2018.05.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.76.2018.2.JK
z 9 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2018 r. (data wpływu 27 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wniosek uzupełniono 7 maja 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność handlową poprzez wielobranżową sieć sklepów detalicznych na terenie Polski. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży detalicznej przede wszystkim na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej i z tego powodu obrót oraz kwoty podatku należnego ewidencjonuje za pomocą kas rejestrujących. Spółka, korzystając z posiadanej sieci sklepów, dystrybuuje w formie drukowanych kuponów karty przedpłacone mające charakter pieniądza elektronicznego (np. xxx) oraz karty przedpłacone nieposiadające tego charakteru (np. xxx) (dalej oba rodzaje: Karty przedpłacone, Karty), umożliwiające korzystanie z różnych usług, w tym w szczególności usług świadczonych drogą elektroniczną. Wnioskodawca działa tutaj jako pośrednik między docelowym klientem a emitentami kart (dalej: Wydawcy), świadczącymi usługi na rzecz klientów. Usługami tymi mogą być np. umożliwienie słuchania muzyki przez Internet, korzystanie z aplikacji dostępnych w sieci, itp.

W tym celu Spółka podjęła współpracę z kontrahentem (dalej: Kontrahent), który w ramach zorganizowanego i zarządzanego przez siebie systemu dystrybucyjno-rozliczeniowego zajmuje się rozpowszechnianiem kart przedpłaconych oraz przetwarza dane dotyczące takich transakcji. Podmiot ten, na podstawie umów zawartych z Wydawcami, dostarcza Karty do sklepów Wnioskodawcy oraz dokonuje z nim stosownych rozliczeń. Również ten podmiot występuje w roli pośrednika w kontaktach z Wydawcami. Sam Wnioskodawca nie zawarł i nie będzie zawierał umów z Wydawcami.

Dystrybucja prowadzona przez Wnioskodawcę polega na sprzedaży Kart przedpłaconych umożliwiających skorzystanie z usług świadczonych przez danego Wydawcę. Spółka jednak nie sprzedaje kart we własnym imieniu, lecz działa w tym zakresie jako podmiot pośredniczący w zawarciu umowy na korzystanie z danej usługi pomiędzy danym Wydawcą i klientem (sprzedaż agencyjna). Karty przedpłacone zawierają odpowiedni kod, którego podanie w systemie elektronicznym przez klienta umożliwia mu skorzystanie z usług świadczonych przez Wydawcę.

Do obowiązków po stronie Wnioskodawcy przy sprzedaży Kart przedpłaconych należy wydrukowanie kuponu z kodem aktywacyjnym w określonych przestrzeniach sklepowych, pobranie należności od klienta w momencie dokonywania transakcji oraz dokonanie stosownych rozliczeń z Kontrahentem na podstawie zawartej z nim umowy. Należność od klienta jest pobierana w formie gotówkowej lub bezgotówkowej (płatność kartą płatniczą) w kasie sklepu prowadzonego przez Wnioskodawcę, która następnie przekazywana jest Kontrahentowi na jego rachunek bankowy. Także Kontrahent dokonuje dalszych rozliczeń z danym Wydawcą w formie bezgotówkowej przelewem na jego rachunek bankowy. Jednocześnie zapewniona jest pełna wymiana informacji o dokonywanych transakcjach między Wnioskodawcą a Kontrahentem i Wydawcami. Dzięki temu wszystkie te podmioty dysponują szczegółową ewidencją i dowodami dokumentującymi zapłatę, co umożliwia jednoznaczne powiązanie płatności z konkretną transakcją.

Rozliczenia między Wnioskodawcą i Kontrahentem następują na zasadzie prowizji. Spółka pobiera od klienta płatność odpowiadającą wartości nominalnej usługi i przekazuje ją Kontrahentowi. Z tytułu dystrybucji Kart przedpłaconych Wnioskodawca jest uprawniony do uzyskania od Kontrahenta wynagrodzenia w postaci prowizji liczonej od wartości nominalnej Kart. Wnioskodawca nie ma przy tym wpływu na wartość nominalną, do pobrania której jest zobowiązany.

