Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.231.2017.2.AS
z 28 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2017 r. (data wpływu 8 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2017 r. (data wpływu 25 lipca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 lipca 2017 r. (skutecznie doręczone 14 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury dokumentującej dostawę towaru w związku z przejęciem przez zastawnika na własność przedmiotu zastawu oraz ustalenia podstawy opodatkowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury dokumentującej dostawę towaru w związku z przejęciem przez zastawnika na własność przedmiotu zastawu oraz ustalenia podstawy opodatkowania.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 lipca 2017 r. (data wpływu 25 lipca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 13 lipca 2017 r. (skutecznie doręczone 14 lipca 2017 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 19 września 2013 r. S. Sp. z o.o. jako pożyczkodawca i Krzysztof Z. jako pożyczkobiorca zawarli umowę pożyczki, której przedmiotem była pożyczka kwoty 578.715 zł. Krzysztof Z. został zobowiązany do zapłaty w okresie od października 2013 r. do lutego 2020 r. 77 rat pożyczki zgodnie z harmonogramem stanowiącym załącznik do umowy. Pożyczona kwota miała zostać przeznaczona na zakup 12 maszyn rolniczych wymienionych w załączniku nr 3 umowy, których łączną wartość jako przedmiotu umowy Strony określiły na 578.715 zł. Niezapłacenie przez pożyczkobiorcę jakiejkolwiek kwoty przewidzianej w umowie uprawniało pożyczkodawcę do wypowiedzenia umowy w całości lub w części poprzez pisemne zawiadomienie skierowane do pożyczkobiorcy. Strony postanowiły, że z chwilą doręczenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy niespłacona kwota pożyczki wraz z odsetkami i innymi kwotami należnymi od pożyczkobiorcy stanie się wymagalna i będzie podlegać spłacie w terminie określonym w zawiadomieniach.

Jako jedną z form zabezpieczenia roszczeń wynikających z umowy pożyczki Strony przewidziały ustanowienie zastawu rejestrowego na przedmiocie dostawy.

W dniu 20 września 2013 r. między Krzysztofem Z. jako zastawcą a S. Sp. z o.o. jako zastawnikiem została zawarta umowa zastawu rejestrowego. Krzysztof Z. obciążył nabyte przez siebie maszyny: mieszalnik pasz sypkich, rozdrabniacz bijakowy, dozownik wagowy do rozdrabniania zastawem na rzecz S. Sp. z o.o. w celu zabezpieczenia spłaty wierzytelności wynikających z umowy pożyczki do najwyższej sumy zabezpieczenia w kwocie 578.715 zł. Strony w punkcie 2.3 umowy określiły wartość przedmiotu zastawu jako równą kwocie 17835 zł brutto, potwierdzając że zastawnik jest uprawniony do wyboru sposobu zaspokojenia, w szczególności zaspokojenie może nastąpić przez przejęcie przez zastawnika sprzętu na własność, zgodnie z art. 22 ustawy o zastawie rejestrowym i w takim wypadku zabezpieczone wierzytelności ulegną zaspokojeniu do wysokości wartości sprzętu ustalonej w punkcie 2.3 umowy. Tego samego dnia, tj. 20 września 2013 r. na tych samych warunkach jak wskazane powyżej, zawartych zostało dalszych 11 umów zastawu rejestrowego.

Pismem z dnia 8 października 2014 r. S. Sp. z o.o. wypowiedziała umowę pożyczki i złożyła oświadczenie o przejęciu na własność przedmiotów zastawu rejestrowego ustanowionych na zabezpieczenie umowy pożyczki. W dniu 28 października 2014 r. S. Sp. z o.o. odebrała od Krzysztofa Z. przedmioty 12 umów zastawu rejestrowego, ustanowionych na zabezpieczenie umowy pożyczki.

W dniu 8 grudnia 2014 r. S. Sp. z o.o. dokonała rozliczenia umowy pożyczki określając swoją wierzytelność wobec Krzysztofa Z. na kwotę 467.641,05 zł. W jej skład wchodziły: należności zafakturowane a niezapłacone na dzień wystawienia noty w kwocie 37.860,79 zł, odsetki od wymagalnych należności w kwocie 13.673, 32 zł, pozostały do spłaty kapitał pożyczki w kwocie 402.166,94 zł i koszty windykacji w kwocie 13.900 zł.

