Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.252.2017.5.AB
z 17 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 listopada 2017 r. (data wpływu 7 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z 27 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.) oraz pismem z 14 grudnia 2017 r. (data wpływu 15 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zapewnieniem Menedżerowi ubezpieczenia OC - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zapewnieniem Menedżerowi ubezpieczenia OC. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 21 listopada 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4011.246.2017.1.AB, 0111-KDIB2-3.4010.85.2017.1.AB, 0111-KDIB2-3.4011.252.2017.1.AB

i piśmie z 8 grudnia 2017 r. znak: 0111-KDIB2-3.4011.246.2017.2.AB, 0111-KDIB2-3.4010.85.2017.2.AB, 0111-KDIB2-3.4011.252.2017.2.AB, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 27 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.) oraz pismem z 14 grudnia 2017 r. (data wpływu 15 grudnia 2017 r.). W dniach 29 listopada i 14 grudnia 2017 r. uiszczono stosowną opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe (uzupełniony w piśmie z 27 listopada 2017 r., data wpływu – 29 listopada 2017 r. i piśmie z 14 grudnia 2017 r., data wpływu – 15 grudnia 2017 r.).

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, Wnioskodawca zobowiązany był zawrzeć z Prezesem Spółki kontrakt menedżerski. Strony podpisały umowę (kontrakt menedżerski), którego źródłem jest powołanie Menedżera jako osoby fizycznej na stanowisko Prezesa Zarządu.

W rozdziale III – Mienie Spółki, § 10 Korzystanie z mienia Spółki, ujęto, że Prezesowi w celu właściwego wykonywania zajmowanego stanowiska oraz wykonywania zarządzania Spółką przysługuje korzystanie z pomieszczeń biurowych wraz z wyposażeniem, telefonu komórkowego, komputera przenośnego wraz z niezbędnym dodatkowym wyposażeniem przez cały okres obowiązywania ww. umowy z wyłączeniem korzystania z nich dla celów prywatnych.

Ponadto, Spółka będzie ponosić koszty związane z korzystaniem z mienia Spółki przez Prezesa Zarządu do wysokości limitów określonych Uchwałami, o których mowa w § 2 umowy:

1. maksymalne limity miesięczne (np. kosztów zakupu paliwa i wykorzystania określonych środków łączności) - 300,00 zł, ponoszonych w zakresie niezbędnym do realizacji umowy przez Menedżera,
2. koszty reprezentacji Spółki, uczestnictwa w konferencjach, seminariach, szkoleniach do wysokości 7.000,00 zł rocznie,
3. koszty zawarcia polisy OC dla osób pełniących określone funkcje w Spółce – limit roczny wydatków w tym zakresie do 5.000,00 zł.
   
   

W uzupełnieniu wniosku z 27 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.) Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Poniósł następujące wydatki na rzecz Menedżera Spółki:
• koszt zakupu paliwa niezbędnego do prawidłowego zarządzania Spółką (22 obiekty rozproszone na terenie gminy);
  
• koszt uczestnictwa w kursach i szkoleniach, niezbędnych do właściwego zarządzania Spółką;
  
• koszt profilaktycznych badań lekarskich menedżera, których przeprowadzenie jest obowiązkiem Spółki w świetle przepisów prawa pracy i BHP.


2. Spółka zamierza zawrzeć polisę OC dla osób pełniących określone funkcje w Spółce.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku z 14 grudnia 2017 r. (data wpływu – 15 grudnia 2017 r.) w zakresie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że Menedżer:

• posiada zakres obowiązków i uprawnień, z którego wynika, iż jest zobowiązany do uczestnictwa w kursach i szkoleniach;
• pełni w Spółce funkcję Prezesa Zarządu, jest jedynym członkiem zarządu (Zarząd jednoosobowy). W związku z tym, kursy i szkolenia nie służą poszerzaniu jego indywidualnej wiedzy, tylko do właściwego zarządzania Spółką, bowiem nikt inny Spółką nie zarządza i tej wiedzy nie posiada. Z wiedzy zdobytej podczas kursów i szkoleń korzysta wyłącznie do prawidłowej realizacji powierzonych mu zadań przez Spółkę, gdyż jest to jedyne zajęcie Menedżera, z umowy wynika że nie może on świadczyć usług tego rodzaju dla innych podmiotów (zakaz konkurencji);
• paliwo, o którym mowa kupowane jest do prywatnego samochodu Menadżera, którym jeździ zarówno w delegacje służbowe oraz używa go do wyjazdów lokalnych do obiektów zarządzanych przez siebie (obiekty Spółki). Spółka nie posiada samochodu osobowego, który mógłby być używany przez Prezesa Zarządu, stąd w celu prawidłowego zarządzania musi on używać samochodu prywatnego.