Kontrahent rozlicza się z Wydawcami na podstawie odrębnych umów, niezależnie od porozumienia z Wnioskodawcą. Zawsze jednak dany Wydawca otrzymuje informacje umożliwiające identyfikację każdej transakcji i powiązania ich z dokonywanymi w sklepie płatnościami. Zarówno Kontrahent, jak i Wydawcy prowadzą ewidencje, z których jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła dana płatność. Stosowna należność od Wnioskodawcy do Kontrahenta i od Kontrahenta do danego Wydawcy jest przykazywana zawsze drogą bezgotówkową – przelewem na rachunek bankowy.

Ani Wydawcy, ani Kontrahent nie zawarli ze Spółką umowy w formie pisemnej przewidującej zobowiązanie Wnioskodawcy do ujmowania na własnych kasach fiskalnych Spółki sprzedaży Kart przedpłaconych dokonywanej na rzecz Wydawców. Spółka nie otrzymała również do tego celu żadnych kas powierzonych.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany jednoznacznie wskazał, że wobec Wydawców/Kontrahenta powstał obowiązek ewidencji obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, jednak korzystają oni ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z poz. 39 załącznika rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca słusznie uważa, że w przypadku sprzedaży Kart przedpłaconych Spółka może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących wartości sprzedaży prowadzonej na rzecz innych podatników w systemie agencyjnym na podstawie poz. 39 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień w związku z § 2 ust. 1 tego rozporządzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość sprzedaży kart przedpłaconych prowadzonej na rzecz innych podatników w systemie agencyjnym, dokonywanej na zasadach przedstawionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Obowiązek ten dotyczy również agentów i pośredników – zgodnie z art. 111 ust. 3b ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Art. 111 ust. 8 ustawy o VAT przewiduje jednak możliwość zwolnienia niektórych grup podatników oraz niektóre czynności z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących, w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Takie rozporządzenie, wydawane na czas określony, określa także warunki zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

Aktualnie obowiązujące rozporządzenie w sprawie zwolnień, w § 2 ust. 1, zwalnia z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, jednak nie dłużej niż do 31 grudnia 2018 r., m.in. czynności wymienione w poz. 39 załącznika do rozporządzenia – pozycja ta obejmuje zwolnieniem świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo- kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących, zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe zwolnienie znajduje zastosowanie do Wydawców kart przedpłaconych uprawniających do nabycia oferowanych przez Wydawców usług, których dystrybucji dokonuje Wnioskodawca poprzez sieć swoich sklepów. Należy podkreślić, że nawet jeżeli należność za Karty przedpłacone zostanie przyjęta przez Spółkę w gotówce (w kasie marketu od klienta), to rozliczenie pomiędzy nią i Kontrahentem, a następnie pomiędzy Kontrahentem i Wydawcą jest realizowane za pośrednictwem rachunku bankowego. Oznacza to, że Wydawca otrzymuje zapłatę w całości na rachunek bankowy.

Ponadto posiadane przez Wydawcę ewidencje pozwalające jednoznacznie powiązać otrzymaną płatność z konkretną transakcją. Tym samym, warunki zwolnienia przewidzianego w poz. 39 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień są spełnione.

Należy zwrócić w tym miejscu uwagę, że na gruncie stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 stycznia 2015 r., zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej podlegało świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w przypadku, gdy zapłata za wykonaną czynność była w całości dokonana za pośrednictwem m.in. rachunku bankowego. Od dnia 1 stycznia 2015 r. jednym z warunków zwolnienia jest otrzymanie zapłaty w całości przez świadczącego usługę (Wydawcę) na rachunek bankowy.

Zgodnie z intencją ustawodawcy powyższa zmiana miała na celu objęcie zakresem zwolnienia sprzedaży w systemie pośrednictwa. W związku z tą nowelizacją zostały usunięte wątpliwości istniejące przed 1 stycznia 2015 r. odnośnie możliwości zwolnienia z ewidencjonowania na kasach fiskalnych świadczenia usług w sytuacji, w której nabywca usługi (klient) dokonał zapłaty na rzecz pośrednika w gotówce, a pośrednik przekazał te środki pieniężne usługodawcy za pośrednictwem rachunku bankowego (zapłata dokonana przez nabywcę w gotówce, ale otrzymanie środków przez usługodawcę na rachunek bankowy).

Obecnie, w przypadku, gdy warunkiem zastosowania zwolnienia jest otrzymanie zapłaty na rachunek bankowy, nie ma już żadnych wątpliwości, że przedstawiony w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym model świadczenia usług jest zwolniony z ewidencjonowania za pomocą kas fiskalnych.

