Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.55.2018.2.ICz
z 26 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPETACJA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 stycznia 2018 r. (data wpływu 25 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 8 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii:

• opodatkowania nieodpłatnego udostępniania lokali mieszkalnych pracownikom, zleceniobiorcom lub kontrahentom Spółki – jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z otrzymanych od wynajmującego faktur za wynajem, otrzymanych od dostawców faktur za media związane z lokalami oraz z otrzymanych od innych podmiotów faktur związanych z wykończeniem i wyposażeniem lokali mieszkalnych - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2018r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w kwestii opodatkowania nieodpłatnego udostępniania lokali mieszkalnych pracownikom, zleceniobiorcom lub kontrahentom Spółki oraz prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z otrzymanych od wynajmującego faktur za wynajem, otrzymanych od dostawców faktur za media związane z lokalami oraz z otrzymanych od innych podmiotów faktur związanych z wykończeniem i wyposażeniem lokali mieszkalnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 marca 2018 r. znak: 0111-KDIB2-1.4010.32.2018.1.BKD, 0111-KDIB3-1.4012.55.2018.1.ICz.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany także dalej Spółką) jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej. Spółka zatrudnia ok. 250 osób. Są to osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia albo kontrahenci (osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą i świadczące usługi na rzecz Spółki). Siedzibą Spółki jest W. W najbliższej przyszłości Spółka zamierza zawrzeć umowy najmu lokali mieszkalnych. Spółka byłaby podmiotem biorącym w najem te lokale. Lokale będą położone we W. Umowa najmu będzie umową odpłatną, a więc Spółka będzie płaciła czynsz na rzecz wynajmującego. Na podstawie umowy najmu Spółka będzie również ponosiła koszty mediów (np. energia elektryczna, gaz, woda, czynsz administracyjny) oraz inne koszty związane z tymi lokalami (np. ubezpieczenie, podatek od nieruchomości). Lokale mieszkalne będą następnie przez Spółkę udostępniane: - pracownikom (osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę) lub - zleceniobiorcom (osobom zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia) lub - kontrahentom (osobom fizycznym prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą i świadczącym usługi na rzecz Spółki lub kontrahentom, którzy udostępnią lokal swoim pracownikom w związku ze świadczeniem usług dla Spółki). Za udostępnianie lokali mieszkalnych pracownikom, zleceniobiorcom czy kontrahentom Spółka nie będzie pobierała wynagrodzenia. Udostępnienie ww. osobom lokali mieszkalnych we W. będzie uzasadnione następującymi okolicznościami: a) osoba zostaje czasowo przeniesiona do pracy we W. (np. na kilka tygodni albo miesięcy), b) oprócz wykonywania pracy w innym mieście (np. w Warszawie), w którym osoba ma stałe miejsce zamieszkania i w którym samodzielnie zapewnia sobie lokal mieszkalny, osoba jest również zobowiązana do wykonywania pracy we W. (np. pracownik wykonuje pracę przez 3 dni w tygodniu w Warszawie, czyli w miejscu swojego zamieszkania, a przez 2 dni w tygodniu zobowiązany jest do przyjazdu i wykonywania pracy we W., czyli w miejscu siedziby Spółki), c) występują inne okoliczności uzasadniające obecność tych osób we W. (np. pracownik zatrudniony w innym mieście zostaje wezwany na kilka dni na konsultacje do W.), d) w celu świadczenia usług przez zleceniobiorcę/kontrahenta dla Spółki, konieczne jest aby zleceniobiorca/kontrahent miał zapewniony nocleg we W. W każdym z tych przypadków obecność pracownika, zleceniobiorcy lub kontrahenta we W. oraz sposób jej zorganizowania jest podyktowany aktualnymi potrzebami Spółki, jako pracodawcy/zleceniodawcy/usługobiorcy. W przypadku zleceniobiorców/kontrahentów umowa zawarta pomiędzy zleceniobiorcą/kontrahentem a Spółką przewiduje, że w związku z wykonywaniem świadczeń na rzecz Spółki poza miejscem zamieszkania zleceniobiorcy/kontrahenta Spółka zobowiązuje się do zapewnienia zleceniobiorcy/kontrahentowi miejsca noclegów we W. O rodzaju tego noclegu (np. hotel, wynajęte mieszkanie, itd.) decyduje Spółka. Konkretny lokal mieszkalny może być jednocześnie udostępniany jednemu lub kilku pracownikom/zleceniobiorcom/kontrahentom. Konkretny lokal mieszkalny może być w danym miesiącu lub przez dłuższy czas udostępniany różnym albo tylko jednemu pracownikowi/zleceniobiorcy/kontrahentowi. Lokale mieszkalne będą Spółce oddawane w najem w stanie deweloperskim. Spółka będzie we własnym zakresie odpowiadała za wykończenie lokali oraz za ich wyposażenie w niezbędne meble i sprzęt. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

