Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.308.2017.1.ZK
z 28 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.), uzupełnionym 25 października i 3 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem i wydatkowaniem dofinansowania na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego, o którym mowa we wniosku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem i wydatkowaniem dofinansowania na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego, o którym mowa we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 października 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.233.2017.1.ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 25 października i 3 listopada 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Sp. z o.o.), będący czynnym podatnikiem VAT, zamierza podpisać kontrakt handlowy z kontrahentem (zwanym dalej Producentem) regulujący ich wzajemną współpracę na pięć kolejnych lat. Ponieważ Producent jest zainteresowany stałym rozwojem i poszerzaniem rynku na oferowane przez siebie Produkty, proponuje Wnioskodawcy realizację następujących świadczeń:

1. Udzielenie procentowego bonusu od wartości zakupionych Produktów pod warunkiem dokonania przez Wnioskodawcę zakupów na co najmniej określonym w kontrakcie poziomie.
2. Dofinansowanie w określonej kontraktem wysokości, przeznaczone na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego, wypłacone jednorazowo Wnioskodawcy przez Producenta.
3. Sprzedaż pakietu startowego Produktów o określonej kontraktem wartości.
4. Sprawowanie doraźnej opieki technicznej świadczonej przez Producenta w razie problemów związanych z wykorzystaniem Produktów przez Wnioskodawcę w okresie obowiązywania kontraktu.
5. Przeprowadzanie okresowych audytów technicznych, polegających na sprawdzaniu zgodności sposobu wykorzystania przez Wnioskodawcę technologii w serwisie lakierniczym ze standardami technologicznymi Producenta i udzielanie ewentualnych wskazówek odnośnie korzystania przez Wnioskodawcę z technologii Producenta w okresie obowiązywania kontraktu (wyłącznie na pisemne żądanie Wnioskodawcy).
6. Przeprowadzanie cyklicznych szkoleń personelu Wnioskodawcy w zakresie nowych Produktów i technologii ich wykorzystania, które odbywać się będą w centrum szkoleniowym Producenta, w siedzibie Wnioskodawcy lub innym uzgodnionym miejscu, a także przeprowadzanie szkoleń dla nowych pracowników lakierni Wnioskodawcy, w okresie obowiązywania kontraktu.
7. Uzupełnianie baz danych o Produktach oraz stosowanych recepturach w okresie obowiązywania kontraktu.
   
   

W zamian za ww. świadczenia Wnioskodawca zainteresowany współpracą handlową z Producentem zobowiązuje się w okresie trwania kontraktu do:

1. wykorzystywania w prowadzonej przez siebie działalności związanej z renowacją i naprawą powypadkową powierzchni lakierniczych, jedynie Produktów oferowanych przez Producenta,
2. zakupu w każdym roku obowiązywania kontraktu Produktów na co najmniej określoną w kontrakcie kwotę, przy czym zobowiązanie uznaje się za zrealizowane z dniem opłacenia w całości przez Wnioskodawcę cen sprzedaży Produktów,
3. regulowania zobowiązań wobec Producenta w określonym w kontrakcie terminie.
   
   

Kontrakt będzie zawarty na okres pięciu lat z opcją jego przedłużenia w celu umożliwienia Wnioskodawcy wywiązania się ze zobowiązań wynikających z kontraktu. W przypadku rozwiązania kontraktu we wskazanych przypadkach Wnioskodawca będzie zmuszony do zwrotu kwoty dofinansowania oraz kary umownej w określonej proporcji.

Zaznaczyć należy, że żadne ze świadczeń (zwłaszcza dofinansowanie na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego), do których zobowiązał się Producent nie byłoby możliwe do zrealizowania bez podpisania przedmiotowego kontraktu handlowego.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 28 października 2017 r., wskazano m.in.:

1. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę są:
   
   • PKD 45.2. - Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,
     
   • PKD 45.3. - Sprzedaż hurtowa i detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,
     
   • PKD 77.1. - Wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli.
2. Współpraca ze strony Producenta ma dotyczyć przede wszystkim dostarczania technologii lakierniczej, wsparcia marketingowego oraz szkolenia pracowników. Ze strony Wnioskodawcy jest to natomiast zakup materiałów lakierniczych.
   
3. Wnioskodawca zamierza przeznaczyć całą kwotę dofinansowania na zakup środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zakupy będą polegały na unowocześnieniu świadczonych usług i zwiększeniu jakości ich wykonywania oraz inwestowaniu w nowe technologie i sposoby naprawy pojazdów. Przyczyni się to do przyspieszenia pracy, a tym samym zwiększenia generowanych przychodów, co bezpośrednio przełoży się na zadowolenie klientów w zakresie świadczonych usług i oferowanych produktów.
   
4. Wnioskodawca zamierza przeznaczyć wartość dofinansowania na wyposażenie serwisu lakierniczego, tj. m.in. na zakup pistoletów lakierniczych, mieszalników i filtrów oraz na modernizację stref przygotowawczych. Planowany okres rozdysponowania kwoty dofinansowania to 3 lata.
   
5. Z treści umowy zawieranej z Producentem wynika jedynie, że Wnioskodawca ma zakupić produkty lakiernicze. Kontrakt zawierany jest na okres 5 lat i w tym czasie należy dokonać zakupów na określoną w nim kwotę.
   
6. W umowie zawieranej z Producentem nie wskazuje się okresu, w którym należy rozdysponować środki finansowe.
   
7. Dofinansowanie będzie przeznaczone na podwyższenie jakości świadczonych usług oraz standardu pracy i obsługi klientów. W przypadku kiedy całość środków pieniężnych nie byłaby przeznaczona na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, kwota dofinansowania zostanie przeznaczona na bieżącą działalność Wnioskodawcy (np. spłatę zobowiązań, zakup materiałów).
   
8. W umowie zawieranej między stronami Producent zobowiązuje się do:
   
   • doraźnej opieki technicznej (pomoc w zakresie rozwiązywania problemów związanych z wykorzystaniem produktów, a także doraźną pomoc specjalisty z dziedziny technologii lakierniczych),
     
   • okresowych audytów technicznych (sprawdzenie zgodności wykorzystywania technologii w serwisie lakierniczym ze standardami technologicznymi i udzielanie ewentualnych wskazówek związanych z tym obszarem. Audyty takie mają być przeprowadzane na wniosek Wnioskodawcy,
     
   • szkoleń personelu (w zakresie nowych produktów i technologii),
     
   • uzupełniania baz danych o produktach oraz recepturach.
   
   

Część działań Producenta na rzecz Wnioskodawcy, w okresie obowiązywania kontraktu i po spełnieniu jego warunków odbywać się będzie bez ponoszenia dodatkowych opłat. Natomiast pomoc Producenta, której nie obejmuje umowa zostanie wyceniona na podstawie indywidualnej wyceny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę dofinansowania na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego (składniki majątkowe użytkowane dłużej niż rok), stanowi przychód wolny od podatku dochodowego od osób prawnych, na mocy art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Jeżeli otrzymanie przez Wnioskodawcę dofinansowania na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego będzie stanowić przychód wolny od podatku dochodowego od osób prawnych, na mocy art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o PDOP, to:

• czy nie ma znaczenia data wydatkowania kwoty dofinansowania w celu zakupu środków trwałych, jeśli mieści się ona w pięcioletnim okresie obowiązywania kontraktu?
• jak Wnioskodawca powinien zachować się w sytuacji, w której część kwoty dofinansowania nie będzie przeznaczona w pięcioletnim okresie obowiązywania kontraktu, zgodnie ze wskazaniami w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
  
  

Jeżeli otrzymanie dofinansowania na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego nie mogłoby skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, na mocy art. 17 ust. 1 pkt 21, to czy Wnioskodawca powinien opodatkować go jednorazowo w chwili otrzymania środków finansowych, czy też powinien opodatkować uzyskany przychód proporcjonalnie do okresu trwania kontraktu, tzn. podzielić otrzymaną kwotę dofinansowania na 60 miesięcy i opodatkować w każdym miesiącu część kwoty dofinansowania przypadającą na dany miesiąc, tj. 1/60?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez niego dofinansowania na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego będzie stanowić przychód wolny od podatku dochodowego od osób prawnych, na mocy art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie ma znaczenia data wydatkowania kwoty dofinansowania w celu zakupu środków trwałych, jeśli mieści się on w okresie obowiązywania kontraktu, tj. jeżeli cała kwota dofinansowania będzie wydatkowana na pokrycie kosztów związanych z zakupem środków trwałych, od których będą dokonywane odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 16a-16m.

W przypadku gdy część otrzymanej kwoty dofinansowania nie zostanie wydatkowana przez Wnioskodawcę w okresie obowiązywania kontraktu, Wnioskodawca będzie zobowiązany uznać tę kwotę jako przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i opodatkować ją, poprzez skorygowanie każdego miesiąca z pięcioletniego okresu trwania kontraktu, wykazując 1/60 tej pozostałej kwoty w każdym miesiącu.

Jeśli dofinansowanie nie będzie korzystało ze zwolnienia na mocy art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wówczas zdaniem Wnioskodawcy powinien on opodatkować uzyskany przychód proporcjonalnie do okresu trwania kontraktu, tzn. podzielić otrzymaną kwotę dofinansowania na 60 miesięcy i opodatkować w każdym miesiącu część kwoty dofinansowania przypadającą na dany miesiąc tj. 1/60.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 28 października 2017 r., Wnioskodawca wskazał ponadto, że kwota dofinansowania będzie stanowiła przychód podatkowy, który należy uwzględnić proporcjonalnie (tj. 1/60 co miesiąc), kierując się zasadą współmierności przychodów i kosztów uregulowaną w art. 6 ust. 2 ustawy o rachunkowości.

