Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.878.2017.1.KT
z 24 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2017 r. (data wpływu 1 grudnia 2017 r.), uzupełnionym o adres ePUAP w dniu 24 stycznia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania tym podatkiem transakcji zbycia składników majątkowych Wnioskodawcy (jako komandytariusza) w drodze aportu do zakładanej spółki komandytowej, z wyłączeniem niektórych zobowiązań oraz praw do nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 24 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania tym podatkiem transakcji zbycia składników majątkowych Wnioskodawcy (jako komandytariusza) w drodze aportu do zakładanej spółki komandytowej, z wyłączeniem niektórych zobowiązań oraz praw do nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą „…” (zwany dalej: Wnioskodawcą lub Przedsiębiorcą) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT) i zajmuje się głównie produkcją elementów z tworzyw sztucznych, specjalizując się w wypraskach technicznych znajdujących zastosowanie m. in. w branżach maszynowych, elektrotechnicznych oraz budowlanych. Przetwarza wszystkie tworzywa termoplastyczne w tym między innymi: PA, PC, PMMA, ABS, PP, PA6, także modyfikowane włóknem szklanym.

W skład całego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wchodzą następujące składniki majątkowe i niemajątkowe:

1. nazwa (firma) przedsiębiorstwa,
   
2. prawo własności ruchomości przynależnych i niezbędnych do prowadzenia działalności, w tym środki trwałe wysokiej wartości, środki trwałe niskiej wartości - elementy wyposażenia oraz zapasy,
   
3. prawa z umów handlowych dotyczących działalności,
   
4. prawa z umów dotyczących działalności, innych niż umowy handlowe (w tym prawa licencji, zlecenia, ubezpieczenia) oraz prawa z wszelkich umów licencyjnych do oprogramowania związanego ze sprzętem elektronicznym, na którym jest ono zainstalowane lub wykorzystywane,
   
5. prawa własności intelektualnej w stosunku do wszelkich przedmiotów tych praw (w tym utworów) opracowanych lub używanych przez Przedsiębiorcę,
   
6. prawa do bazy danych zawierającej dane klientów Przedsiębiorcy wraz z informacjami i ewentualnymi dokumentami z nimi,
   
7. dokumenty (w tym archiwalne) związane ze składnikami majątku Przedsiębiorcy oraz dokumenty opracowane lub zgromadzone w toku działalności biznesowej dotyczące prowadzonego przedsiębiorstwa,
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa dotyczące Przedsiębiorcy (w szczególności Know-How),
   
9. wszelkie roszczenia do aktywów i praw wymienionych powyżej, jakie przysługują, lub mogą przysługiwać Przedsiębiorcy wobec jakiejkolwiek osoby trzeciej, włączając prawa w ramach gwarancji i rękojmi w zakresie, w jakim to jest dozwolone na mocy przepisów prawa,
   
10. wierzytelności związane z działalnością Przedsiębiorcy,
    
11. zobowiązania związane funkcjonalnie z działalnością Przedsiębiorcy,
    
12. zasoby kadrowe Przedsiębiorcy;
    
13. środki pieniężne w walucie polskiej lub obcej;
    
14. prawo własności nieruchomości, wykorzystywanych przez Przedsiębiorcę (z posadowioną halą produkcyjną i pomieszczeniami biurowymi (dalej: Nieruchomości).

Obecnie rozważana jest reorganizacja i restrukturyzacja przedsiębiorstwa poprzez jego wniesienie aportem do zakładanej spółki komandytowej. Dotychczasowy właściciel – Wnioskodawca - jako komandytariusz wniósłby przedsiębiorstwo do spółki aportem. Podjęte działania mają na celu m. in.: zwiększenie zakresu produkcji, pozyskanie kapitału na prowadzenie działalności od podmiotów, które nie chcą lub nie będą bezpośrednio uczestniczyć w zarządzaniu spółką (m. in. jako komandytariusze, czy wspólnicy spółki - komplementariusza). Planowana reorganizacja ma też (niezależnie) usprawnić proces zarządzania przedsiębiorstwem poprzez uznanie, że model oparty na jednoosobowej działalności gospodarczej się wyczerpał. Jednocześnie docelowo Wnioskodawca liczy nie tylko na utrzymanie potencjału produkcji na obecnym poziomie, ale w sposób zasadniczy na jego zwiększenie.

