Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.131.2017.2.IN
z 27 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2017 r. (data wpływu 24 maja 2017 r.), uzupełnionym 10 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy użyczenia z rodzicami, jakie wystąpią po stronie Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy użyczenia z rodzicami, jakie wystąpią po stronie Wnioskodawcy.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku pismem z 3 lipca 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.131.2017.1.IN i 0111-KDIB2-2.4011.162.2017.1.IN wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 10 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje wraz z żoną budowę domu jednorodzinnego na działce rodziców. W tym celu Wnioskodawca zawrze z rodzicami umowę użyczenia gruntu na cele budowlane. W umowie zostanie określone, że działka będzie użyczona nieodpłatnie, na czas nieokreślony, a wszystkie ciężary, koszty utrzymania i eksploatacji działki oraz budowy nowego domu będzie ponosił Wnioskodawca wraz z żoną. Po oddaniu domu do użytkowania Wnioskodawca zamieszka w nim wraz z żoną i w dalszym ciągu będzie ponosić wraz z żoną koszty utrzymania całej nieruchomości (domu wraz z działką).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zawierając opisaną wyżej umowę użyczenia, któraś ze stron będzie musiała zapłacić podatek dochodowy?
2. Czy w powyższej sytuacji można mówić o powstaniu nieodpłatnego świadczenia na rzecz rodziców w świetle art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy należy zgłosić do właściwego Urzędu Skarbowego fakt zawarcia umowy użyczenia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku zwolnione są osoby zaliczane do pierwszej lub drugiej grupy podatkowej, w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego. Nie ma również w powołanych przepisach określonego obowiązku zgłoszenia faktu zawarcia umowy użyczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy użyczenia z rodzicami, jakie wystąpią po stronie Wnioskodawcy.

W części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy użyczenia, jakie wystąpią po stronie żony i rodziców Wnioskodawcy wydano postanowienie Znak: 0111-KDIB2-2.4011.162.2017.2.IN.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) – przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Jak wynika z ww. przepisu, w ramach umowy użyczenia u biorącego w użyczenie nie powstaje obowiązek dokonania jakichkolwiek świadczeń na rzecz użyczającego. Przy czym za świadczenie na rzecz użyczającego nie uznaje się zwykłych kosztów utrzymania rzeczy użyczonej, czyli kosztów ponoszonych w celu używania tej rzeczy. Zgodnie bowiem z art. 713 Kodeksu cywilnego – biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia. Cechą charakterystyczną użyczenia jest nieodpłatność oraz motyw bezinteresowności. Z uwagi na fakt, że z tytułu umowy użyczenia zobowiązanym do spełnienia świadczenia jest tylko użyczający, umowę tę należy uznać za jednostronnie zobowiązującą. Kodeks cywilny nie przewiduje żadnej szczególnej formy zawierania tej umowy i może ona być zawarta w dowolnej formie, np. pisemnej, ustnej, aktu notarialnego, czynności konkludentnych (dorozumianych). Umowa użyczenia polega więc na nieodpłatnym oddaniu rzeczy do używania innej osobie.

Jeżeli umowa użyczenia została zawarta na czas nieoznaczony – jak stanowi art. 715 Kodeksu cywilnego – użyczenie kończy się, gdy biorący uczynił z rzeczy użytek odpowiadający umowie albo gdy upłynął czas, w którym mógł ten użytek uczynić.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady – wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2b ww. ustawy – wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

• jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
• jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
• w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
  
  

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w orzecznictwie. Dla celów podatkowych, termin ten obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Nie oznacza to jednak, że wszystkie przychody uzyskane z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest jednak możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Powyższe zwolnienie – jak stanowi art. 21 ust. 20 ww. ustawy – nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.

Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 833 ze zm.), do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych.
   
   

Powyższe oznacza, że w momencie otrzymania nieodpłatnego świadczenia od krewnego bądź powinowatego, znajdującego się w jednej z ww. grup, w tym m.in. od rodziców (wstępnych), po stronie otrzymującego powstanie przychód z nieodpłatnego świadczenia, który będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawrze z rodzicami umowę użyczenia gruntu na cele budowlane. W umowie zostanie określone, że działka będzie użyczona na czas nieokreślony, a wszystkie ciężary, koszty utrzymania i eksploatacji działki oraz budowy nowego domu będzie ponosił Wnioskodawca wraz z żoną. Po oddaniu domu do użytkowania Wnioskodawca zamieszka w nim wraz z żoną i w dalszym ciągu będzie ponosić wraz z żoną koszty utrzymania całej nieruchomości (domu wraz z działką).

A zatem możliwość korzystania i pobierania pożytków z nieruchomości w związku z zawartą umową użyczenia pomiędzy Wnioskodawcą a rodzicami, na gruncie prawa podatkowego należy uznać, za nieodpłatne świadczenie na rzecz Wnioskodawcy. Jednakże w związku z tym, że świadczenie uzyskiwane jest od osób, które zaliczane są do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, wartość tego świadczenia podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przywołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że osiągnięty przez Wnioskodawcę przychód, powstały z tytułu nieodpłatnego świadczenia, wynikającego z zawartej z rodzicami umowy użyczenia zwolniony będzie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych – zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, w związku z zawartą umową użyczenia nie wystąpi u Wnioskodawcy obowiązek zapłaty tego podatku.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla skuteczności pewnych czynności prawnych przewidział obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego określonych oświadczeń, zaświadczeń. Ustawa ta nie przewiduje jednak obowiązku zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego faktu zawarcia umowy użyczenia. W szczególności od zgłoszenia faktu zawarcia umowy użyczenia, ustawodawca nie uzależnił możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawca, nie ma obowiązku składania informacji o zawarciu przedmiotowej umowy.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy – w zakresie skutków podatkowych zawarcia wskazanej we wniosku umowy użyczenia, jakie wystąpią po stronie Wnioskodawcy – należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.