Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.160.2017.2.RD
z 11 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu 12 maja 2017 r.), uzupełnionym w dniu 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 czerwca 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 13 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla świadczonych usług pośrednictwa oraz miejsca świadczenia usług pośrednictwa w modelu logistycznym zwanym dropshippingiem –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla świadczonych usług pośrednictwa oraz miejsca świadczenia usług pośrednictwa w modelu logistycznym zwanym dropshippingiem.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 26 czerwca 2017 r., złożonym w dniu 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 czerwca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 13 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zajmującą się sprzedażą towarów i usług. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i rozlicza się kwartalnie na podstawie książki przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca rozszerzył działalność o usługi pośrednictwa handlowego jakim jest dropshipping.

Polega to na pośredniczeniu w sprzedaży towaru pochodzącego z państwa spoza Unii Europejskiej, z kraju trzeciego.

Procedura wygląda następująco:

1. Wnioskodawca nawiązuje kontakt z zagranicznym kontrahentem, który jest podatnikiem zgodnie z regulacjami państwa swojej siedziby, którą jest kraj trzeci, spoza Unii Europejskiej, dostaje od kontrahenta listę towarów, ceny, warunki itp.
2. Towar Wnioskodawca wystawia na sprzedaż na aukcjach i stronach internetowych gdzie regularnie opisuje rodzaj transakcji tj. że dotyczy ona pośredniczeniu w zamówieniu towaru od kontrahenta zagranicznego w imieniu i na rzecz klienta.
3. Po zakupie przez odbiorcę Wnioskodawca zamawia towar u kontrahenta zagranicznego podając dane klienta, w tym jego adres do wysyłki towaru. Zapłata za towar odbywa się na rachunek bankowy Wnioskodawcy i Wnioskodawca przelewa kontrahentowi zagranicznemu kwotę ustaloną z kontrahentem. Różnica stanowi przychód Wnioskodawcy czyli prowizja za usługę pośrednictwa.
4. Na żadnym etapie Wnioskodawca nie staje się właścicielem towaru. Towar zostaje wysyłany przez kontrahenta zagranicznego bezpośrednio do klienta, który zakupił towar przez aukcję bądź stronę internetową. To kontrahent zagraniczny jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru łącznie z dowodem zakupu.
5. Fakturę za pośrednictwo handlowe Wnioskodawca wystawia kontrahentowi zagranicznemu gdyż to na jego rzecz świadczona jest usługa pozyskiwania klientów. Wnioskodawca załącza do faktury listę klientów wraz z informacją jaką kwotę wpłacili klienci i jaką kwotę Wnioskodawca uiścił kontrahentowi za towar, który został wysłany przez kontrahenta do klientów. Różnica stanowi kwotę przychodu na fakturze.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Co jest podstawą opodatkowania dla świadczonych usług pośrednictwa w modelu logistycznym zwanym dropshippingiem?
2. Jaką stawką VAT jest objęta tego rodzaju sprzedaż usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania jest różnica między wpłatą od klienta a kwotą przekazaną dostawcy towaru. Dokumentem do obliczania prowizji jest wydruk zapłaty z aukcji/strony internetowej bądź inny dowód wpłaty od odbiorcy oraz potwierdzenie zapłaty za zamówienie dla kontrahenta zagranicznego. Ponieważ sprzedaż ta jest traktowana jako sprzedaż usług o charakterze ciągłym, na koniec każdego miesiąca kalendarzowego jest wystawiana faktura za usługi pośrednictwa na rzecz kontrahenta zagranicznego z określeniem zapłaty: zapłacono (wpływ z różnicy zostaje na rachunku bankowym Wnioskodawcy).

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest zobowiązany do wystawienia faktury klientowi gdyż kupuje on towar od kontrahenta zagranicznego. Podobne zdanie przedstawia interpretacja ILPP1/4512-1-186/15-4/TK wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w której odnajduje się zdanie: „Skoro wnioskodawca nie jest stroną transakcji dostawy bowiem nie dysponuje towarem i nie dokonuje jego sprzedaży a jedynie pośredniczy w transakcji to tym samym zainteresowany nie może wystawiać dokumentów potwierdzających dostawę towarów gdyż obowiązek udokumentowania tej dostawy spoczywał będzie na Dostawcy”.