Przedsiębiorca przewiduje, że ze zbycia przedmiotowego przedsiębiorstwa (aportu) zostaną wyłączone prawa do Nieruchomości. Nieruchomość, która obecnie jest wykorzystywania do produkcji, nie posiada żadnych szczególnych przymiotów, które nie pozwalałyby na zastąpienie jej inną. Posadowiony jest na niej budynek hali produkcyjnej i pomieszania biurowe. Można liczyć, że w przypadku zwiększenia produkcji lub wyspecjalizowania będzie konieczne dokonanie zamiany i wykorzystanie większych hal i pomieszczeń biurowych lub podział na kilka odrębnych nieruchomości z budynkami produkcyjnymi biurowymi.

W sytuacji, gdy zbycie przedsiębiorstwa nie obejmie praw do Nieruchomości, w celu umożliwienia nabywcy kontynuacji działalności gospodarczej Przedsiębiorcy w dotychczasowym zakresie, między Przedsiębiorcą a nabywcą zostanie zawarta umowa cywilna dotycząca użytkowania Nieruchomości. Nabywca będzie mieć możliwość korzystania z Nieruchomości na podstawie umowy dzierżawy (najmu lub innej umowy cywilnej) w celu kontynuowania działalności przez spółkę w pełnym zakresie (co jest zamiarem nabywcy).

Ponadto, intencją Wnioskodawcy jest, aby wraz ze zbyciem przedsiębiorstwa przeszły na nabywcę wszystkie zobowiązania związane z przedsiębiorstwem. Jednakże, zgodnie z art. 519 § 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121; dalej: Kodeks cywilny), do przejścia zobowiązania po stronie dłużnika niezbędne jest zawarcie między wierzycielem a podmiotem przejmującym dług (za zgodą dłużnika, od którego dług jest przejmowany) umowy o przejęciu długu lub wyrażenie przez wierzyciela zgody na zamianę dłużników. W świetle powyższego nie można wykluczyć, że część zobowiązań, związanych z przedsiębiorstwem Przedsiębiorcy, nie zostanie przeniesiona na nabywcę w ramach planowanej transakcji w przypadku braku (nieuzyskania) wymaganej na podstawie Kodeksu cywilnego zgody wierzycieli na takie przeniesienie.

Wnioskodawca wskazał, że pomimo, iż z zakresu zbywanego przez niego zespołu składników materialnych i niematerialnych zostanie wyłączone Nieruchomość oraz niektóre zobowiązania (w przypadku braku uzyskania zgody wierzycieli Przedsiębiorcy), w jego ocenie przedmiot transakcji nie utraci przymiotu przedsiębiorstwa. Przedsiębiorca zauważył bowiem, że pomimo ww. włączeń, zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami przedsiębiorstwa w sposób umożliwiający realizację działań gospodarczych wykonywanych przez Przedsiębiorcę i kontynuację tych działań przez nabywcę. Zbyty przez Przedsiębiorcę majątek pozwoli na samodzielne funkcjonowanie przedsiębiorstwa w obrocie gospodarczym. Zgodnie z art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1666; dalej: Kodeks pracy), nabywca stanie się stroną stosunków pracy z dotychczasowymi pracownikami, na skutek czego przejmie wszystkie obowiązki wynikające ze stosunków pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie składników majątkowych Wnioskodawcy (jako komandytariusza) w postaci aportu na rzecz zakładanej spółki komandytowej, z wyłączeniem niektórych zobowiązań oraz praw do Nieruchomości, nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym odpłatne zbycie składników majątkowych nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy VAT. Zostały tu wskazane te czynności, które, co do zasady, należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ustawodawca nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem ww. „transakcji zbycia”, jednakże, uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o VAT, pojęcie to należy rozumieć w sposób szeroki, tj. obejmujący swoim zakresem wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę itp.

