Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.137.2018.2.KK
z 21 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2018 r. (data wpływu 10 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 29 maja 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości:

• jest prawidłowe w części dotyczącej możliwości uwzględnienia w rozliczeniu podatkowym: spłaty pozostałych spadkobierców, kosztu agencji nieruchomości pośredniczącej w sprzedaży, wydatków poniesionych za zapłatę podatku od spadku;
• jest nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 maja 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Postanowieniem Sądu z dnia 20 października 2015 r. Wnioskodawczyni nabyła spadek po swojej mamie M.S. W związku z brakiem zainteresowania ze strony reszty spadkobierców Wnioskodawczyni złożyła kolejny wniosek o podział spadku. W dniu 14 października 2016 r. zgodnie z Postanowieniem Sądu Rejonowego została właścicielką nieruchomości ze spłatą dla reszty spadkobierców. Zobowiązała się tylko do tego ponieważ jej bracia niczym się nie interesowali. Jeszcze za życia mamy byli na wszystko obojętni. To Wnioskodawczyni była jej prawnym opiekunem w związku z jej chorobą psychiczną. Razem z mężem zapewniali opiekę, mieszkała u nich mimo zobowiązania najstarszego brata, który przed laty otrzymał w drodze umowy dożywocia nieruchomość o powierzchni ponad 10ha z siedliskiem i domem i to właśnie on powinien się mamą opiekować. Do kosztów pogrzebu i pomnika bracia Wnioskodawczyni również się nie dołożyli mimo, że jest to ujęte w Postanowieniu Sądowym. Zasiłek pogrzebowy jaki Wnioskodawczyni otrzymała z KRUS pokrył niewielką część wydatków jakie poniosła ze względu na śmierć mamy.

Zgodnie z Postanowieniem Sądu Rejonowego Wnioskodawczyni miała dokonać spłatę w 2 ratach. Pierwsza płatna zaraz po uprawomocnieniu się postanowienia i jej oczywiście dokonała. Druga w ciągu kolejnych 24 miesięcy od ogłoszenia postanowienia. Termin ten upływa pod koniec października 2018 r. Od samego początku Wnioskodawczyni mówiła, że nieruchomość będzie przez nią sprzedawana, a pieniądze które uzyska pokryją zasądzone jej spłaty reszty spadkobierców. Nie miała swoich oszczędności aby spłacić braci, a kwotę którą uzyska ze sprzedaży pozostawić sobie.

Za życia mamy Wnioskodawczyni poczyniła nakład na nieruchomość w postaci doprowadzenia wodociągu na co ma pełną dokumentację. Koszty tego wodociągu pokryła z własnych pieniędzy ponieważ mama ze względu na chorobę otrzymywała niewysoką rentę z KRUS. Również z własnych oszczędności pokrywała koszty utrzymania nieruchomości, między innymi opłacała podatek od nieruchomości. Będąc prawnym opiekunem nieruchomość tę wynajęła, z dochodu z najmu rozliczała się z Urzędem Skarbowym.

Wnioskodawczyni rozliczyła się również z Urzędem Skarbowym z deklaracji PCC-3 oraz zeznania SD-3, o ile jej wiadomo reszta spadkobierców żadnych zeznań w związku z nabyciem spadku nie składała.

Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość w dniu 6 marca 2018 r. za wartość niższą niż oszacował to biegły sądowy powołany do sprawy o podział spadku. W sprzedaży nieruchomości pośredniczyła agencja nieruchomości, za której usługę Wnioskodawczyni musiała zapłacić 3 000 zł. Agencję wynajęła dlatego, że działka położona jest o ponad 100 km od jej miejsca zamieszkania, a w maju ubiegłego roku urodziła drugie dziecko i nie miała możliwości zająć się sprzedażą na własną rękę.