W styczniu i lutym 2015 r. S. Sp. z o.o. sprzedała 12 przejętych na własność przedmiotów zastawu rejestrowego za kwotę 216.547 zł.

Co do wysokości w jakiej wygasło zobowiązanie pomiędzy Stronami doszło do sporu sądowego zakończonego orzeczeniem z dnia 8 lipca 2016 r. Sądu Okręgowego Wydział Cywilny. Zdaniem Sądu składając oświadczenie o przejęciu na własność przedmiotów zastawu rejestrowego celem zaspokojenia swoich wierzytelności wynikających z umowy pożyczki S. Sp. z o.o. zaspokoiła swoje roszczenia wobec Krzysztofa Z., tj. wygasły wierzytelności Krzysztofa Z. z umowy pożyczki w całości, stosownie do postanowień zamieszczonych w pkt 2.3 w zw. z 2.5.2 każdej z 12 umów z dnia 20 września 2013 r. o ustanowieniu zastawu rejestrowego.

Sąd wskazał, że następstwem oświadczenia o przejęciu na własność sprzętu obciążonego zastawem rejestrowym było zaspokojenie zabezpieczonej wierzytelności do wysokości ustalonej przez Strony wartości tego sprzętu czyli do kwoty 578.715 zł. Sąd stwierdził, że skoro Strony ustanowiły zastaw na rzeczy ściśle określając jej wartość, nie jest dopuszczalne ustalenie wartości przejętej rzeczy na podstawie średniej ceny z dnia przejęcia, czy na podstawie ceny netto uzyskanej ze sprzedaży.

W piśmie z dnia 21 lipca 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy o informacje:

• Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, prowadzi działalność rolniczą.
  

• Wymienione we wniosku maszyny rolnicze zostały zakupione i były wykorzystywane w prowadzonej działalności rolniczej.
  

• Wymienione we wniosku maszyny wykorzystywane były do czynności opodatkowanych.
  

• Z tytułu nabycia wymienionych we wniosku maszyn przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
  
  
  

Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że jest rolnikiem prowadzącym działalność rolniczą, nie jest zarejestrowany w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działalność rolnicza to chów i hodowla bydła mlecznego. Wnioskodawca wystawia faktury za sprzedaż wyprodukowanego mleka, sprzedaż cieląt i wybrakowanych krów. Do gospodarstwa rolnego zakupuje pasze dla zwierząt, środki do dezynfekcji urządzeń dojących, nawozy, środki ochrony roślin i itp. związane z prowadzeniem gospodarstwa. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził żadnych usług dla rolnictwa. Maszyny, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca wykorzystywał wyłącznie na cele związane z funkcjonowaniem gospodarstwa rolnego, tj. dój krów, zadawanie paszy krowom oraz prace polowe związane np. ze zbiorem i transportem sianokiszonki czy ziarna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy na zastawcy ciąży obowiązek wystawienia faktur VAT dokumentujących dostawy towaru w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku z przejęciem przez zastawnika na własność przedmiotu zastawu w wykonaniu uprawnień zastawnika?
2. W przypadku powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT, jakie kwoty powinny zostać wykazane na fakturze VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Krzysztof Z. Zastawca nie rozpoznał powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT. Ustawa o VAT nie zawiera szczegółowych regulacji odnoszących się do opodatkowania transakcji przejęcia własności rzeczy w wykonaniu uprawnień zastawnika wynikających z umowy zastawu rejestrowego. Zarówno w piśmiennictwie, jak i w interpretacjach podatkowych nie ma zgodności co do tego, czy wskutek przejęcia przez zastawnika przedmiotu zastawu rejestrowego na własność powstają konsekwencje podatkowe podatku VAT, tj. czy dochodzi w istocie do dostawy towaru w rozumieniu ustawy o VAT.