Powyższe potwierdza, że Wydawcy nie są zobowiązani do ewidencjonowania za pomocą kas fiskalnych sprzedaży Kart przedpłaconych, ponieważ otrzymają zapłatę w całości na rachunek bankowy, a posiadane ewidencje pozwalają im przyporządkować daną wpłatę do konkretnej transakcji. Brak obowiązku ewidencjonowania po stronie Wydawców oznacza, że Spółka pośrednicząc w sprzedaży jako agent również nie jest zobowiązana do ewidencjonowania tej sprzedaży za pomocą kas fiskalnych.

Niezależnie od argumentacji przedstawionej powyżej, brak obowiązku rejestrowania za pomocą kas fiskalnych sprzedaży Kart przedpłaconych wynika również z § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas, w świetle którego podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji (Wydawca), zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi (Spółka), przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu. A contrario, przy braku takiego obowiązku po stronie Wydawcy, nie występuje on także w przypadku Wnioskodawcy. Co więcej, w świetle § 5 ust. 3 rozporządzenia, zobowiązanie agenta do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej.

Tymczasem w omawianej sytuacji ani Wydawcy, ani Kontrahent nie podpisali ze Spółką umowy w formie pisemnej, przewidującej zobowiązanie Wnioskodawcy do ujmowania na własnych kasach fiskalnych Wnioskodawcy sprzedaży Kart przedpłaconych dokonywanej na rzecz Wydawców. Tym samym, Spółka nie ma nawet podstawy (określonej w rozporządzeniu w sprawie kas) do tego, aby ujmować analizowaną sprzedaż za pomocą kas fiskalnych.

Wobec powyższego, Spółka w świetle § 5 ust. 1 i 3 rozporządzenia w sprawie kas nie jest zobowiązana (ani uprawniona) do rejestracji za pomocą kas fiskalnych wartości sprzedaży prowadzonej na rzecz innych podatników (Wydawców) w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.

Wnioskodawca w tym miejscu podkreśla, iż przedstawione stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach organów podatkowych, jak chociażby w interpretacji DIS w Katowicach z 6 maja 2015 r., sygn. IBPP3/4512-164/15/JP, czy DIS w Warszawie z 30 czerwca 2015 r., sygn. IPPP2/4512-297/15-2/MAO/RR.

Mając powyższe na uwadze, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w interpretacji indywidualnej, o którą występuje z wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Stosownie do art. 111 ust. 1a ustawy, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Zgodnie z art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest uprawniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie art. 758 § 2 ustawy.

Zatem umowa agencyjna jest szczegółowo uregulowaną w Kodeksie cywilnym umową obrotu profesjonalnego (obie strony muszą być przedsiębiorcami), oparta o zasadę lojalności (zaufania).

Zobowiązanie agenta obejmuje samodzielne (w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa), stałe działanie (pośredniczenie) na rachunek dającego zlecenie oraz za wynagrodzeniem – przy zawieraniu z osobami trzecimi (klientami) umów na rzecz dającego zlecenie albo polegające na zawieraniu takich umów w imieniu dającego zlecenie (§ 1). Jednocześnie do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz odbierania w jego imieniu oświadczeń woli wymagane jest umocowanie agenta (§ 2). Taka treść wyznacza elementy przedmiotowo istotne umowy agencyjnej – zobowiązanie do stałego działania na rzecz dającego zlecenia na jego rachunek, ewentualnie w jego imieniu w zamian za wynagrodzenie (zasadniczo prowizję).

Strony tej umowy są zarówno w aspekcie prawnym, jak i finansowym odrębnymi podmiotami. Wnioskodawca działający w imieniu i na rzecz zleceniodawcy jest w świetle ustawy podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, natomiast obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca odniósł do pewnego stanu faktycznego zaistniałego u podatników, tj. dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Rozpatrując kwestię obowiązku rejestrowania przez Wnioskodawcę sprzedaży produktów, dokonywanej przez niego w imieniu i na rzecz Wydawców, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących należy zauważyć, że stosownie do art. 111 ust. 3a ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy (pkt 1) oraz stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b (pkt 7).

Z kolei jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3b ustawy – podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Powyższy przepis ustanawia wyjątek od zasady, że podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są do stosowania kas wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, nakazując również ewidencjonowanie sprzedaży prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników w sytuacji, gdy poza sprzedażą towarów/usług zleceniodawcy podmiot (zleceniobiorca) dokonuje sprzedaży własnych towarów bądź usług.

