Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.144.2018.2.BB
z 6 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 06 kwietnia 2018 r. (data wpływu – 11 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym 18 maja 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy leasingu z opcją wykupu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy leasingu z opcją wykupu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 27 kwietnia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4014.144.2018.1.BB wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 18 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową. W przyszłości Wnioskodawca („Korzystający”) zawrze z inną spółką kapitałową („Spółka”, „Finansujący”) umowę, na podstawie której Spółka odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania zespół składników materialnych i niematerialnych, przy pomocy których Finansujący prowadzi działalność produkcyjną (dalej: umowa leasingu). Przedmiotem leasingu będą istotne i przenaszalne z perspektywy prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie produkcji składniki majątku (dział produkcyjno-handlowy).

Przedmiotem umowy leasingu będą składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie produkcji konstrukcji spawanych o wysokiej wytrzymałości, w tym w szczególności:

• wszystkie aktywa trwałe i wartości niematerialne i prawne funkcjonalnie związane z działem produkcyjno- handlowym, będące własnością Finansującego a w szczególności:
  
  • nieruchomości gruntowe położone w K. (działki gruntu o nr. 411/6, 413/5, 414/5, 412/6, 412/8) o łącznej powierzchni 0,4188 ha;
    
  • urządzenia, narzędzia i elementy wyposażenia biurowego, np. laptopy, komputery, zestawy komputerowe, stacje dokujące, monitory, serwery, szafy biurowe;
    
  • wartości niematerialne i prawne (np. licencje na oprogramowania).
• środki transportu wykorzystywane przez pracowników przypisanych do działu i realizujących działalność tego działu (środki transportu będące własnością Finansującego lub wykorzystywane na podstawie odpowiednich umów leasingu/najmu/dzierżawy zawartych przez Finansującego),
  
• wyposażenie, służące do prowadzenia działalności produkcyjnej, nie stanowiące środków trwałych, lecz będące własnością Finansującego, w szczególności:
  
  • regały,
    
  • szafy,
    
  • komputery,
    
  • stoły warsztatowe,
• umowy najmu/dzierżawy aktywów trwałych, na podstawie których Finansujący korzysta ze środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w działalności produkcyjnej (dotyczące takich aktywów jak np. hale produkcyjne i magazynowe wraz z infrastrukturą, spawarki i urządzenia spawalnicze, tokarki, frezarki, roboty, przecinarki, wytaczarki, suwnice, obrotnice, urządzenia wentylacyjne, żurawie, wózki widłowe, stoły maszynowe i spawalnicze, stoły i belki monterskie),
  
• aktywa obrotowe związane z działem produkcyjno-handlowym, w tym:
  
  • materiały nabyte do dnia zawarcia umowy leasingu, takie jak przykładowo:
    
    1. kształtowniki,
       
    2. arkusze blachy,
       
    3. profile stalowe,
  • zapasy produktów gotowych, wyprodukowane do dnia zawarcia umowy leasingu, w tym wysięgniki teleskopowe,
    
  • produkcja w toku (wskazane powyżej materiały, zapasy produktów gotowych, oraz produkcja w toku dalej łącznie nazywane będą „zapasami”),
    
  • środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych i w kasie związane z działem produkcyjno- handlowym, które będą związane z działem produkcyjno-handlowym,
• wierzytelności i zobowiązania funkcjonalnie związane z działem produkcyjno-handlowym,
  
  • w tym wierzytelności wobec 3 firm: L., R., D.G.;
    
  • w tym zobowiązania wobec 3 firm: W.S., V.S., S.P.;
• know-how wykorzystywane przez dział produkcyjno-handlowy, tajemnice przedsiębiorstwa działu produkcyjno-handlowego, metody produkcji i organizacji produkcji itp.,
  
• kontakty z kontrahentami i inne kontakty działu produkcyjno-handlowego (około 200 kontaktów),
  
• prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów związanych z działem produkcyjno-handlowym, a w szczególności z:
  
  • umów z dostawcami mediów na dostawę energii elektrycznej, wody, ciepła, odbiór ścieków z nieruchomości, którymi na moment podziału będzie zarządzać dział,
    
  • umów na zakup usług (np. usługi sprzątania, ochrony, zarządzania produkcją),
    
  • umów dotyczących zakupów materiałów wykorzystywanych w działalności działu,
    
  • umów dotyczących sprzedaży produktów wytwarzanych przez dział produkcyjno-handlowy oraz usług świadczonych przez ten dział,
    
