INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2011r. (data wpływu 17 maja 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2011r. (data wpływu 3 sierpnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz udokumentowania zużycia towarów należących do przedsiębiorstwa przez pracowników, członków rady nadzorczej, udziałowców, kontrahentów i gości spotkań służbowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania zużycia towarów należących do przedsiębiorstwa przez pracowników, członków rady nadzorczej, udziałowców kontrahentów i gości spotkań służbowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 lipca 2011r. (data wpływu 3 sierpnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 lipca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca nabywa towary takie jak herbata, kawa, cukier, napoje, ciastka, owoce, soki, wodę, śmietankę do kawy itp., przeznaczając je następnie do zużycia w sekretariacie/biurze obsługi kontrahentów. Z wymienionych surowców przygotowuje się porcje do picia i poczęstunek dla osób, kontrahentów, pracowników, członków rady nadzorczej, przedstawicieli udziałowców uczestniczących w spotkaniach służbowych, naradach statutowych lub dotyczących działalności gospodarczej firmy, odbywających się w godzinach służbowych na terenie firmy. Za wyżej wymieniony poczęstunek nie pobiera się opłaty.

Zakłada się równocześnie, że jednorazowy poczęstunek dla jednej osoby nie przekracza kwoty 10 zł. Wymieniony poczęstunek "kawa czy herbata" Wnioskodawca serwuje zwyczajowo w czasie przeznaczonym na czynności służbowe i w związku z wykonywaniem czynności służbowych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że Spółce przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Spółka skorzystała z tego prawa.

Nie ma obowiązku zapewnienia wyżej wymienionym osobom tego typu napojów i słodyczy i nie wynika to z przepisu czy ustawy, ale serwuje się tego typu poczęstunek w celu poprawy efektywności ich pracy na rzecz Spółki.

Napoje oraz słodycze serwowane pracownikom, członkom rady nadzorczej i udziałowcom, podawane są wyłącznie podczas narad i spotkań służbowych na terenie zakładu pracy i w godzinach służbowych. Nie są one zużywane wg własnych potrzeb w czasie swoich godzin pracy (poza naradami).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle zapisu art. 7 ust. 2 pkt 1, zdarzenia opisywane w poz. 68 należy rozpoznać jako nieodpłatne przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste pracowników, członków rady nadzorczej, udziałowców, kontrahentów, gości spotkań służbowych, bądź w świetle zapisu art. 7 ust 2 pkt 2 - jako darowizny, jeżeli Wnioskodawcy przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów...

Zakwalifikowanie działań opisanych w poz. 68 do grupy nieodpłatnych przekazań lub zużyć towarów, ewentualnie darowizn, powoduje, że tak jak dostawy towarów podlegają obowiązkowi naliczenia podatku należnego od towarów i usług, co dokumentowane jest fakturą wewnętrzną.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w poz. 68 zdarzenie nie powinno być rozpoznawane jako dostawa towarów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, gdyż nie spełniony jest cel przekazania lub zużycia zakupionych towarów, zapisany w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2, którym są cele osobiste podatnika. Wnioskodawca nie sądzi bowiem, aby spożycie np. kawy i ciastka przez osobę fizyczną na służbowym spotkaniu było równoznaczne ze zużyciem na cele osobiste tych osób, które to cele z natury rzeczy realizują się w sferze prywatnej poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Takie zdanie Wnioskodawca ma również w odniesieniu do spotkań kontrahentów, którzy korzystają z podobnych form poczęstunku - nie stanowią one ze strony Wnioskodawcy ani nieodpłatnego przekazania, ani darowizny.