W opisanej sytuacji należy więc odróżnić obowiązek ewidencjonowania, który ciąży na zleceniobiorcy, od obowiązku ewidencjonowania spoczywającego na zleceniodawcy.

Należy wskazać, że obowiązujące od 1 kwietnia 2013 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), w sposób szczególny reguluje kwestie obowiązku prowadzenia ewidencji w przypadku sprzedaży w imieniu i na rzecz innego podmiotu.

Stosownie do § 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

innym podmiocie – rozumie się przez to agenta, zleceniobiorcę, pośrednika lub inną osobę, która na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze dokonuje sprzedaży w imieniu lub na rzecz podatnika zobowiązanego do prowadzenia ewidencji (pkt 3);
kasie powierzonej – rozumie się przez to kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji, który na podstawie umowy przekazuje ją innemu podmiotowi do prowadzenia ewidencji w jego imieniu (pkt 5);
kasie własnej – rozumie się przez to kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży albo prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży i ewidencji prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (pkt 6).

Jak wynika z zapisów § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

W przypadku gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników – § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Jak stanowi § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących – przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej.

Wskazać należy, że w § 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących zawarto uregulowania dotyczące podatników wykonujących czynności w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze.

Przepis ten porządkuje obowiązek ewidencjonowania przez podmioty działające w ten sposób, rozróżniając przypadek, gdy do ewidencjonowania wykorzystywana jest kasa powierzona oraz kasa własna.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako podmiot pośredniczący w sprzedaży usług, na podstawie umowy zawartej z Kontrahentem będzie dystrybuował karty przepłacone, za które należność od klienta jest pobierana w formie gotówkowej lub bezgotówkowej (płatność kartą płatniczą) w kasie sklepu prowadzonego przez Wnioskodawcę, która następnie przekazywana jest Kontrahentowi na jego rachunek bankowy. Rozliczenia między Wnioskodawcą i Kontrahentem następują na zasadzie prowizji.

Spółka pobiera od klienta płatność odpowiadającą wartości nominalnej usługi i przekazuje ją Kontrahentowi. Z tytułu dystrybucji Kart przedpłaconych Wnioskodawca jest uprawniony do uzyskania od Kontrahenta wynagrodzenia w postaci prowizji liczonej od wartości nominalnej Kart. Wnioskodawca nie ma przy tym wpływu na wartość nominalną, do pobrania której jest zobowiązany.

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży detalicznej przede wszystkim na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej i z tego powodu obrót oraz kwoty podatku należnego ewidencjonuje za pomocą kas rejestrujących.

Wobec Wydawców/Kontrahenta powstał obowiązek ewidencji obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, jednak korzystają oni ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z poz. 39 załącznika rozporządzenia.

Jak wynika z powołanych przepisów dotyczących ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, co do zasady pośrednik, który obok sprzedaży towarów/usług zleceniodawcy dokonuje sprzedaży towarów/usług własnych, w sytuacji gdy ciąży na nim obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, ma również obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotu z tytułu sprzedaży towarów/usług zleceniodawcy.

Jednocześnie przepisy te wskazują, że to zleceniodawca, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi (pośrednikowi), zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu. Zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej. Należy jednak zauważyć, że obowiązek ewidencjonowania przez pośrednika sprzedaży dokonywanej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, uwarunkowany jest wystąpieniem tego obowiązku u zleceniodawcy.

Ponieważ, jak wskazał Wnioskodawca, ani Wydawcy, ani Kontrahent nie zamierzają podpisywać z nim umowy w formie pisemnej przewidującej zobowiązanie Wnioskodawcy do ujmowania na własnych kasach fiskalnych Wnioskodawcy sprzedaży kart przepłaconych, wskazując że korzystają oni z przedmiotowego zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania sprzedaży kart przepłaconych dokonywanej w imieniu lub na rzecz innych podatników.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności ustalenia, czy Wydawca/Kontrahent faktycznie korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasach rejestrujących na podstawie pkt 39 załącznika w związku z § 2 ust 1 rozporządzenia. Powyższe przyjęto jako element opisu sprawy. Ponadto nie rozstrzygano w niniejszej interpretacji czy czynność sprzedaży kart przedpłaconych stanowi sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy podlegającą opodatkowaniu. Powyższe przyjęto jako opis sprawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin