Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.216.2017.2.MK
z 4 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na spółce obowiązkach płatnika związanych z opłaceniem składki ubezpieczeniowej z tytułu odpowiedzialności cywilnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakresie ciążących na spółce obowiązkach płatnika związanych z opłaceniem składki ubezpieczeniowej z tytułu odpowiedzialności cywilnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka lub Wnioskodawca jest spółką, której większościowym udziałowcem jest Grupa X. SA. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest projektowanie, produkcja oraz handel bronią i elementami uzbrojenia.

Wnioskodawca jako ubezpieczający zawarł z ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia szkód powstałych w następstwie roszczeń z tytułu odpowiedzialności członków organów Wnioskodawcy (dalej: Umowa). Integralną częścią Umowy są Ogólne Warunki Ubezpieczenia (dalej: OWU).

Zgodnie z OWU „Osoba Ubezpieczona” (tj. osoba, w stosunku do której mogą zostać wysunięte roszczenia; dalej: Osoba Ubezpieczona) oznacza:

1. członka zarządu, członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej lub prokurenta bądź osobę fizyczną zajmującą inne stanowisko, które w myśl mających zastosowanie przepisów prawa obcego państwa określone jest, jako równorzędne do stanowiska członka zarządu, członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej lub prokurenta;
   
2. pracownika:
   1. pełniącego funkcję zarządczą lub nadzorczą u Wnioskodawcy,
      
   2. w związku z roszczeniem zarzucającym naruszenie praw pracowniczych, lub
      
   3. wskazanego, jako współpozwany wraz z którąkolwiek z osób wskazanych w punkcie a. powyżej w związku z roszczeniem zarzucającym pracownikowi spółki uczestnictwo lub pomoc w popełnieniu nieprawidłowego działania;
      
3. osobę odpowiedzialną za księgi rachunkowe Wnioskodawcy,
   lecz wyłącznie w czasie kiedy i tak długo jak Osoba Ubezpieczona działa dla i w imieniu Spółki w ramach funkcji określonych punktach od a. do c.
   
   

Zakres ubezpieczenia został określony w Umowie. Szczegółowe definicje pojęć, które obejmuje zakres ubezpieczenia znajdują się w OWU.

Zgodnie z OWU objęcie ochroną ubezpieczeniową Ubezpieczonego następuje z chwilą wskazaną w Umowie i nie wymaga przystąpienia Ubezpieczonego do Umowy.

Członkowie Zarządu Wnioskodawcy oraz inne osoby pełniące funkcje zarządcze (Dyrektor Finansowy, Dyrektor Produkcji, Dyrektor Techniczny, Dyrektor Handlowy, Dyrektor ds. Rozwoju, Dyrektor ds. Organizacyjno-Personalnych) jak również osoba odpowiedzialna za księgi rachunkowe Wnioskodawcy (Główny Księgowy) są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę. Członkowie Rady Nadzorczej Wnioskodawcy zostali do niej powołani na podstawie przepisów Kodeksu Spółek Handlowych.

Osoby Ubezpieczone wskazane są w Umowie bezimiennie. W praktyce oznacza to, że ubezpieczenie obejmuje otwarty krąg osób, a status ubezpieczonego uzyskuje się w związku z np. pełnieniem określonych funkcji u Wnioskodawcy. W konsekwencji, krąg osób ubezpieczonych może podlegać zmianom w trakcie okresu ubezpieczenia zarówno co do liczby osób ubezpieczonych, jak i co do konkretnych osób. Wynikać to może np. ze zmian w składzie zarządu lub innych organów Wnioskodawcy.

Stosownie do OWU, składka ubezpieczeniowa jest ustalana ryczałtowo i nie jest zależna od liczby Ubezpieczonych. Ma ona charakter stały, zryczałtowany przez cały okres ubezpieczenia. Składka ta zależna jest od kondycji i innych warunków dotyczących Wnioskodawcy. Objęcie lub wyłączenie konkretnej osoby fizycznej z ubezpieczenia pozostaje bez wpływu na wysokość należnej składki. Okres ubezpieczenia Osób ubezpieczonych obowiązuje co do zasady przez rok, przy czym składka ubezpieczeniowa płatna została opłacona jednorazowo przy zawarciu Umowy.

Ochrona ubezpieczeniowa dotyczy roszczeń i postępowań urzędowych, które w okresie ubezpieczenia lub przedłużonym okresie zgłaszania roszczeń po raz pierwszy zostaną zgłoszone przeciw ubezpieczonemu. Ubezpieczyciel udziela ochrony ubezpieczeniowej w przypadku odszkodowania z tytułu szkody majątkowej powstałej w wyniku nieprawidłowego zachowania osoby ubezpieczonej; ochrona obejmuje sądowe jak i pozasądowe koszty obrony w związku z roszczeniem, koszty obrony w postępowaniu urzędowym, koszty uzasadnionych roszczeń oraz dodatkowe świadczenia. Szczegółowy zakres ochrony ubezpieczeniowej został określony w OWU.