Z kolei w zakresie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wyjaśnił, że ubezpieczony oznacza osobę fizyczną, która w okresie ubezpieczenia była, jest lub będzie:

• członkiem Organów Spółki;
• prokurentem ustanowionym przez Zarząd, o ile jest on prawidłowo wpisany, jako prokurent do rejestru przedsiębiorców prowadzonego dla Spółki; Faktycznym członkiem zarządu („Shadow Director”);
• pracownikiem;
• prawnym współmałżonkiem członka organów Spółki lub pracownika, jednak wyłącznie w sytuacji, gdy roszczenie jest wynikiem nieprawidłowego działania danego członka organów Spółki lub pracownika;
• spadkobiercą lub prawnym przedstawicielem zmarłego członka organów Spółki lub pracownika, prawnym przedstawicielem członka organów Spółki lub pracownika w przypadku utraty zdolności do czynności prawnych lub upadłości danego członka organów Spółki lub pracownika; dowolną z osób sprawujących funkcje kontrolowane, wymienione w punkcie 59 Ustawy o Usługach i Rynkach Finansowych z 2000 r. („Financial Services and Markets Act 2000”);
• osobą przewidzianą do objęcia funkcji członka zarządu, wskazaną w dowolnym giełdowym memorandum informacyjnym lub prospekcie wydanym przez Spółkę;
• prawnikiem zatrudnionym przez Spółkę, który w ramach pełnienia obowiązków zobowiązany jest przestrzegać przepisów Ustawy Sarbanes-Oxley z 2002 r. („Sarbanes-Oxley Act 2002”);
• głównym księgowym, ale tylko wtedy gdy i tylko w takim zakresie w jakim Ubezpieczony działa na rzecz i w imieniu Spółki w każdej z wyżej wymienionych możliwości.
  
  

Termin Ubezpieczony nie obejmuje zewnętrznych rewidentów. Osoby ubezpieczone będą znane w momencie zawierania umowy. Krąg ubezpieczonych może ulegać zmianie w okresie trwania umowy. Krąg ubezpieczonych będzie obejmował byłych, obecnych i przyszłych członków Zarządu i Rady Nadzorczej. Krąg ubezpieczonych będzie określony zgodnie z definicją Ubezpieczonych. Składka będzie ryczałtowa. Ochrona automatyczna bez konieczności zgłaszania. Objęcie ochroną ubezpieczeniową będzie następowało z chwilą rozpoczęcia pełnienia określonej funkcji. Ubezpieczenie D&O jest ubezpieczeniem z działu II z grupy 13 i 16 Ustawy o działalności Ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Uprawnionym do otrzymania świadczenia jest każdy poszkodowany będący osobą trzecią (osoba fizyczna, prawna), oraz Wnioskodawca. Umowa ubezpieczenia wyklucza wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 27 listopada 2017 r., data wpływu – 29 listopada 2017 r.).

Czy polisa ubezpieczenia OC będzie przychodem dla Menedżera?

Zdaniem Wnioskodawcy (własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca przedstawił w uzupełnieniu wniosku z 27 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.)) stwierdzając, że wyżej wymienione wydatki nie stanowią przychodu podatkowego Menedżera na gruncie art. 11 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi o tym, iż podstawową przesłanką powstania przychodu jest fakt otrzymania świadczenia przez osobę na rzecz, której są dokonywane. Menedżer, jako osoba, która zarządza przedsiębiorstwem na podstawie stosownej umowy, zdaniem Wnioskodawcy uzyskuje przychód w postaci wynagrodzenia, natomiast nie uzyskuje przychodów z nieodpłatnych świadczeń wymienionych w par. 10 umowy o zarządzanie, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani z tytułu udostępniania przez Spółkę przedmiotowych składników majątkowych, ani z tytułu pokrycia kosztów eksploatacyjnych. Art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika z literalnej wykładni powołanego przepisu, aby wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń stanowiła przychód, świadczenia te muszą zostać faktycznie otrzymane przez osobę, na rzecz której są dokonywane.

