Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.175.2018.6.MG
z 9 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2018 r. (data wpływu 14 maja 2018 r.) na wezwanie z dnia 30 kwietnia 2018 r. (data doręczenia 7 maja 2018 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.175.2018.2.KS1, 0111-KDIB4.4014.131.2018.3.ASZ oraz pismem z dnia 12 czerwca 2018 r. (data wpływu 15 czerwca 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-1.4011.175.2018.5.MG z dnia 6 czerwca 2018 r. (data nadania 6 czerwca 2018 r., data doręczenia 8 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 19 września 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny za kwotę 140.000 zł. Pieniądze pochodzące z ww. sprzedaży Wnioskodawczyni zainwestowała w budowę domu swojego partnera, w którym po zakończeniu budowy Wnioskodawczyni zamieszkała i była zameldowana. Na budowę ww. domu Wnioskodawczyni poniosła nakłady w wysokości 155.489 zł. Wnioskodawczyni posiada, na ten fakt imienne faktury, które załączyła do niniejszego wniosku. Na skutek przedwczesnej śmierci partnera Wnioskodawczyni tytułem dziedziczenia Wnioskodawczyni nabyła prawo w całości do spadku. Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności na czas nieograniczony. Wnioskodawczyni jest pod opieką lekarza onkologa po 6-cio letniej kompleksowej terapii onkologicznej łącznie z operacją. W związku z powyższym Wnioskodawczyni sama nie była w stanie tam mieszkać ponieważ Wnioskodawczyni musiałaby ogrzewać dom drewnem, co było ponad siły Wnioskodawczyni i ze względów finansowych. Wnioskodawczyni jest emerytką i otrzymuje świadczenie 1.756,48 zł. Ponadto dom był położony na wsi w dużej odległości od miasta, przychodni lekarskiej i sklepów, gdzie samodzielnie Wnioskodawczyni nie była w stanie dojechać. A za wszystkie przysługi musiała płacić. Z uwagi na powyższe okoliczności Wnioskodawczyni zmuszona była dom sprzedać czego dokonała dopiero w 2017 r.

Pismem z dnia 11 maja 2018 r. (data wpływu 14 maja 2018 r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny, sformułowała pytanie oraz przedstawiła własne stanowisko adekwatne do przedstawionego pytania.

Wnioskodawczyni wskazała, że w 2011 r. sprzedała dwupokojowe mieszkanie. Uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne Wnioskodawczyni zainwestowała w kontynuację budowy domu na działce, która stanowiła własność partnera Wnioskodawczyni. Ogółem w 2011 r. poniesione przez Wnioskodawczynię nakłady na ww. inwestycję, potwierdzone fakturami na łączną kwotę 155.489 zł pochodziły z odrębnego majątku Wnioskodawczyni. Nakłady te nie zwiększały wartości domu, ale pozwoliły żeby dom powstał i żeby Wnioskodawczyni i jej partner mogli w nim zamieszkać ponieważ nie posiadali niczego innego poza tym domem.

Partner Wnioskodawczyni był bezrobotny, a rozwijająca się u niego choroba cukrzycowa doprowadziła, że w 2012 r. został osobą niepełnosprawna w stopniu znacznym i otrzymał zasiłek w wysokości 153 zł, ponieważ Wnioskodawczyni i jej partner prowadzili wspólne gospodarstwo domowe do wyliczenia zasiłku wzięto pod uwagę emeryturę Wnioskodawczyni w wysokości 1744,70 zł. W związku z powyższym nie mieli pieniędzy na wykończenie domu tylko na minimum egzystencji podpieranej kredytami bankowymi. W 2013 r. rozpoznano u Wnioskodawczyni naciekowego złośliwego raka piersi i rozpoczęła się walka o życie. Wnioskodawczyni przeszła chemioterapię, usunięcie piersi i naświetlania. Wnioskodawczyni jest cały czas pod kontrolą oddziału onkologicznego w szpitalu.

Wnioskodawczyni wskazała, że Partner Wnioskodawczyni zmarł nagle 19 czerwca 2014 r. pozostawiając ją w bardzo trudnej sytuacji finansowej i życiowej. Będąc osobą niepełnosprawną zamieszkującą samotnie w niewykończonym domu na odludziu przy podstawowych czynnościach jak zakupy, dojazdy do lekarza, sprzątanie – Wnioskodawczyni musiała prosić o pomoc osoby trzecie. W 2015 r. postanowieniem sądu rejonowego Wnioskodawczyni nabyła prawo własności do nieruchomości. Decyzją z dnia 20 sierpnia 2015 r. ustalono kwotę zobowiązania podatkowego na kwotę 11653 zł. Kwota ta została pomniejszona o 25% przez Wójta Gminy z uwagi na sytuację finansową Wnioskodawczyni i docelowo wraz z odsetkami wyniosła ona 9827,75 zł. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni sprzedała w dniu 13 kwietnia 2017 r., ponieważ pomimo ogłoszeń nie było nabywcy. Dom nie był odebrany ze względu na brak przyłącza elektrycznego. Dom został sprzedany wraz z działką za łączną kwotę 160000 zł. Wnioskodawczyni wskazuje, że posiadaczem domu była od czerwca 2015 r. do kwietnia 2017 r. a poniesione przez Wnioskodawczynię nakłady na budowę i jego częściowe wykończenie w kwocie 155489 zł dotyczyły 2011 r.

Pismem z dnia 12 czerwca 2018 r. (data wpływu 15 czerwca 2018 r.) Wnioskodawczyni po raz kolejny doprecyzowała stan faktyczny.

Wnioskodawczyni oświadcza, że tak zwane władztwo nad domem sprawowała od dnia 26 sierpnia 2011 r. tj. kiedy zapłaciła ostatnią ratę za wybudowanie przez firmę szkieletową formę w/w domu za ogólną kwotę 105 803,10 zł. W tym czasie zmarły partner Wnioskodawczyni był bezdomny, na wyłącznym utrzymaniu Wnioskodawczyni, przez co nie miał wpływu na dalsze prace związane z jego częściowym wykończeniem. Po sprzedaży mieszkania za kwotę 140 000 zł (akt notarialny z dnia 19 września 2011 r.) Wnioskodawczyni przekazała część środków na spłatę kredytu, a za pozostałą kwotę starała się doprowadzić przedmiotowy dom do takiego stanu, żeby mogli w nim zamieszkać. Przez okres od dnia 26 września 2011 r. do dnia 13 kwietnia 2017 r. (data sprzedaży domu) tj. ponad 5 lat temu to Wnioskodawczyni była decydentem we wszystkich sprawach związanych z posiadaniem domu. Wnioskodawczyni opłacała podatki, zabezpieczała drewno na zimę, wnosiła wszystkie opłaty związane z eksploatacją domu. Partner Wnioskodawczyni otrzymywał zasiłek związany z orzeczeniem o niepełnosprawności w wysokości 153 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek za zbycie nieruchomości wraz z działką za łączną kwotę 160000 zł w 2017 r. w przypadku gdy nakłady na realizację ww. nieruchomości wyniosły 155489 zł i dotyczyły 2011 roku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zapłata podatku od kwoty sprzedaży bez odliczenia poniesionych przez Wnioskodawczynię nakładów jest dla Wnioskodawczyni krzywdząca i niesprawiedliwa, ponieważ wszystkie ciężko zarobione pieniądze Wnioskodawczyni zainwestowała w budowę nieruchomości. Przychód w wysokości 160.000 zł powinien być pomniejszony o koszty uzyskania przychodów w wysokości 165.316,75 (tj. 155.489 nakłady Wnioskodawczyni i 9827,75 podatek od spadku) co w reasumpcji daje stratę w wysokości 5316,75 zł. Zapłacenie przez Wnioskodawczynię podatku w wysokości 28643 zł spowoduje, że stan posiadania Wnioskodawczyni znowu się zminimalizuje, ponieważ Wnioskodawczyni już zapłaciła zachowek od spadku na nieletnie dzieci zmarłego partnera w wysokości 22000 zł. Wnioskodawczyni jest zadłużona w banku na kwotę 40000 zł, która jest odnowiona od lat i spłacana w miesięcznych ratach w wysokości 566,62 zł z emerytury z ZUS-u w wysokości 1802 zł. Będąc osobą 72-letnią Wnioskodawczyni nie posiada żadnego mieszkania i nie stać jej na jego wynajem. Od dnia 23 marca 2018 r. Wnioskodawczyni zameldowana jest u synowej. Od 2013 r. Wnioskodawczyni jest niepełnosprawna a zgodnie z orzeczeniem z dnia 12 kwietnia 2016 r. niepełnosprawność Wnioskodawczyni jest już na stałe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 19 września 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny za kwotę 140.000 zł. Pieniądze pochodzące z ww. sprzedaży Wnioskodawczyni zainwestowała w budowę domu swojego partnera, w którym po zakończeniu budowy zamieszkała i była zameldowana. Na budowę ww. domu Wnioskodawczyni poniosła nakłady w wysokości 155.489 zł. Wnioskodawczyni posiada, na ten fakt imienne faktury. Ogółem w 2011 r. poniesione przez Wnioskodawczynię nakłady na ww. inwestycję, potwierdzone fakturami na łączną kwotę 155.489 zł pochodziły z odrębnego majątku Wnioskodawczyni. Nakłady te pozwoliły żeby dom powstał i żeby Wnioskodawczyni i jej partner mogli w nim zamieszkać ponieważ nie posiadali niczego innego poza tym domem. Partner Wnioskodawczyni zmarł w dniu 19 czerwca 2014 r. W 2015 r. postanowieniem sądu rejonowego Wnioskodawczyni nabyła prawo własności do domu. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni sprzedała w dniu 13 kwietnia 2017 r. Wnioskodawczyni oświadcza, że tak zwane władztwo nad domem sprawowała od dnia 26 sierpnia 2011 r. a poniesione przez Wnioskodawczynię nakłady na budowę i jego częściowe wykończenie dotyczyły 2011 r.

