Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.514.2017.1.AS
z 14 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2017 r. (data wpływu 26 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku transakcji sprzedaży Nieruchomości oraz Garażu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku transakcji sprzedaży Nieruchomości oraz Garażu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. w likwidacji (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) została utworzona w 2013 r. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in: kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami.

Spółka jest właścicielem dwóch nieruchomości lokalowych (dalej łącznie: Nieruchomość), w skład której wchodzą:

• Prawo własności lokalu mieszkalnego, dla której prowadzona jest księga wieczysta;
  
• Związany z przedmiotowym lokalem nr 1/97 udział w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokalu;
  
• Prawo własności lokalu mieszkalnego, dla której prowadzona jest księga wieczysta;
  
• Związany z przedmiotowym lokalem nr 1/98 udział w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokalu;
  
  

Oprócz Nieruchomości Spółka posiada:

• Prawo współwłasności lokalu niemieszkalnego (garażu), dla którego prowadzona jest księga wieczysta, składającego się z 86 miejsc postojowych i 50 komórek lokatorskich oraz pomieszczeń technicznych i socjalnych (Spółka ma prawo do wyłącznego użytkowania 4 miejsc postojowych oraz 2 komórek lokatorskich);
• Związany z przedmiotowym lokalem (garażem) udział w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokalu;

dalej zwane łącznie: Garażem.

Opisana powyżej Nieruchomość oraz Garaż zostały wniesione aportem przez wspólnika Spółki na pokrycie kapitału zakładowego Spółki w dniu 19 grudnia 2013 r. Transakcja ta nie została opodatkowana podatkiem od towarów i usług (wspólnik wnoszący aport - osoba fizyczna - nie działał w tym zakresie w charakterze podatnika VAT).

Nieruchomość wraz z Garażem została nabyta przez wspomnianego wspólnika Spółki na podstawie umowy sprzedaży z 4 stycznia 2013 r., która była w całości zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Nieruchomość oraz Garaż nie stanowią środków trwałych Spółki w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym (po pierwsze z uwagi na fakt, iż prace wykończeniowe / adaptacyjne w Nieruchomości nadal trwają, a po drugie w związku z faktem, iż Nieruchomość oraz Garaż są sklasyfikowane jako „towary handlowe” przeznaczone do sprzedaży).

W odniesieniu do Nieruchomości oraz Garażu, od momentu wniesienia ich aportem do Spółki przez wspólnika:

• Spółka poniosła szereg wydatków na prace wykończeniowe / adaptacyjne związanych z Nieruchomością, których wartość przekroczyła 30% wartości każdego z lokali wchodzących w skład Nieruchomości oszacowanej na moment aportu;
• Do momentu złożenia niniejszego wniosku Spółka nie wykorzystywała Nieruchomości ani Garażu do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT;
• Spółka nie ponosiła wydatków na prace wykończeniowe / adaptacyjne dotyczące Garażu;
• Lokale wchodzące w skład Nieruchomości zostały ze sobą fizycznie połączone w ten sposób, że można z nich faktycznie korzystać tak jakby stanowiły jeden lokal, pomimo prawnej odrębności;
• Lokale wchodzące w skład Nieruchomości posiadają przeznaczenie do celów mieszkaniowych;
• W związku z brakiem innych nieruchomości pozostających w dyspozycji Spółki, siedziba Spółki została zarejestrowana pod adresem Nieruchomości;
• Nieruchomość oraz Garaż są głównymi składnikami majątkowymi Spółki.
  
  

Spółka od początku swojej działalności nie wykonywała żadnych czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Spółka nie odliczyła podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabyte towary i usługi związane z wydatkami związanymi z Nieruchomością.

Obecnie Spółka planuje dokonać zbycia Nieruchomości oraz Garażu (planowane jest, że sprzedaż nastąpi w 2017 roku), przy czym Spółka pragnie wskazać, że poza samą Nieruchomością i prawami wchodzącymi w skład Nieruchomości oraz Garażem, nie dojdzie do zbycia żadnych dodatkowych aktywów Spółki. Również żadne zobowiązania Spółki nie zostaną przejęte przez nabywcę. W ramach transakcji nie dojdzie również do przejścia pracowników, zakładu pracy, ani części zakładu pracy Spółki na nabywcę (Spółka nie zatrudnia pracowników).

