Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.273.2017.2.PM
z 18 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 września 2017 r. (data wpływu – 8 września 2017 r.), uzupełnionym 25 września i 10 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 19 września 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4014.273.2017.1.PM wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 25 września i 10 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – spółka komandytowa – w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zawarł umowę pożyczki ze spółką powiązaną z siedzibą w Polsce będącą zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: pożyczkodawca). Pożyczka będzie oprocentowana, tak więc w wyniku jej udzielenia Wnioskodawca jest zobowiązany do spłaty kwoty głównej wraz z odsetkami. Pożyczkodawca nie jest udziałowcem Wnioskodawcy.

Pożyczkodawca posiada znaczne środki finansowe, które spożytkowane będą na cele działalności pożyczkowej. W konsekwencji, oprócz pożyczek dla Wnioskodawcy, pożyczkodawca ma zamiar również udzielić pożyczek innym spółkom.

Jednocześnie, przedmiot działalności pożyczkodawcy wskazany w akcie założycielskim (umowie spółki) zawiera działalność związaną z udzielaniem pożyczek.

W akcie założycielskim (umowie spółki) pożyczkodawcy zostały wskazane następujące pozycje PKD, tj.:

64.19.Z – pozostałe pośrednictwo pieniężne

64.92.Z – pozostałe formy udzielania kredytów.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług, którym jest pożyczkodawca spełnia przesłanki uznania czynności udzielenia planowanych pożyczek za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą (pożyczkodawcę), w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

Jednocześnie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i korzystające ze zwolnienia przedmiotowego w tym zakresie.

Tym samym, udzielona Wnioskodawcy pożyczka stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług. Tym niemniej, jako czynność wymieniona w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od tego podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku przedstawionych we wniosku czynności udzielenia pożyczek przez pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy będą one podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług będą one korzystać ze zwolnienia przedmiotowego w podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, umowa dotycząca udzielenia pożyczki Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych z uwagi na fakt, że przedmiotowa pożyczka będzie czynnością zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa dotycząca udzielenia pożyczek Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych z uwagi na fakt, że przedmiotowe pożyczki będą czynnością zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w przedmiotowym przepisie rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ww. ustawy). Jako świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie (działanie lub zaniechanie) podatnika, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Aby określone świadczenie mogło być uznane za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Jednocześnie, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Czynność udzielenia pożyczki spełnia powyższe przesłanki uznania za świadczenie usług, tj.:

• polega na zobowiązaniu pożyczkodawcy wobec pożyczkobiorcy polegającym do przekazania środków pieniężnych, a pożyczkobiorca zobowiązany jest do zwrotu przekazanych kapitałów. W takim wypadku powstaje pomiędzy pożyczkodawcą i pożyczkobiorcą stosunek zobowiązaniowy;
• świadczącym usługę jest pożyczkodawca, a odbiorcą usługi pożyczkobiorca;
• wynagrodzeniem za świadczoną usługę jest kwota otrzymanych odsetek.
  
  

Jednocześnie, aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe regulacje należy stwierdzić, że pod pojęciem podatnika prowadzącego działalność gospodarczą ustawa o podatku od towarów i usług rozumie:

• działalność wykonywaną przez osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne;
• działalność wykonywaną bez względu na cel i rezultat takiej działalności;
• działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody;
• działalność obejmującą w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
  
  

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym pożyczkodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Udzielając pożyczki ma na celu osiągnięcie korzyści finansowych w postaci odsetek.

Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług (pożyczkodawcę) spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i korzystające ze zwolnienia przedmiotowego w tym zakresie.

W art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wskazano bowiem, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
  
  

W związku z faktem, że umowa pożyczki:

1. została wymieniona jako czynność cywilnoprawna w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych,
2. nie jest czynnością, do której nie stosuje się wyłączenia z opodatkowania (tj. umową spółki lub jej zmianą, umową rozporządzenia nieruchomością, udziałów lub akcji) oraz
3. w przedmiotowej sytuacji udzielenie pożyczki będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług

-spełnione zostaną warunki do wyłączenia umowy pożyczki z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, w szczególności spełniony zostanie warunek, zgodnie z którym przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania czynności musi być zwolniona z podatku od towarów i usług.

Taka okoliczność zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż pożyczkodawca z tytułu udzielenia pożyczki będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy od umowy pożyczki – zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od zawieranych z pożyczkodawcą umów pożyczek, gdyż udzielone pożyczki będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług i będą korzystać z przedmiotowego zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji – zgodnie z wolą Wnioskodawcy – jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług, uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Stosownie do zapisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Jak wynika z powołanych przepisów – umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na pożyczkobiorcy.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano również sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   
   

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona (z zastrzeżeniami określonymi w lit. b) tego przepisu).

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (spółka komandytowa) w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zawarł umowę pożyczki ze spółką powiązaną z siedzibą w Polsce będącą zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (pożyczkodawca). Pożyczka będzie oprocentowana, tak więc w wyniku jej udzielenia Wnioskodawca jest zobowiązany do spłaty kwoty głównej wraz z odsetkami. Przedmiot działalności pożyczkodawcy wskazany w akcie założycielskim (umowie spółki) zawiera działalność związaną z udzielaniem pożyczek. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług, którym jest pożyczkodawca spełnia przesłanki uznania czynności udzielenia planowanych pożyczek za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą (pożyczkodawcę), w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Jednocześnie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i korzystające ze zwolnienia przedmiotowego w tym zakresie. Tym samym, udzielona Wnioskodawcy pożyczka stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, która zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku od towarów i usług.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy w podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zawarcia umowy pożyczki, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa umowa – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ww. umowy podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Skoro zatem – jak wskazał Wnioskodawca − opisana we wniosku pożyczka podlega uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług (i jako taka zwolniona jest z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy), to w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy pożyczki, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.