Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.508.2018.3.JK
z 21 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 07 czerwca 2018r. (data wpływu 13 czerwca 2018r.), uzupełnionym pismem z dnia 06 sierpnia 2018 r. (data wpływu) oraz z dnia 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku VAT w związku z realizacją inwestycji obejmującej budowę sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami, wykorzystywanej przez gminny zakład budżetowy w ramach działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2018r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku VAT w związku z realizacją inwestycji obejmującej budowę sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami, wykorzystywanej przez gminny zakład budżetowy w ramach działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 06 sierpnia 2018 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz z dnia 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu) o podpis.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina zamierza wybudować sieć kanalizacji sanitarnej w miejscowościach W., S. S. i J. wraz z przyłączami do granic nieruchomości. Kanalizacja przeznaczona będzie dla ścieków sanitarnych pochodzących z terenu Gminy. Będą to ścieki z mieszkalnictwa jednorodzinnego oraz wielorodzinnego. Ścieki będą odprowadzane do oczyszczalni ścieków w miejscowości W. Projektowana długość sieci kanalizacji sanitarnej wynosi 11,9 km. Inwestycja będzie finansowana ze środków własnych Gminy.

Po wybudowaniu sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami zostanie przekazana Zakładowi Gospodarki Komunalnej w …, będącemu jednostką organizacyjną Gminy, celem prowadzenia przez ten Zakład na rachunek Gminy - działalności związanej z dostawą wody i oczyszczaniem ścieków.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Faktury dokumentujące wydatki ponoszone w związku z realizacją inwestycji obejmującej budowę sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami wystawiane będą na Gminę. Gmina planuje realizację inwestycji objętej zakresem pytania na lata 2018-2022. Budowa sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami należy do zadań własnych Gminy, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.). ZGK w … z wykorzystaniem infrastruktury będącej przedmiotem wniosku, będzie świadczył odpłatne usługi odbioru ścieków na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami w związku z odprowadzaniem ścieków będzie wykorzystywana tylko i wyłącznie do celów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wybudowana sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami będzie wykorzystywana przez Gminę - za pośrednictwem ZGK - do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.).

Wybudowana sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami będzie wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z tym istnieje możliwość przyporządkowania całości kwot naliczonego podatku do czynności opodatkowanych.

Na pytanie Organu (nr 9): „Czy jednostki organizacyjne Gminy, tj. zakłady budżetowe, jednostki budżetowe będą korzystały z ww. sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami (czy ww. sieć będzie służyła działalności tych jednostek)? Wnioskodawca odpowiedział: „Jednostki organizacyjne gminy, tj. ZGK będzie korzystał z ww. sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami, tj. ww. sieć będzie służyła do prowadzenia działalności gospodarczej tej jednostki”.

ZGK jako jednostka organizacyjna Gminy będzie korzystał z wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wybudowana sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami będzie wykorzystywana przez Gminę z pośrednictwem ZGK do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wybudowana sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami nie będzie wykorzystywana przez Gminę wraz z jej jednostkami organizacyjnymi do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wybudowana sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami będzie wykorzystywana tylko i wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w związku z tym istnieje możliwość przyporządkowania całości kwot naliczonego podatku do czynności opodatkowanych.

Przyłącza objęte zakresem pytania są to przyłącza w pasach drogowych, które stanowią element sieci kanalizacyjnej i znajdują się one w gestii Gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), w związku z art. 2 ust. 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2018 r. poz. 1152).

Wnioskodawca nie będzie pobierał od mieszkańców opłaty za budowę przyłączy objętych zakresem pytania, ponieważ stanowią one element kanalizacji sanitarnej. Przyłącza wymienione we wniosku nie są to przyłącza kanalizacyjne w rozumieniu art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2018 r. poz. 1152).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego sprawy oraz w świetle treści art. 15 ust. 1, art. 86 ust. 1 oraz art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017. poz. 1221 z późn. zm.), Gmina ma prawo do odliczenia w całości czy w części podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją inwestycji obejmującej budowę sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami, w sytuacji, gdy kanalizacja wraz z przyłączami zostanie następnie przekazana do gminnego zakładu budżetowego celem jej wykorzystania wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina, w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 z poźn. zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest właścicielem mienia i innych praw majątkowych oraz samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnot należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

W związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C 276/14, a następnie wydaną przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwałą z 26 października 2015 r. (I FPS 4/15), doszło do zmiany interpretacji przepisów prawa podatkowego i uznania, że jednostki budżetowe i zakłady budżetowe nie posiadają przymiotowości podatnika VAT, a z tytułu wykonanych przez nie czynności do rozliczania należnego podatku zobowiązane są jednostki samorządu terytorialnego.

