Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.405.2017.1
z 15 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2017 r. (data wpływu 14 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustalenia czy zawarta umowa będzie stanowić umowę leasingu oraz możliwości zaliczenia do do kosztów uzyskania przychodów opłat związanych z zawartą umową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustalenia czy zawarta umowa będzie stanowić umowę leasingu oraz możliwości zaliczenia do do kosztów uzyskania przychodów opłat związanych z zawartą umową.

W uzupełnieniu wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, wspólnikiem spółki N. spółka jawna z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej Korzystający lub Spółka). Spółka jest cudzoziemcem w rozumieniu ustawy z dnia 24.03.1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, tj. jest kontrolowana przez obywateli Niemiec, państwa strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i ma siedzibę w Polsce.

Spółka prowadzi ewidencję księgowa w formie pełnej księgowości (księgi rachunkowe). Wnioskodawca ma stałe miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec i w Rzeczypospolitej Polskiej podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Spółka zamierza zawrzeć umowę ze Spółdzielnią Zakład Pracy Chronionej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącą podatnikiem podatku od osób prawnych (dalej Spółdzielnia lub Finansujący).

W dniu podpisania umowy Finansujący nie będzie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym na podstawie art. 6 ustawy z dnia 15.02.92 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ani na podstawie przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zgodnie z treścią rzeczonej umowy Spółdzielnia odda Spółce do korzystania i pobierania pożytków za wynagrodzeniem: 1) prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej (dalej Leasing I) oraz 2) posadowiony na tej działce budynek hali produkcyjnej, stanowiący nieruchomość odrębną w rozumieniu art. 46 § 1 k.c. będący własnością Spółdzielni (dalej Leasing II), dalej Umowa.

1. Wyżej wskazany stosunek prawny Leasingu I opierać się będzie na następujących zasadach:
   1. zostanie zawarty przez Strony na czas oznaczony, tj. 72 miesięcy, który to stanowić będzie podstawowy okres leasingu,
      
   2. umowa będzie zawierała postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu Finansujący nie będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej tego prawa,
      
   3. określi miesięczne opłaty z tytułu korzystania z przedmiotu umowy ponoszone przez Korzystającego na rzecz Finansującego; opłata leasingowa zostanie podzielona na dwie części: a) stanowiącą spłatę wartości początkowej (część „kapitałową” raty leasingowej), która jest neutralna podatkowo oraz b) niestanowiącą spłaty wartości początkowej (część „odsetkowa” raty leasingowej),
      
   4. suma ustalonych w tej umowie opłat równa jest co najmniej wartości prawa użytkowania wieczystego,
      
   5. po upływie podstawowego okresu umowy, Finansujący zobowiąże się do przeniesienia na Korzystającego prawo wieczystego użytkowania gruntu.
2. Wyżej opisany stosunek prawny Leasingu II opierać się będzie na następujących zasadach:
   1. zostanie zawarty przez strony na czas oznaczony 72 miesięcy, który to będzie stanowił podstawowy okres leasingu,
      
   2. uprawniać będzie Finansującego do dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej budynku,
      
   3. określi odrębne miesięczne opłaty, od opłat o których mowa w I.3 wyżej, ponoszone przez Korzystającego na rzecz Finansującego,
      
   4. suma opłat ustalonych w tej umowie, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług będzie wyższa od wartości początkowej tego budynku,
      
   5. w okresie jego trwania Korzystający płacić będzie Finansującemu uiszczane przez niego kwoty podatku od nieruchomości od budowli i budynków,
      
   6. Finansujący zobowiąże się do przeniesienia na Korzystającego prawo własności budynku po upływie podstawowego okresu umowy.
   
   
   

Spółka zamierza wykorzystywać leasingowane nieruchomości do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisany wyżej stosunek prawny Leasingu I stanowić będzie umowę leasingu finansowego w rozumieniu art. 23a pkt 1 w zw. z art. 23f w zw. z art. 23i u.p.d.o.f. (odpowiednio art. 17a pkt 1 w zw. z art. 17f w zw. z art. 17i u.p.d.o.p.)?
   
2. Czy opisany wyżej stosunek prawny Leasingu II stanowić będzie umowę leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 23a pkt 1 w zw. z art. 23b u.p.d.o.f. (odpowiednio art. 17a pkt 1 w zw. z art. 17b u.p.d.o.p.)?
   
3. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym spłata wartości prawa użytkowania wieczystego (przedmiotu Leasingu I), stanowiącej sumę ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat (w tym opłaty inicjalnej), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy, natomiast kosztem tym będzie wyłącznie część opłat przewyższająca spłatę wartości prawa użytkowania wieczystego (a więc część odsetkowa raty leasingowej), proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy do udziału w zysku (udziału) Spółki?
   
