Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.107.2018.2.AP
z 28 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla czynności dostawy i montażu markiz zewnętrznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 9 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla czynności dostawy i montażu markiz zewnętrznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą: jako przeważająca PKD 22.23.Z Produkcja wyrobów dla budownictwa z tworzyw sztucznych, w szczególności: produkcja rolet wewnętrznych, zewnętrznych, żaluzji, plis, wertikali i moskiter.

Pozostała wykonywana działalność to m.in.: PKD 25.12.Z produkcja metalowych elementów stolarki budowlanej: w szczególności produkcja żaluzji aluminiowych, PKD 43.32.Z - roboty instalacyjne stolarki budowlanej, PKD 43.39.Z - roboty związane z wykonywaniem pozostałych wykończeniowych robót budowlanych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT i przyjął dwa odrębne zlecenia od usługobiorcy. Usługobiorca jest głównym wykonawcą inwestycji (budowy hotelu), działa na rzecz inwestora i jest czynnym podatnikiem VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Jedno z zadań obejmuje zlecenie na roboty budowlano – montażowe, polegające na wykonaniu robót budowlanych wykończeniowych, na które składa się dostawa i montaż markiz zewnętrznych. Wnioskodawca dokonuje zakupu markiz jako towaru u zewnętrznego dostawcy. Zlecenie obejmuje jedno kompleksowe świadczenie, na które składa się dostawa markiz oraz ich montaż. Kalkulacja wynagrodzenia za kompleksowe świadczenie to: cena towaru 21630 zł netto, montaż + pomiar 1250 zł netto, razem 22880 zł netto. Nie następuje odrębne fakturowanie, na fakturze widnieje jedna pozycja: dostawa i montaż markiz. Usługa montażu polega na wykonaniu otworów w elewacji na zewnątrz budynku, zastosowaniu chemii montażowej w otworze wraz z zakotwiczeniem haków (kotwy) i zamontowaniu markizy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 9 kwietnia 2018 r. Wnioskodawca odnosząc się do zlecenia na roboty budowlano-montażowe, polegającego na wykonaniu robót budowlanych wykończeniowych, na które składa się dostawa i montaż markiz zewnętrznych poinformował, że markizy zewnętrzne kupowane są jako towar od dostawcy zewnętrznego, nie są wytwarzane we własnym zakresie. Montażu dokonuje pracownik zatrudniony u Wnioskodawcy.

Zgodnie z Zasadami Metodycznej Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2008), pkt 5.3 Zakres rzeczowy grupowań obejmujących usługi, dalej punkt 5.3.4 Roboty instalacyjne i montażowe wykonywane na miejscu przeznaczenia klasyfikowane są również w ramach działu 33 grupa 33.2, z następującymi zastrzeżeniami:

• Roboty instalacyjne i montażowe, wykonane przez producenta wyrobu własnymi siłami, są klasyfikowane tam, gdzie jest klasyfikowany wyrób.
• Budowlane roboty instalacyjne i montażowe, włączając instalowanie (montaż) stolarki budowlanej własnej produkcji, klasyfikuje się w dziale 43.
• Roboty instalacyjne wykonane przez sprzedawcę detalicznego, jako usługa związana ze sprzedażą określonego wyrobu, sklasyfikowane tak jak handel detaliczny w odpowiednim grupowaniu działu 47.

W związku z powyższym dostawę markiz zewnętrznych wraz z montażem Wnioskodawca klasyfikuje do PKWiU 43.39.19.0 – Roboty związane z wykonywaniem pozostałych wykończeniowych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wystawienie faktury do niniejszego zlecenia będzie podlegało procedurze „odwrotnego obciążenia” dla czynności dostawy i montażu markiz?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu faktycznym wykonanie umowy jako kompleksowe świadczenie dostawy i montażu markiz nie będzie podlegało procedurze odwrotnego obciążenia, zgodnie z art. 17 ust. 2, lecz będzie opodatkowane stawką 23% VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.). zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt ustawy o VAT). W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast art. 8 ust 1 ustawy mówi, że przez świadczenie usług, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, przy czym w okresie od 1 stycznia 2011 do 31 grudnia 2016 r. stawka wynosi 23%, na podstawie art. 146a pkt 1.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika, a warunek ten Wnioskodawca spełnia, ponieważ zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnikami są również według art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Stosownie do art. 17 ust 1h ustawy w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od 1 stycznia 2017 r., zawiera w poz. 2-48 zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy PKWIU, podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Główny wykonawca - nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2- 48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług, natomiast świadczenie ww. usług przez głównego wykonawcę na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierające podatek VAT.