Zdaniem Wnioskodawcy usługa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce gdyż miejscem świadczenia usługi jest miejsce gdzie usługobiorca posiada siedzibę, w tym przypadku jest to kraj spoza Unii Europejskiej i to kontrahent zagraniczny będzie zobowiązany do rozliczenia się z podatku VAT zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju jego siedziby. Podobne stanowisko zawarte jest w interpretacji ITPP2/4512-84/16/AD wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy: „Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro działa Pani jako podmiot świadczący usługę pośrednictwa w internetowej sprzedaży towaru na zasadzie dropshippingu na rzecz podmiotu z siedzibą w Chinach to na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – czynność ta podlega opodatkowaniu w kraju siedziby tego usługobiorcy. W konsekwencji usługi te nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powołanych przepisów wynika, że co do zasady świadczeniem usługi jest wszystko co nie stanowi dostawy towarów.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako usługową (usługę) jest bowiem przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
  
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  
  

Aby zatem daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zatem, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Przepisy dotyczące podstawy opodatkowania będące m.in. przedmiotem zapytania zostały uregulowane w art. 29a ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy, odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Stosownie do treści art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Zgodnie z dyspozycją art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT rozszerzył działalność o usługi pośrednictwa handlowego jakim jest dropshipping. Polega to na pośredniczeniu w sprzedaży towaru pochodzącego z państwa spoza Unii Europejskiej, z kraju trzeciego. Wnioskodawca nawiązuje kontakt z zagranicznym kontrahentem, który jest podatnikiem zgodnie z regulacjami państwa swojej siedziby, którą jest kraj trzeci, spoza Unii Europejskiej, dostaje od kontrahenta listę towarów, ceny, warunki itp. Towar Wnioskodawca wystawia na sprzedaż na aukcjach i stronach internetowych gdzie regularnie opisuje rodzaj transakcji tj. że dotyczy ona pośredniczeniu w zamówieniu towaru od kontrahenta zagranicznego w imieniu i na rzecz klienta. Po zakupie przez odbiorcę Wnioskodawca zamawia towar u kontrahenta zagranicznego podając dane klienta, w tym jego adres do wysyłki towaru. Zapłata za towar odbywa się na rachunek bankowy Wnioskodawcy i Wnioskodawca przelewa kontrahentowi zagranicznemu kwotę ustaloną z kontrahentem. Różnica stanowi przychód Wnioskodawcy czyli prowizja za usługę pośrednictwa. Na żadnym etapie Wnioskodawca nie staje się właścicielem towaru. Towar zostaje wysyłany przez kontrahenta zagranicznego bezpośrednio do klienta, który zakupił towar przez aukcję bądź stronę internetową. To kontrahent zagraniczny jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru łącznie z dowodem zakupu. Fakturę za pośrednictwo handlowe Wnioskodawca wystawia kontrahentowi zagranicznemu gdyż to na jego rzecz świadczona jest usługa pozyskiwania klientów. Wnioskodawca załącza do faktury listę klientów wraz z informacją jaką kwotę wpłacili klienci i jaką kwotę Wnioskodawca uiścił kontrahentowi za towar, który został wysłany przez kontrahenta do klientów. Różnica stanowi kwotę przychodu na fakturze.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy podstawą opodatkowania dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa na rzecz kontrahenta z kraju spoza Unii Europejskiej w sprzedaży towarów jest kwota prowizji.

Mając na uwadze cytowany wyżej art. 29a ustawy oraz okoliczności przedstawionej sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowym przypadku podstawą opodatkowania z tytułu świadczenia usług pośrednictwa jest kwota prowizji (różnica pomiędzy kwotą wpłaty od klienta a kwotą przekazaną dostawcy towaru), jaką otrzymuje Wnioskodawca od kontrahenta w związku z wykonaniem na jego rzecz usług pośrednictwa w sprzedaży towarów. Kwota stanowiąca cenę za towar, którą Wnioskodawca przekazuje kontrahentowi (sprzedawcy towarów) nie będzie wchodzić do podstawy opodatkowania świadczonych usług pośrednictwa, gdyż jest to wynagrodzenie sprzedawcy z tytułu dokonanej przez niego na rzecz klienta dostawy towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla świadczonych usług pośrednictwa należy uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę należy zauważyć, że w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Na potrzeby stosowania przepisów ustawy o VAT dot. miejsca świadczenia, zgodnie z art. 28a ustawy o VAT,

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza w ustawie drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przy czym w myśl art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług do których nie znajduje zastosowanie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W sytuacji będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa handlowego dla kontrahentów zagranicznych, którzy są podatnikami zgodnie z regulacjami państwa swojej siedziby, którą jest kraj trzeci, spoza Unii Europejskiej. Ponadto z wniosku nie wynika, aby kontrahent zagraniczny posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie kraju dla którego świadczona byłaby przedmiotowa usługa.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz opis sprawy należy zatem stwierdzić, że dla usługi będącej przedmiotem wniosku na rzecz podatników (kontrahentów zagranicznych z siedzibą w kraju trzecim, spoza Unii Europejskiej) nie przewidziano szczególnego miejsca świadczenia i podlega ona opodatkowaniu zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy w kraju siedziby usługobiorcy. Tym samym świadczona usługa na rzecz podatników spoza UE nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie miejsca świadczenia usług pośrednictwa w modelu logistycznym zwanym dropshippingiem należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Ponadto należy dodać, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga tylko i wyłącznie w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla świadczonych usług pośrednictwa oraz miejsca świadczenia usług pośrednictwa w modelu logistycznym zwanym dropshippingiem, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii, które nie zostały określone jako przedmiot interpretacji w zadanych pytaniach.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.