Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.384.2017.1.ICz
z 13 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania i udokumentowania sprzedaży voucherów - jest prawidłowe.
• opodatkowania i udokumentowania wynagrodzenia prowizyjnego z tytułu pośrednictwa w sprzedaży voucherów i zaproszeń - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2017r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania sprzedaży voucherów oraz opodatkowania i udokumentowania wynagrodzenia prowizyjnego z tytułu pośrednictwa w sprzedaży voucherów i zaproszeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi m. in. działalność portali internetowych.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć współpracę z różnymi restauracjami (dalej jako: Partner) polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług gastronomicznych. Pośrednictwo w sprzedaży usług gastronomicznych będzie polegać na sprzedaży voucherów oraz zaproszeń, które następnie klient, który je zakupił, będzie mógł wymienić na usługę gastronomiczną realizowaną w restauracji.

Oferowane vouchery nie będą zdefiniowane i w momencie ich zakupu przez klienta nie będzie wiadomo na jaką konkretnie usługę i jak opodatkowaną zostaną one wymienione. Oferowane vouchery będą kwotowe, tzn. że po ich zakupie klient będzie mógł je wymienić na jakiekolwiek danie, napój lub deser w restauracji opiewające na kwotę wskazaną na voucherze.

Natomiast zaproszenia będą zdefiniowane i po ich otrzymaniu klient będzie mógł je wymienić na pięciodaniowe menu degustacyjne, które obejmuje tylko dania, a nie obejmuje napojów.

Spółka za sprzedaż voucherów oraz zaproszeń otrzyma od Partnera wynagrodzenie prowizyjne. Wnioskodawca przyjął, że model rozliczania pomiędzy Spółką a Partnerem będzie wyglądał następująco:

• Spółka będzie wystawiać na Partnera fakturę VAT obejmującą prowizję z tytułu pośrednictwa, i na tej podstawie Spółka będzie przelewać na konto Partnera kwotę otrzymaną od klienta, który zakupił voucher lub zaproszenie, pomniejszoną o należną prowizję.
• Spółka będzie dokumentować sprzedaż voucherów oraz zaproszeń notą księgową lub innym dokumentem wewnętrznym.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy na gruncie ustawy o podatku VAT sprzedaż voucherów powinna być opodatkowana i udokumentowana, a jeżeli tak, to w jaki sposób?
2. W jaki sposób powinno być opodatkowane i udokumentowane wynagrodzenie Spółki z tytułu pośrednictwa w sprzedaży voucherów i zaproszeń?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Pytanie nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy czynność polegająca na odpłatnym przekazaniu vouchera lub zaproszenia nie jest przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT, ponieważ czynność ta nie należy do czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm., dalej jako „Ustawa o VAT”). Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.”
   
   

Z kolei art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT stanowi iż „Przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”, a art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, że „Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.”

Usługą w rozumieniu obowiązujących przepisów jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni odbiorca, który odnosi korzyść związaną z tym świadczeniem. W związku z tym, czynność podlega opodatkowaniu tylko, jeżeli jest wykonywana w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Ponadto, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było uznać, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że sprzedaż voucherów i zaproszeń nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wymienionym w art. 5 ust. Ustawy o VAT.

Voucher oraz zaproszenie są swego rodzaju znakami legitymacyjnymi, które upoważniają do odbioru świadczenia, a więc do otrzymania w wyznaczonym terminie określonych towarów lub usług. Zastępują one środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary lub usługi. W związku z tym ani vouchera ani zaproszenia nie można uznać za „towar” w rozumieniu art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT.

Tym samym czynności przekazania voucherów lub zaproszeń nie można uznać za świadczenie usług ani za dostawę towarów, dlatego nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT. Bez znaczenia jest przy tym fakt, że Wnioskodawca pobiera za przekazanie vouchera lub zaproszenia wynagrodzenie, bowiem pobrane wynagrodzenie jest należne podmiotowi, który faktycznie świadczy lub będzie świadczył usługę, czyli Partnerowi. Przedstawiony pogląd został zaprezentowany w licznych interpretacjach indywidualnych, m. in. w Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17.11.2008 r. nr IPPP2/443-1348/08-2/AZ, w której organ wskazał, że „Sprzedaż czy też przekazanie bonów nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Bon towarowy, stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do otrzymania w oznaczonym terminie określonych towarów i dlatego - jak stwierdzono powyżej - nie mieści się on w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Bon nie jest towarem, lecz tylko kwitem, którym można zapłacić za nabywane usługi i towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Sprzedaży bonów, ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Bony towarowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi.” Powyższe potwierdza także Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20.11.2008 r. nr IPPP1/443-1763/08-2/MPe, Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5.01.2010 r. nr IPPP3/443-1086/09-3/MM, Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28.09.2012 r. nr IPPP1/443-660/12-2/MP, Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25.02.2015 r. nr IPPP3/443-1197/14-2/IG.