W piśmie uzupełniającym z 8 marca 2018 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wyjaśnił, co następuje:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wykonuje co do zasady czynności opodatkowane, tylko w minimalnym zakresie występują również czynności zwolnione (np. w zakresie udzielania pożyczek, refaktura pakietów medycznych).
2. Umowy najmu nie będą określały sposobu wykorzystywania lokali przez Wnioskodawcę. Umowy najmu będą zawierały zapis, że Wnioskodawca może podnajmować lokale albo przekazywać je do nieodpłatnego używania osobom trzecim w dowolnym celu. Umowy najmu nie będą zawierały zapisu, że Wnioskodawca oraz podnajmujący albo osoba trzecia której udostępniono lokal mogą go wykorzystywać wyłącznie na cele mieszkaniowe.
3. Wnioskodawca będzie udostępniał lokale mieszkalne wyłącznie na cele mieszkaniowe pracowników, zleceniobiorców lub kontrahentów.
4. Wnioskodawca nie będzie obciążał podmiotów, którym udostępnia lokale kosztami utrzymania tych lokali.
5. Nieodpłatne udostępnianie lokali mieszkalnych pracownikom, zleceniobiorcom i kontrahentom nie będzie stanowiło czynności krótkotrwałego zakwaterowania.
6. Pracownicy, którzy będą korzystać z lokali mieszkalnych stanowią wykwalifikowaną kadrę pracowniczą niezbędną do wykonywania czynności pracowniczych u Wnioskodawcy.
7. Udostępnianie lokali mieszkalnych będzie wykorzystywane wyłącznie do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych.
8. Przez inne koszty związane z lokalami Wnioskodawca rozumie koszty, do których ponoszenia będzie zobowiązany na podstawie umowy, takie jak np. koszty ubezpieczenia, opłaty do wspólnoty mieszkaniowej, media.
9. Wnioskodawca poniesie typowe wydatki związane z wykończeniem lokalu będącego w tzw. standardzie deweloperskim. Będą to wydatki na np. drzwi, panele, malowanie, płytki i armaturę do łazienki. Ponadto Wnioskodawca poniesie wydatki na zakup wyposażenia, takie jak koszty np. oświetlenia, zasłon, mebli, sprzętu AGD, garnków, sztućców.
10. W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy najmu dwóch lokali mieszkalnych. Umowy byłyby zawarte na czas nieokreślony. Częstotliwość udostępniania będzie zależała od aktualnych potrzeb. Udostępnianie może mieć miejsce jednorazowo na okres kilku dni (np. 2-3 dni), powtarzalnie na okres kilku dni (np. 2 - 3 dni w każdy tygodniu albo w każdym miesiącu) albo długookresowo (np. na kilka tygodni lub miesięcy). Wnioskodawca będzie prowadził dokumentację, z której będzie wynikało kto i w jakim okresie korzystał z konkretnego lokalu mieszkalnego.
11. Lokale mieszkalne nie będą w żaden sposób wykorzystywane w okresie, w którym nie będą udostępniane pracownikom, zleceniobiorcom i kontrahentom Wnioskodawcy.
12. Fakt nieodpłatnego udostępniania lokali mieszkalnych nie znajdzie odzwierciedlenia w wysokości wynagrodzenia pracowników/zleceniobiorców albo w odpłatności za usługi świadczone przez podmioty gospodarcze.
13. Ponadto Wnioskodawca informuje, że usługi udostępniania lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę będą klasyfikowane do PKWiU 68.20.11.0 „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi”.
    