Skutkiem zajmowanego stanowiska w tej sprawie Wnioskodawca nie wystawia faktury wewnętrznej na to przekazanie (zużycie), darowiznę opisane w poz. 68, tzn. nie nalicza należnego podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ustawodawca zaliczył przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Z ww. art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika zatem, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które są ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nabywa towary takie jak herbata, kawa, cukier, napoje, ciastka, owoce, soki, wodę, śmietankę do kawy itp., przeznaczając je następnie do zużycia w sekretariacie/biurze obsługi kontrahentów. Z wymienionych surowców przygotowuje się porcje do picia i poczęstunek dla osób, kontrahentów, pracowników, członków rady nadzorczej, przedstawicieli udziałowców uczestniczących w spotkaniach służbowych, naradach statutowych lub dotyczących działalności gospodarczej firmy, odbywających się w godzinach służbowych na terenie firmy. Za wyżej wymieniony poczęstunek nie pobiera się opłaty.

Wymieniony poczęstunek „kawa czy herbata” Wnioskodawca serwuje zwyczajowo w czasie przeznaczonym na czynności służbowe i w związku z wykonywaniem czynności służbowych.

Wnioskodawcy przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Wnioskodawca skorzystała z tego prawa. Wnioskodawca wskazał, że nie ma obowiązku zapewnienia wyżej wymienionym osobom tego typu napojów i słodyczy i nie wynika to z przepisu czy ustawy, ale serwuje się tego typu poczęstunek w celu poprawy efektywności ich pracy na rzecz Spółki. Napoje oraz słodycze serwowane pracownikom, członkom rady nadzorczej i udziałowcom, podawane są wyłącznie podczas narad i spotkań służbowych na terenie zakładu pracy i w godzinach służbowych. Nie są one zużywane wg własnych potrzeb w czasie swoich godzin pracy (poza naradami).

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie opodatkowaniu nie podlega zużycie towarów w formie poczęstunku „kawa czy herbata” przez pracowników, członków rady nadzorczej i przedstawicieli udziałowców w trakcie narad i spotkań służbowych przeprowadzanych w zakładzie pracy, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników, członków rady nadzorczej i przedstawicieli udziałowców, gdyż towary te nie są zużywane według własnych potrzeb pracowników lecz wyłącznie podczas narad i spotkań służbowych na terenie zakładu pracy i w godzinach służbowych. W tym przypadku poczęstunek jest uzasadniony potrzebami pracodawcy takimi jak zapewnienie sprawnego przebiegu spotkania (narady). Zatem osobista korzyść np. pracownika ma charakter uboczny.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż zużycie w formie poczęstunku „kawa czy herbata” przez pracowników, członków rady nadzorczej i przedstawicieli udziałowców w trakcie spotkań i narad służbowych nie rodzi obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii poczęstunku dla kontrahentów oraz gości spotkań służbowych należy zauważyć, iż ustawodawca w ww. przepisie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wskazał, iż przekazanie lub zużycie towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste dotyczy konkretnych ściśle wymienionych w tym przepisie osób, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. W przedmiotowym przepisie nie zostali wymienieni m.in. kontrahenci i goście spotkań służbowych, o których mowa we wniosku.

Z wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca serwuje ww. poczęstunki w formie „kawa czy herbata” także kontrahentom oraz gościom spotkań służbowych, jednocześnie Spółce przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Spółka skorzystała z tego prawa.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zużycie towarów w postaci poczęstunku przez kontrahentów i gości spotkań służbowych należy również uznać za zużycie związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, zatem nie stanowi ono zużycia ani przekazania ani też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało również uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii dokumentowania ww. zużycia artykułów spożywczych wskazać należy, iż zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego oraz ww. stanowisko organu stwierdzić należy, iż nieodpłatne zużycie artykułów spożywczych (tj. herbaty, kawy, cukier, napoje, ciastka, owoce, soki, wodę, śmietankę do kawy itp.), przez pracowników, członków rady nadzorczej i udziałowców będących uczestnikami narad i spotkań służbowych oraz kontrahentów, gości spotkań służbowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W takiej sytuacji Wnioskodawca dla udokumentowania nieodpłatnego przekazania tych towarów nie jest zobowiązany do wystawienia faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ww. ustawy o VAT, bowiem w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie towarów nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.