Transakcja sprzedaży nie obejmie w szczególności:

• należności i innych niż wymienione powyżej praw wchodzących w skład Nieruchomości;
• umów na prowadzenie rachunków bankowych zawartych przez Spółkę;
• środków finansowych będących własnością Spółki;
• umów dotyczących dostawy mediów do Nieruchomości zawartych przez Spółkę;
• ksiąg Spółki;
• firmy Spółki;
• zobowiązań Spółki.
  
  

Składniki majątku (Nieruchomość wraz z Garażem) będące przedmiotem planowanej transakcji nie będą w żaden specyficzny sposób wyodrębnione organizacyjnie ani finansowo z przedsiębiorstwa Spółki. W szczególności nie będą stanowić działu, oddziału, odrębnej jednostki organizacyjnej, itp. W odniesieniu do tych składników majątku nie będzie sporządzany również odrębny bilans.

Najprawdopodobniej nabywcą Nieruchomości oraz Garażu będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (i niezarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce). W przypadku natomiast gdyby nabywcą został podmiot zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce Spółka nie złoży oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, nawet jeśli taka możliwość będzie wynikać z przepisów prawa (tj. w przypadku wystąpienia zwolnienia transakcji z opodatkowania VAT Spółka nie zamierza zrezygnować ze zwolnienia i wybrać opodatkowania VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisana przyszła transakcja sprzedaży Nieruchomości wraz z Garażem nie będzie stanowiła sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w konsekwencji nie będzie podlegała wyłączeniu od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?
2. Czy opisana przyszła transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
3. Czy opisana przyszła transakcja sprzedaży Garażu podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Spółki przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego transakcja sprzedaży Nieruchomości wraz z Garażem nie będzie stanowiła transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w świetle przepisów ustawy o VAT. W konsekwencji transakcja, nie będzie podlegała wyłączeniu od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
2. Zdaniem Spółki, opisana przyszła transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
3. W ocenie Spółki, opisana przyszła transakcja sprzedaży Garażu podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przy czym, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 6 pkt 1 ustawy o VAT).

Przepisy ustawy o VAT nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. W tej sytuacji dla celów ustalenia zakresu tego pojęcia odwołać należy się do art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 55(2) Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że aby można było mówić o nich, jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Tym samym przedsiębiorstwem jest taki zespół składników, które są powiązane w taki sposób, że razem tworzą samodzielny podmiot funkcjonujący w obrocie gospodarczym.

Dlatego też nie można traktować, jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie ona obejmować wszystkich istotnych składników majątku Sprzedającego wskazanych w art. 55(1) KC, pozwalających na prowadzenie określonego rodzaju działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe do planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości oraz Garażu wskazać należy, że umowa sprzedaży obejmie wyłącznie wybrane elementy przedsiębiorstwa Spółki (tzn. wskazane w opisie zdarzenia przyszłego lokale wraz z udziałem w uprawie użytkowania wieczystego gruntu oraz udziałem w częściach wspólnych). Planowana umowa nie obejmie natomiast innych elementów przedsiębiorstwa sprzedawcy (Spółki) - umową sprzedaży nie zostaną bowiem objęte m.in.: zobowiązania Spółki, nazwa Spółki, środki finansowe Spółki, księgi i dokumenty Spółki, tj. elementy, które determinują funkcjonowanie przedsiębiorstwa. W konsekwencji uznać należy, iż przedmiotem sprzedaży nie będzie faktycznie przedsiębiorstwo, ale zestaw składników majątkowych.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa została natomiast zdefiniowana w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Analiza powyższej definicji pozwala wyodrębnić następujące kryteria, których łączne spełnienie pozwala uznać zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

• musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
• zespół ten powinien być organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie.
  
  

Ponadto, wyodrębniony zespół składników powinien spełniać również dodatkowe kryteria, mianowicie:

• składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
• zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.
  
  

Dla określenia danego zbioru składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie wystarczy, że stanowią one zebraną masę majątkową, ale masa ta musi odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazać należy, że planowana transakcja sprzedaży objąć ma wyłącznie Nieruchomość oraz Garaż. Dodatkowo, umowa sprzedaży nie obejmie umów dot. dostawy mediów, prawa wynikającego z umów dot. usług telekomunikacyjnych oraz innych umów związanych z opisywaną Nieruchomością oraz Garażem. Poza wskazanymi powyżej elementami, w ramach planowanej transakcji sprzedaży, nie dojdzie do zbycia żadnych dodatkowych aktywów Spółki. Również żadne zobowiązania nie zostaną przejęte przez nabywcę. Wszystkie inne aktywa / zasoby Spółki pozostaną niezmiennie „w Spółce” i nie będą przedmiotem sprzedaży.