  • umów z podmiotami trzecimi, na podstawie których dział wykorzystuje aktywa trwałe w swojej podstawowej działalności (przykładowo Finansujący nie jest właścicielem większości nieruchomości, w których prowadzona jest działalność produkcyjna, lecz Finansujący korzysta z nich na podstawie stosownych umów – które na podstawie umowy leasingu działu zostaną przeniesione na Korzystającego),
    
  • umów z pracownikami przypisanymi do działu,
• zakład pracy w rozumieniu art. 231 ustawy w z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) w zakresie pracowników działu produkcyjno-handlowego – obejmujący ok 500 pracowników.
  
  

Po otrzymaniu majątku na podstawie umowy leasingu Korzystający będzie kontynuował i rozwijał działalność gospodarczą Spółki. umowa leasingu zostanie zawarta na czas określony i będzie zawierać opcję wykupu działu produkcyjno-handlowego po zakończeniu bądź w trakcie umowy leasingu (dalej: opcja wykupu) – opcja ta będzie przewidziana w umowie leasingu – jak również warunki jej wykonania zostaną określone w umowie leasingu. W trakcie trwania umowy leasingu, prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu, w tym opcja wykupu będą mogły zostać przeniesione na inną spółkę z grupy kapitałowej.

Zgodnie z umową leasingu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej od udostępnionych składników majątku wchodzących w skład działu produkcyjno-handlowego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych będzie dokonywał Korzystający.

Umowa leasingu będzie przewidywać podział opłat z tytułu korzystania z działu produkcyjno-handlowego na cześć kapitałową i odsetkową. Wartość składników majątku określona w umowie leasingu, jako suma ustalonych w umowie kapitałowych części opłat, w tym ewentualnej opłaty wstępnej oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług (o ile wystąpi) będzie równa wartości rynkowej ogółu składników majątkowych. Podobnie cześć odsetkowa rat leasingowych zostanie ustalona na poziomie rynkowym.

Wynagrodzenie to będzie płatne okresowo w ratach leasingowych, w terminach przewidzianych w Umowie leasingu, na podstawie faktur wystawianych przez Spółkę.

W związku z przeniesieniem prawa własności działu produkcyjno-handlowego Wnioskodawca nie przewiduje, że zostanie zawarta odrębna umowa sprzedaży. Planowane jest, że przeniesienie prawa własności składników majątkowych wchodzących w skład działu produkcyjno-handlowego nastąpi w wykonaniu umowy leasingu w trybie przewidzianym w art. 70916 Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przeniesieniem na mocy umowy leasingu, w wykonaniu opcji wykupu (na podstawie zawartej umowy leasingu), przedmiotu leasingu, na Wnioskodawcy (jako leasingobiorcy) będzie ciążył obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa leasingu, na podstawie której Spółka udostępni Korzystającemu zespół składników majątkowych (dział produkcyjno-handlowy) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji w związku z przeniesieniem na mocy umowy leasingu, w wykonaniu opcji wykupu (na podstawie zawartej umowy leasingu) przedmiotu leasingu na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Umowa leasingu to umowa nazwana, zdefiniowana w ustawie – Kodeks cywilny. Stosownie do art. 7091 Kodeksu cywilnego przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 7091 Kodeksu cywilnego, przedmiotem umowy leasingu mogą być rzeczy. W doktrynie zgodnie przyjmuje się jednak, że przedmiotem leasingu może być również przedsiębiorstwo: (...) umowa leasingu przedsiębiorstwa jest pewną odmianą dzierżawy przedsiębiorstwa czy leasingiem w szerszym znaczeniu. (...) Z leasingiem przedsiębiorstwa mamy do czynienia wówczas, gdy jest oddawane przez właściciela przedsiębiorstwa osobie trzeciej do korzystania, zarządzania i pobierania pożytków. Korzystający działa wówczas we własnym imieniu i na własny rachunek. Przy umowie leasingu obowiązują ogólne zasady dotyczące reguł wykonywania umowy i skutków ich naruszenia" (Prawo zobowiązań – umowy nienazwane, red. prof. dr hab. Wojciech Jan Katner).