Wnioskodawca uważa, że koszty poniesione w związku z otrzymaniem kwoty dofinansowania, które nie zostałyby poniesione bez podpisania kontraktu z Producentem, takie jak np. zakup środków trwałych i związana z tym amortyzacja, ponoszone będą w całym pięcioletnim okresie obowiązywania umowy. W związku z tym dla zachowania zasady współmierności przychodów i kosztów, przychody również powinny zostać rozliczane proporcjonalnie do czasu trwania kontraktu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r. Nr poz. 1888 ze zm.; dalej: „updop”), nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 1 updop można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną - przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika, czyli wpływu, bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

Ponadto, wyjątek od reguły, zgodnie z którą przychodem podatnika są przysporzenia faktycznie przez niego uzyskane wprowadza art. 12 ust. 3 updop. Stosownie do tego przepisu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis ten nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń.

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. W piśmiennictwie i judykaturze przychód podatkowy identyfikowany jest z trwałym przysporzeniem majątkowym zwiększającym wartość aktywów (zob. P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość - Komentarz do art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. LEX 2014). Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1248/11 stwierdzając, że z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jest ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Przychodem jest zatem takie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby prawnej.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub zmniejszenie jego zobowiązania w sposób trwały, a nie tymczasowy. Owa definitywność w zakresie środków pieniężnych definiowana powinna być przez pryzmat możliwości swobodnego nimi dysponowania. W ocenie organu przysporzenie w postaci otrzymania przez podatnika środków pieniężnych zostać może uznane za przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, o ile łącznie zostaną spełnione poniższe warunki:

• przysporzenie to ma charakter definitywny, powodujący w sposób trwały zwiększenie wartości aktywów podatnika lub też zmniejszenie wysokości jego zobowiązań oraz
• podatnik może rozporządzać otrzymanymi środkami jak własnymi.
  
  

Przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych, na podstawie art. 12 ust. 4 updop.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a updop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Z ww. przepisu wynika zatem, że przychód osiągany przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, co do zasady, powstaje w dacie zaistnienia najwcześniejszego z wymienionych zdarzeń:

• w zależności od przedmiotu tej działalności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi,
• wystawienia faktury,
• uregulowania należności przez nabywcę.
  
  

Ponadto zgodnie z art. 12 ust. 3e updop, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z brzmienia art. 12 ust. 3e updop wynika, że ustawodawca przewidział regulację w nim zawartą dla wszystkich przypadków, których nie można objąć normami prawnymi zawartymi w art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3f. W art. 12 ust. 3e updop następuje - w odniesieniu do pozostałych przypadków uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej - powrót do zasady opodatkowania przychodu należnego, ale w dniu otrzymania zapłaty.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 updop, wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Zauważyć należy, że zakres art. 17 ust. 1 pkt 21 updop, dotyczy dochodów podatników, otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków dotyczących środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, pochodzących z dotacji uzyskanych z innych źródeł niż budżet państwa lub budżety jednostek samorządowych, takich jak środki publiczne, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji.

Zwolnienie przedmiotowe obejmuje także subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące zarówno z budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządowych, jeśli nie będą mogły zostać zaliczone do dotacji, jak i otrzymane od innych podmiotów zajmujących się rozdysponowaniem środków publicznych.

Przedmiotowe zwolnienie nie obejmuje więc dochodów podatników, otrzymanych z innych źródeł, w szczególności od osób prawnych oraz osób fizycznych, a więc nie ze środków publicznych (por. wyrok NSA z 22 kwietnia 2003 r., sygn. akt I SA/Ka 99/2002, niepubl., oraz wyrok SN z 6 stycznia 1999 r., sygn. akt III RN 87/98 (publ. OSNAP 1999, Nr 20, poz. 632). Pogląd ten podzielił również bezpośrednio WSA w Krakowie w wyroku z 12 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 912/07, który dodatkowo wskazał, że: Dodanie do przepisu określenia „inne nieodpłatne świadczenia”, nie zmienia charakteru ani celu tego przepisu. Jest to jedynie dopełnienie kategorii pomocy publicznej, o którą chodzi w tej normie. Nie każda bowiem dotacja, subwencja, bądź też dopłata będzie nosiła w ustawie szczególnej taką nazwę, choć swoim charakterem może być identyczna lub zbliżona do wymienionych rodzajów pomocy.

