2017.08.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.250.2017.2.BW
z 10 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 2 czerwca 2017r.), uzupełnionym pismem z 31 lipca 2017r. (data wpływu 3 sierpnia 2017r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 31 lipca 2017r. (data wpływu 3 sierpnia 2017r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 lipca 2017r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.250.2017.1.BW.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1984r. w zakresie robót budowlanych związanych z budową przesyłowych linii elektroenergetycznych, przyłączy elektroenergetycznych budynków oraz wykonywania instalacji elektrycznych w budynkach pod nazwą Zakład Elektroinstalacyjny /…/.

W 2016r. Wnioskodawca wraz z:

„R” prowadzącym działalność pod nazwą Zakład Elektroinstalacyjny ”R” NIP /…/
„M’ prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Firma Usługowa /…/ NIP

utworzyli konsorcjum pod nazwą Zakład Elektroinstalacyjny Stanisław Rodak w celu przystąpienia do przetargu i realizacji prac związanych z przyłączeniem do sieci odbiorców gr. IV i V na terenie /X/ Jako lidera konsorcjum ustanowili Zakład Elektroinstalacyjny „R”, którego upoważnili do reprezentowania, podpisywania dokumentów, kontaktu oraz prowadzenia w imieniu wszystkich członków konsorcjum rozliczeń finansowych z zamawiającym - X. Indywidulnie nie mogli przystąpić do przetargu, gdyż pojedynczo posiadają zbyt niski potencjał gospodarczy.

W wyniku pozytywnego rozstrzygnięcia przetargu w dniu 20 stycznia 2017r podpisali umowę, w której po stronie „wykonawcy” wymienione są wszystkie 3 w/w podmioty z adnotacją „Tworzącymi konsorcjum w imieniu którego, jako lider działa Zakład Elektroinstalacyjny „R” zwany dalej wykonawcą, reprezentowany przez /…/”.

Umowa ustala warunki realizacji robót związanych z przyłączami do sieci od wykonawstwa projektu, uzyskania stosownych pozwoleń administracyjnych, wykonawstwa robót budowlano-montażowych oraz dokumentacji geodezyjno-powykonawczej.

Paragraf 3 umowy reguluje możliwość zatrudniania podwykonawców.

Może to mieć miejsce zgodnie z art. 647 1 kodeksu cywilnego oraz wyłącznie po zgłoszeniu i uzyskaniu zgody zamawiającego. Ustala jednoznaczny i zamknięty wykaz robót jaki może być powierzony podwykonawcy, a są to: odbiór odpadów, obsługa geodezyjna, roboty ziemne - odtworzenie nawierzchni, renowacja terenu, wykonanie przepustów, prace projektowe.

Ponadto w dniu 21 stycznia 2017r. podpisali umowę wspólnego przedsięwzięcia - porozumienie członków konsorcjum Zakład Elektroinstalacyjny „R” ustalającą warunki, zakres prac i zakres prac w ramach wspólnego przedsięwzięcia. W umowie ustalono, że członkowie konsorcjum dla realizacji zadań są równorzędnymi partnerami oraz, że każdy z członków konsorcjum otrzymane zlecenie X realizuje całościowo - kompleksowo poprzez własną firmę i:

na etapie ubiegania się o zamówienia - przygotowuje dokumentację w zakresie swojej oferty,
na etapie realizacji - przygotowuje dokumentację, zapewnia obsługę geodezyjną i nadzór budowlany, wykonuje roboty budowlano-montażowe oraz ponosi wszelkie koszty związane z ich realizacją,
przedstawia zamawiającemu do odbioru,
dokonuje fakturowania na lidera konsorcjum i z nim dokonuje rozliczenia finansowego ustalonych przez X należności za wykonane roboty
ponosi odpowiedzialność za wykonane przez siebie zadanie z tytułu udzielonej gwarancji.

Zarzadzanie, koordynację i rozliczenia finansowe z zamawiającym zgodnie z umową Konsorcjum i umową wspólnego przedsięwzięcia prowadzi lider.

Zakres robót budowlanych podlega klasyfikacji PKWiU 42.22.22.0 oraz 42.22.21.0.