    

W związku z powyższym opisem, w zakresie podatku od towarów i usług, zadano następujące pytania (oznaczenie pytań jak we wniosku):

2. Czy nieodpłatne udostępnianie lokali mieszkalnych pracownikom, zleceniobiorcom lub kontrahentom Spółki będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak to jaka będzie stawka podatku od towarów i usług dla takiej usługi?

3. Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z otrzymanych od wynajmującego faktur za wynajem, otrzymanych od dostawców faktur za media związane z lokalami oraz z otrzymanych od innych podmiotów faktur związanych z wykończeniem i wyposażeniem lokali mieszkalnych?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie odnoszącym się do pytań oznaczonych jako nr 2 i 3:

Ad. 2

Zasady opodatkowania podatkiem VAT określa ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej w skrócie u.p.t.u.). Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.t.u. przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Warunkiem uznania świadczenia usług za czynność opodatkowaną VAT jest zatem jej odpłatność. W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że Spółka będzie udostępniała pracownikom/ zleceniobiorcom/ kontrahentom lokale mieszkalne nieodpłatnie. Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie miał on zatem do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług. Art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u. stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również „nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”. Kluczowe znaczenie ma tutaj ustalenie, czy udostępnianie mieszkań stanowi nieodpłatne świadczenie usług „do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”, bo tylko w takim przypadku nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście związku między danym nieodpłatnym świadczeniem a prowadzoną działalnością gospodarczą (zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 u.p.t.u.). Czynnościami niepodlegającym i opodatkowaniu będą nieodpłatne świadczenia, które pozostają w związku z prowadzoną działalności gospodarczą; nieodpłatne świadczenia które są konieczne do celów prowadzonej działalności gospodarczej albo stanowią pożądane uzupełnienie tej działalności. Będą to nieodpłatne świadczenia, których zasadniczym celem jest osiągnięcie korzyści przez podatnika (przedsiębiorcę). Natomiast czynnościami podlegającymi opodatkowaniu będą nieodpłatne świadczenia, które nie mają żadnego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Będą to nieodpłatne świadczenia, które w jakimkolwiek zakresie nie służą prowadzonej działalności gospodarczej, czyli nie są do nie potrzebne albo przydatne. Spółka uważa, że nieodpłatne udostępnianie lokali mieszkalnych pracownikom/ zleceniobiorcom/ kontrahentom w ramach przedstawionego zdarzenia przyszłego stanowi nieodpłatne świadczenie usług na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki. Spółka będzie nabywała usługę wynajmu lokali mieszkalnych w celu ich udostępnienia swoim pracownikom/zleceniobiorcom/kontrahentom. Zamiarem Spółki jest udostępnianie pracownikom/ zleceniobiorcom/ kontrahentom lokali mieszkalnych w czasie ich pobytu we W. (w czasie wykonywania przez nich pracy lub świadczenia usług które musi mieć miejsce w siedzibie Spółki we W.). Obecność pracowników/ zleceniobiorców/ kontrahentów w tym mieście będzie wynikała z aktualnych potrzeb Spółki albo z przyjętego systemu organizacji pracy. W każdym przypadku pobyt pracowników/ zleceniobiorców/ kontrahentów we W. będzie związany z działalnością gospodarczą Spółki, jako pracodawcy (zleceniodawcy, usługobiorcy). W związku z tym należy przyjąć, że omawiane świadczenia są związane z działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ służą stworzeniu optymalnych warunków do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. Jako takie stanowią czynności pożądane w prowadzonej przez Spółkę działalności. Należy podkreślić, że głównym celem wykonywania tych świadczeń jest korzyść Spółki jako pracodawcy (zleceniodawcy, usługobiorcy). Korzyścią Spółki jest możliwość czasowego przeniesienia pracowników/zleceniobiorców/kontrahentów do W. albo zatrudnienia osób, które część pracy wykonują we W., a część w innym mieście. Dzięki świadczeniu w postaci udostępniania lokali mieszkalnych Spółka ma większą swobodę w zatrudnianiu pracowników oraz pozyskiwaniu zleceniobiorców/kontrahentów oraz większe szanse w zatrudnianiu osób o najwyższych kwalifikacjach. Tym samym korzyść po stronie Spółki jest dominującą cechą tego świadczenia. Ponadto obowiązek zapewniania noclegu przez Spółkę wynika z zawartych umów z zleceniobiorcą/kontrahentem w związku z wykonywaniem świadczeń dla Spółki. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że nieodpłatne świadczenie usług w postaci udostępniania lokali mieszkalnych pracownikom/zleceniobiorcom/kontrahentom nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u.