W związku z powyższym - z dniem 1 stycznia 2017 r. - jednostki organizacyjne Gminy zostały wyrejestrowane z rejestru podatników VAT i obecnie jedynym podatnikiem VAT jest sama Gmina.

Jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Dotyczy to wszystkich realizowanych przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy. Tylko w tym zakresie bowiem ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast wszelkie czynności podejmowane przez Gminę w ramach prowadzonej przez nią działalności w charakterze organu władzy publicznej stanowią czynności pozostające poza zakresem tej ustawy, w konsekwencji czego nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle przywołanej na wstępie uchwały NSA (I FPS 4/15) i wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, samorządowe zakłady budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich są rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a same czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami organizacyjnymi) mają charakter wewnętrzny.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114. art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z przywołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z faktem, że od 1 stycznia 2017 r. Gmina oraz jednostki organizacyjne Gminy są jednym podatnikiem VAT, Gminie powinno przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych przez nią wydatków inwestycyjnych na wybudowanie infrastruktury wykorzystywanej następnie przez zakład budżetowy. To Gmina nabędzie towary i usługi w celu wytworzenia infrastruktury i jej bezpłatnego udostępnienia zakładowi budżetowemu i to Gmina występować będzie jako podatnik VAT w związku ze świadczeniem usług dla ludności (dostarczania wody i odprowadzania ścieków). W konsekwencji - uwzględniając model „scentralizowany” - skoro w chwili dokonywania wydatków związanych z budową sieci kanalizacji sanitarnej oraz podłączeniem do oczyszczalni ścieków, Gmina będzie działała jako podatnik VAT, a nabycie służyć będzie sprzedaży opodatkowanej, dokonywanej w ramach działalności gospodarczej, to Gminie, co do zasady, przysługiwać powinno uprawnienie do odliczenia w trybie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 10 ustawy , podatku naliczonego związanego z tą inwestycją.

Analogiczne stanowisko zajęte zostało przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale I FPS 4/15, gdzie wskazano, że w świetle art. 15 ust. 1, art. 86 ust. 1 oraz art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją inwestycji, które zostały następnie przekazane do gminnego zakładu budżetowego, o ile są przez niego wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z okoliczności sprawy wynika, iż Gmina zamierza wybudować sieć kanalizacji sanitarnej w miejscowościach W., S. S. i J. wraz z przyłączami do granic nieruchomości. Kanalizacja przeznaczona będzie dla ścieków sanitarnych pochodzących z terenu Gminy. Będą to ścieki z mieszkalnictwa jednorodzinnego oraz wielorodzinnego. Po wybudowaniu sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami zostanie przekazana Zakładowi Gospodarki Komunalnej w …, będącemu jednostką organizacyjną Gminy, celem prowadzenia przez ten zakład na rachunek Gminy - działalności związanej z dostawą wody i oczyszczaniem ścieków. Budowa sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami należy do zadań własnych Gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym. ZGK w … z wykorzystaniem infrastruktury będącej przedmiotem wniosku, będzie świadczył odpłatne usługi odbioru ścieków na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Wybudowana sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami będzie wykorzystywana przez Gminę – za pośrednictwem ZGK – do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Ww. sieć wraz z przyłączami będzie wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Istnieje możliwość przyporządkowania całości kwot naliczonego podatku do czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostaną spełnione. Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a Infrastruktura będzie wykorzystywana przez Gminę za pośrednictwem ZGK do czynności opodatkowanych podatkiem VAT - odpłatnych usług odbioru ścieków na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Wybudowana sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami będzie wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją inwestycji obejmującej budowę sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami, wykorzystywanej przez gminny zakład budżetowy w ramach działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.