Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.589.2017.2.SM
z 14 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 8 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2017 r. (data wpływu 26 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niewliczania wartości świadczonych usług na zlecenie firmy holenderskiej do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy oraz braku obowiązku rejestracji jako podatnik VAT czynny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niewliczania wartości świadczonych usług na zlecenie firmy holenderskiej do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy oraz braku obowiązku rejestracji jako podatnik VAT czynny, jak również dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej z dniem 02.02.2017 r., wybrał formę opodatkowania – ryczał ewidencjonowany. W 2017 r. Zainteresowany nie wykonywał i nie będzie wykonywał usług na rzecz byłego bądź obecnego pracodawcy. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT, skorzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Od lutego 2017 r. Zainteresowany wykonywał jako podwykonawca usługi produkcji elementów z tworzyw sztucznych do łodzi – PKWiU 30.12.99.0 na terenie Polski, dla polskiego zleceniodawcy.

W czerwcu 2017 r. Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta holenderskiego (firma holenderska) zlecenie usług produkcji, jako podwykonawca elementów do mostów i ulic z tworzyw sztucznych (PKWiU 22.23.99.0). Usługi, które Zainteresowany wykonuje dla firmy holenderskiej jako podwykonawca, polegają na wytworzeniu wyrobów z włókna szklanego, żywic poliestrowych i żelkotu poliestrowego (usługi formierzy tworzyw sztucznych wykonywane metodą infuzji – nasączanie metodą podciśnieniową).

Wnioskodawca wykonuje te usługi na terenie Holandii na zlecenie firmy holenderskiej w siedzibie zleceniodawcy, z użyciem materiałów do produkcji, które są własnością zleceniodawcy. W procesie produkcji z tworzyw sztucznych Zainteresowany wykonuje elementy dla budownictwa (np. do mostów i ulic). Nie są to prace budowlane, ani instalacyjne. Wnioskodawca nie ma zarejestrowanej działalności gospodarczej na terenie Holandii, składki ZUS opłaca w Polsce, i jest ubezpieczony w Polsce. Zainteresowany nie jest w stanie określić jak długo będzie otrzymywał zlecone prace od firmy holenderskiej, obecnie nie ma zleceń na terenie Polski od kontrahentów polskich.

Z przyczyn ekonomicznych wykonywanie zleceń na terenie Holandii dla firmy holenderskiej jest dla Wnioskodawcy korzystne finansowo. Zainteresowany nie może określić ile czasu będzie wykonywał usługi na terenie Holandii, i czy okres ten w skali roku przekroczy 183 dni.

Wnioskodawca w Polsce posiada ośrodek interesów życiowych, w Polsce ma zarejestrowaną działalność gospodarczą. Na terenie Polski Zainteresowany posiada rodzinę – żonę, która pracuje w Polsce oraz dzieci, które uczęszczają do szkół w Polsce. Wszystkie dochody uzyskane na terenie Holandii, poza bieżącymi wydatkami, Wnioskodawca zamierza wydatkować w Polsce. Zainteresowany na terenie Holandii nie posiada oddziału ani zakładu w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Holandią – Królestwem Niderlandów.

Za wykonane usługi Zainteresowany wystawia faktury z danymi działalności gospodarczej zarejestrowanej w Polsce, ponieważ w ramach tej działalności przyjął zlecenie. W roku 2017 Wnioskodawca nie wykonywał i nie będzie wykonywał usług na rzecz byłego bądź obecnego pracodawcy. Przychody za rok 2017 nie przekroczą limitu, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Ponadto, Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że: Jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Kontrahent zagraniczny, dla rzecz którego Zainteresowany świadczy przedmiotowe usługi jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221).

Kontrahent zagraniczny, na rzecz którego Zainteresowany świadczy usługi posiada siedzibę działalności gospodarczej w Holandii. Przedmiotowe usługi, które Wnioskodawca świadczy na rzecz zagranicznego kontrahenta nie są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej kontrahenta, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej. Zainteresowany nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi wykonywane dla firmy holenderskiej na terenie Holandii wlicza się do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, po przekroczeniu którego Wnioskodawca musi zarejestrować się jako czynny podatnik VAT? (oznaczone we wniosku jako nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wykonywane przez Zainteresowanego dla firmy holenderskiej na terenie Holandii nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce (firma holenderska ma aktywny numer identyfikacji w systemie VIES), więc kwoty uzyskanego przychodu nie będą wliczały się do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, po przekroczeniu którego Wnioskodawca musi zarejestrować się jako czynny podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, objętych zakresem zadanego we wniosku pytania oznaczonego jak nr 2, w pierwszej kolejności przeanalizować należy miejsce świadczenia danej usługi.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W myśl art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 28b ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1, 28i, 28j ust. 1 i 2 i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że miejsce świadczenia i opodatkowania będzie określone zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, skoro nabywcą usług jest podmiot posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Holandii to miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę usług jest terytorium Holandii. Zatem przedmiotowa usługa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Z kolei, w myśl z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Jednocześnie, podkreślić należy, że nie stanowią sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, m.in. odpłatne świadczenia usług, których miejsce świadczenia (opodatkowania) znajduje się poza terytorium kraju. W związku z powyższym, przy ustalaniu prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy, należy brać pod uwagę m.in. wartość opodatkowanej sprzedaży towarów i usług na terytorium kraju, natomiast nie uwzględnia się świadczenia usług, których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Tym samym, wartość świadczonych przez Wnioskodawcę usług, dla których miejsce świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, nie powinna być wliczana do limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, po przekroczeniu którego Wnioskodawca winien się zarejestrować się jako podatnik VAT czynny.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo należy zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.