Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.92.2018.2.KK
z 8 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. Zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2018 r. (data wpływu 23 marca 2018 r.) uzupełnionym w dniu 29 maja 2018 r. (data wpływu 5 czerwca 2018 r.) na wezwanie z dnia 17 maja 2018 r. Nr 0114-KDIP2-3.4010.92.2018.1.KK o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uwzględnienia w wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego w postaci linii przesyłowej wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na przebudowę Sieci Kolidujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uwzględnienia w wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego w postaci linii przesyłowej wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na przebudowę Sieci Kolidujących.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług przesyłania energii elektrycznej. Jako przedsiębiorstwo energetyczne, Spółka jest odpowiedzialna za: ruch sieciowy w systemie przesyłowym elektroenergetycznym wraz z zapewnieniem bieżącego i długookresowego bezpieczeństwa jego funkcjonowania, a także eksploatację, konserwację i remonty oraz niezbędną rozbudowę sieci przesyłowej, w tym połączeń z innymi systemami elektroenergetycznymi. Jako osoba prawna mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawca podlega w kraju opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W dniu 1 marca 2013 r. Spółka zawarła z E. S.A. (dalej: „Wykonawca”) umowę na „Rozbudowę i modernizację stacji 220/110 kV S. wraz z wyprowadzeniem linii 2x2x400 kV” (dalej: „Umowa” lub „Inwestycja”). Prawidłowe wykonanie przedmiotu Umowy wymaga przebudowy linii energetycznych krzyżujących się z linią 2x2x400 kV (dalej: „Przebudowa”). Przebudowa jest konieczna ze względów technicznych i wymaga zmian przebiegu linii napowietrznych lub zastosowania linii kablowych na obszarze krzyżowania się sieci.

W czasie realizacji Umowy, część Inwestycji została objęta działaniem Specustawy Przesyłowej na podstawie nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 24 lutego 2017 r. o zmianie ustawy o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych, która weszła w życie z dniem 8 kwietnia 2017 r. W rozumieniu tych przepisów „inwestorem inwestycji strategicznej jest operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego w rozumieniu ustawy Prawo Energetyczne”, czyli Wnioskodawca. W związku z powyższym, Spółka wystąpiła do Wojewody z „Wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej”, obejmującym nieruchomości niezbędne do usunięcia powyższych kolizji. Wojewoda, decyzją z dnia 10 sierpnia 2017 r., , ograniczył sposób korzystania z przedmiotowych nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzanie na tych nieruchomościach przewodów i urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń.

W wyniku objęcia Inwestycji działaniem Specustawy Przesyłowej, to Spółka (a nie T. S.A. (dalej: „Właściciel sieci kolidujących”)), jako inwestor, przeprowadzi Przebudowę sieci kolidujących, z wykorzystaniem zasobów Wykonawcy. W konsekwencji przeprowadzenia Przebudowy, na mocy art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, dalej „KC”), stanie się właścicielem urządzeń przesyłowych z chwilą ich przyłączenia do sieci. Strony umowy ustaliły, że po zakończeniu Przebudowy, w terminie do 10 dni od dnia pisemnego zgłoszenia Właścicielowi sieci kolidujących faktu zakończenia prac i złożenia wszystkich wymaganych przez Niego dokumentów, Właściciel sieci kolidujących wraz z Spółką odbierze od Wykonawcy przebudowany w ramach likwidacji kolizji odcinek sieci kolidującej, a następnie, z chwilą zatwierdzenia protokołu odbioru od Wykonawcy potwierdzającego przejęcie robót, Wnioskodawca przekaże Właścicielowi sieci kolidujących bez wynagrodzenia (nieodpłatnie) i bez opłat własność przebudowanych odcinków sieci kolidujących.

Spółka w całości sfinansuje wydatki związane z przebudową sieci kolidujących.