Tym samym wyraźnie podkreślić należy, że zwolnieniu nie podlegają wszelkie, ale jedynie niektóre dotacje z budżetów podmiotów publicznych. Wyrażany w orzecznictwie pogląd nie pozostawia wątpliwości odnośnie do zakresu zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 updop. Zwolnienie nie obejmuje więc dochodów podatników, otrzymanych z innych źródeł, a więc nie ze środków publicznych. Podkreślić przy tym należy, że nie jest możliwe dokonywanie w żadnym wypadku wykładni rozszerzającej analizowanych zwolnień. Regułą jest, że w przypadku zwolnień podatkowych wykładnia dokonywana powinna być w sposób ścisły z uwagi na fakt, że zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od zasady powszechności opodatkowani wyrażonej w art. 84 Konstytucji RP.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest m.in. konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, sprzedaż hurtowa i detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych. Wnioskodawca zamierza podpisać kontrakt handlowy z kontrahentem (zwanym dalej Producentem) regulujący ich wzajemną współpracę na pięć kolejnych lat. W umowie zawieranej między stronami, Wnioskodawca zobowiązuje się w okresie trwania kontraktu m.in. do wykorzystywania w prowadzonej przez siebie działalności związanej z renowacją i naprawą powypadkową powierzchni lakierniczych, jedynie Produktów oferowanych przez Producenta oraz zakupu w każdym roku obowiązywania kontraktu Produktów na co najmniej określoną w kontrakcie kwotę, przy czym zobowiązanie uznaje się za zrealizowane z dniem opłacenia w całości przez Wnioskodawcę cen sprzedaży Produktów. Natomiast Producent zobowiązuje się m.in. do dofinansowania w określonej kontraktem wysokości, przeznaczonego na wyposażenie serwisu blacharsko-lakierniczego, wypłaconego Wnioskodawcy jednorazowo.

Wnioskodawca zamierza przeznaczyć całą kwotę dofinansowania na zakup środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zakupy będą polegały na unowocześnieniu świadczonych usług i zwiększeniu jakości ich wykonywania oraz inwestowaniu w nowe technologie i sposoby naprawy pojazdów. Wnioskodawca zamierza przeznaczyć wartość dofinansowania na wyposażenie serwisu lakierniczego, tj. m.in. na zakup pistoletów lakierniczych, mieszalników i filtrów oraz na modernizację stref przygotowawczych. Planowany okres rozdysponowania kwoty dofinansowania to 3 lata. W umowie zawieranej z Producentem nie wskazano okresu, w którym należy rozdysponować środki finansowe. Z treści umowy wynika jedynie, że Wnioskodawca ma zakupić produkty lakiernicze. Kontrakt zawierany jest na okres 5 lat i w tym czasie należy dokonać zakupów na określoną w nim kwotę. Dofinansowanie będzie przeznaczone na podwyższenie jakości świadczonych usług oraz standardu pracy i obsługi klientów. Jeżeli całość środków pieniężnych nie zostanie przeznaczona na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, to pozostała kwota dofinansowania zostanie przeznaczona na bieżącą działalność Wnioskodawcy (np. spłatę zobowiązań, zakup materiałów).

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że otrzymana od Producenta kwota pieniężna, tj. dofinansowanie na zakup wskazanych we wniosku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowić będzie przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, nie korzystający ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 updop. Dofinansowanie to nie będzie bowiem pochodzić od podmiotu wskazanego w ww. przepisie. Jednocześnie należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera żadnych norm prawnych, które mogłyby być podstawą zwolnienia środków pieniężnych otrzymanych w formie bezzwrotnego wsparcia od podmiotu prywatnego.

Zgodnie z art. art. 12 ust. 3e updop, przychód z ww. tytułu powstanie w dacie faktycznego otrzymania przez Wnioskodawcę dofinansowania, o którym mowa we wniosku. Z wniosku wynika bezspornie, że dofinansowanie zostanie wypłacone przez Producenta jednorazowo. Zatem w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę dofinansowania, przychód z tego tytułu stanowi dla niego trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenie majątkowe. Otrzymanie po stronie Wnioskodawcy środków pieniężnych rodzi w tym momencie obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, co wynika z art. 12 ust. 3e updop.

W przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 12 ust. 3c updop. W myśl tego przepisu, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przedmiotowe dofinansowanie nie wiąże się z wykonaniem przez Wnioskodawcę żadnej usługi na rzecz Producenta. Przeznaczone jest bowiem na zakup wskazanych we wniosku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zostanie wypłacone jednorazowo, a zatem wtedy Wnioskodawca uzyska konkretne i definitywne przysporzenie majątkowe. Natomiast przepisy ustawy o rachunkowości pozostają bez wpływu na datę powstania przychodu podatkowego, który należy ustalić zgodnie z cyt. wyżej przepisami updop.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Nadmienić należy, ze w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.