Czynność przekazania vouchera lub zaproszenia, która nie stanowi ani dostawy towarów ani świadczenia usług, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie powinna być dokumentowana fakturą, tylko notą księgową lub innym dokumentem wewnętrznym. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie m. in. w Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19.02.2010 r. nr IBPP1/443-1167/09/MS, Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24.09.2014 r. nr IPPP2/443-556/14-4/AO, Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25.02.2015 r. nr IPPP3/443-1197/14-2/ IG.

Pytanie nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż voucherów lub zaproszeń dotyczących usług świadczonych przez Partnerów Wnioskodawcy stanowi działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług pomiędzy Partnerami (dostawcami usług) a ostatecznymi nabywcami tych usług (klientami). Odbiorcami usług pośrednictwa świadczonych przez Wnioskodawcę będą jego Partnerzy. To Partnerzy uzyskują korzyści z tytułu sprzedaży voucherów lub zaproszeń, w postaci przyszłej prawdopodobnej sprzedaży własnych usług. Wnioskodawca w zamian za sprzedaż voucherów i zaproszeń otrzymuje od Partnerów wynagrodzenie. Z punktu widzenia podatku VAT bez znaczenia jest przy tym to, czy umowa z Partnerem przewiduje to wynagrodzenie jako prowizję, czy jako rabat od zakupu voucherów lub zaproszeń.

Niezależnie od tego, jak umowa określa otrzymywane od Partnera przez Wnioskodawcę wynagrodzenie, stanowi ono po prostu wynagrodzenie za pośrednictwo w sprzedaży. Dlatego też podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT będzie stanowić kwota wynagrodzenia pomniejszona o kwotę podatku należnego Usługa pośrednictwa w sprzedaży nie jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT ani nie korzysta ze stawki preferencyjnej, dlatego też podlega ona zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m. in. w Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25.02.2015 r. nr IPPP3/443-1197/14-2/IG, w której wskazano m. in., że „W przypadku sprzedaży voucherów dotyczących usług świadczonych przez Partnerów Spółki, Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług pomiędzy Partnerami (dostawcami usług) a ostatecznymi nabywcami usług (Użytkownikami). Odbiorcami usług pośrednictwa świadczonych przez Spółkę są jej Partnerzy. Oni to uzyskują korzyści z tytułu sprzedaży voucherów, w postaci przyszłej prawdopodobnej sprzedaży własnych usług. Spółka, w zamian za sprzedaż voucherów otrzymuje od Partnerów wynagrodzenie. Z punktu widzenia podatku VAT nie jest istotne, czy umowa z Partnerem przewiduje je jako prowizje, czy też jako rabat do zakupu vouchera. Niezależnie bowiem od określeń umownych, kwota ta stanowi w istocie wynagrodzenie za pośrednictwo w sprzedaży. Zatem ta kwota pomniejszona o kwotę podatku należnego będzie stanowić podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT”, oraz innych: Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21.06.2012 r. nr IPPP1/443-260/12-2/PR, Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28.09.2012 r. nr IPPP1/443-660/12-2/ MP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku, którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca m. in. działalność portali internetowych. Zamierza rozpocząć współpracę z różnymi restauracjami polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług gastronomicznych. Pośrednictwo w sprzedaży usług gastronomicznych będzie polegać na sprzedaży m.in. voucherów, które następnie klient, który je zakupił, będzie mógł wymienić na usługę gastronomiczną realizowaną w restauracji.