To strony decydują bowiem co będzie przedmiotem umowy. Przyjmuje się, że: „Na zasadzie swobody umów możliwe jest zawarcie analogicznej umowy, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo jako całość. Nie jest to jednak umowa leasingu w rozumieniu art. 7091-70918 Kodeksu cywilnego. Umowę taką można nazwać leasingiem w znaczeniu szerszym.” (Prawo umów handlowych 2017, wyd. 5, red. prof. dr hab. Mirosław Stec).

Przedmiotem leasingu w znaczeniu szerszym może być zarówno przedsiębiorstwo jak i zorganizowana część przedsiębiorstwa: „Praktyka obrotu gospodarczego wręcz wymusza potrzebę wyodrębnienia jednostek spełniających w sposób samodzielny cele przedsiębiorstwa, np. jako zakładów, oddziałów. Również „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, charakteryzująca się samodzielnością i funkcjonalnie powiązanym kompleksem majątkowym, wypełnia ustawową definicję przedsiębiorstwa. Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć taką część, która może służyć do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Skoro w drodze analogii dopuszcza się stosowanie do niej przepisów o zbyciu przedsiębiorstwa, to także część przedsiębiorstwa może być przedmiotem obrotu leasingowego na takich zasadach jak przedsiębiorstwo." (Prawo zobowiązań – umowy nienazwane, red. prof. dr hab. Wojciech Jan Katner).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
  
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
  
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
  
• umowy dożywocia,
  
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
  
• ustanowienie hipoteki,
  
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
  
• umowy depozytu nieprawidłowego,
  
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Katalog czynności i zdarzeń podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi zestawienie zamknięte. Obowiązek podatkowy powstaje więc jedynie w przypadku gdy dana czynność cywilnoprawna jest enumeratywnie w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazana. Czynności i zdarzenia niewskazane wprost w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi.

Art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy interpretować ściśle, wszelka bowiem jego interpretacja rozszerzająca mogłaby doprowadzić do zwiększenia zakresu obciążeń podatkowych podatników, co jest niedopuszczalne w kontekście naczelnych zasad prawa podatkowego.

Art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy interpretować z uwzględnieniem przepisów Kodeksu cywilnego. Kodeks cywilny reguluje bowiem stosunki cywilnoprawne, natomiast przedmiotem opodatkowania są czynności cywilnoprawne. Jeżeli więc dana czynność cywilnoprawna zdefiniowana jest w Kodeksie cywilnym, wskazane jest zachowanie tożsamości terminologicznej tych samych pojęć. Jednocześnie o kwalifikacji określonej czynności cywilnoprawnej, a w konsekwencji o jej opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych decyduje treść czynności (elementy przedmiotowo istotne zdefiniowane w Kodeksie cywilnym), a nie jej nazwa. Każdorazowo należy więc dokonać oceny rzeczywistych praw i obowiązków stron dokonujących danej czynności. To one bowiem decydują o kwalifikacji czynności pod względem prawnym. Nazwa danej umowy ma znaczenie drugorzędne.

W świetle powyższego Wnioskodawca wskazuje, że dział produkcyjno-handlowy będzie obejmował zarówno rzeczy jak i prawa, leasing zespołu składników majątkowych w postaci działu produkcyjno-handlowego stanowi umowę nienazwaną, która zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w literaturze nosi jednak znamiona umowy leasingu oraz umowy dzierżawy. Zarówno umowa leasingu jak i umowa dzierżawy zostały zdefiniowane w Kodeksie cywilnym, a jednocześnie nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie umowa leasingu zespołu składników majątkowych nie wypełnia znamion żadnej innej z czynności tym katalogiem objętej. W szczególności Wnioskodawca podkreśla, że udostępnienie zespołu składników majątku na rzecz Korzystającego na podstawie umowy leasingu, którą zamierza zawrzeć nie stanowi sprzedaży, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1) lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ani ustanowienia odpłatnego użytkowania, o którym mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1) lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się do umowy sprzedaży, zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Celem umowy leasingu nie jest natomiast przeniesienie praw własności, tylko przekazanie przez Spółkę Korzystającemu określonego w umowie leasingu zespołu składników majątku do używania w zamian za określone w ratach wynagrodzenie. Powyższego nie zmienia fakt, że Umowa leasingu będzie zawierała opcję wykupu, na podstawie której po zakończeniu bądź w trakcie umowy leasingu przedmiot leasingu zostanie przeniesione na Korzystającego. Realizacja opcji wykupu stanowi bowiem w istocie realizację umowy leasingu, a nie odrębną czynność prawną.