Stanowisko Spółki potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 października 2014 r. (sygn. IPPP1/443-778/14-2/JL). Organ uznał że „nieodpłatne udostępnianie lokali na rzecz pracowników, jest czynnością związaną z działalnością gospodarczą Spółki ponieważ umożliwia Spółce pozyskanie wykwalifikowanych pracowników pochodzących z odległych rejonów kraju, których zatrudnienie wiąże się z zapewnieniem mieszkania. Powyższa nieodpłatna usługa Spółki ma zatem niewątpliwy wpływ na przyszłe obroty, zyski i wizerunek Spółki. Należy również zauważyć, że intencją Spółki w tym przypadku nie jest zaspokojenie osobistych potrzeb mieszkaniowych pracowników ale przede wszystkim - pozyskanie odpowiedniej kadry pracowniczej niezbędnej do wykonywania działalności gospodarczej Spółki. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji potrzeb osobistych, można jednak przyjąć, że cele osobiste należy rozumieć jako cele prywatne, nie zawodowe. Wobec tego cele osobiste to cele inne niż związane z działalnością gospodarczą; potrzebami osobistymi są takie cele, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Przedstawione w sprawie okoliczności nie wskazują, że nieodpłatne udostępnianie lokali pracownikom przez Spółkę wynika z dobrej woli Spółki (pracodawcy) i chęci zaspokojenia ich potrzeb osobistych. Okoliczności te pozwalają stwierdzić, że udostępnianie lokali jest związane z działalnością Spółki i ma na celu poprawę jej rezultatów poprzez zatrudnianie wykwalifikowanych pracowników pochodzących z odległych rejonów kraju. Zatem ta nieodpłatna czynność, związana z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Podsumowując: Wnioskodawca uważa, że nieodpłatne udostępnianie lokali mieszkalnych pracownikom, zleceniobiorcom lub kontrahentom Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 3

Art. 86 ust. 1 u.p.t.u. przewiduje, że „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...)”. Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Związek nabywanych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi VAT może być zarówno bezpośredni, jak i pośredni. Fakt, że związek zakupionych usług z czynnościami opodatkowanymi może mieć charakter pośredni jest powszechnie uznany. Jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 8 maja 2012r. (sygn. IPTPP1/443-155/12-4/RG): „Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi”. Zdaniem tego organu podatkowego „o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami”. Odnosząc te uwagi do omawianego zdarzenia przyszłego należy wskazać, że Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Spółka będzie otrzymywała faktury dokumentujące usługę wynajmu lokali mieszkalnych, dokumentujące usługi dostarczania mediów do tych lokali

mieszkalnych oraz dokumentujące wydatki poniesione w związku z wykończeniem i wyposażeniem lokali mieszkalnych. Nabywane usługi będą pośrednio związane z działalnością gospodarczą Spółki oraz z czynnościami opodatkowanymi VAT, jakimi są usługi świadczone przez Spółkę. Związek ten został szeroko uzasadniony w stanowisku Wnioskodawcy do pytania drugiego i trzeciego. W tym miejscu można jedynie powtórzyć, że nabywane usługi będą wykorzystywane w celu stworzenia warunków do zatrudniania pracowników/ zleceniobiorców/ kontrahentów oraz ich obecności we W., a w konsekwencji pośrednio do wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT. Mając na uwadze powyższe Spółka uważa, że będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych usług.