Jak to zostało wyżej zasygnalizowane, poniesienie przez Wnioskodawcę wydatków na Przebudowę sieci kolidujących stanowiących przedmiot własności innego podmiotu jest bezpośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę Inwestycją, w wyniku której zakończenia powstanie środek trwały w postaci linii przesyłowej Co więcej poniesienie tych wydatków ma charakter obligatoryjny i wynika z powszechnie obowiązujących przepisów prawa – z formalnego punktu widzenia konieczne bowiem jest, aby to Spółka, odnośnie Przebudowy, pełniła rolę inwestora w rozumieniu prawa budowalnego. Spółka nie jest również uprawniona do przeniesienia praw i obowiązków wynikających z wydanej decyzji lokalizacyjnej na rzecz Właściciela sieci kolidującej. W wyniku Przebudowy powstaną urządzenia przesyłowe, do których Spółka, z chwilą ich przyłączenia do sieci kolidujących, zgodnie z przepisami prawa cywilnego nabędzie własność, która następnie, w dniu odbioru urządzeń od Wykonawcy, zostanie przeniesiona na Właściciela sieci kolidującej.

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że nigdy nie będzie korzystał z powstałych w wyniku Przebudowy Sieci Kolidujących urządzeń przesyłowych (urządzenia te będą stanowiły część sieci dystrybucyjnej, a na świadczenie usług dystrybucji energii Wnioskodawca nie posiada koncesji). Urządzenia te nie będą stanowiły środka trwałego, inwestycji w obcy środek trwały, ani innego składnika majątkowego, który mógłby być wykorzystywany przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej (urządzenia te docelowo będą bowiem stanowiły część Sieci Kolidujących i będą wykorzystywane przez ich Właściciela, Sieci Kolidujące stanowią natomiast środki trwałe u ich Właściciela). Wnioskodawca nie będzie z nich korzystał, również na podstawie umowy cywilnoprawnej (umowy najmu/dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze). Wykonanie Przebudowy było natomiast niezbędne z uwagi na prowadzoną Inwestycję i było jej bezpośrednim skutkiem.

Ponownie należy podkreślić, że Przebudowa jest niezbędna dla sfinalizowania przez Spółkę prowadzonej przez nią Inwestycji, a tym samym jej realizacja nie wynika z dobrowolnej decyzji Wnioskodawcy i nie miała na celu przysporzenia Właściciel sieci kolidujących kosztem majątku Spółki.

Budowana przez Wnioskodawcę linia stanowić będzie obiekt budowlany (budowlę) zgrupowany w sekcji 2 – „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”, dział 22 – „Rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne”, grupa 221 – „Rurociągi i linie telekomunikacyjne oraz linie elektroenergetyczne przesyłowe”, klasa 2214 – „Linie elektroenergetyczne przesyłowe” obejmująca m.in. linie elektroenergetyczne przesyłowe nadziemne lub podziemne – zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB), stanowiąca załącznik do Rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r., Nr 112, poz. 1316). Linia ta będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca przewiduje, że przewidywany okres użytkowania linii po dniu oddania jej do używania będzie dłuższy niż 1 rok.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że:

W opisie zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) wyjaśnił, że w dniu 1 marca 2013 r. zawarł z E. S.A umowę na „Rozbudowę i modernizację stacji 220/110 kV S. wraz z wyprowadzeniem linii 2x2x400 kV (dalej: „Inwestycja”). W toku realizacji Inwestycji, została ona objęta działaniem Specustawy Przesyłowej na podstawie nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 24 lutego 2017 r. o zmianie ustawy o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych, która weszła w życie z dniem 8 kwietnia 2017 r. Na skutek powyższego, związane z realizacją Inwestycji konieczne przebudowy Sieci Kolidujących z siecią budowaną przez Wnioskodawcę, zobowiązany jest wykonać Wnioskodawca – zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa tylko Spółka, odnośnie ww. przebudowy, może pełnić rolę inwestora w rozumieniu prawa budowalnego. Zgodnie bowiem z art. 22 Specustawy Przesyłowej, tylko inwestor może korzystać z praw przyznanych na mocy tego artykułu, a więc z prawa do wejścia na teren nieruchomości dla prowadzenia budowy strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej, a także prac związanych z budową, przebudową, utrzymaniem, eksploatacją, konserwacją, remontami oraz usuwaniem awarii ciągów, przewodów i urządzeń.

W tym miejscu kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy siecią przesyłową, a siecią dystrybucyjną (w tym przypadku Siecią Kolidującą). Siecią dystrybucyjną jest sieć elektroenergetyczna średnich i niskich napięć, za której ruch sieciowy jest odpowiedzialny operator systemu dystrybucyjnego Natomiast sieć przesyłowa to sieć elektroenergetyczna najwyższych napięć, za której ruch sieciowy jest odpowiedzialny operator systemu przesyłowego (Spółka) stanowiąca szkielet Krajowego Systemu Elektroenergetycznego.