Równocześnie, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, składniki majątku będące przedmiotem planowanej transakcji nie są w żaden specyficzny sposób wyodrębnione organizacyjnie ani finansowo z przedsiębiorstwa Spółki. W szczególności nie stanowią działu, oddziału, odrębnej jednostki organizacyjnej, itp. W odniesieniu do tych składników majątku nie jest sporządzany również odrębny bilans. Tym samym, aktywa będące przedmiotem planowanej transakcji nie stanowią jednej zwartej, kompletnej, powiązanej ekonomicznie struktury organizacyjnej, która samodzielnie umożliwiałaby realizowanie określonego zadania gospodarczego. Jakkolwiek aktywa te mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności (np. w zakresie wynajmu) to nie są jednak wystarczające - prowadzenie działalności w tym zakresie wymaga również zaangażowania innych aktywów / zasobów, które jednak nie będą przedmiotem planowanej sprzedaży.

W konsekwencji, w ocenie Spółki uznać należy, że przedmiot sprzedaży, tj. Nieruchomość oraz Garaż nie będzie spełniał wskazanych powyżej przesłanek niezbędnych do uznania, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa.

Potwierdzeniem stanowiska Spółki, zgodnie z którym planowana transakcja sprzedaży nie będzie stanowiła transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jest również fakt, że jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, planowana transakcja nie będzie obejmowała m.in.:

• należności i innych niż wymienione powyżej praw wchodzących w skład Nieruchomości;
• umów na prowadzenie rachunków bankowych zawartych przez Spółkę;
• środków finansowych będących własnością Spółki;
• umów dotyczących dostawy mediów do Nieruchomości zawartych przez Spółkę;
• ksiąg Spółki;
• firmy Spółki;
• zobowiązań Spółki.
  
  

Powyższy katalog pozycji, które nie zostaną uwzględnione w planowanej transakcji sprzedaży wskazuje, że intencją Spółki jest sprzedaż określonych aktywów, a nie zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiącej zwartą, kompletną i powiązaną ekonomicznie strukturę organizacyjną, która samodzielnie umożliwiałaby realizowanie określonego zadania gospodarczego.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego zbiór praw majątkowych w postaci Nieruchomości wraz z Garażem, które będą objęte umową sprzedaży, w świetle przepisów ustawy o VAT nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji planowana transakcja sprzedaży nie będzie podlegała wyłączeniu od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad 2)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl natomiast art. 7 ust. 1 pkt 7, zbycie prawa użytkowania wieczystego traktuje się na gruncie przepisów ustawy jako dostawę towarów.

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady, podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Równocześnie, ustawa o VAT wprowadza szereg zwolnień z podatku dla określonych czynności. W tym zakresie wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwolnieniu od podatku podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z kolei definicja pierwszego zasiedlenia została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Zgodnie z nią przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

• wybudowaniu lub
• ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.
  
  

Ustawa o VAT nie zawiera przy tym definicji ulepszenia. Odwołuje się natomiast w tym zakresie do regulacji zawartych w ustawie z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 188 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”). W art. 16g ust. 13 ustawy o PDOP wskazano, że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania.

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, Nieruchomość nie stanowi środków trwałych Spółki w rozumieniu ustawy o PDOP (po pierwsze z uwagi na fakt, iż prace wykończeniowe / adaptacyjne w Nieruchomości nadal trwają, a po drugie w związku z faktem, iż Nieruchomość jest sklasyfikowana jako „towar handlowy” przeznaczony do sprzedaży). W takiej sytuacji należy uznać, że ponoszone wydatki na prace wykończeniowe / adaptacyjne związane z Nieruchomością nie mogą zostać uznane za ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a tym samym w związku z planowaną transakcją sprzedaży Nieruchomości nie dojdzie do ponownego pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Powyższe twierdzenie wynika z faktu, że co do zasady nieruchomości, które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Tym samym, w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku, nie można uznać, aby Spółka dokonała jakichkolwiek ulepszeń Nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (skoro sama Nieruchomość nie jest traktowana jako środek trwały Spółki).