Zbycie przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej. Należy zauważyć, że ustawodawca nie zdefiniował w ustawie o VAT pojęcia „przedsiębiorstwa”. Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w interpretacjach organów podatkowych, w celu określenia zakresu tego pojęcia należy odwołać się do art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Do definicji kodeksowej przedsiębiorstwa sięgnął m. in. Dyrektor Izby Skarbowej (dalej: DIS) w Warszawie w interpretacji z dnia 1 grudnia 2015 r., sygn. IPPP2/4512-978/15-3/MT, DIS w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2016 r., sygn. IPTPP2/4512-657/15-3/KK, DIS w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2016 r., sygn. ILPP3/4512-1-263/15-5/TK, DIS w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 marca 2016 r., sygn. IPPP3/4512-14/16-2/IG.

W myśl wskazanego przepisu Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, które obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z kolei, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazano jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują dane okoliczności faktyczne.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jak wskazano w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, Nieruchomość nie będzie przedmiotem umowy zbycia własności przedsiębiorstwa. Niemniej jednak, pomimo powyższego wyłączenia, pozostałe mienie Przedsiębiorcy, będące przedmiotem sprzedaży na rzecz nabywcy, stanowić będzie całość przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

W świetle przywołanego uprzednio art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa; chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. W związku z powyższym, strony transakcji zbycia przedsiębiorstwa dysponują swobodą w zakresie określenia, które składniki przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, a które z jej zakresu wyłączyć, z tym, że zakres ewentualnych wyłączeń ograniczony jest do głównej „substancji” przedsiębiorstwa. Przyjmuje się zatem, że z transakcji zbycia przedsiębiorstwa można wyłączyć jedynie te elementy, które nie stanowią jego kluczowych i najistotniejszych składników. Dla uznania, że doszło do zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego konieczne jest przeniesienie własności podstawowych składników przedsiębiorstwa podmiotu zbywającego, tak aby ich nabywca miał możliwość kontynuacji działalności prowadzonej przez zbywcę. W przypadku zatem sprzedaży przedsiębiorstwa z pewnymi wyłączeniami, jeśli zbywane składniki materialne i niematerialne są ze sobą powiązane w taki sposób, że ich nabywca może prowadzić działalność dotychczas prowadzoną przez zbywcę, należy uznać, że dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego i w konsekwencji dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 15 maja 2012 r., sygn. I FSK 1223/11, zgodnie z którym „ (...) pojęcia „przedsiębiorstwo” i „zorganizowana część przedsiębiorstwa” zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwalał na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy (...) za całkowicie prawidłowy uznać należy wniosek (...), że użyte w art. 6 ust. 1 ustawy o VAT pojęcie „przedsiębiorstwo” obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu.”

Istotne natomiast jest to, aby zbywane składniki majątkowe stanowiły zespół elementów, mogących samodzielnie wykonywać określone, przypisane do nich zadania gospodarcze.

W świetle powyższego Przedsiębiorca zauważył, że w przypadku wyłączenia z przedmiotowej transakcji zbycia niektórych zobowiązań oraz praw do Nieruchomości nie dojdzie do wyłączenia z zakresu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jego kluczowych i najistotniejszych elementów, zaś nabywca będzie miał możliwość korzystania z praw do Nieruchomości na podstawie umów dzierżawy. Stąd, pomimo wyłączenia ww. elementów, między zbywanymi składnikami majątku Wnioskodawcy zachowane zostaną funkcjonalne związki w sposób umożliwiający realizację działań gospodarczych wykonywanych przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy oraz kontynuowanie przez nabywcę dotychczasowej działalności gospodarczej. Przekazany przez Wnioskodawcę majątek pozwoli więc na samodzielne funkcjonowanie przedsiębiorstwa w obrocie gospodarczym.