Według wykładni językowej, w internetowym Słowniku Języka Polskiego „podwykonawca - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”. W związku z powyższym do przepisów wprowadza się takie podmioty, jak:

1. podwykonawcę - jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
2. głównego wykonawcę - jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
3. inwestora - jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.

W konsekwencji, aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji podwykonawca - główny wykonawca. Przy świadczeniu usługi budowlanej podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconych przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji.

Wnioskodawca posiada umowę z Generalnym wykonawcą na dostawę i montaż markiz zewnętrznych. Umowa obejmuje jedno kompleksowe świadczenie, na które składa się dostawa markiz i ich montaż. Dominującym elementem jest dostawa markiz, która stanowi ponad 94% wartości zlecenia, natomiast montaż i pomiar to niecałe 6 % końcowej ceny.

Podsumowując według Wnioskodawcy wyżej wymieniona transakcja stanowić będzie w przyszłości dostawę towarów, opodatkowaną podstawową stawką VAT w wysokości 23%, ponieważ w ramach jednego kompleksowego świadczenia, element dostawy ma charakter dominujący.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

I tak, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem powyższy przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym – zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że główny wykonawca – nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług budowlanych przez wykonawcę (głównego wykonawcę) na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.

Należy zauważyć, że ustawa nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

• podwykonawcę – jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
• głównego wykonawcę – jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
• inwestora – jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę, jako podwykonawca na dostawę oraz montaż markiz zewnętrznych. Markizy zewnętrzne nabywane są jako towar od dostawcy zewnętrznego. Zlecenie to obejmuje jedno kompleksowe świadczenie. Dominującym elementem jest dostawa markiz, która stanowi 94% wartości zlecenia, natomiast montaż i pomiar to niecałe 6 % końcowej ceny. Nie nastąpi odrębne fakturowanie, na fakturze widnieje jedna pozycja: dostawa i montaż markiz. Usługa montażu polega na wykonaniu otworów w elewacji na zewnątrz budynku, zastosowaniu chemii montażowej w otworze wraz z zakotwiczeniem haków (kotwy) i zamontowaniu markizy. Niniejsze czynności Wnioskodawca klasyfikuje do PKWiU 43.39.19.0 jako „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych wykończeniowych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zastosowania procedury „odwrotnego obciążenia” dla czynności dostawy markiz zewnętrznych wraz z montażem.

Kluczowe znaczenie dla ustalenia, czy w tej sytuacji znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, będzie określenie statusu Wnioskodawcy jako podmiotu świadczącego usługi budowlane na rzecz usługobiorcy.

Aby stwierdzić, czy w niniejszej sprawie Wnioskodawca w ramach wykonywanych czynności działa jako podwykonawca, konieczne jest uwzględnienie funkcji poszczególnych podmiotów uczestniczących w realizacji inwestycji budowlanej oraz charakteru relacji pomiędzy nimi.

Mając powyższe na względzie, należy wskazać, że podwykonawca to wykonawca, któremu inny podmiot w ramach otrzymanego zlecenia, powierzył wykonanie części lub całości prac budowlanych.

Wobec tego aby uznać, że w realizacji inwestycji budowlanej uczestniczy podwykonawca muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy.

Przechodząc na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w opisanej we wniosku sytuacji wystąpią dwa rodzaje zleceń: Wnioskodawca (podatnik VAT czynny) przyjął do realizacji zlecenie od usługobiorcy a usługobiorca (również podatnik VAT czynny) jest głównym wykonawcą inwestycji i działa na rzecz inwestora. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wykonywane czynności klasyfikuje wg PKWiU 43.39.19.0 jako „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych wykończeniowych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”. Usługi te zostały wymienione w ww. załączniku nr 14 do ustawy.

Zatem, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., Wnioskodawca działający jako podwykonawca na zlecenie usługobiorcy-głównego wykonawcy oraz świadczący roboty budowlane sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem 43.39.19.0 - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - jest zobowiązany do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla tych usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.