Dla ustalenia daty nabycia prawa do ww. nieruchomości należy posłużyć się w tym przypadku przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 924 i 925 ww. kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt notarialny poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zatem w rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawczyni nabyła prawo własności do nieruchomości w dacie śmierci swojego partnera tj. 19 czerwca 2014 r.

Wobec tego zbycie prawa własności do domu nabytego w drodze dziedziczenia po zmarłym partnerze Wnioskodawczyni – z uwagi na fakt, że dojdzie do niego przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie - jest źródłem przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym uzyskany z owego zbycia dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W konsekwencji powyższego na Wnioskodawczyni będzie ciążył obowiązek rozliczenia się z przeprowadzonej transakcji sprzedaży ww. nieruchomości w zeznaniu podatkowym.

W myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, zgodnie z art. 30e ust. 2 powołanej ustawy, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego pojęcia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Przedmiotowa sprawa wymaga analizy kwestii wystąpienia sytuacji posiadania nieruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „posiadanie”. Definicję tę zawarto natomiast w art. 336 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, który nią faktycznie włada jako właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jako użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Posiadanie nie jest prawem, lecz jest to stan faktyczny władztwa nad rzeczą. Składają się na nie dwa elementy: corpus (element fizyczny) wyrażający się we władaniu nad rzeczą oraz animus (element psychiczny) wyrażający się w psychicznym nastawieniu do wykonywanego władztwa dla siebie (Kodeks cywilny, Komentarz, Tom I, wydanie 2, pod redakcją K. Pietrzykowskiego; wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 maja 2016 r., sygn. I SA/Kr 364/16). Do zakwalifikowania danego stanu jako posiadanie konieczne jest, aby władztwo nad rzeczą nie miało charakteru przejściowego, przypadkowego, ale aby miało cechę trwałości (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 1967 r., sygn. III CR 270/66).

Tym samym posiadanie rozumieć należy przede wszystkim jako formę władania rzeczą. Stanowi ono również synonim słowa „mieć”. Zaznaczyć przy tym należy, że posiadanie jest kategorią ściśle związaną z władztwem faktycznym nad rzeczą. Władztwo to stanowi związek posiadacza z rzeczą. Związek ten musi być faktyczny, czyli musi zapewniać posiadaczowi możliwość wpływu na rzecz za pośrednictwem bezpośrednich środków fizycznych. Przy czym, co szczególnie istotne z punktu widzenia niniejszej sprawy, posiadanie cechuje się trwałością władztwa nad rzeczą. Nie jest zatem posiadaniem władztwo chwilowe. Za posiadanie nie może zostać również uznane władztwo nad rzeczą związane z realizacją pewnego zadania. W takim przypadku trudno bowiem dopatrzyć się innego z konstytutywnych elementów posiadania jakim jest wola posiadania (wola wykonywania prawa dla samego siebie, a nie dla innych osób).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni zainwestowała pieniądze w budowę domu swojego partnera, w którym po zakończeniu budowy zamieszkała i była zameldowana. Na budowę ww. domu Wnioskodawczyni poniosła nakłady, na które posiada imienne faktury. Ogółem w 2011 r. poniesione przez Wnioskodawczynię nakłady na ww. inwestycję, potwierdzone fakturami pochodziły z odrębnego majątku Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni oświadcza, że tak zwane władztwo nad domem sprawowała od dnia 26 sierpnia 2011 r. a poniesione przez Wnioskodawczynię nakłady na budowę i jego częściowe wykończenie dotyczyły 2011 r.

Odnosząc powyższe okoliczności podane we wniosku do istoty posiadania nieruchomości uznać zatem należy, że skoro nieruchomość była w posiadaniu Wnioskodawczyni od 26 sierpnia 2011 r. aż do dnia jej odpłatnego zbycia, to koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić udokumentowane nakłady zwiększające wartość nieruchomości poczynione przez Wnioskodawczynię w okresie jej posiadania.

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu nakłady poniesione na przedmiotową nieruchomość poczynione w czasie jej posiadania tj. od momentu, w którym stała się jej posiadaczem zależnym. W tym miejscu wskazać należy, że podstawą obliczenia podatku jest dochód, czyli w przedmiotowej sprawie różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia nieruchomości (określonym zgodnie z art. 19), a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d.

Podkreślenia wymaga fakt, że w przypadku gdy koszty uzyskania przychodu przewyższają przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, nie powstanie obowiązek zapłaty podatku z tytułu dokonanej transakcji.

Końcowo wyjaśnić należy, że wydając interpretacje w trybie ww. przepisu tut. organ nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym. Dlatego też tut. Organ nie odniósł się do kwot wskazanych we wniosku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.