Powyższe konkluzje znajdują uzasadnienie w orzecznictwie NSA, np. w wyroku z dnia 27 marca 2013 r., sygn. II FSK 1489/11, który to wyrok co prawda został wydany na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT), jednakże, jako że, zgodnie z art. 4 pkt 3 ustawy o CIT, przez przedsiębiorstwo w rozumieniu tej ustawy należy rozumieć przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, konkluzje płynące z przedmiotowego wyroku powinny mieć zastosowanie również na gruncie ustawy o VAT.

Zgodnie z ww. wyrokiem „(...) nie wszystkie (...) elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują okoliczności faktyczne. (...) istotne jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu”. Wnioskodawca wskazał również należy na wyrok NSA z dnia 10 marca 2011 r., sygn. I FSK 1062/10, zgodnie z którym „Sąd I instancji (...) uznał, że charakter prowadzonej działalności gospodarczej (...), zagwarantowanie korzystania z nieruchomości na podstawie umowy najmu, sprawiają, że wyłączenie ze składników przedsiębiorstwa nieruchomości nie niweczy możliwości kontynuowania działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie. Z tego tytułu zasadnie zarzucił organowi brak wystarczającego wyjaśnienia, dlaczego wyłączenie nieruchomości z przedmiotu aportu uniemożliwiałoby dotychczasowemu przedsiębiorstwu kontynuowanie działalności. (...) stanowisko (...) jakoby transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo, w przypadku wyłączenia z niej jednego z elementów opisanych przykładowo w art. 55¹ k.c. zawsze skutkowała uznaniem, że zbywane składniki tracą łącznie charakter przedsiębiorstwa, jest nieuzasadnione.”

Zestaw składników majątkowych, który jest przedmiotem transakcji aportu - z wyłączeniem Nieruchomości - jest niezbędny, a zarazem wystarczający do prowadzenia działalności przez nabywcę. Przekazana masa może posłużyć kontynuowaniu dotychczasowej działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy spełnione zostały wskazania zawarte w przełomowym (i analogicznym dla niniejszej sprawy) wyroku TSUE w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid v. Christel Schriever, w szczególności teza zawarta w pkt 34, - „Jakkolwiek jest to działalność, której prowadzenie nie jest możliwe bez lokalu handlowego, kontynuacja prowadzenia sklepu zwykle nie wymaga, by właściciel przedsiębiorstwa był jednocześnie właścicielem nieruchomości, w której ten sklep działa.”

Istotą wyłączenia z opodatkowania sprzedaży (aportowania) majątku jest umożliwienie prowadzenia w dalszym ciągu działalności przez nabywcę tego majątku. Okoliczności wskazywanej transakcji pozwalają na uznanie, że nabywca miał taką możliwość.

Powyższe konkluzje znajdują również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, np. w interpretacji DIS w Warszawie z dnia 8 września 2014 r. sygn. IPPP3/443-556/14-2/IG czy w interpretacji DIS w Łodzi z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. IPTPP4/443-766/13-4/BM oraz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 października 2017 r. 0111-KDIB3-2.4012.363.2017.1.ASZ.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, składniki majątku, które zostaną odpłatnie zbyte na rzecz nabywcy, w przypadku wyłączenia z transakcji zbycia niektórych zobowiązań oraz praw do Nieruchomości, stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Konsekwentnie więc, jako że przedmiotem rozważanego opłatnego zbycia będzie część majątku Wnioskodawcy stanowiąca przedsiębiorstwo, również w przypadku wyłączenia z tej transakcji niektórych zobowiązań oraz praw do Nieruchomości, zbycie to będzie stanowić niepodlegające opodatkowaniu VAT zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że składniki majątku, które będą przedmiotem zbycia na rzecz nabywcy, stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a nabywca będzie kontynuował dotychczasową działalność gospodarczą, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.