Podsumowując: Spółka uważa, że będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z otrzymanych od wynajmującego faktur za wynajem, otrzymanych od dostawców faktur za media związane z lokalami oraz z otrzymanych od innych podmiotów faktur związanych z wykończeniem i wyposażeniem lokali mieszkalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii podatku od towarów i usług, w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępniania lokali mieszkalnych pracownikom, zleceniobiorcom lub kontrahentom Spółki,
• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z otrzymanych od wynajmującego faktur za wynajem, otrzymanych od dostawców faktur za media związane z lokalami oraz z otrzymanych od innych podmiotów faktur związanych z wykończeniem i wyposażeniem lokali mieszkalnych.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ztytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega, co do zasady, odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Dla stwierdzenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

Powyższe zagadnienie było także przedmiotem orzeczenia TSUE z dnia 16 października 1997 r., sygn. C-258/95. W przedmiotowym stanie faktycznym Trybunał rozważał, czy bezpłatny przewóz pracowników na teren przedsiębiorstwa stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 6(2)(b) VI Dyrektywy (opodatkowane VAT). Trybunał wskazał, że w większości sytuacji usługi transportowe świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników podlegają opodatkowaniu. Jednak zdarza się, że usługi transportowe świadczone przez pracodawcę są jedyną możliwością dowozu pracowników do miejsca pracy i wówczas takie usługi służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Wówczas osobiste korzyści uzyskiwane przez pracowników mają znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych, zaś artykuł 6(2)(b) nie ma zastosowania.

Zauważyć należy, że w normalnych okolicznościach użyczenie lokali mieszkalnych pracownikom służy prywatnym celom pracownika, jednakże w określonych okolicznościach, np.: lokalizacja zakładu pracy a pracownicy pochodzący z odległych regionów, wymogi prowadzonej działalności (potrzeby przedsiębiorstwa) mogą spowodować konieczność zapewnienia przez pracodawcę lokali mieszkalnych dla pracowników na czas trwania stosunku pracy. W takich specyficznych okolicznościach służy to działalności gospodarczej podatnika, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego użyczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa. Zatem, jeśli z obiektywnych okoliczności wynika, że korzyść przedsiębiorstwa wynikająca z danej czynności ma charakter dominujący nad korzyścią osobistą danego pracownika, to do tej czynności nie znajdzie zastosowania obowiązek jej opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej. Spółka zatrudnia ok. 250 osób. Są to osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia albo kontrahenci (osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą i świadczące usługi na rzecz Spółki). Siedzibą Spółki jest W. W najbliższej przyszłości Spółka zamierza zawrzeć umowy najmu lokali mieszkalnych. Spółka byłaby podmiotem biorącym w najem te lokale. Lokale mieszkalne będą następnie przez Spółkę udostępniane: - pracownikom (osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę) lub - zleceniobiorcom (osobom zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia) lub - kontrahentom (osobom fizycznym prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą i świadczącym usługi na rzecz Spółki lub kontrahentom, którzy udostępnią lokal swoim pracownikom w związku ze świadczeniem usług dla Spółki). Za udostępnianie lokali mieszkalnych pracownikom, zleceniobiorcom czy kontrahentom Spółka nie będzie pobierała wynagrodzenia. Udostępnienie ww. osobom lokali mieszkalnych we W. będzie uzasadnione następującymi okolicznościami: a) osoba zostaje czasowo przeniesiona do pracy we W. (np. na kilka tygodni albo miesięcy), b) oprócz wykonywania pracy w innym mieście (np. w Warszawie), w którym osoba ma stałe miejsce zamieszkania i w którym samodzielnie zapewnia sobie lokal mieszkalny, osoba jest również zobowiązana do wykonywania pracy we W. (np. pracownik wykonuje pracę przez 3 dni w tygodniu w Warszawie, czyli w miejscu swojego zamieszkania, a przez 2 dni w tygodniu zobowiązany jest do przyjazdu i wykonywania pracy we W., czyli w miejscu siedziby Spółki), c) występują inne okoliczności uzasadniające obecność tych osób we W. (np. pracownik zatrudniony w innym mieście zostaje wezwany na kilka dni na konsultacje do W.), d) w celu świadczenia usług przez zleceniobiorcę/kontrahenta dla Spółki, konieczne jest aby zleceniobiorca/kontrahent miał zapewniony nocleg we W.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz opis sprawy podkreślić należy, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy ma zastosowanie tylko do tych spośród usług nieodpłatnych, które nie spełniają warunku w nim wymienionego, tj. dotyczy tych usług nieodpłatnych, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika. Jeśli ww. warunek nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej i objęcie jej zakresem opodatkowania VAT.

Treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy wskazuje, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów i służą potrzebom osobistym podmiotom wymienionym w omawianym przepisie.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Natomiast pojęcie „działalności gospodarczej” zostało zawarte – dla celów podatku od towarów i usług – w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego działalność gospodarcza obejmuje elementy składające się na jej przedmiot, tj. zarobkową działalność wytwórczą, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, działalność rolników i osób wykonujących wolne zawody a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń – np. pracownika.

Analizując wskazany wyżej opis sprawy w kontekście przywołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników, zleceniobiorców, kontrahentów polegające na zapewnieniu tym podmiotom zakwaterowania w pobliżu Spółki, stanowi nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Jak wskazał Wnioskodawca obecność pracowników/zleceniobiorców/kontrahentów w tym mieście będzie wynikała z aktualnych potrzeb Spółki albo z przyjętego systemu organizacji pracy. W każdym przypadku pobyt pracowników/zleceniobiorców/kontrahentów we W. będzie związany z działalnością gospodarczą Spółki, jako pracodawcy (zleceniodawcy, usługobiorcy).

Wnioskodawca wskazał, że najem lokali mieszkalnych na rzecz: pracowników tj. osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, zleceniobiorców tj. osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia, kontrahentów tj. osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą i świadczących usługi na rzecz Spółki lub kontrahentów, którzy udostępnią lokal swoim pracownikom w związku ze świadczeniem usług dla Spółki - stanowi czynność pożądaną w prowadzonej przez Spółkę działalności. Głównym celem wykonywania tych świadczeń jest korzyść Spółki jako pracodawcy (zleceniodawcy, usługobiorcy). Korzyścią Spółki jest możliwość czasowego przeniesienia pracowników/zleceniobiorców/kontrahentów do W.. Dzięki świadczeniu w postaci udostępniania lokali mieszkalnych Spółka ma większą swobodę w zatrudnianiu pracowników oraz pozyskiwaniu zleceniobiorców/kontrahentów oraz większe szanse w zatrudnianiu osób o najwyższych kwalifikacjach. Tym samym korzyść po stronie Spółki jest dominującą cechą tego świadczenia. Ponadto obowiązek zapewniania noclegu przez Spółkę wynika z zawartych umów z zleceniobiorcą/kontrahentem w związku z wykonywaniem świadczeń dla Spółki.

Wobec powyższego w analizowanym przypadku czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ w takich specyficznych okolicznościach nadrzędnym celem świadczonych usług będzie realizacja celów gospodarczych Spółki – zapewnienie Spółce odpowiedniej kadry pracowniczej, dysponującej określoną wiedzą i doświadczeniem, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników oddelegowanych do pracy z takiego bezpłatnego świadczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa.

