Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.70.2018.2.SK
z 3 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap w tym samym dniu), uzupełnionym 18 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 6 lipca 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.70.2018.1.SK wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 18 lipca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X spółka komandytowa (zwana dalej „Wnioskodawcą”) zawarła w okresie od 1 grudnia 2016 r. do 19 listopada 2017 r. sześć umów pożyczek (zwane dalej „Umowami” lub „Umowami pożyczek”) z jednym podmiotem – z firmą Y (osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod tą firmą; zwana dalej „Pożyczkodawcą”), na łączną kwotę 1.350.000,00 zł.

Umowy te były na następujące kwoty pożyczek:

1. umowa z 1 grudnia 2016 r. kwota pożyczki 50.000 zł;
2. umowa z 11 stycznia 2017 r. kwota pożyczki 150.000 zł;
3. umowa z 2 czerwca 2017 r. kwota pożyczki 500.000 zł;
4. umowa z 15 września 2017 r. kwota pożyczki 300.000 zł;
5. umowa z 24 października 2017 r. kwota pożyczki 300.000 zł;
6. umowa z 19 listopada 2017 r. kwota pożyczki 50.000 zł.
   
   

W Umowach przewidziano oprocentowanie udzielonych pożyczek. Z tych Umów wynika, że Pożyczkodawca udzielił tych pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (podano w Umowach firmę, pod którą Pożyczkodawca prowadzi działalność gospodarczą). Pożyczkodawca w chwili zawarcia Umów pożyczek był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest nim do chwili obecnej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Pożyczkodawca otrzymał interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 kwietnia 2018 r. Znak: 0112-KDIL1-3.4012.93.2018.2.IT, w której Organ uznał za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji, że udzielone na podstawie Umów pożyczki finansowe były czynnościami zwolnionymi od podatku VAT. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że z tytułu zawarcia przedmiotowych umów pożyczek Pożyczkodawca był zwolniony z podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym był zobowiązany do zapłaty podatku od czynność cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umów pożyczek?

Zdaniem Wnioskodawcy (przeformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r., opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych są umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Jednak, na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) tej ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności (z wyjątkami nie mającymi zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym).

W związku z tym, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 16 kwietnia 2018 r. Znak: 0112-KDIL1-3.4012.93.2018.2.IT – wydanej dla Pożyczkodawcy, jako podatnika VAT z tytułu tej czynności – uznał, że udzielone na podstawie Umów pożyczki finansowe były czynnościami zwolnionymi od podatku VAT, Wnioskodawca uważa, że – na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. – nie był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia tych pożyczek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 1 ust. 4 ww. ustawy – czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Stosownie do zapisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

W myśl natomiast art. 4 pkt 7 ww. ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Jak wynika z powołanych przepisów – umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na pożyczkobiorcy.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano również sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu
   dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   
   
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona (z zastrzeżeniami określonymi w lit. b) tego przepisu).

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca zawarł z firmą Y w okresie od 1 grudnia 2016 r. do 19 listopada 2017 r. sześć umów pożyczek na łączną kwotę 1.350.000,00 zł. Pożyczkodawca w chwili zawarcia Umów pożyczek był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest nim do chwili obecnej. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Pożyczkodawca otrzymał interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 kwietnia 2018 r. Znak: 0112-KDIL1-3.4012.93.2018.2.IT, w której ten Organ uznał za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji, że udzielone na podstawie Umów pożyczki finansowe były czynnościami zwolnionymi od podatku VAT. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że z tytułu zawarcia przedmiotowych umów pożyczek Pożyczkodawca był zwolniony z podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, skoro z uzupełnienia wniosku wynika, że udzielone na podstawie Umów pożyczki finansowe były czynnościami zwolnionymi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (co zostało potwierdzone wydaną dla Pożyczkodawcy interpretacją indywidualną z 16 kwietnia 2018 r. Znak: 0112-KDIL1-3.4012.93.2018.2.IT), o w analizowanej sprawie ma zastosowanie wyłączenie określone w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, co oznacza, że opisane umowy pożyczki są wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.