Objęcie ochroną ubezpieczeniową wymienionych powyżej osób następuje automatycznie, tj. bez wyrażania przez nie zgody na ubezpieczenie.

OPIS ZDARZENIA PRZYSZŁEGO

W przyszłości, po wygaśnięciu Umowy opisanej w stanie faktycznym, Wnioskodawca rozważa zawarcie nowej umowy (lub przedłużenie okresu obowiązywania Umowy; dalej: Nowa Umowa) ubezpieczenia szkód powstałych w następstwie roszczeń z tytułu odpowiedzialności członków organów Wnioskodawcy.

Ochrona ubezpieczeniowa z tytułu Nowej Umowy może dotyczyć podobnie zdefiniowanego kręgu osób, co w przypadku Umowy opisanej w stanie faktycznym powyżej, tj, ubezpieczenie będzie dotyczyć otwartego kręgu osób, a status ubezpieczonego uzyskiwać się będzie w związku z np. pełnieniem określonych funkcji u Wnioskodawcy. W konsekwencji, krąg osób ubezpieczonych będzie mógł podlegać zmianom w trakcie okresu ubezpieczenia zarówno co do liczby osób ubezpieczonych, jak i co do konkretnych osób. Wynikać to może np. ze zmian w składzie zarządu lub innych organów Wnioskodawcy.

Objęcie ochroną ubezpieczeniową wymienionych powyżej osób nastąpi automatycznie, tj. bez wyrażania przez nie zgody na ubezpieczenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, w odniesieniu do osób pełniących funkcje członków Zarządu, członków Rady Nadzorczej, innych osób pełniących funkcje zarządcze w Spółce (Dyrektor Finansowy, Dyrektor Produkcji, Dyrektor Techniczny, Dyrektor Handlowy, Dyrektor ds. Rozwoju, Dyrektor ds. Organizacyjno-Personalnych) oraz osoby odpowiedzialnej za księgi rachunkowe Wnioskodawcy (Główny Księgowy), zobowiązana jest do pobrania i wpłacania na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od zapłaconej składki ubezpieczeniowej OC?

Czy w związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, w odniesieniu do osób pełniących funkcje członków Zarządu, członków Rady Nadzorczej, innych osób pełniących funkcje zarządcze w Spółce (Dyrektor Finansowy, Dyrektor Produkcji, Dyrektor Techniczny, Dyrektor Handlowy, Dyrektor ds. Rozwoju, Dyrektor ds. Organizacyjno-Personalnych) oraz osoby odpowiedzialnej za księgi rachunkowe Wnioskodawcy (Główny Księgowy), zobowiązana będzie do pobrania i wpłacania na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od zapłaconej składki ubezpieczeniowej OC?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym nie jest możliwe ustalenie przychodu przypadającego na daną Osobę Ubezpieczoną objętą ochroną ubezpieczeniową (np. członka Zarządu czy Rady Nadzorczej) z tytułu opłacenia składki ubezpieczeniowej przez Wnioskodawcę, w związku z czym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 oraz w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatne świadczenie” obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02).

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o PIT, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ustawy o PIT).

Na podstawie art. 13 pkt 7 ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 41 ust. 1 ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: Kodeks cywilny), przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego - ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Natomiast stosownie do art. 822 Kodeksu cywilnego, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Sytuacja, w której składka ubezpieczeniowa opłacana jest przez inny podmiot, niż ten, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa, powoduje - co do zasady - możliwość powstania przychodu u tej osoby, na rzecz której zawierana jest umowa.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ubezpiecza od odpowiedzialności cywilnej swoich pracowników lub osoby powołane do rady nadzorczej.

Tym niemniej, konieczne jest dokonanie analizy przepisów ustawy o PIT dotyczących przychodów z nieodpłatnych świadczeń w kontekście wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13). Stosownie do tego orzeczenia, za przychody podatnika, w myśl art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o PIT mogą zostać uznane świadczenia, które łącznie spełniają poniższe warunki:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
  

• po drugie, zostały spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
  

• po trzecie, uzyskana korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnie pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
  
  
  

Trybunał Konstytucyjny zaznaczył również, że „na gruncie ustawy o PIT, zasadą jest zindywidualizowany obowiązek podatkowy oraz indywidualnie określony podatek wynikający z obowiązujących przepisów podatkowych. Wymóg taki wynika nie tylko z ustaw podatkowych, ale i wprost z Konstytucji.” W konsekwencji powyższego, wartość oferowanego przez pracodawcę świadczenia musi mieć wymiar indywidualny, czyli taki, który umożliwia określenie wartości świadczenia przypadającej na daną osobę. Zatem warunkiem powstania zobowiązania podatkowego jest istnienie kryterium pozwalającego na zindywidualizowanie i przypisanie konkretnym osobom wysokości osiągniętego przez nie przychodu.