Powstałe na skutek przebudowy / przebudowane urządzenia przesyłowe finalnie będą stanowiły elementy Sieci Kolidujących i w ramach tych sieci będą wykorzystywane przez ich właścicieli (operatorów sieci dystrybucyjnych) do prowadzenia działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej. Spółka natomiast pełni rolę operatora systemu przesyłowego (OSP). Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę, jak również przez właścicieli Sieci Kolidujących jest działalnością, na której prowadzenie wymagana jest koncesja. Nadto działalności prowadzone przez te podmioty są względem siebie rozłączne Wnioskodawca nie posiada i nie może jako operator krajowego systemu przesyłowego posiadać koncesji na prowadzenie działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej Na podstawie art. 9d ust 1e pkt 3 ustawy prawo energetyczne dodatkowo zobowiązany jest zapewnić operatorom sieci dystrybucyjnych odpowiednią niezależność, która przejawia się m in. w możliwości podejmowania przez operatora sieci dystrybucyjnej niezależnych decyzji w zakresie majątku niezbędnego do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie dystrybucji paliw energii elektrycznej. Uwzględniając powyższe uwarunkowania prawne, Wnioskodawca przekaże powstałe / przebudowane urządzenia przesyłowe właścicielom Sieci Kolidujących gdyż tylko te podmioty mogą wykorzystywać te urządzenia w prowadzonej działalności gospodarczej i w konsekwencji być właścicielami tych urządzeń.

Okoliczność, że przekazanie nowo wybudowanych odcinków Sieci Kolidujących właścicielom tych Sieci Kolidujących nastąpi nieodpłatnie wynika natomiast z faktu, że przekazanie to stanowić będzie w istocie rekompensatę za zdemontowane i usunięte odcinki Sieci Kolidujących. Zgodnie z art. 22 ust 2 Specustawy Przesyłowej niezwłocznie po wykonaniu robót, o których mowa w ust. 1, na inwestorze ciąży obowiązek przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego. Jeżeli przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego nie jest możliwe albo powoduje nadmierne trudności lub koszty, właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu przysługuje od inwestora odszkodowanie. Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania stosuje się odpowiednio przepisy art. 124 ust. 2 i 4-7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W interesie właścicieli Sieci Kolidujących (dystrybutorzy energii elektrycznej) nie leży dokonanie przebudowy tych sieci, gdyż mogłoby one funkcjonować na dotychczasowych zasadach, jak przed przebudową i realizować wszystkie funkcje, do których zostały przeznaczone. Sam fakt przebudowy tych sieci wiąże się dla nich wyłącznie z dodatkowymi obciążeniami lub utrudnieniami w dotychczas prowadzonej działalności, czy nawet kosztami (np. konieczność dokonania uzgodnień warunków przebudowy, monitorowania przebudowy, włączeń przebudowywanych linii systemu dystrybucyjnego i zapewnienia alternatywnego zasilania, zwiększonych kosztów eksploatacji linii w związku z wydłużeniem trasy linii lub przebiegu, czy też strat przesyłowych).

Jak wyjaśniono w treści wniosku, przebudowa Sieci Kolidujących dokonywana jest wyłącznie w interesie Wnioskodawcy, jako czynność warunkująca możliwość realizacji Inwestycji, w żadnym zakresie nie ma ona na celu przysporzenia Właściciela sieci kolidujących kosztem majątku Spółki, lecz stanowi co zasady przywrócenie tych sieci do stanu poprzedniego w ujęciu funkcjonalnym. Przebudowane odcinki Sieci Kolidujących stanowią dla dystrybutorów energii elektrycznej możliwość zapewnienia ciągłości działalności dystrybucyjnej poprzez zastąpienie wyłączonych z powodu realizacji Linii 2x2x400 kV odcinków Sieci Kolidujących. Przebudowane odcinki Sieci Kolidujących pozwolą na funkcjonalne zastąpienie wyłączonych odcinków sieci dystrybucyjnej, tak aby sieć dystrybutorów mogła pracować w sposób nie gorszy, niż przed rozpoczęciem przebudowy, realizowanej wyłącznie z powodu kolizji z inwestycją w zakresie sieci przesyłowych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje również, że kwestie okoliczności związanych z przekazaniem przez Wnioskodawcę powstałych na skutek przebudowy / przebudowanych urządzeń przesyłowych oraz warunków tego przekazania zostały ustalone pomiędzy Wnioskodawcą, a właścicielami Sieci Kolidujących.