W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto:

• mama Wnioskodawczyni M.S. zmarła 12 maja 2015 r.;
• w skład masy spadkowej wchodziła wyłącznie nieruchomość położona w N.;
• przedmiotem działu spadku była ta nieruchomość;
• wszyscy spadkobiercy, w tym Wnioskodawczyni, otrzymali po 1/4 części spadku;
• nie było innych składników majątkowych, które przekroczyłyby udział Wnioskodawczyni w otrzymanym dziale spadku. Koszty które poniosła od dnia śmierci mamy do chwili obecnej znacznie obniżyły jej udział w spadku. Wartość ze sprzedaży jest podzielona i zostanie przekazana zgodnie z Postanowieniem Sądu z dnia 14 października 2016 r. reszcie spadkobierców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć od podstawy naliczenia podatku dochodowego następujące pozycje:

• spłatę 2 raty reszty spadkobierców;
• nakład w postaci doprowadzenia wodociągu;
• koszty pochówku i pomnika mamy;
• różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą wyznaczoną przez rzeczoznawcę, od której naliczone są spłaty;
• koszt agencji nieruchomości pośredniczącej w sprzedaży;
• koszt utrzymania nieruchomości poprzez m.in. opłatę podatku od nieruchomości;
• poniesienie kosztów podatku od spadku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 20 października 2015 r. każdy ze spadkobierców otrzymał po 1/4 części spadku. Odpowiedzialność za sprzedaż Wnioskodawczyni wzięła na siebie chociaż mieszka najdalej i najtrudniej było jej się tym zajmować. Reszty spadkobierców to nie obchodziło. Kosztów, które poniosła w związku z próbą sprzedaży przez agencję nieruchomości już nie odzyska. Wnioskodawczyni uważa, że powinna móc odliczyć koszty jakie przedstawia w opisie stanu faktycznego, na które posiada dokumentację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w ww. przepisie.

Zatem dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych istotne jest ustalenie daty ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w marcu 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość, którą nabyła częściowo w drodze spadku po zmarłej w dniu 12 maja 2015 r. mamie oraz w drodze działu spadku, który miał miejsce w 2016 r.

Wskazać należy, że w przypadku nabycia nieruchomości lub prawa (udziału w nieruchomości lub prawie) w drodze spadku za datę jej nabycia należy uznać datę otwarcia spadku czyli śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest zawsze data śmierci spadkodawcy. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt notarialny poświadczenia dziedziczenia stwierdzają jedynie fakt nabycia spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § Kodeksu cywilnego).

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Tak więc na skutek działu spadku następuje „konkretyzacja” składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Jeżeli zatem wartość nieruchomości lub prawa (udziałów w nieruchomości lub prawie) nabytych w wyniku działu jest zgodna z udziałem posiadanym przed działem spadku – nie następuje nabycie, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem jak i stan jej majątku osobistego. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości lub prawie nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości lub prawa w drodze działu spadku (nawet jeżeli działu spadku dokonano bez spłat lub dopłat) w części przekraczającej udział spadkowy stanowi – w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nabycie nieruchomości lub prawa w tym udziale, który przekracza udział nabyty w spadku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem. Bezsprzeczne jest, że udziały, jakie otrzymuje spadkobierca powyżej swojego udziału (jeżeli nabywa majątek w dziale spadku o wartości większej od swojego udziału w spadku) były własnością pozostałych spadkobierców. Spadkobierca nie miał do nich żadnych praw aż do momentu działu spadku.

Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11 czy też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 22 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 433/10, w którym sąd stwierdził, że „(…) momentem nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części obejmującej udział spadkowy będzie moment nabycia spadku, w pozostałym zaś zakresie – moment działu spadku”.

Podsumowując, jeżeli w wyniku działu spadku, przedmiotem którego była nieruchomość, udział w niej się zwiększa, tj. przekracza udział dotychczas posiadany, to data działu spadku będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu tej czynności. Z taką sytuacją mamy właśnie do czynienia w rozpatrywanej sprawie.