Krzysztof Z. nie wystawił faktur VAT w 2014 r., ponieważ sugerował się treścią interpretacji podatkowej wydanej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, wg której realizacja umowy zastawniczej i przejęcia na własność rzeczy zastawionej, jako czynność prawna dokonywana wyłącznie przez wierzyciela z punktu widzenia dłużnika/zastawcy nie może być traktowana jako świadczenie za wynagrodzeniem, czy też świadczenie w miejsce wykonania (datio in solutum) i jako taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wg treści artykułu pochodzącego z portalu www.e-podatnik.pl autorstwa Michała T. Piotrowskiego „Istotne z punktu widzenia możliwości ewentualnego opodatkowania czynności wykonywanych zgodnie z umową zastawniczą jest to, że wspomniany tryb zaspokojenia zastawnika poprzez przejęcie na własność przedmiotu zastawu jest jednostronną czynnością prawną, która dochodzi do skutku wyłącznie w następstwie złożenia stosownego oświadczenia woli przez zastawnika (...). Należy więc uznać, że realizacja takiej umowy i przejęcie na własność rzeczy zastawu jako czynność prawna dokonywana wyłącznie przez wierzyciela, z punktu widzenia dłużnika (zastawcy) nie może być traktowana jako świadczenie za wynagrodzeniem, czy też świadczenie zamiast wykonania, a co za tym idzie - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”

Co istotne Krzysztof Z. w 2014 r. nie został poinformowany przez zastawnika o konieczności wystawienia faktur VAT. W maju 2017 r. zastawnik zażądał wystawienia faktur na kwoty ze sprzedaży poszczególnych maszyn w 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności” lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. „Dostawa towarów” nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa prywatnego. Czynności przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel musi jednak towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru, tylko wówczas bowiem powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności.

Aby jednak czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podmiot działający dla tej czynności w charakterze podatnika podatku VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Natomiast zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a - 106q ustawy.

Według art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W myśl art. 106i ust. 1 ww. ustawy fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki. Jako jedną z form zabezpieczenia roszczeń wynikających z umowy pożyczki Strony przewidziały ustanowienie zastawu rejestrowego na przedmiocie dostawy. Wnioskodawca obciążył nabyte przez siebie maszyny zastawem w celu zabezpieczenia spłaty wierzytelności wynikających z umowy pożyczki. Strony w umowie określiły wartość przedmiotu zastawu, potwierdzając, że zastawnik jest uprawniony do wyboru sposobu zaspokojenia, w szczególności zaspokojenie może nastąpić przez przejęcie przez zastawnika sprzętu na własność, zgodnie z art. 22 ustawy o zastawie rejestrowym i w takim wypadku zabezpieczone wierzytelności ulegną zaspokojeniu do wysokości wartości sprzętu ustalonej w umowie. W październiku 2014 r. pożyczkodawca wypowiedział umowę pożyczki i złożył oświadczenie o przejęciu na własność przedmiotów zastawu rejestrowego ustanowionych na zabezpieczenie pożyczki.

Pomiędzy Stronami doszło do sporu sądowego odnośnie wysokości w jakiej wygasło zobowiązanie. W wydanym orzeczeniu Sąd wskazał, że następstwem oświadczenia o przejęciu na własność sprzętu obciążonego zastawem rejestrowym było zaspokojenie zabezpieczonej wierzytelności do wysokości wartości tego sprzętu, ustalonej przez Strony w umowie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku wystawienia faktury dokumentującej dostawę towaru w związku z przejęciem przez zastawnika na własność przedmiotu zastawu oraz ustalenia podstawy opodatkowania.

Zastaw rejestrowy jest szczególną kategorią zastawu unormowanego w ustawie z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. z 2009 r. Nr 67, poz. 569 z późn. zm.). Zastaw rejestrowy jest ograniczonym prawem rzeczowym, ma na celu zabezpieczenie wierzytelności w przedmiocie rzeczy ruchomych oraz zbywalnych praw majątkowych. Istotą zastawu rejestrowego jest uprawnienie wierzyciela do zaspokojenia się z rzeczy obciążonej zastawem, bez względu na to, czyją stała się własnością, także z pierwszeństwem przed wierzytelnościami osobistymi właściciela rzeczy.

Zastaw może być ustanowiony przez zastawnika (wierzyciela, którego wierzytelność ma być zabezpieczona) oraz przez zastawcę (osobę uprawnioną do rozporządzania przedmiotem zastawu), koniecznym do ustanowienia zastawu rejestrowego jest podpisanie umowy zastawniczej pomiędzy zastawnikiem a zastawcą oraz wpis do rejestru zastawów prowadzony przez sądy.

Samo zawarcie umowy zastawniczej na zabezpieczenie wierzytelności nie jest czynnością skutkującą powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT i obowiązku wystawienia faktury. Jednakże w przypadku niewywiązania się z zobowiązania, wierzyciel może od tego momentu swobodnie dysponować rzeczą obciążaną zastawem, a dokonana dostawa nabiera odpłatnego charakteru. Tym samym wydanie towarów będących przedmiotem zastawu w związku z zawartą umową przesądza o uznaniu tej czynności za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów przejęcie na własność przedmiotu zastawu rejestrowego następuje po upływie terminu wykonania zobowiązania, które zostało zabezpieczone tym zastawem, z dniem złożenia przez zastawnika oświadczenia na piśmie o przejęciu tego przedmiotu na własność – w przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że na skutek niespłacenia przez Wnioskodawcę kwoty długu, Spółka będąca pożyczkodawcą, w myśl podpisanych przez Strony umów zastawu rejestrowego, złożyła pisemne oświadczenie o przejęciu przedmiotu zastawu rejestrowego (12 maszyn rolniczych) i zaspokojeniu w ten sposób przysługującej jej wierzytelności z tytułu umowy pożyczki.

W świetle cytowanych wyżej przepisów, w sytuacji przedstawionej we wniosku, miała miejsce dostawa towarów (wydanie przedmiotu zastawu – rzeczy ruchomych wyszczególnionych w umowie) w zamian za niespłaconą w terminie wierzytelność (zadłużenie), a zatem czynność, do której wprost odnosi się art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. W tym przypadku wydanie przedmiotu zastawu pełni funkcję dostawy faktycznie odpłatnej.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, prowadzi działalność rolniczą. Wskazane maszyny rolnicze zostały zakupione i były wykorzystywane do czynności opodatkowanych w prowadzonej działalności rolniczej. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wobec tego wydanie przedmiotu zastawu w wykonaniu zaspokojenia wierzytelności z przejmowanego przez wierzyciela przedmiotu zastawu, jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winno być udokumentowane fakturą.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 w zw. z art. 106i ust. 1 ustawy, Wnioskodawca miał obowiązek wystawienia faktury dokumentującej dokonanie odpłatnej dostawy towaru - nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do przejęcia maszyn przez Spółkę (zastawnika).

Podstawą opodatkowania,na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy. Artykuł ten określa zasadę ogólną odnoszącą się do podstawy opodatkowania, przy czym zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania nie zawiera podatku VAT.

W analizowanej sprawie Strony określiły w umowie wartość rzeczy objętych zastawem rejestrowym. Zatem, na fakturze dokumentującej dostawę towarów w związku z przejęciem przez zastawnika na własność przedmiotu zastawu, podstawą opodatkowania będzie wartość rzeczy (maszyn) w wysokości określonej w umowie o zastawie rejestrowym pomniejszona o kwotę podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że rolą Organu w postępowaniu interpretacyjnym jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, a nie badanie poprawności dokonywanych wyliczeń, zatem w niniejszej interpretacji nie weryfikowano wyliczeń liczbowych.

Odnosząc się do wskazanej przez Wnioskodawcę interpretacji 1433/NG/GV/443-98/2005 wskazać należy, że co do zasady interpretacje są wydawane w indywidualnych sprawach zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Niemniej jednak, Organ pragnie podkreślić, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest przez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Zauważyć w tym miejscu należy, że interpretacje mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 pkt 1 tej ustawy, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, trybunału konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy zwraca uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, a także z uwagi na treść art. 14b § 3 ww. ustawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.