Zatem w omawianej sytuacji nieodpłatne udostępnienie lokali mieszkalnych na rzecz pracowników, zleceniobiorców, kontrahentów, nie będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, kwestii objętej pytaniem nr 2, w odniesieniu do czynności nieodpłatnego udostępnienia lokali mieszkalnych na rzecz pracowników, zleceniodawców, kontrahentów jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii objętej pytaniem nr 3 tj. do prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie usług najmu mieszkań, nabycie usług mediów związanych z tymi lokalami oraz z otrzymanych od innych podmiotów faktur związanych z wykończeniem i wyposażeniem lokali mieszkalnych, należy stwierdzić, że zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasadą jest także to, że podatnik jest zobowiązany w pierwszej kolejności dołożyć należytych starań, aby odpowiednio przyporządkować podatek naliczony do poszczególnych czynności, aby prawa do odliczenia nie nadużyć. Nie można również rozszerzająco przyjmować braku możliwości dokonania takiego przyporządkowania.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zaznaczyć należy, że określenie pośredniego związku nabywanych towarów i usług z konkretną działalnością przedsiębiorcy (czynnościami opodatkowanymi bądź nieopodatkowanymi) może mieć miejsce dopiero w sytuacji, gdy niemożliwym jest wykazanie ich bezpośredniego związku z daną działalnością.

Jak już wskazano powyżej, obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Jak wynika z opisu sprawy lokale mieszkalne będą Spółce oddawane w najem w stanie deweloperskim. Spółka będzie we własnym zakresie odpowiadała za wykończenie lokali oraz za ich wyposażenie w niezbędne meble i sprzęt. Ponadto Spółka będzie ponosić inne koszty związane z lokalami np. koszty ubezpieczenia, opłaty do wspólnoty mieszkaniowej, media.

Jak już wskazano wyżej, nieodpłatne udostępnienie pracownikom, zleceniobiorcom, kontrahentom lokali mieszkalnych jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji nie następuje ani pobór podatku należnego, ani odliczenie podatku naliczonego oraz dochodzi do przerwania bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy poniesionymi przez podatnika wydatkami powodującymi naliczenie podatku a działalnością gospodarczą skutkującą powstaniem podatku należnego. Nabycie usług najmu mieszkań, koszty

za media związane z lokalami oraz koszty związane z wykończeniem i wyposażeniem lokali mieszkalnych zostały poniesione bezpośrednio w celu nieodpłatnego udostępnienia pracownikom, zleceniodawcom i kontrahentom lokali mieszkalnych. Zostały więc poniesione bezpośrednio w celu nieodpłatnego udostępnienia tym podmiotom lokali mieszkalnych.

Usługi te w ramach ich bezpłatnego świadczenia nie skutkują powstaniem podatku należnego. Możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego pośrednio związanego z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu nie może stanowić podstawy dla tworzenia otwartego i nieograniczonego katalogu zdarzeń uprawniających do odliczenia podatku naliczonego pozostających w luźnym związku z wykonywaniem czynności skutkujących powstaniem podatku należnego.

Zatem wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z nieodpłatnym udostępnieniem lokali mieszkalnych na rzecz ww. podmiotów służą (bezpośrednio) do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – ich następstwem nie będzie powstanie zobowiązania podatkowego (podatku należnego).

Podsumowując, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z nieodpłatnym udostępnieniem lokali mieszkalnych na rzecz pracowników, zleceniobiorców, kontrahentów związane są w sposób bezpośredni z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT. Natomiast nie ma znaczenia pośredni wpływ wydatków na czynności opodatkowane, skoro możliwe jest bezpośrednie przyporządkowanie ich do konkretnych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, prawo do odliczenia podatku naliczonego od przedmiotowych wydatków nie przysługuje Wnioskodawcy w ogóle, skoro są one związane w sposób bezpośredni z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zatem, Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nabyciem usług najmu mieszkań, nabyciem usług mediów związanych z tymi lokalami oraz z nabyciem towarów i usług związanych z wykończeniem i wyposażeniem lokali mieszkalnych udostępnianych pracownikom, zleceniobiorcom, kontrahentom.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania, że będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z otrzymanych od wynajmującego faktur za wynajem, otrzymanych od dostawców faktur za media związane z lokalami oraz z otrzymanych od innych podmiotów faktur związanych z wykończeniem i wyposażeniem lokali mieszkalnych, jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Powołane interpretacje nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Ponadto wskazać należy, iż interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W., Pl. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 W., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.