4. Czy do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., można zaliczyć wydatki związane z uiszczaniem przez Spółkę na rzecz Finansującego określonych dla Leasingu II opłat, w tym opłaty wstępnej, miesięcznych rat leasingowych oraz opłaty stanowiącej równowartość kwoty podatku od nieruchomości leasingowanego budynku hali produkcyjnej, proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy do udziału w zysku Spółki?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1 i 2

W ocenie Wnioskodawcy opisany wyżej Leasing I należy traktować dla celów podatkowych, jako umowę leasingu finansowego w rozumieniu art. 23a punkt 1 w zw. z art. 23f w zw. z art. 23i ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dz.U.2016.2032 t.j., dalej u.p.d.o.f. (odpowiednio w rozumieniu art. 17a punkt 1 w zw. z art. 17f w zw. z art. 17i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Dz.U.2016.1888 t.j., dalej u.p.d.o.p.), natomiast Leasing II należy traktować, jako umowę leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 23a punkt 1 w zw. z art. 23b ust. 1 u.p.d.o.f. (odpowiednio art. 17a punkt 1 w zw. z art. 17 b ust.1 u.p.d.o.p.).

O tym, czy umowa może zostać zakwalifikowana, jako umowa leasingu w rozumieniu art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f. oraz odpowiednio art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p., decydują następujące elementy, które muszą zostać spełnione łącznie:

1. przedmiot umowy stanowią rzeczy lub prawa stanowiące środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji oraz grunty,
   
2. świadczenie stron polega na tym, że jedna ze stron, zwana finansującym oddaje drugiej zwanej korzystającym przedmiot leasingu do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków.
   
   

Z powyższego wynika więc, że umową leasingu w rozumieniu przepisów prawa podatkowego może być każda umowa posiadająca cechy określone w art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f. (odpowiednio 17a ust. 1 u.p.d.o.p.) - niezależnie od nazwy. Oznacza to, że szczególnym regulacjom wynikającym z art. 23a-23l u.p.d.o.f. będą podlegać umowy rozumiane jako leasing na gruncie kodeksu cywilnego oraz innego rodzaju stosunki prawne pod warunkiem, że spełniają przesłanki uznania ich za leasing w rozumieniu u.p.d.o.f. i u.p.d.o.p. Skutkiem tego będą określone w przepisach uprawnienia i zobowiązania stron umowy w zakresie wykazywania przychodów i kosztów dla potrzeb podatku dochodowego.

Podstawą uznania umowy jako podatkowej umowy leasingu finansowego jest spełnienie trzech podstawowych warunków, jakie nakłada art. 23f ust. 1 u.p.d.o.f. (odpowiednio art. 17f ust. 1 u.p.d.o.p.); wymogi te są następujące:

1. umowa została zawarta na czas oznaczony,
   
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
   
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:
   1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osoba wymienioną w lit. b, albo
      
   2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
   
   
   

Z kolei warunkiem uznania umowy za umowę leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 23b ust. 1 u.p.d.o.f. (odpowiednio art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p.), której przedmiotem jest nieruchomość, są niżej wymienione okoliczności:

1. umowa zawarta jest na czas oznaczony - co najmniej 5 lat;
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Zważywszy na przedstawione w opisie stanu faktycznego założenia planowanego zdarzenia przyszłego, w ocenie Wnioskodawcy planowana Umowa:

1. w zakresie odpłatnego przekazania Spółce do używania i pobierania pożytków prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej (Leasing I), spełnia wyżej opisane kryteria, w związku z czym należy ją uznać za umowę leasingu finansowego w rozumieniu art. 23a pkt 1 w związku z art. 23f w zw. z art. 23i u.p.d.o.f. (odpowiednio 17a pkt 1 w związku z art. 17f w zw. z art. 17i u.p.d.o.p) oraz
   
2. w zakresie odpłatnego przekazania Spółce do używania i pobierania pożytków budynku hali produkcyjnej (Leasing II), spełnia wyżej opisane kryteria, w związku z czym należy ją uznać za umowę leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 23a pkt 1 w związku z art. 23b ust. 1 u.p.d.o.f. (odpowiednio art. 17a pkt 1 w związku z art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p.).
   
   

Przechodząc do rozważań przedstawiających stanowisko własne Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 3 i 4, Wnioskodawca wskazuje, że na gruncie przepisów prawa podatkowego spółki osobowe (niebędące osobami prawnymi) co do zasady nie są traktowane jako podatnicy podatku dochodowego (poza spółką komandytowo-akcyjną). Z kolei z ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r„ poz. 1578 ze zm., dalej k.s.h.) wynika, że spółkami osobowymi są spółki jawne, spółki partnerskie, spółki komandytowe oraz spółki komandytowo-akcyjne.

W przypadku spółek osobowych podatnikami są, co do zasady, wspólnicy tych spółek. W związku z powyższym wszelkie skutki podatkowe w podatkach dochodowych, związane z funkcjonowaniem spółek osobowych (za wyjątkiem spółek komandytowo-akcyjnych) należy rozpatrywać w odniesieniu do wspólników tych spółek (w przypadku wspólników będących osobami fizycznymi - w oparciu o przepisy ustawy o p.d.o.f.).

