Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.313.2017.2.EC
z 20 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2017 r. (data wpływu 16 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 15 listopada 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.313.2017.1.EC, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 15 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 listopada 2017 r.). W dniu 29 listopada 2017 r. (nadano w dniu 28 listopada 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie aktu notarialnego dokonał sprzedaży nieruchomości w dniu 11 sierpnia 2017 r. Nieruchomość ta była uprzednio przedmiotem postanowienia Sądu Rejonowego w … I Wydział Cywilny z dnia 5 lipca 2012 r., w którym stwierdzono, że spadek po zmarłym JM, czyli ojcu Wnioskodawcy, zmarłym w dniu 16 listopada 1988 r. dziedziczy m.in. jego żona oraz syn (Wnioskodawca), w odpowiedniej części – po 1/4 każdy.

Dnia 3 lutego 1998 r. zmarła MM, czyli matka Wnioskodawcy. W tym samym postanowieniu Sąd zadecydował, że dokonuje działu spadku po zmarłym JM, czyli ojcu Wnioskodawcy i zmarłej MM, czyli matce Wnioskodawcy. Nieruchomości, które otrzymane zostały przez Wnioskodawcę po zmarłym ojcu i matce, w stosunku do których dokonano działu spadku dnia 5 lipca 2012 r., były w posiadaniu Wnioskodawcy przez cały okres od momentu nabycia, a więc w stosunku do nieruchomości liczonych po ojcu od dnia 16 listopada 1988 r., a w stosunku do nieruchomości liczonych po matce od dnia 3 lutego 1998 r. Wnioskodawca w wyniku działu spadku, dokonanego dnia 5 lipca 2012 r., nie otrzymał niczego ponad to, co otrzymał już w wyniku dziedziczenia, co zostało stwierdzone postanowieniem Sądu z dnia 5 lipca 2012 r. Sprzedaż nieruchomości nastąpiła w dniu 11 sierpnia 2017 r., a więc przed upływem 5 lat od daty wydania postanowienia Sądu w zakresie działu spadku, ale po upływie 5 lat od momentu, w którym Wnioskodawca wszedł w posiadania nieruchomości będącej następnie przedmiotem tych czynności. W wyniku przedstawionych zdarzeń i czynności Wnioskodawca nie otrzymał żadnej części nieruchomości ponad to, co otrzymał w wyniku nabycia spadku. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności, która w jakikolwiek sposób obejmowałaby czynności dotyczące nieruchomości, typu: najem, dzierżawa, nabywanie i sprzedaż, pośrednictwo itd. Przedmiotowe czynności nie były wykonane w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca oświadcza, że przedmiotowa nieruchomość stanowi Jego majątek prywatny.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca nadmienia, że nieruchomość, o której mowa we wniosku, to nieruchomość o powierzchni 0,2356 ha, stanowiąca jedynie działkę nr …, położoną w …, gmina …, powiat …, województwo ….

Właścicielem nieruchomości będącej przedmiotem spadku początkowo byli rodzice Wnioskodawcy, tj. JM i MM. JM do swojej śmierci, czyli do dnia 16 listopada 1988 r. był współwłaścicielem wraz z żoną MM przedmiotowej nieruchomości. Łącznie nieruchomość ta należała do ich małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Można więc przyjąć, że uczestniczyli w niej w 1/2. Małżonkowie nie zawierali małżeńskiej umowy majątkowej.

JM zmarł w dniu 16 listopada 1988 r., a MM zmarła w dniu 3 lutego 1998 r. Spadek po JM nabyła jego żona MM w 1/4 części oraz jego synowie: BM, Wnioskodawca, ZM - po 1/4 części każdy. Spadek po MM nabyli:

BM, Wnioskodawca, ZM - każdy po 1/3 części.

Postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku oraz dział spadku po JM zostało dokonane postanowieniem Sądu Rejonowego w … I Wydział Cywilny z dnia 5 lipca 2012 r. Przedmiotowe orzeczenie uprawomocniło się z dniem 27 lipca 2012 r.

Przedmiotem działu spadku po zmarłym ojcu oraz matce Wnioskodawcy było wyłącznie gospodarstwo rolne.

W skład masy spadkowej wchodziły nieruchomości:

• po ojcu Wnioskodawcy: nieruchomość będąca gospodarstwem rolnym o powierzchni 0,5956 ha, zabudowana domem mieszkalnym, położona w …;
  

• po matce Wnioskodawcy: 1/4 części nieruchomości o powierzchni 0,5956 ha, zabudowana, domem mieszkalnym położona w ….
  
  

Wyłącznymi podmiotami uczestniczącymi w dziale spadku byli trzej synowie spadkodawców. Dział spadku polegał na podziale spadku pomiędzy trzech synów. Każdy z nich otrzymał konkretne działki. W wyniku tego działu spadku przyznano:

• ZM, czyli synowi spadkodawców, działkę nr 1279/5 o powierzchni 0,1615 ha, zabudowaną domem mieszkalnym i działkę nr 1279/3 o powierzchni 0,0067 ha;
  

• Wnioskodawcy, czyli synowi spadkodawców, działkę nr 1290 o powierzchni 0,0036 ha, działkę nr 1291 o powierzchni 0,2356 ha, działkę nr 1292 o powierzchni 0,0036 ha;
  

• BM, czyli synowi spadkodawców, działkę nr 1280/1 o powierzchni 0,0034 ha i działkę nr 1280/2 o powierzchni 0,1812 ha.
  
  

Wnioskodawca w wyniku działu spadku nie uzyskał większego udziału w nieruchomości, niż wynikający z nabycia spadku po rodzicach. Wartość rynkowa nabytych przez Wnioskodawcę składników majątkowych w wyniku działu spadku nie przekraczała wartości udziału nabytego w spadku we wszystkich składnikach majątkowych. Dział spadku nie nastąpił ze spłatami lub dopłatami. Wnioskodawca w dniu 11 sierpnia 2017 r. dokonał sprzedaży nieruchomości, a nie udziału w nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji dokonania sprzedaży nieruchomości dnia 11 sierpnia 2017 r., w stosunku do której dnia 5 lipca 2012 r. dokonano działu spadku, a którą Wnioskodawca posiadał już przed działem spadku przez okres dłuższy niż 5 lat, tj. od momentu nabycia spadku, istnieje konieczność zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Dział spadku jest czynnością wtórną w stosunku do nabycia spadku. Samo nabycie spadku zaś dochodzi do skutku w momencie otwarcia spadku, a więc następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Śmierć pierwszego spadkodawcy nastąpiła dnia 16 listopada 1988 r., drugiego zaś dnia 3 lutego 1998 r. Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od osób fizycznych, należy stwierdzić, że brak konieczności zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości, powinien być liczony w ten sposób, że pomiędzy datą nabycia, a datą sprzedaży (w tym wypadku datą nabycia jest data działu spadku) powinno upłynąć pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego. W sytuacji więc, gdy spadkobierca nabył spadek w 1988 r., a drugą część spadku w 1998 r. i był w posiadaniu tych nieruchomości, które następnie były przedmiotem działu spadku, a w końcu także czynności sprzedaży, to w związku z powyższym nie występuje konieczność zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ Wnioskodawca nie otrzymał niczego ponad to, co wystąpiło w momencie nabycia spadku. W związku z czym, zdaniem Wnioskodawcy, cały przychód uzyskany ze sprzedaży części nieruchomości otrzymanej w wyniku działu spadku jest zwolniony z podatku dochodowego, ponieważ Wnioskodawca był w posiadaniu przedmiotowej nieruchomości przez okres przekraczający 5 lat, pomimo formalnego elementu, jakim był dział spadku dokonany w 2012 r.

Wnioskodawca uważa, że w świetle obowiązującego stanu prawnego, dokonana przez Niego czynność sprzedaży nieruchomości jest czynnością zwolnioną z podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nastąpiło przed upływem pięciu lat licząc, od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Zatem, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment nabycia i moment zbycia. Co prawda ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku, dlatego należy w tym wypadku posiłkować się normami prawa cywilnego. Zgodnie z tymi normami, z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotnym zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku czyli, data śmierci spadkodawcy. Następstwo prawne osoby zmarłej ma zatem charakter sukcesji uniwersalnej, gdyż spadkobierca na mocy jednego zdarzenia wstępuje w ogół praw i obowiązków osoby zmarłej. Tak więc, datą nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy, a więc 1988 r. oraz 1998 r.

Odpłatne zbycie nieruchomości, czy jej części stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów. W orzecznictwie uznano pogląd, że czynność dokonana w taki sposób, jak dokonał to Wnioskodawca, nie jest sprzedażą wykonywaną w ramach działalności gospodarczej, gdyż mamy do czynienia z jednostkowym zbyciem nieruchomości otrzymanej w wyniku spadku, a więc obrót tą nieruchomością nie może być traktowany jako obrót towarem handlowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Przy czym pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż, czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej oraz własności praw majątkowych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w dniu 16 listopada 1988 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy, a spadek po nim nabyli w równych częściach po 1/4, Wnioskodawca wraz z rodzeństwem i matką. W dniu 3 lutego 1998 r. zmarła matka Wnioskodawcy, po jej śmierci spadek nabył Wnioskodawca wraz z rodzeństwem, każdy po 1/3 części. Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 5 lipca 2012 r. dokonano działu spadku, w wyniku którego Wnioskodawca otrzymał działkę nr 1290 o powierzchni 0,0036 ha, działkę nr 1291 o powierzchni 0,2356 ha oraz działkę nr 1292 o powierzchni 0,0036 ha. Wnioskodawca w wyniku działu spadku nie uzyskał większego udziału w nieruchomości, niż wynikający z nabycia spadku po rodzicach. Wartość rynkowa nabytych przez Wnioskodawcę składników majątkowych w wyniku działu spadku nie przekraczała wartości udziału nabytego w spadku we wszystkich składnikach majątkowych. Dział spadku nie nastąpił ze spłatami lub dopłatami.

W dniu 11 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży nieruchomości. Sprzedaż tej nieruchomości nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Natomiast postanowienie sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotna dla podatku dochodowego z punktu widzenia ustalenia daty nabycia nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będących przedmiotem spadku, jest więc data śmierci spadkodawcy (spadkodawców).

Zatem, w niniejszej sprawie dniem nabycia przez Wnioskodawcę spadku jest data śmierci ojca i data śmierci matki. Tym samym nabycie przez Wnioskodawcę udziałów w nieruchomości, będącej przedmiotem sprzedaży, nastąpiło w dniu 16 listopada 1988 r. i w dniu 3 lutego 1998 r.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub,
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  

Dział spadku nie stanowi więc nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał spadkobiercom w majątku wspólnym i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku działu spadku mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku spadkowym objętym podziałem oraz dział spadku został dokonany bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku działu spadku udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Tak więc co do zasady, dział spadku jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w jego wyniku podatnik otrzymuje, np. nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w masie spadkowej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że dokonana w dniu 11 sierpnia 2017 r. sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości, tj. działki nr 1291 otrzymanej w wyniku działu spadku, nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w tym przepisie. Istotne znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia ma podana przez Wnioskodawcę okoliczność, że nieruchomości otrzymane w wyniku działu spadku nie przekroczyły wartości udziału przysługującego Wnioskodawcy w spadku. Zatem za datę nabycia udziałów w ww. nieruchomości należy przyjąć daty śmierci spadkodawców (1988 r. i 1998 r.).

W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty otrzymanej w wyniku sprzedaży ww. nieruchomości.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni łub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.