właściwych w sprawie ubezpieczeń społecznych, tj. do GKV Spitzenverband DVKA w Niemczech oraz do ZUS w Polsce, o zawarcie wspólnego porozumienia wyjątkowego na podstawie art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, aby Pracownik w trakcie trwania zatrudnienia u Płatnika pozostawał obowiązkowo ubezpieczony w niemieckim systemie ubezpieczeń społecznych (obejmującym również ubezpieczenie zdrowotne). Takie porozumienie zostało przez te instytucje zawarte, co skutkuje tym, że z tytułu stosunku zatrudnienia u Płatnika na podstawie polskiej umowy o pracę i wykonywania pracy na terytorium Polski składki ubezpieczeniowe uiszcza się do niemieckiego systemu ubezpieczeń społecznych. Jednocześnie, w konsekwencji zawartej w ww. rozporządzeniu „zasady jednego właściwego ustawodawstwa”, nie ma obowiązku ubezpieczenia Pracownika w polskim systemie ubezpieczeń społecznych i odprowadzania składek do polskiego ZUS. Ubezpieczenia, którym w Niemczech podlega Pracownik z tytułu wykonywania pracy najemnej, mają charakter obowiązkowy i są uregulowane tamtejszymi przepisami Sozialgesetzbuch czyli niemieckiego Kodeksu Ubezpieczeń Społecznych. Uregulowana niemiecką ustawą część składek na takie ubezpieczenia jak: Rentenversicherung (ubezpieczenie emerytalno-rentowe), Arbeitslosenversicherung (ubezpieczenie od bezrobocia), Pflegeversicherung (ubezpieczenie pielęgnacyjne) oraz Krankenversicherung (ubezpieczenie zdrowotne), obciąża przy tym podatnika (tj. Pracownika) i jest mu przez Płatnika potrącana z wynagrodzenia brutto należnego z umowy o pracę zawartej z Płatnikiem. Płatnik zawarł przy tym umowę trójstronną z podmiotem powiązanym (będącym poprzednim pracodawcą Pracownika) i z Pracownikiem regulującą techniczną współpracę przy wypełnianiu obowiązków płatnika składek w Niemczech. Podstawą wymiaru składek ubezpieczeniowych płaconych do niemieckiego systemu jest w przedmiotowej sytuacji, wynikłej z zawarcia ww. porozumienia wyjątkowego, kwota odpowiadająca wysokości ostatniego wynagrodzenia Pracownika, jakie osiągnął on z ostatniej pracy na terytorium Niemiec (indeksowana corocznie o wskaźnik podwyżek wynikających z układów zbiorowych). Dochodzi zatem do sytuacji, w której tytułem do pozostawania w systemie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych na terytorium Niemiec jest umowa o pracę zawarta z Płatnikiem (Pracownik nie ma bowiem innych tytułów, z których wynikałby obowiązek płacenia składek na ubezpieczenia społeczne, jego umowa o pracę z niemieckim pracodawcą jest zawieszona i nie przysługuje mu z niej wynagrodzenie), niemniej jednak podstawą wymiaru składek jest pewna arbitralnie ustalona kwota nie będąca tożsama z kwotą wynagrodzenia otrzymywanego od Płatnika. Pytania zawarte w niniejszym wniosku o interpretację dotyczą pobieranych składek na ubezpieczenia, które to składki nie będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Pracownika (co prowadziłoby do podwójnego odliczenia), zwracane Pracownikowi w jakiejkolwiek formie, odliczane (ani od przychodu ani od podatku) w innym państwie członkowskim UE/EOG bądź w Szwajcarii.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Płatnik zatrudnia Pracownika, który podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego, obowiązującymi w Niemczech, może odliczyć od dochodu w danym roku podatkowym kwoty zapłaconych w Niemczech (w części obciążającej środki Pracownika) i potrąconych Mu z wynagrodzenia w tym roku podatkowym składek na ww. ubezpieczenie społeczne. Płatnik ma również prawo do obniżenia podatku dochodowego o kwotę zapłaconej w roku podatkowym składki na ubezpieczenie zdrowotne zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w Niemczech, z uwzględnieniem dyspozycji art. 27b ust. 2 ustawy, tj. kwota składki, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki.

Stanowisko Zainteresowanych jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.