Odnosząc powyższe rozważania do sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku, należy stwierdzić, że Spółka, planująca zawrzeć opisaną w stanie faktycznym Umowę, jest spółką osobową niebędącą podatnikiem podatku dochodowego, zatem podatnikami dla celów podatku dochodowego są jej wspólnicy, będący osobami fizycznymi. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, każde zdarzenie gospodarcze występujące w Spółce należy rozpatrywać dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym po stronie tychże wspólników (a więc m.in. Wnioskodawcy), z uwzględnieniem art. 8 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy o p.d.o.f., w świetle którego przychody i koszty z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału).

Z powyższych rozważań wyprowadzić należy konkluzję, że dochody z działalności prowadzonej przez taką spółkę podlegają opodatkowaniu bezpośrednio na poziomie jej wspólników.

Ad 3

W konsekwencji uznania za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że Leasing I spełnia przesłanki umowy leasingu finansowego w rozumieniu prawa podatkowego, przyjąć należy, zgodnie z art. 23f w zw. z art. 23i u.p.d.o.f. (odpowiednio art. 17f wzw. z art. 17i u.p.d.o.p), że:

1. ustalone w Umowie opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu, w części stanowiącej spłatę wartości tego prawa, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy,
   
2. kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy, proporcjonalnie do prawa udziału w zysku, będą natomiast części odsetkowe rat leasingowych.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, spłata wartości prawa użytkowania wieczystego określonej w Umowie, stanowiącej sumę ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat (w tym opłaty inicjalnej), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu Finansującego, a tym samym nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy. Kosztem tym będzie wyłącznie część opłat przewyższająca spłatę wartości początkowej prawa użytkowania wieczystego (a więc część odsetkowa raty leasingowej), proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy do udziału w zysku w Spółce.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f., ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów. Stosownie do treści art. 23a pkt 3 u.p.d.o.f., ilekroć w rozdziale jest mowa o odpisach amortyzacyjnych rozumie się przez to odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22m, z uwzględnieniem art. 23 u.p.d.o.f.

Na podstawie argumentacji przytoczonej przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu stanowiska odnośnie pytania numer 1, należy przyjąć, że Leasing I będzie stanowił umowę leasingu finansowego, o której mowa w art. 23a pkt 1 w zw. z art. 23f w zw. z art. 23i u.p.d.o.f.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w przypadku zawarcia Umowy Spółka będzie uiszczać z tytułu Leasingu I ratę składającą się z części kapitałowej (stanowiącej spłatę wartości przedmiotu leasingu) oraz części odsetkowej (stanowiącej wynagrodzenie leasingodawcy). Zdaniem Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawcy w związku z obowiązywaniem Umowy w zakresie Leasingu I, będzie część odsetkowa każdej raty leasingowej, proporcjonalnie do jego prawa udziału w zysku Spółki.

Ad 4

W ocenie Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności przez wspólników Spółki, zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., można zaliczyć wydatki związane z uiszczaniem przez Spółkę na rzecz Finansującego opłat wynikających z Leasingu II, w tym opłaty wstępnej, miesięcznych rat leasingowych oraz opłaty administracyjnej w postaci uiszczanej na rzecz Finansującego kwoty podatku od leasingowanego budynku hali produkcyjnej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f. Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku z przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
   
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Kwestie dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały przez ustawodawcę uregulowane w art. 23a-23l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zważywszy, że w ocenie Wnioskodawcy, Leasing II spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 u.p.d.o.f. (patrz argumentacja do uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania numer 2), uznać należy, że Wnioskodawca może zatem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do prawa udziału w zysku Spółki, wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem Leasingu II, w tym także wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej, wszystkich pozostałych rat leasingowych oraz opłaty administracyjnej w postaci równowartości kwoty podatku od nieruchomości, którą Spółka w okresie trwania Umowy zobowiązana jest uiszczać na rzecz Finansującego. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki, która zamierza zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem będzie budynek hali produkcyjnej, stanowiący własność odrębną Finansującego. Leasingowany budynek będzie wykorzystywany przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, m.in. poprzez wynajem jego lokali odrębnych. W ramach Leasingu II Finansujący odda Spółce budynek do używania na czas oznaczony - 72 miesięcy w zamian za wynagrodzenie, na które składają się opłata wstępna oraz 72 miesięczne raty leasingowe.

Korzystający zobowiązany będzie również do uiszczania na rzecz Finansującego kwoty stanowiącej równowartość podatku od nieruchomości ustalonej decyzją właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

W ocenie Wnioskodawcy refinansowany przez Spółkę koszt podatku od nieruchomości na rzecz Finansującego również stanowi koszt w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., a więc Wnioskodawca może zaliczyć tę kwotę do kosztów uzyskania przychodu proporcjonalnie do swoich udziałów w Spółce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy wskazać, że tut. Organ odniósł się wyłącznie do zagadnień będących przedmiotem pytań Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn.zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.