W omawianym stanie faktycznym, objęcie ochroną ubezpieczeniową następuje automatycznie, bez wyrażenia zgody przez pracowników; objęcie Osoby Ubezpieczonej ochroną ubezpieczeniową następuje z chwilą rozpoczęcia przez pracownika pełnienia określonej funkcji. Potwierdza to zatem, iż w przypadku tych osób nie powstaje przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy również wskazać, że w świetle wspomnianego wyżej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2 - 2b ustawy o PIT rozumieć należy w ten sposób, że pojęcie „inne nieodpłatne świadczenie” oznacza przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości. W omawianej sytuacji, krąg osób objęty Umową jest otwarty tj. może podlegać zmianom w trakcie trwania Umowy. Ponadto, ochrona nie jest przypisana do konkretnych osób (gdyż jest bezimienna), a jedynie odnosi się do osób pełniących funkcje w określonych organach. Aby istniała możliwość alokacji przedmiotowego świadczenia w sposób bezsporny, krąg Osób Ubezpieczonych musiałby pozostać niezmienny przez cały okres trwania Umowy. Ponadto, w przypadku ewentualnego zmiany ilości Osób Ubezpieczonych, składka płacona przez Spółkę pozostanie niezmienna, gdyż jest ona płacona ryczałtowo. W konsekwencji, nie jest możliwe przyporządkowanie jednoznacznie określonej części składki polisy ubezpieczeniowej do przychodu konkretnego pracownika Spółki.

Skoro nie ma możliwości określenia wysokości przychodu przypadającego na każdą z ubezpieczonych osób (odpowiadającego określonej części składki ubezpieczeniowej), to w związku ze wskazaną powyżej tezą wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie można mówić o powstaniu przychodu.

Należy zaznaczyć ponadto, że chociaż Trybunał Konstytucyjny odniósł się w swoim wyroku jedynie do przychodów ze stosunku pracy, to określone przez Trybunał przesłanki, na podstawie których należy ustalać, kiedy dochodzi do powstania przychodu z „nieodpłatnego świadczenia”, mają zastosowanie także do przychodów uzyskiwanych z działalności wykonywanej osobiście. Zatem, z tych samych przyczyn, co w przypadku pracowników Spółki, także członkowie Rady Nadzorczej Wnioskodawcy nie osiągają przychodu w związku z zakupem polisy ubezpieczeniowej przez Spółkę.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 grudnia 2014 r. (sygn. akt II FSK 2984/14), zgodnie z którym wydatki poniesione przez spółkę na nabycie polisy OC obejmującej członków zarządu, rady nadzorczej czy dyrektorów - nie wskazanych w polisie imiennie - nie stanowią przychodu do opodatkowania po stronie ww. osób, tym samym spółka nie pełni w tym przypadku funkcji płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Sąd uznał, że mimo sfinansowania kosztów polisy przez spółkę, po stronie członków zarządu, rady nadzorczej oraz dyrektorów nie powstaje w tej sytuacji przychód z nieodpłatnych świadczeń podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje ponadto potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. 0112-KDIL3-3.4011.77.2017.1 .TW;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 marca 2017 r., nr 3063-ILPB1-1.4511.47.2017.2.AMN;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 listopada 2016 r., nr 1061-IPTPB1.4511.802.2016.1.SJ;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 25 maja 2016 r., nr 1061-IPTPB1.4511.295.2016.2.ISL;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 marca 2016 r., nr 1061- IBPB-2-2/4511-68/16/NG;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 lutego 2016 r., nr ITPB2/4511-1088/15/RS.
  
  
  

Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty oraz stanowisko prezentowane zarówno przez sądy administracyjne jak i organy podatkowe, w opisanym stanie faktycznym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 oraz w art. 41 ust. 1 ustawy o PIT.

Ad 2.

Zdaniem Spółki, argumentacja prawna przedstawiona odnośnie pytania nr 1) odnoszącego się do stanu faktycznego pozostaje również właściwa w przypadku pytania nr 2), które odnosi się do zdarzenia przyszłego.

Dlatego mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty oraz stanowisko prezentowane zarówno przez sądy administracyjne jak i organy podatkowe (opisane przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu stanowiska odnośnie pytania nr 1) w opisanym zdarzeniu przyszłym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 oraz w art. 41 ust. 1 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - wskazać należy, że orzeczenie te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14 na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach – (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z poźn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy)

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.