Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.253.2018.5.LB
z 1 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 lipca 2018 r. (data wpływu 18 lipca 2018 r.), uzupełnionym 13 i 20 września 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Wniosek został uzupełniony w piśmie z 6 września 2018 r. (data wpływu 13 września 2018 r.) oraz w piśmie z 19 września 2018 r. (data wpływu 20 września 2018 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie Organu z 29 sierpnia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4014.253.2018.3.LB oraz 0111-KDIB3-1.4012.573.2018.4.AB.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 28 czerwca 2018 roku Wnioskodawca zawarł ze spółka N. M. M. P. S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako Spółka) umowę pożyczki na kwotę 2.000.000 złotych. W umowie tej Wnioskodawca występuję jako pożyczkobiorca, a Spółka jako pożyczkodawca. Umowa pożyczki jest umową celową, ponieważ pożyczkodawca, zgodnie z umową, zobowiązany był do przeznaczenia kwoty pożyczki na wpłatę wkładu z tytułu objęcia nowoutworzonych udziałów w kapitale zakładowym podmiotu trzeciego. Kwota pożyczki została przekazana pożyczkobiorcy w dniu (...). Wnioskodawca, zgodnie z zobowiązaniem z umowy pożyczki, dokonał wpłaty na kapitał zakładowy podmiotu trzeciego.

Umowa przewiduje, że odsetki z tytułu kapitału są o 0,1% wyższe w stosunku rocznym od oprocentowania bankowych, krótkoterminowych kredytów obrotowych posiadanych przez pożyczkodawcę, a w sytuacji kiedy pożyczkodawca nie będzie posiadał takich kredytów, stopa procentowa zostanie ustalona jako suma aktualnie obowiązującej stawki indeksu WIBOR 3 M oraz marzy pożyczkodawcy w wysokości 1% w skali roku. Zgodnie z umową odsetki płatne są kwartalnie z góry, przy czym płatność pierwszych odsetek ma nastąpić za okres od dnia udzielenia pożyczki do dnia 30 września 2018 roku. Kapitał ma zostać zwrócony w terminie dwunastu miesięcy od dnia udzielenia pożyczki. Spółka na wypłatę pożyczki przeznaczyła środki pochodzące z jej bieżącej działalności. W Spółce funkcjonuje Regulamin udzielania pożyczek pracownikom Spółki ze środków obrotowych. Zgodnie z Regulaminem udzielane pracownikom Spółki pożyczki na podstawie Regulaminu są nieoprocentowane. Regulamin określa szczegółowe zasady udzielania pożyczek w tym ustala, że decyzje co do udzielenia pożyczki podejmowane są przez Prezesa Zarządu.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest zatrudnionym na umowę o pracę Prezesem Zarządu Spółki oraz posiada w Spółce większościowy pakiet udziałów.

Spółka prowadzi działalność w zakresie remontu i budowy statków. Spółka zarówno w umowie spółki jak też we wpisie do krajowego Rejestru Sądowego w zakresie swojej działalności nie ma wpisanego do PKD udzielania pożyczek ani też innej działalności finansowej. Spółka nie wyklucza natomiast, że w przyszłości będzie udzielać jeszcze innych oprocentowanych pożyczek.

Zgodnie z umową odsetki mają być płatne na podstawie FV wystawianej przez pożyczkodawcę.

W dniu 05 lipca 2018 roku Wnioskodawca dokonał płatności podatku od czynności cywilnoprawnej na rachunek właściwego urzędu skarbowego, wskazując jednocześnie, że zapłata następuje z zastrzeżeniem zwrotu i w celu uniknięcia ewentualnego postępowania egzekucyjnego.

W dniu (…) spółka wystawiła Wnioskodawcy FV nr (...) obejmującą kwotę odsetek za okres od udzielenia do dnia 30 września 2018 roku, wskazując stawkę podatku od towarów i usług jako ZW (zwolniona).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy udzielona przez Spółkę oprocentowana pożyczka wspólnikowi tej Spółki i jednocześnie Prezesowi Zarządu tej spółki powoduje obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych oraz złożenia deklaracji w podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli pożyczkodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Mając na uwadze przedmiot niniejszej interpretacji, tj. podatek od czynności cywilnoprawnych, Organ poniżej przywołał stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się tylko do podatku od czynności cywilnoprawnych, czyli do pytania oznaczonego we wniosku nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę pożyczki od Spółki, nie będzie on zobowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku otrzymania pożyczki od Spółki nie jest on zobowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie wyłączenia wynikającego z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż Spółka udzielająca pożyczki, w opinii Wnioskodawcy działała w ramach tej czynności jako podatnik podatku od towarów i usług i jest zwolniona z tego podatku na podstawie art. 42 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Zapłacony przez Wnioskodawcę podatek od czynności cywilnoprawnych powinien podlegać zwrotowi jako nienależnie zapłacony.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z regulacjami ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pożyczka co do zasady podlega opodatkowaniu tym podatkiem, a obowiązek podatkowy z tytułu udzielenia pożyczki ciąży na pożyczkobiorcy (art. 4 pkt 7 ww. ustawy), niemniej z uwagi na przywołany powyżej art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w konsekwencji udzielenie pożyczki, która podlega w danym przypadku regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, a udzielający pożyczkę działa w danej sytuacji jako podatnik podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zatem jeżeli spółka z tytułu dokonania czynności zawarcia umowy pożyczki podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, to czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym nie należy składać deklaracji w podatku od czynności cywilnoprawnych, a zapłacony podatek przez Wnioskodawcę powinien podlegać zwrotowi.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki (pytanie nr 1). W zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 26 września 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.573.2018.5.AB.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł ze spółką umowę pożyczki na kwotę 2.000.000 złotych. W umowie tej Wnioskodawca występuję jako pożyczkobiorca, a Spółka jako pożyczkodawca. Spółka na wypłatę pożyczki przeznaczyła środki pochodzące z jej bieżącej działalności. Zgodnie z umową odsetki mają być płatne na podstawie FV wystawianej przez pożyczkodawcę.

W interpretacji indywidualnej z 26 września 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.573.2018.5.AB, w zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że ,,(…) czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez Pożyczkodawcę stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie – usługa udzielania pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.”

W związku z powyższym, skoro opisana we wniosku pożyczka podlega uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka zwolniona jest z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy pożyczki, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, a w związku z tym Wnioskodawca nie miał obowiązku składania deklaracji w tym podatku. Nienależnie uiszczony podatek podlega zwrotowi jako nadpłata.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-001 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.