Potwierdza to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 lutego 1997r., sygn. akt SA/Sz 1191/1996, zgodnie, z którym „z redakcji przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że do świadczeń w naturze odnosi się wyłącznie pojęcie „otrzymanych”. Zatem, przychodem będą wyłącznie wartości otrzymanych świadczeń w naturze, a nie - jak wymaga tego przepis w stosunku do pieniędzy i wartości pieniężnych - również pozostawionych do dyspozycji podatnika.” Identyczne stanowisko wydał NSA w wyroku z 15 września 2009 r., sygn. akt II FSK 536/08.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie mające konkretny wymiar finansowy. Zdaniem Wnioskodawcy, znamion takich nie ma żaden z kosztów poniesionych na rzecz Menedżera Spółki.

Również koszt, który Spółka zamierza ponieść na rzecz Zarządu, w postaci wykupienia polisy OC, zgodnie z par. 10 umowy o zarządzanie nie posiada cech przysporzenia majątkowego dla członka zarządu, stanowi jedynie zabezpieczenie dla Spółki.

Z kolei w wyroku z 2 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2387/12, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że obowiązek zapewnienia prawidłowej organizacji pracy nie może być utożsamiany tylko z zapewnieniem biurka, materiałów biurowych czy z pokryciem kosztów eksploatacji samochodu służbowego. Ten obowiązek należy i trzeba odnosić i analizować w kontekście konkretnych obowiązków pracowniczych i wynikających z tych oczekiwań pracodawcy. Skoro prawidłowe i efektywne wykonywanie zarządzania Spółką wymaga uzupełniania swojej wiedzy ze względu na nieustające zmiany przepisów prawa i ich wykładni, koszty szkoleń, kursów jak i konferencji oraz obowiązkowych badań lekarskich nie stanowią w myśl powyższego kosztów podatkowych dla Menedżera, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po stronie Menedżera nie występuje przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu. Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest dopuszczalna wykładnia zapisów art. 11 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą osoba zarządzająca przedsiębiorstwem osoby prawnej na podstawie stosownej umowy, uzyskuje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, których nie jest beneficjentem (nie odnosi w ich rezultacie wymiernych korzyści finansowych), a obowiązek zapewnienia tych świadczeń wynika wprost z przepisów prawa.

W wyroku z 8 lipca 2014 r. Trybunał Konstytucyjny uznał, że za przychód mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie,
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
  
  

Pomimo, że ww. orzeczenie dotyczy nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, ma ono również zastosowanie do świadczeń otrzymywanych przez osoby zarządzające przedsiębiorstwem na podstawie innych umów. Po stronie ww. osób nie występuje przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu, a Spółka nie jest zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tytułu tych świadczeń. Świadczenia te nie są bowiem wykorzystywane dla celów osobistych Menedżera i zdaniem Wnioskodawcy są niezbędne w celu prawidłowego zarządzania Spółką.

W związku z powyższym wszystkie poniesione koszty Spółka traktuje, jako koszty uzyskania przychodu i uznaje, że Menedżer nie uzyskuje przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu poniesionych przez Spółkę kosztów zakupu paliwa dla Prezesa Zarządu, uczestniczenia przez niego w szkoleniach i kursach, profilaktycznych badań lekarskich oraz planowanego wykupienia polisy OC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zapewnieniem Menedżerowi ubezpieczenia OC. Natomiast w pozostałym zakresie zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście. Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określony został natomiast w art. 13 tej ustawy.

W myśl art. 13 pkt 9 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Oznacza to, że przychody uzyskane z tych tytułów stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeśli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie (tj. pkt 7 art. 13), dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej. W takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołanie bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże nie wpływa na zmianę źródła przychodu, są to również przychody z działalności wykonywanej osobiście.

W konsekwencji, przychody uzyskane na podstawie zawartego kontraktu menedżerskiego dla celów podatku dochodowego należy zawsze kwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Jednocześnie, na podmiotach dokonujących świadczeń z powyższego źródła ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Za przychód należy uznać zatem każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego, uzupełnionego pismami z 27 listopada 2017 r. i 14 grudnia 2017 r. wynika m.in., że Wnioskodawca zawarł z Prezesem Spółki kontrakt menedżerski. Spółka zamierza zawrzeć polisę ubezpieczeniową OC dla osób pełniących określone funkcje w Spółce.