Natomiast w piśmie z 31 lipca 2017r. Wnioskodawca oświadczył, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT u którego sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia z VAT.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że wymienione we wniosku podmioty z którymi zawarł Umowę Konsorcjum są czynnymi podatnikami podatku VAT zarejestrowanymi pod numerem NIP:

„R” -leader Konsorcjum - NIP /…/
„M” - NIP /…/

Także Zamawiający - X posiada status czynnego podatnika VAT.

Wnioskodawca wskazał, że na czas wystawienia niniejszego uzupełnienia wniosku statusy czynnych podatników zostały sprawdzone i potwierdzone w ogólnodostępnym systemie - Ministra Finansów - mf.gov.pl.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy - uwzględniając kompleksowość wykonanych robót przez firmę Wnioskodawcy, charakter konsorcjum oraz całokształt okoliczności przy realizacji zadania Wnioskodawca powinien rozliczyć VAT na zasadach ogólnych w trybie art. 41 ustawy o VAT, czy też zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o VAT oraz pkt 11 przykład 9 Objaśnień Rozwoju i Finansów z 17 marca 2017r stosować odwrotne obciążenie?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Uwzględniając kompletny i całościowy sposób realizacji zleceń przyłączy jako podwykonawców Wnioskodawca zatrudnia firmy geodezyjne, projektowe oraz nadzór budowlany/ Wnioskodawca nie spełnia definicji podwykonawcy a więc nie spełnia warunku wymienionego w art. 17 ust. 1h a tym samym nie może stosować mechanizmu odwróconego obciążenia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8.

Wnioskodawca wystawia zatem fakturę na lidera konsorcjum za kompletnie wykonane zlecenie robót budowlanych, nalicza podatek VAT należny na ogólnych zasadach zgodnie z art. 41 ustawy o VAT oraz rozlicza z uwzględnieniem szczególnego obowiązku podatkowego dla robót budowlanych .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017r., poz. 1221 z późn. zm), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 /…/.

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 7 i art. 8 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej ora osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. lh ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana lub budowlano-montażowa, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. lh ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego, podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z kolei przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest - w stosunku do swojego podwykonawcy - głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia).

Trzeba przy tym zaznaczyć, że fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku - świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów i wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność gospodarczą od 1984r w zakresie robót budowlanych związanych z budową przesyłowych linii elektroenergetycznych, przyłączy elektroenergetycznych budynków oraz wykonywania instalacji elektrycznych w budynkach pod nazwą Zakład Elektroinstalacyjny /…/.

W 2016r. Wnioskodawca wraz z:

„R” prowadzącym działalność pod nazwą Zakład Elektroinstalacyjny /…/
„M” prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Firma Usługowa /…/

utworzyli konsorcjum pod nazwą Zakład Elektroinstalacyjny „R” w celu przystąpienia do przetargu i realizacji prac związanych z przyłączeniem do sieci odbiorców gr. IV i V na terenie X. Jako lidera konsorcjum ustanowili Zakład Elektroinstalacyjny „R”, którego upoważnili do reprezentowania, podpisywania dokumentów, kontaktu oraz prowadzenia w imieniu wszystkich członków konsorcjum rozliczeń finansowych z zamawiającym - X.

Paragraf 3 umowy reguluje możliwość zatrudniania podwykonawców .

Ponadto w dniu 21 stycznia 2017r podpisali umowę wspólnego przedsięwzięcia - porozumienie członków konsorcjum Zakład Elektroinstalacyjny „R” ustalającą warunki, zakres prac i zakres prac w ramach wspólnego przedsięwzięcia. W umowie ustalono, że członkowie konsorcjum dla realizacji zadań są równorzędnymi partnerami oraz, że każdy z członków konsorcjum otrzymane zlecenie X realizuje całościowo - kompleksowo poprzez własną firmę i:

na etapie ubiegania się o zamówienia - przygotowuje dokumentację w zakresie swojej oferty,
na etapie realizacji - przygotowuje dokumentację, zapewnia obsługę geodezyjną i nadzór budowlany, wykonuje roboty budowlano-montażowe oraz ponosi wszelkie koszty związane z ich realizacją,
przedstawia zamawiającemu do odbioru,
dokonuje fakturowania na lidera konsorcjum i z nim dokonuje rozliczenia finansowego ustalonych przez X należności za wykonane roboty
ponosi odpowiedzialność za wykonane przez siebie zadanie z tytułu udzielonej gwarancji.