Oferowane vouchery nie będą zdefiniowane i w momencie ich zakupu przez klienta nie będzie wiadomo na jaką konkretnie usługę i jak opodatkowaną zostaną one wymienione. Oferowane vouchery będą kwotowe, tzn. że po ich zakupie klient będzie mógł je wymienić na jakiekolwiek danie, napój lub deser w restauracji opiewające na kwotę wskazaną na voucherze.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „vouchera”. Zdaniem tut. organu, voucher jest dokumentem o określonej wartości pieniężnej uprawniającym do nabycia wskazanego świadczenia. Innymi słowy jest to tak naprawdę jedynie znak legitymacyjny/dowód uprawniający jego nabywcę do odbioru określonego świadczenia, tj. nabycia wybranego towaru lub skorzystania z usługi. Voucher sam w sobie nie zaspokaja żadnych potrzeb, nie stanowi więc on autonomicznego świadczenia. Dlatego też zdaniem tut. organu, voucher nie mieści się w definicji towaru, jak i w definicji usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a jedynie jest dokumentem uprawniającym do uzyskania określonego towaru lub usługi za kwotę wskazaną na tym dokumencie. W konsekwencji zatem, sama czynność wydania vouchera jeżeli voucher zastępuje środki pieniężne, tj. jego posiadacz „płaci nim” w momencie nabycia towarów czy usług, nie powinna być utożsamiana z dostawą towaru i świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawca dokonując sprzedaży voucherów, tj. uprawnień do skorzystania ze świadczenia wykonywanego przez inny podmiot gospodarczy, prowadzi działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług pomiędzy partnerami (dostawcami usług) a ostatecznymi nabywcami usług (klientami).

Odbiorcami usług pośrednictwa świadczonych przez Wnioskodawcę są partnerzy, bowiem to oni uzyskują korzyści z tytułu sprzedaży voucherów, w postaci przyszłej prawdopodobnej sprzedaży własnych usług.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz klienta voucherów uprawniających do zakupu usług gastronomicznych w określonych restauracjach nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Ponieważ sprzedaż voucherów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem czynność wydania vouchera nie powinna być dokumentowana fakturą, lecz notą księgową lub innym dokumentem wewnętrznym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania, tj. w zakresie opodatkowania sprzedaży voucherów, stąd przedmiotem interpretacji nie było opodatkowanie sprzedaży zaproszeń.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 2 tj. do kwestii opodatkowania i udokumentowania wynagrodzenia Spółki z tytułu pośrednictwa w sprzedaży voucherów i zaproszeń, należy mieć na uwadze niżej cytowane przepisy.

Zgodnie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2‑12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na podstawie art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka za sprzedaż voucherów oraz zaproszeń otrzyma od Partnera wynagrodzenie prowizyjne. Wnioskodawca przyjął, że model rozliczania pomiędzy Spółką a Partnerem będzie wyglądał następująco:

• Spółka będzie wystawiać na Partnera fakturę VAT obejmującą prowizję z tytułu pośrednictwa, i na tej podstawie Spółka będzie przelewać na konto Partnera kwotę otrzymaną od klienta, który zakupił voucher lub zaproszenie, pomniejszoną o należną prowizję.
• Spółka będzie dokumentować sprzedaż voucherów oraz zaproszeń notą księgową lub innym dokumentem wewnętrznym.
  
  

W opisanej sytuacji przedmiotem opodatkowania są usługi pośrednictwa świadczone na rzecz Partnerów, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w postaci prowizji.

W przypadku sprzedaży voucherów/zaproszeń dotyczących usług świadczonych przez Partnerów Spółki, Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług pomiędzy Partnerami (dostawcami usług) a ostatecznymi nabywcami usług (Klientami). Odbiorcami usług pośrednictwa świadczonych przez Spółkę są jej Partnerzy. Uzyskują Oni korzyści z tytułu sprzedaży voucherów/zaproszeń, w postaci przyszłej prawdopodobnej sprzedaży własnych usług. Spółka, w zamian za sprzedaż voucherów/zaproszeń otrzymuje od Partnerów wynagrodzenie prowizyjne.

Zatem kwota ta stanowi w istocie zapłatę (wynagrodzenie) za wykonaną usługę tj. za pośrednictwo w sprzedaży voucherów/zaproszeń.

Wobec powyższego kwota prowizji pomniejszona o kwotę podatku należnego będzie stanowić podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Świadczone dla Partnerów usługi pośrednictwa Wnioskodawca powinien udokumentować faktura VAT.

Ponieważ świadczone przez Spółkę usługi pośrednictwa nie zostały wymienione w ustawie o VAT ani też w przepisach wykonawczych do ustawy jako zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT jak również nie korzystają z preferencyjnej stawki VAT, podlegają one opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.