Podsumowując, Wnioskodawca wskazuje, że konieczność przekazania nowopowstałych / przebudowanych urządzeń przesyłowych wynika z faktu, że będą one stanowiły elementy Sieci Kolidujących stanowiących sieci dystrybucyjne, z wykorzystaniem których, Wnioskodawca nie posiada prawnych możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. O nieodpłatności przekazania tych urządzeń właścicielom Sieci Kolidujących decydują natomiast okoliczności ich powstania, tj. okoliczność, że powstaną one w efekcie niezbędnych robót towarzyszących dla realizacji Inwestycji, które Wnioskodawca wykona we własnym interesie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługiwało będzie prawo do uwzględnienia w wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego w postaci linii przesyłowej wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na przebudowę Sieci Kolidujących?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce będzie przysługiwało prawo do uwzględnienia w wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego w postaci linii przesyłowej wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na przebudowę Sieci Kolidujących

Stosowanie do przepisów Ustawy CIT, co do zasady, wydatki ponoszone na nabycie lub wytworzenie środków trwałych nie są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia. Zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy CIT w przypadku środków trwałych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia tych środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. W myśl definicji sformułowanej w art. 16a ust. 1 Ustawy CIT środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji podatkowej są składniki majątku podatnika stanowiące jego własność lub współwłasność, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłużnym niż 1 rok, w tym budowle.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, której ustalenie powinno nastąpić, zgodnie z art. 16g Ustawy CIT. W przypadku środków trwałych, które podatnik wytwarza we własnym zakresie, wartością początkową takiego środka jest jego koszt wytworzenia. W myśl art. 16g ust. 4 Ustawy CIT za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Analiza przywołanego powyżej przepisu pozwala na wniosek, że wydatki ponoszone w związku z wytwarzaniem przez podatnika środka trwałego powinny być uwzględnione w wartości początkowej tego środka trwałego, gdy pomiędzy tymi wydatkami, a wytworzeniem środka trwałego istnieje ścisły, bezpośredni, związek. Zdaniem Wnioskodawcy dla ustalenia istnienia ścisłego związku poniesionych wydatków z procesem wytwarzania środków trwałych, istotne znaczenie ma orzecznictwo sądów administracyjnych, z którego wynika, że kosztami dającymi się zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych są wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytworzył środka trwałego we własnym zakresie (por. Wyroki WSA we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 264/13 oraz WSA w Warszawie z dnia 11 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1665/08). Tożsame stanowisko w tym zakresie prezentują również organy skarbowe. W kontekście rozumienia przesłanki związku ponoszonych wydatków z procesem wytwarzania środka trwałego, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2014 r. wyraził zdanie, że „(...) Decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku do wydatków stanowiących koszt wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem inwestycyjnym, czyli wytwarzanym środkiem trwałym. Wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych.”

Jednocześnie należy wskazać, że sformułowana w art. 16g ust. 4 Ustawy CIT definicja wartości początkowej wytworzonego środka trwałego, stanowiąca w istocie wyliczenie kosztów, które mogą stanowić podstawę ustalenia wartości początkowej wytwarzanego przez podatnika we własnym zakresie środka trwałego, z uwagi na dopełniające ją sformułowanie ,,/ inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”, ma charakter otwarty (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt: III SA/Wa 1860/14: „ (...) W ocenie Sądu - zgodnie z wskazanymi wyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego poniesione od momentu rozpoczęcia inwestycji, aż do momentu przekazania środka do używania mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych. Nakład inwestycyjny – zgodnie z art. 16g ust. 4 PDOPrU oznacza wszystkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym na działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe. Katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego, powiększających jego wartość początkową ma charakter otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zasadne jest twierdzenie, że decydujące znaczenie dla zakwalifikowania danego wydatku do kosztów wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem - środkiem trwałym, co wynika z art. 16g ust. 4 PDOPrU. ”).