Zarzadzanie, koordynację i rozliczenia finansowe z zamawiającym zgodnie z umową Konsorcjum i umową wspólnego przedsięwzięcia prowadzi lider.

Zakres robót budowlanych podlega klasyfikacji PKWiU 42.22.22.0 oraz 42.22.21.0.

Wymienione we wniosku podmioty z którymi Wnioskodawca zawarł Umowę Konsorcjum są czynnymi podatnikami podatku VAT zarejestrowanymi pod numerem NIP:

Także Zamawiający posiada status czynnego podatnika VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w okolicznościach przedstawionych we wniosku jest powinien rozliczyć VAT na zasadach ogólnych, czy też zastosować odwrotne obciążenie.

Odnosząc się do powyższego należy na wstępie wskazać, że w praktyce gospodarczej bardzo często inwestycje budowlane realizowane są przez wykonawców funkcjonujących w formie konsorcjum, które jest związkiem kilku przedsiębiorstw zawartym w celu dokonania wspólnego przedsięwzięcia. Występują różne modele konsorcjów, z których każde może mieć indywidualny charakter. To z postanowień konkretnej umowy konsorcjum wynika sposób jego organizacji i rozliczeń pomiędzy jego członkami a inwestorem, jak również zakres usług świadczonych przez poszczególnych członków konsorcjum.

W prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje definicja konsorcjum, jednakże przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), w ramach tzw. swobody umów. W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Konsorcjum nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

Odnosząc się do kwestii zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia do usług budowlanych świadczonych w ramach konsorcjum trzeba mieć na uwadze, że wprowadzane zmiany w zakresie reverse charge dla usług budowlanych generalnie nie powodują zmiany sposobu opodatkowania tych usług (np. w zakresie stawki VAT), w określonych przypadkach będzie dochodzić jedynie do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku VAT z usługodawcy na usługobiorcę.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

W przedstawionej sprawie, skoro Lider Konsorcjum wystawia faktury na rzecz Zamawiającego, które będą obejmować zadania wykonane przez Wnioskodawcę (partnera), należy uznać, że Wnioskodawca jako partner Konsorcjum w tym schemacie występuje w charakterze podwykonawcy Lidera Konsorcjum, działającego w takim przypadku jako generalny wykonawca względem Zamawiającego. W świetle obowiązujących przepisów prawa oznacza to, że obowiązek rozliczenia podatku VAT od wykonanych przez Wnioskodawcę usług w tej sytuacji ciąży na - Liderze konsorcjum.

W konsekwencji, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy, Wnioskodawca jako Partner Konsorcjum świadcząc usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy (o symbolu PKWiU 42.22.22.0 oraz 42.22.21.0) jest zobowiązany do wystawienia na rzecz Lidera Konsorcjum faktury bez podatku VAT, tj. z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia, jako „podwykonawca” robót budowlanych. Natomiast Lider jest podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu części robót budowlanych zrealizowanych przez Partnerów (w tym Wnioskodawcę) udokumentowanych fakturą wystawioną na niego (w tym przypadku - nabywcę tych usług).

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Tut. Organ pragnie podkreślić, że ciężar wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego spoczywa na składającym wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Organ podatkowy nie może w tym względzie zastępować Wnioskodawcy – nie jest on bowiem uprawniony ani do zakreślania granic stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), ani do ustalania we własnym zakresie, czy podany przez Wnioskodawcę stan faktyczny odpowiada stanowi rzeczywistemu. Organ wydający interpretację bazuje zatem wyłącznie na tym, co poda Wnioskodawca. Tym samym to Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za przedstawiony przez siebie stan faktyczny i ewentualne negatywne konsekwencje przedstawienia opisu w sposób niezgodny z rzeczywistością. Jednocześnie zaznacza się, że ochronę daje wyłącznie interpretacja wydana do stanu faktycznego tożsamego ze stanem rzeczywistym.

Zatem zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan

faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin