Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4017.4.2017.1.MM
z 11 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 4 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do Spółki znajdzie zastosowanie zasada sukcesji generalnej praw i obowiązków podatkowych wyrażona w art. 93 Ordynacji podatkowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2017 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do Spółki znajdzie zastosowanie zasada sukcesji generalnej praw i obowiązków podatkowych wyrażona w art. 93 Ordynacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X. półka akcyjna (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką należącą do międzynarodowego koncernu mediowego. Główna działalność Spółki polega na świadczeniu usług obsługi płatności dokonywanych za pośrednictwem internetu. Spółka jest podmiotem nadzorowanym przez KNF i wpisanym do Rejestru usług płatniczych prowadzonym przez KNF. Spółka, jako instytucja płatnicza, może świadczyć usługi na terenie całego Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Obecnie Spółka świadczy usługi na rzecz klientów z Polski, Czech, Węgier i Rumunii. Na dzień 31 marca 2016 Spółka połączyła się ze spółkami czeską, węgierską oraz rumuńską, wstępując we wszystkie prawa i obowiązki tych spółek poprzez przejęcie majątku spółek zagranicznych przez Spółkę.

Połączenie nastąpiło zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w Polsce oraz pozostałych krajach, w tym po dokonaniu wszystkich niezbędnych rozliczeń podatkowych w krajach rezydencji spółek przejmowanych. Połączenie zostało zgłoszone i wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego i jest widoczne w Rubryce 4 - Informacja o połączeniu, podziale lub przekształceniu odpisu informacji z Rejestru Przedsiębiorców.

Przejęta spółka rumuńska (dalej: „Spółka rumuńska”), działająca w formie spółki akcyjnej na terytorium Rumunii posiadała należności od kontrahenta Y. (dalej: „Kontrahent”) z tytułu faktur wystawionych w okresie od grudnia 2014 r. do grudnia 2015 r. W grudniu 2015 r. Spółka rumuńska została poinformowana o rozpoczęciu przez Kontrahenta postępowania upadłościowego.

7 grudnia 2015 r. w ramach prowadzonego postępowania upadłościowego Spółka rumuńska zgłosiła się jako dłużnik Kontrahenta i została wpisana na odpowiednią listę dłużników z kwotą długu 1.046.484,42 RON. W toku postępowania upadłościowego Kontrahent zaproponował plan reorganizacji, który został zatwierdzony przez odpowiedni sąd w grudniu 2016 r., czyli już po połączeniu Spółki rumuńskiej ze Spółką. Na mocy powyższego planu Spółka, jako następca prawny Spółki rumuńskiej, uprawniona jest do otrzymania niespełna 15% kwoty pierwotnego długu, czyli ok. 151.334,00 RON w okresie następnych 3 lat, począwszy od marca 2017 r. Jak do tej pory Kontrahent dokonuje spłat części zobowiązania zasądzonej przez rumuński sąd na rzecz Spółki.

Zgodnie z prawem obowiązującym w Rumunii, decyzja sądu o zwrocie jedynie części długu dłużnikom przez Kontrahenta została opublikowana w odpowiednim biuletynie dnia 2 lutego 2017 r. Jest to ostateczna decyzja sądowa, od której zgodnie z przepisami obowiązującymi w Rumunii Spółka nie może się odwoływać. Spółka dysponuje elektroniczną wersją opublikowanej przez rumuńskie władze decyzji.

W opublikowanej decyzji jako podmiot uprawniony do otrzymania należności figuruje jeszcze Spółka rumuńska, niemniej zmiana w zakresie połączenia została zgłoszona odpowiednim organom rumuńskim i podmiotem uprawnionym do otrzymywania należności jest Spółka.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do Spółki znajdzie zastosowanie zasada sukcesji generalnej praw i obowiązków podatkowych wyrażona w art. 93 Ordynacji podatkowej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka jest następcą prawnym Spółki rumuńskiej. W związku z powyższym z dniem połączenia Spółka wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązki Spółki rumuńskiej, nabywając prawo do otrzymania należności podmiotu przejmowanego oraz odpowiadając za jego zobowiązania.

Zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), osoba prawna zawiązana w wyniku łączenia się m.in. osób prawnych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. Zgodnie z art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, powyższy przepis stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie m.in. innej osoby prawnej.

Powyższy przepis nie ogranicza stosowania zasad sukcesji generalnej jedynie do połączenia podmiotów polskich.

Zgodnie z art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93d, czyli dotyczące sukcesji podatkowej, stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej. W konsekwencji należy przyjąć, iż ustawodawca dopuszcza sukcesję praw i obowiązków podatkowych również w odniesieniu do połączeń i podziałów transgranicznych, a ich konsekwencje należy określać poprzez pryzmat art. 93 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.

Przepisy te nie wykluczają możliwości zastosowania polskich przepisów podatkowych do połączenia transgranicznego, wskazując jedynie, że zasada sukcesji generalnej odnosi się do „osoby prawnej łączącej się przez przejęcie”. Można więc wnioskować, że ustawodawca miał tu na myśli wszelkie połączenia zarówno pomiędzy polskimi podmiotami, jak i połączenia, gdzie spółka będąca polskim podatnikiem jest podmiotem kontynuującym swój byt prawny po połączeniu z zagranicznym podmiotem. W art. 93 § 1 w zw. z § 2 Ordynacji podatkowej wskazano, że osoba prawna łącząca się przez przejęcie wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W celu udzielenia odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 1 kluczowe jest ustalenie, co oznacza sformułowanie „przepisy prawa podatkowego” użyte w art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast przez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W świetle przywołanych definicji stwierdzić należy, że ustawodawca odnosząc się w art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej do przepisów ustaw podatkowych pragnął objąć zakresem tego pojęcia wyłącznie polskie ustawy podatkowe wraz z przepisami podatkowymi oraz wszelkie umowy międzynarodowe, których stroną jest Polska i które dotyczą kwestii podatkowych. Oznacza to w szczególności, że prawa i obowiązki podatkowe podmiotów przejmowanych w wyniku połączenia, w które wstępuje polski podatnik (polska spółka przejmująca) należy wypełniać treścią posiłkując się polskimi przepisami podatkowymi.

Spółka posiada siedzibę i zarząd, a co za tym idzie również i rezydencję podatkową, w Polsce.

Należy więc w stosunku do niej stosować polskie przepisy podatkowe i nie należy interpretować art. 93 § 1 w zw. z art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej w ten sposób, że do określenia praw i obowiązków polskiego podatnika, będącego spółką, która przetrwa połączenie, należy stosować przepisy podatkowe państwa jurysdykcji podatkowej spółki, która w wyniku połączenia zakończyła swój byt prawny.

W konsekwencji należy uznać, iż po dniu przejęcia Spółki rumuńskiej przez Spółkę, Spółka wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązku spółki przejmowanej przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Znak: IBPB-1-3/4518-5/15/APO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.