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zaprezentowane powyżej rozumienie przepisów ustawy o VAT potwierdzone zostało w szeregu interpretacji indywidualnych, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 kwietnia 2017 r., znak 0115-KDIT1-1.4012.53.2017.BS, w której organ wskazał, że: „Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych. Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych. ”

Podobne poglądy zostały zaprezentowane w poniżej wskazanych interpretacjach indywidualnych:

• Interpretacji indywidualnej z 12 czerwca 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0112-KDIL2-3.4012.61.2017.2. BC;
• Interpretacji indywidualnej z 09 czerwca 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0112-KDIL2-2.4012.94.2017.1.AP;
• Interpretacji indywidualnej z 06 marca 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 2461-IBPP2.4512.1043.2016.2.KO;
• Interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0115-KDIT1-1.4012.53.2017.BS;
• Interpretacji indywidualnej z 11 lipca 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, znak ILPP1/4512-1-288/16-3/HW;
• Interpretacji indywidualnej z 29 czerwca 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, znak ILPP3/4512-1-78/16-4/JO;
• Interpretacji indywidualnej z 01 grudnia 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, znak IBPP2/443-829/14/IK.
  
  

Przytoczone przez Wnioskodawcę okoliczności prowadzą do wniosku, że w przypadku Nieruchomości, do pierwszego zasiedlenia doszło ponad dwa lata temu (pierwszym zasiedleniem Nieruchomości była transakcja, w ramach której wspólnik Spółki nabył przedmiotową nieruchomość, tj. transakcja z 4 stycznia 2013 r. – podlegająca opodatkowaniu VAT, choć z VAT zwolniona, o ile do pierwszego zasiedlenia nie doszło już przed tą datą, o czym Wnioskodawca nie posiada jednak dokładnych informacji).

W konsekwencji, planowana dostawa Nieruchomości będzie dokonywana w okresie dłuższym niż 2 lata od wspomnianego pierwszego zasiedlenia. Równocześnie, zdaniem Spółki planowana dostawa nie może być traktowana jako dokonywana w ramach „ponownego” pierwszego zasiedlenia z uwagi na brak dokonania ulepszeń Nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Tym samym, planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania VAT na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jednocześnie uwzględniając, iż najprawdopodobniej nabywcą Nieruchomości oraz Garażu będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (i niezarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce), a w przypadku gdyby nabywcą został podmiot zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce Spółka nie zamierza składać oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, art. 43 ust. 10 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania.

Ad 3)

Wskazane powyżej przepisy dotyczące opodatkowania sprzedaży Nieruchomości należy również odnieść do planowanej transakcji sprzedaży Garażu.

Jak już wskazano w argumentacji odnoszącej się do pytania nr 2 powyżej, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  

Biorąc zatem pod uwagę fakt, iż:

• Spółka nabyła Garaż w dniu 19 grudnia 2013 r. (w ramach nieopodatkowanego VAT aportu),
• Spółka nie była pierwszym nabywcą/użytkownikiem Garażu (wspólnik Spółki nabył Garaż 4 stycznia 2013 roku w ramach transakcji sprzedaży podlegającej zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT),
• Spółka nie dokonała żadnych wydatków na prace wykończeniowe / adaptacyjne dot. Garażu, planowana obecnie transakcja sprzedaży Garażu nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Świadczy o tym przede wszystkim okoliczność, że Garaż został nabyty przez Spółkę w dniu 19 grudnia 2013 r., a na poprzednim etapie obrotu doszło do wydania Garażu pierwszemu użytkownikowi w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT po jego wybudowaniu (o ile do pierwszego zasiedlenia nie doszło już przed tą datą, o czym Wnioskodawca nie posiada jednak dokładnych informacji), a Spółka nie dokonała od tego czasu żadnych wydatków (ulepszeń) w stosunku do Garażu. Co więcej, od momentu pierwszego zasiedlenia minął okres dłuższy niż 2 lata.
  
  

Mając na uwadze powyższe, planowana transakcja sprzedaży Garażu podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania VAT na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jednocześnie uwzględniając, iż najprawdopodobniej nabywcą Nieruchomości oraz Garażu będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (i niezarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce), a w przypadku gdyby nabywcą został podmiot zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce Spółka nie zamierza składać oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, art. 43 ust. 10 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.