W zakresie ustanowienia odpłatnego użytkowania, stosownie do art. 252 Kodeksu cywilnego użytkowanie polega na obciążeniu rzeczy prawem do jej używania i pobierania pożytków. Użytkowanie to ograniczone prawo rzeczowe podczas gdy umowa leasingu to stosunek zobowiązaniowy, którego jednym z elementów jest opcja wykupu, której nie można przewidzieć w ramach oddania do użytkowania. W celu zbycia przedmiotu oddanego w użytkowanie konieczne jest odrębne przeniesienie własności, tj. zawarcie umowy sprzedaży, która jest odrębną od umowy użytkowania czynnością cywilnoprawną. Umowa leasingu nie prowadzi do ustanowienia prawa użytkowania przedmiotu leasingu, nie prowadzi do ustanowienia jakichkolwiek praw rzeczowych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że umowa leasingu, na podstawie której Wnioskodawca udostępni zespół składników materialnych i niematerialnych (dział produkcyjno-handlowy) nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji w związku z przeniesieniem na mocy umowy leasingu,w wykonaniu opcji wykupu (na podstawie zawartej umowy leasingu) przedmiotu leasingu na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy pozostaje aktualne niezależnie od kwalifikacji zespołu składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem umowy leasingu jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa bądź nie.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał szereg interpretacji indywidualnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
  
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Zatem, jak z powyższego wynika, ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. O kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Zatem, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe ustalenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (spółka kapitałowa) zawrze z inną spółką kapitałową (dalej: Finansujący) umowę leasingu, na podstawie której Finansujący odda Wnioskodawcy do odpłatnego korzystania zespół składników materialnych i niematerialnych (dalej: dział produkcyjno-handlowy).

Umowa leasingu działu produkcyjno-handlowego zostanie zawarta na czas określony i będzie zawierać opcję wykupu działu produkcyjno-handlowego po zakończeniu bądź w trakcie umowy leasingu. Wykup nie nastąpi w wykonaniu odrębnej umowy sprzedaży. Planowane jest przeniesienie działu produkcyjno-handlowego w wykonaniu umowy leasingu w trybie przewidzianym w art. 70916 Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca uważa, że umowa leasingu działu produkcyjno-handlowego (stanowiącego zespół składników materialnych i niematerialnych) jest w istocie umową nienazwaną, która nosi w sobie znamiona umowy leasingu oraz umowy dzierżawy, w związku z tym nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji w związku z przeniesieniem na mocy umowy leasingu, w wykonaniu opcji wykupu (na podstawie zawartej umowy leasingu) przedmiotu leasingu na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie definiują takich pojęć jak sprzedaż, leasing, bądź dzierżawa, a zatem należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025).

Zgodnie z art. 7091 ustawy Kodeks cywilny przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Stosownie do art. 70916 Kodeksu cywilnego, jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin.

Istotą umowy leasingu jest co do zasady przekazanie przez finansującego korzystającemu określonej rzeczy do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, z zapłatą przez korzystającego na rzecz finansującego wynagrodzenia, którego wysokość równa jest co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Stosownie do treści art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W myśl art. 252 Kodeks cywilny rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie). Z kolei, w myśl art. 535 ww. ustawy przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Zgodnie natomiast z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Opisana we wniosku umowa leasingu działu produkcyjno-handlowego nie wypełnia znamion żadnej z czynności prawnych opisanych w powołanych powyżej przepisach Kodeksu cywilnego.

Opisana umowa, w związku z tym, że jej przedmiotem oprócz rzeczy będą również prawa (m.in. licencje, wierzytelności, itd.), nie wypełnia również stricte definicji leasingu określonej w ustawie Kodeks cywilny. Jednak biorąc pod uwagę przedstawioną we wniosku charakterystykę planowanej umowy, należy stwierdzić, że ma ona charakter zbliżony do umowy leasingu. Umowa taka będzie miała formalnie charakter umowy nienazwanej.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że opisana we wniosku umowa leasingu działu produkcyjno-handlowego nie będzie stanowiła żadnej z umów wymienionych w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Z powyższych przyczyn przeniesienie na mocy umowy leasingu, w wykonaniu opcji wykupu przedmiotu leasingu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W związku z tym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatników, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku, nie ma uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co pisał podatnik we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13 10/12, 66-400 Gorzów Wielkopolski, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.