Analiza przedstawionych w sprawie okoliczności prowadzi bowiem do wniosku, że Wnioskodawczyni nabyła opisaną nieruchomość w następujący sposób:

• udział 1/4 w drodze spadku po zmarłej mamie w 2015 r.,
• udział 3/4 w drodze działu spadku w 2016 r.

Tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w marcu 2018 r. opisanej nieruchomości, z uwagi na to, że od momentu nabycia udziałów w niej (odpowiednio 2015 r. i 2016 r.) nie upłynął jeszcze pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

I tak, w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zauważyć zatem należy, że poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki związane z pośrednictwem agencji nieruchomości w sprzedaży stanowią właśnie koszty odpłatnego zbycia. O te właśnie wydatki Wnioskodawczyni może pomniejszyć cenę uzyskaną ze sprzedaży nieruchomości.

Tak obliczony przychód można następnie pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu w celu ustalenia dochodu, który jest podstawą opodatkowania. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie. Z opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawczyni w związku z działem spadku nabyła udział 3/4 w nieruchomości odpłatnie (w wyniku odpłatnego działu spadku). Aby stać się bowiem właścicielem udziału nabytego w dziale spadku Wnioskodawczyni musiała spłacić pozostałych spadkobierców.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ustawy).

Zgodnie zaś z treścią art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą oba zaprezentowane przepisy, bowiem Wnioskodawczyni udziały w przedmiotowej nieruchomości nabyła zarówno odpłatnie (dział spadku) jak i nieodpłatnie (w spadku).

Wobec tego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości opisanej we wniosku kosztem uzyskania przychodu w części dotyczącej udziałów nabytych przez Wnioskodawczynię w drodze działu spadku od pozostałych spadkobierców, będzie wyłącznie udokumentowana kwota faktycznej spłaty na ich rzecz związana z nabyciem od nich udziałów w nieruchomości (art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Natomiast kosztem uzyskania przychodu w części dotyczącej udziału 1/4 nabytego przez Wnioskodawczynię w drodze spadku będzie wyłącznie opłacony podatek od spadków i darowizn.

Ponadto wskazać należy, że koszty pochówku i pomnika nie mogą stanowić ani kosztów odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 6c i 6d, bowiem w świetle prawa podatkowego:

• nie są wydatkami koniecznymi, aby transakcja sprzedaży nieruchomości mogła dojść do skutku,
• nie są wydatkami bezpośrednio związanymi z tą czynnością,
• nie są wydatkami związanymi ze zbyciem tej nieruchomości.

W odniesieniu natomiast do nakładów poniesionych przez Wnioskodawczynię na sprzedaną nieruchomość w postaci:

• wydatków na doprowadzenie wodociągu oraz
• kosztów utrzymania nieruchomości poprzez m.in. opłatę podatku od nieruchomości

nie pomniejszają one również uzyskanego przychodu gdyż ponoszone były za życia spadkodawcy, a zatem w czasie kiedy Wnioskodawczyni nie była jeszcze właścicielem opisanej nieruchomości. Poniesienie tych wydatków nie wypełnia bowiem dyspozycji art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nie jest także różnica między kwotą uzyskaną ze sprzedaży nieruchomości dokonanej w 2018 r. a wartością nieruchomości oszacowaną przez biegłego sądowego dla potrzeb działu spadku dokonanego w 2016 r. (czyli wartością, która była podstawą dla ustalenia wartości spłat na rzecz pozostałych spadkobierców). Różnica ta nie mieści się w kategoriach kosztów wymienionych w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy. Co więcej, różnica ta jest wyłącznie efektem matematycznego porównania wartości nieruchomości przyjętej dla potrzeb odrębnych czynności. Nie ma natomiast charakteru poniesionego kosztu (wydatku).

A zatem, w ślad za powyższymi regulacjami, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia – w przedmiotowej sprawie są to wydatki związane z obsługą agencji nieruchomości), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c (kwota faktycznych spłat dokonanych na rzecz pozostałych spadkobierców) i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zapłacony podatek od spadków i darowizn). Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.