Wobec powyższego, wszelkie wydatki ponoszone przez podatnika funkcjonalnie związane z wytworzeniem danego środka trwałego i stanowiące dla Niego koszt podatkowy, w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, a jednocześnie nie będące rzeczowym składnikiem majątku oraz usługą obcą zużytymi do wytworzenia tego środka trwałego oraz kosztem wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, powinny zostać ujęte w wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego. Wyłączeniu podlegają tu jedynie enumeratywnie wymienione w przepisie koszty ogólnego zarządu, koszty sprzedaży oraz pozostałe koszty operacyjne i koszty operacji finansowych, w szczególności odsetki od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca wskazuje, że poniesienie przez niego wydatków na Przebudowę Sieci Kolidujących stanowiących przedmiot własności innego podmiotu (Właściciela sieci kolidującej) jest bezpośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę inwestycją, w wyniku której powstanie środek trwały w postaci linii przesyłowej. Co więcej poniesienie tych wydatków ma charakter konieczny i obligatoryjny i wynika z powszechnie obowiązujących przepisów prawa.

W tym kontekście, należy stwierdzić, że:

1. wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na Przebudowę Sieci Kolidujących mogłyby stanowić potencjalnie koszt podatkowy dla Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT: wydatki te pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, mają charakter celowy oraz racjonalny, gdyż ich poniesienie warunkuje możliwość finalizacji Inwestycji, a tym samym ich poniesienie pozostaje w związku z przychodami, które będzie uzyskiwać Wnioskodawca z wykorzystaniem budowanej linii przesyłowej po jej oddaniu do używania,
2. w szczególności wydatki te poniesione przez Wnioskodawcę na Przebudowę, której rezultaty w postaci przebudowanych linii dystrybucyjnych zostaną następnie nieodpłatnie przekazane na rzecz Właściciela sieci kolidującej, nie będą miały żadnych cech charakterystycznych dla darowizny – Spółka poniesie bowiem wydatki w związku z Przebudową prowadzącą do usunięcia kolizji pomiędzy sieciami, co z kolei stanowi warunek konieczny możliwości zrealizowanie planowanej Inwestycji,
3. wydatki te są bezpośrednio związane z wytwarzanym środkiem trwałym we wskazanym powyżej rozumieniu, tj. nie wystąpiłyby, gdyby Wnioskodawca nie wytwarzałby przedmiotowego środka trwałego we własnym zakresie,
4. wydatki te Wnioskodawca jest w stanie w sposób bezpośredni i pewny powiązać z Inwestycją, a tym samym, wydatki te powinny zostać ujęte przez Wnioskodawcę w wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego w postaci linii elektroenergetycznej.
   
   
   

Analogiczne stanowisko do stanowiska jakie powyżej przedstawił Wnioskodawca, zostało zaprezentowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2008 r. (sygn. akt II FSK 313/08). W wyroku tym sąd przyznał rację organom podatkowym oraz sądowi I instancji stwierdzając, że: „Sąd wyjaśnił dlaczego koszty poniesione na przebudowę infrastruktury technicznej dają się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych, wskazując, iż bez ich poniesienia nie byłoby możliwe zrealizowanie inwestycji. Skoro występuje tu bezpośrednia zależność między omawianymi kosztami a możliwością wytworzenia środka trwałego w rozumieniu art. 16a ust. 1 pkt 1 lit. b U.P.D.O.P. (budynków, budowli, stanowiących własność strony skarżącej), to koszty te niewątpliwie należy zakwalifikować do tych, które dają się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych (...) strona niezasadnie utożsamiała wartość wydatków poniesionych przez nią na przebudowę infrastruktury z efektami tych wydatków w postaci innej jakości środka trwałego w postaci sieci gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych należących do innych podmiotów.

Tymczasem organy i sąd trafnie przyjęły, że podatniczka poniosła te wydatki w celu zrealizowania inwestycji własnej (budowy obiektu stanowiącego środek trwały), przyjmując – w ślad za danymi przedstawionymi we wniosku, że bez usunięcia kolizji w infrastrukturze inwestycja ta nie mogłaby być zakończona i wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem. Wartość tych wydatków podlega zatem – w myśl art. 16g ust. 4 U.P.D.O.P. zaliczeniu do wartości wytworzonych przez podatnika środków trwałych”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.