Umowa ubezpieczenia została zdefiniowana w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm., dalej: „k.c.”). Zgodnie z art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Oznacza to, że ubezpieczyciel udziela ubezpieczonemu ochrony w związku z występującym ryzykiem zajścia określonego zdarzenia, w zamian otrzymując określone wynagrodzenie (składkę na ubezpieczenie). Stosownie do art. 808 § 1 k.c., ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie ubezpieczenia, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Natomiast, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (art. 822 § 1 k.c.).

Z treści powyższych przepisów wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. osobę wykonującą funkcje zarządcze). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje – co do zasady – powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

W niniejszej sprawie niewątpliwie korzyścią majątkową dla ubezpieczonych w tym Menedżera, będzie zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nieponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. To Wnioskodawca bowiem zawrze umowę ubezpieczenia i Wnioskodawca będzie ponosić koszty składki na to ubezpieczenie. Dzięki takiemu działaniu u osób ubezpieczonych dojdzie do przysporzenia w majątku, gdyż inny podmiot poniesie za nich koszt finansowy ubezpieczenia, a tym samym nie będą musieli oni uszczuplać swojego majątku, mimo że otrzymają stosowne zabezpieczenie finansowe, bo przecież umowa ubezpieczenia zawarta przez Wnioskodawcę w rezultacie zapewni tym osobom ochronę w zakresie odpowiedzialności za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem funkcji w organach Spółki.

Niemniej jednak uznać należy, że skoro – jak wskazano w uzupełnieniu wniosku z 14 grudnia 2017 r. (data wpływu – 15 grudnia 2017 r.) – umowa ubezpieczenia nie ma charakteru imiennego, składka ubezpieczeniowa od odpowiedzialności cywilnej opłacana jest przez Wnioskodawcę dla nieskonkretyzowanych osób z uwagi na funkcje pełnione przez nie w Spółce, nie jest oznaczona do konkretnej osoby, polisa nie obejmuje tylko członków zarządu, krąg osób ubezpieczonych może ulec zmianom w trakcie umowy, składka ustalona jest w sposób zryczałtowany, niezależnie od liczby osób korzystających z ochrony, a objęcie ochroną ubezpieczeniową następuje automatycznie, bez wyrażania zgody przez ubezpieczonych - niemożliwe jest zidentyfikowanie z imienia i nazwiska osób objętych przedmiotowym ubezpieczeniem. To z kolei stanowi okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie.

Zgodnie bowiem z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. K7/13, o powstaniu przychodu z nieodpłatnego świadczenia można mówić jedynie wtedy, gdy istnieje możliwość indywidualnego ustalenia wartości świadczenia przypadającego na każdą z osób (w tym przypadku – na każdego ubezpieczonego).

Powyższy problem był także przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. II FSK 2984/14 NSA wskazał, że „objęcie ochroną ubezpieczeniową osób pełniących w jej strukturze różne funkcje oznacza, że osoby te mają różny zakres obowiązków, uprawnień decyzyjnych i odpowiedzialności, co powoduje, iż różne jest też prawdopodobieństwo, czy też możliwość spowodowania przez nie zdarzenia rodzącego obowiązek odszkodowawczy (...). Wobec tego, skoro zakres ich odpowiedzialności jest różny, nie można ustalić przypadającej na poszczególne osoby części składki ubezpieczeniowej, stosując prosty algorytm dzielenia. Udzielona im ochrona nie jest bowiem równa, w konsekwencji czego nie są równe także przypadające na nie części składki ubezpieczeniowej. Przypomnieć wypada, że w świetle wspomnianego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. rozumieć należy w ten sposób, że pojęcie „inne nieodpłatne świadczenie” oznacza przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości. Skoro nie ma możliwości określenia wysokości przychodu przypadającego na każdą z ubezpieczonych osób (odpowiadającego określonej części składki ubezpieczeniowej), zgodzić się należy z sądem pierwszej instancji, że nie może być on uwzględniony w podstawie opodatkowania, a w konsekwencji opodatkowany.”

Powyższe oznacza, że zapłacona składka ubezpieczeniowa, z tytułu zawartej umowy ubezpieczeniowej OC, nie będzie stanowić dla Menedżera przychodu z działalności wykonywanej osobiście, tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych orzeczeń należy wskazać, że wyrok sądu jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się zawęża.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce - w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.