INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2011r. (data wpływu 16 września 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania czynności przeniesienia prawa własności gruntu w zamian za odszkodowanie – jest prawidłowe,
• udokumentowania ww. czynności fakturą wewnętrzną – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania czynności przeniesienia prawa własności gruntu w zamian za odszkodowanie,
• udokumentowania ww. czynności fakturą wewnętrzną.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina Miejska P realizuje zadanie inwestycyjne pn. "...”. Na wniosek Prezydenta Miasta P Wojewoda na podstawie art. 11a ust.1 art. 11f ust. 1, art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008r.Nr 193 poz. 1194 z późn. zm.) wydał dnia 19 marca 2010r. decyzję znak o zezwoleniu na realizację ww. inwestycji drogowej. Na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 4a i 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (jedn. tekst Dz. U. z 2008r. Nr 193 poz.1194 z późn. zm.), art. 130 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (jedn. tekst Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz.651 z późn. zm.), art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. Nr 267 poz. 2251 z późn. zm.), Wojewoda decyzją ustalił odszkodowanie na rzecz Gminy Miejskiej P za przejęte nieruchomości, które z mocy prawa przeszły na własność Skarbu Państwa i zobowiązał Prezydenta Miasta P do wypłaty tego odszkodowania. W związku z decyzjami Wojewody w budżecie Miasta P po stronie wydatkowej zabezpieczone zostały środki finansowe na wypłatę odszkodowania zarówno dla podmiotów zewnętrznych (osoby fizyczne i prawne) jak i dla Gminy Miejskiej P, a po stronie dochodowej w budżecie miasta zaplanowano dochody z tytułu wpływów z powyższego odszkodowania za przejęte nieruchomości na rzecz Gminy Miejskiej P. Realizując decyzję Wojewody dokonano przelewu środków pieniężnych z rachunku wydatków na rachunek dochodów Gminy Miejskiej P.

W niniejszej sprawie, podmiotem który dokonuje dostawy towaru (nieruchomości) jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli Gmina Miejska P. W zaistniałej sytuacji pomimo, że dochodzi do faktycznego rozchodu środków pieniężnych z rachunku bankowego, rozchód ten nie następuje na konto odrębnego podmiotu, gdyż Gmina jednocześnie wypłaca i otrzymuje odszkodowanie. Sytuacja taka została potwierdzona w piśmie Dyrektora Departamentu Projektów Infrastrukturalnych Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w Warszawie z dnia 17 marca 2011r. znak pisma: ..., w którym stwierdza się, że po zasięgnięciu informacji Instytucji Zarządzającej, wydatki za grunty będące własnością Gminy Miejskiej P, będą uznawane za wydatki niekwalifikowane, gdyż „... Beneficjent dokonuje w imieniu Skarbu Państwa wywłaszczenia nieruchomości będącej jego własnością. Tym samym rodzi się sytuacja, w której Beneficjent zgodnie z ustawą i na podstawie decyzji odszkodowawczych wypłaca sam sobie odszkodowanie. Pomimo, że dochodzi do faktycznego rozchodu środków pieniężnych z rachunku bankowego Beneficjenta, w świetle zasad dotyczących wydatku faktycznie poniesionego, rozchód ten nie następuje na konto odrębnego podmiotu, gdyż Beneficjent jednocześnie wypłaca i otrzymuje odszkodowanie ...”

W związku z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT Gmina Miejska P wystawiła fakturę wewnętrzną VAT na Gminę Miejską P traktując kwotę odszkodowania za przekazane nieruchomości (grunty) jako wartość brutto (ze stawką 22%) i odprowadziła należny podatek na konto do Urzędu Skarbowego. Grunty których dotyczy odszkodowanie stały się własnością Skarbu Państwa. Zaznaczyć należy, że "..." stanowić będzie drogę krajową której właścicielem będzie Skarb Państwa, a Prezydent Miasta P wykonujący ustawowe zadania zarządcy drogi jest jednocześnie inwestorem budowy przedmiotowej drogi. W przedmiotowej sprawie w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa - Prezydent Miasta P.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowym jest wystawienie w zaistniałej sytuacji faktury wewnętrznej i opodatkowanie ww. czynności jako przeniesienie prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie...
2. Czy istnieje możliwość odliczenia podatku naliczonego z ww. faktury...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Dotyczy pytania 1):

Zgodnie z treścią art. 7 ust. l pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własność towarów w zamian za odszkodowanie, oddanie gruntu Gminy Miejskiej P w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Transakcja ma miejsce pomiędzy różnymi podmiotami tj. Gminą Miejską oraz Skarbem Państwa (reprezentowanym przez Gminę Miejską). Podatnikiem podatku VAT jest podmiot, który na podstawie decyzji administracyjnej przekazuje nieruchomość - to jest Gmina Miejska P. W związku z tym, iż Gmina jednocześnie wypłaca i otrzymuje odszkodowanie, a także dokonuje dostawy i reprezentuje podmiot dokonujący nabycia, Gmina udokumentowała powyższą transakcję fakturą wewnętrzną a podatek należny zadeklarowała w deklaracji VAT-7.

Dotyczy pytania 2):

Zgodnie z art. 86 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 lit a, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, natomiast kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W przedstawionej powyżej sytuacji Gmina Miejska P występuje w roli zarówno sprzedawcy jak i nabywcy. Dlatego też uważamy, że prawidłowym byłoby równoczesne pomniejszenie podatku należnego - powstałego z FV wewnętrznej wystawionej przez Gminę Miejską P o podatek naliczony (i zadeklarowany w VAT-7 oraz odprowadzony) z FV wewnętrznej (tej samej) wystawionej na Gminę Miejską P. Zdaniem Gminy fakt, iż grunty których dotyczy odszkodowanie stały się własnością Skarbu Państwa, a droga która powstanie będzie drogę krajową której właścicielem będzie Skarb Państwa, natomiast prezydent Miasta P wykonującym ustawowe zadania zarządcy, czynność ta nie będzie opodatkowana, nie ma w tym przypadku znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia prawa własności gruntu w zamian za odszkodowanie,
• nieprawidłowe w zakresie udokumentowania ww. czynności fakturą wewnętrzną.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei w art. 7 ust. 1 ww. ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych ta umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W świetle powołanych przepisów, w sytuacji przedstawionej we wniosku, ma miejsce dostawa towarów (gruntu) w zamian za odszkodowanie. W tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub poszerzenia dróg w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami - t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 i ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.), dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa.

Czynność wykonywana przez organy dokonujące wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który realizuje dostawę jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli Gmina Miejska, która zbywając nieruchomość nie realizuje ani zadań własnych, ani zleconych, w tym przypadku dokonuje przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie. Wykonuje zatem czynność, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, występując w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Ani organ władzy publicznej (wójt, burmistrz), ani urząd obsługujący ten organ (urząd gminy) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Zarówno bowiem organy władzy publicznej, jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, iż czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Gmina, będąca jednostką samorządu terytorialnego, nie może również skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 73, poz. 392 ze zm.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Dokonując przeniesienia prawa własności gruntu Gmina nie realizuje zadań własnych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności gruntu w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zatem przeniesienie własności gruntu w zamian za odszkodowanie stanowi odpłatną dostawę i ze względu na przedmiot, czynność taka objęta jest podatkiem od towarów i usług podlega opodatkowaniu według właściwej stawki.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei, stosownie do art. 2 pkt 22 ww. ustawy o VAT, ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży, należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Uregulowanie dotyczące faktur wewnętrznych zawarte zostało w art. 106 ust. 7 ustawy o VAT. Stosownie do tej regulacji, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

W sprawie opisanej we wniosku nie zachodzą okoliczności wskazane w tym przepisie, uzasadniające wystawienie faktury wewnętrznej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca w związku z wydaniem nieruchomości za odszkodowaniem powinien wystawić fakturę VAT, o której mowa w art. 106 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym wskazał, że Wojewoda P decyzją ustalił odszkodowanie na rzecz Gminy Miejskiej P za przejęte grunty oraz zobowiązał Prezydenta Miasta P do wypłaty tego odszkodowania.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t. j. z 2008r. Dz. U. Nr 193, poz. 1194 ze zm.) wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi. Stosownie do art. 11f ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się, jak wynika z art. 12 ust. 4 ww. ustawy, z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent). Jak stanowi natomiast art. 11a ust. 3 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o wójcie, należy przez to rozumieć także burmistrza oraz prezydenta miasta. W myśl art. 33 ust. 1, wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Jak wynika z powyższego, urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu.

Urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy.

Jeżeli w postępowaniu administracyjnym jako strona w rozumieniu art. 28 k.p.a. uczestniczy prezydent miasta jako organ gminy (podlegający w tym zakresie ustawie o samorządzie gminnym), to jego pozycja procesowa jest taka sama jak każdej innej strony postępowania.

Jako organ uprawniony do wydawania decyzji administracyjnych, prezydent miasta ma własne autonomiczne i odrębne od innych organów gminy uprawnienia.

Należy zwrócić uwagę, że Prezydent Miasta ma szczególną pozycję wynikającą ze statusu miasta na prawach powiatu, ustanowionego w ustawie z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.).

Należy więc uznać, iż w sytuacji gdy Wojewoda decyzją ustalił odszkodowanie na rzecz Gminy Miejskiej P za przejęte grunty oraz zobowiązał Prezydenta Miasta P do wypłaty tego odszkodowania, Prezydent Miasta P znajduje się w szczególnej sytuacji. Posiada on bowiem odrębny byt prawny – jest podmiotem uprawnionym i zobowiązanym do wypłaty przedmiotowego odszkodowania na rzecz Gminy Miejskiej P.

Dla przedmiotowego rozstrzygnięcia nie ma znaczenia fakt, że rozchody oraz przychody środków nastąpiły z jednego rachunku, gdyż jak wskazano wyżej, urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Zatem samo gromadzenie i wydatkowanie środków jest czynnością, którą zajmuje się jednostka powołana do obsługi techniczno-organizacyjnej gminy.

Wobec powyższego w przedmiotowej sytuacji Prezydent Miasta (wykonujący ustawowe zadania zarządcy dróg) jest jedynie podmiotem, który dokonuje wypłaty odszkodowania do czego został zobowiązanym decyzją Wojewody. Wypłata odszkodowania dokonywana jest na rzecz jednostki samorządu terytorialnego – Gminy Miejskiej P – osoby prawnej tj. podmiotu posiadającego odrębny od Prezydenta Miasta (organu wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej) byt prawny. Ponadto podkreślenia wymaga, iż dostawa towarów – przeniesienie własności gruntu w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania określonego decyzją wojewody miała miejsce w omawianej sprawie na rzecz Skarbu Państwa.

Powyższe zatem w sposób jednoznaczny wskazuje, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku brak jest podstaw do wystawienia faktury wewnętrznej i podatkowego rozliczenia tej faktury wewnętrznej w sposób opisany we wniosku.

Wobec powyższego rozpatrywanie kolejnej kwestii podniesionej we wniosku a dotyczącej możliwości odliczenia podatku naliczonego z ww. faktury wewnętrznej stało się bezprzedmiotowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia prawa własności gruntu w zamian za odszkodowanie,
• nieprawidłowe w zakresie udokumentowania ww. czynności fakturą wewnętrzną.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.