2018.04.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.61.2018.3.ASZ
z 13 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2018 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 16 marca 2018 r. (data wpływu 26 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy transakcji sprzedaży zespołu składników niematerialnych i materialnych związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością w zakresie utrzymania, konserwowania, zarządzania i administrowania polem golfowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2018 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy transakcji sprzedaży zespołu składników niematerialnych i materialnych związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością w zakresie utrzymania, konserwowania, zarządzania i administrowania polem golfowym. Wniosek został uzupełniony pismem z 16 marca 2018 r. (data wpływu 26 marca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 5 marca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.61.2018.2.ASZ.

W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (uzupełnione pismem 16 marca 2018 r.):

D. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako D. Sp. z o.o.) prowadzi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, tj. zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, którego przedmiotem działalności jest utrzymanie, konserwacja, zarządzanie i administrowanie polem golfowym.

W tym zakresie w szczególności D. Sp. z o.o. jest właścicielem nieruchomości położonej w O., zabudowanej budynkiem klubu golfowego, jak i środków trwałych, przy pomocy których prowadzone są czynności utrzymania infrastruktury pola golfowego. Natomiast z pola golfowego D. Sp. z o.o. korzysta na podstawie umów dzierżawy nieruchomości zawartych ze spółkami R. C. Sp. z o.o. oraz R. Sp. z o.o.

D. Sp. z o.o. zamierza zawrzeć umowę sprzedaży przedsiębiorstwa, w ramach której zbędzie na rzecz innego podmiotu ww. przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, w skład którego to przedsiębiorstwa wchodzą w szczególności:

środki pieniężne pochodzące z działalności przedsiębiorstwa w gotówce;
środki pieniężne pochodzące z działalności Przedsiębiorstwa zgromadzone na rachunkach bankowych;
środki trwałe, które zostaną w umowie sprzedaży przedsiębiorstwa określone poprzez załączenie stosownej aktualnej ewidencji, obejmujące np. aerator, glebogryzarkę, ciągnik, kosiarki, maszynę do mycia piłek, maszynę do nawozu, matę do piaskowania, siewnik do trawy, zbieracz piłek itd.;
oznaczenia indywidualizujące Przedsiębiorstwo, za wyjątkiem oznaczenia „D.”;
wartości niematerialne i prawne w tym w szczególności zdolności, doświadczenie i umiejętności pracowników;
prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych w związku z działalnością dotyczącą przedsiębiorstwa, w tym w szczególności prawa i obowiązki wynikające z umów członkostwa „L.”, jak i prawa z wspomnianych wyżej umów dzierżawy;
nieruchomość położona w O. składająca się z działki ewidencyjnej nr xxx o pow. 0,11 ha, dla której Sąd Rejonowy w W. prowadzi księgę wieczystą o numerze xxx, zabudowana budynkiem klubowym (klub golfowy).

Przedmiotem przeniesienia na kupującego będą ponadto wierzytelności i zobowiązania wynikające z bieżącej działalności przedsiębiorstwa. W dniu wydania przedsiębiorstwa kupujący stanie się na mocy art. 23¹ Kodeksu pracy pracodawcą w dotychczasowych stosunkach pracy pracowników D. Sp. z o.o., których miejscem pracy jest będące przedmiotem planowanej umowy przedsiębiorstwo.

Przedmiotem sprzedaży nie będą:

księgi handlowe, przy czym D. Sp. z o.o. zobowiąże się umożliwić kupującemu dostęp do tych ksiąg w zakresie niezbędnym do wykonania umowy;
wzajemne wierzytelności spółek D. Sp. z o.o., R. C. Sp. z o.o. lub R. Sp. z o.o. oraz wzajemne wierzytelności D. Sp. z o.o. i C. T.;
umowy rachunku bankowego wiążące D. Sp. z o.o.;
składniki i dokumentacja niezwiązane z przedsiębiorstwem i niesłużące do prowadzenia wskazanej wyżej działalności przedsiębiorstwa, w tym związane z rejestracją Sprzedającego w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego;
oznaczenie „D.”;
długi, za wyjątkiem długów, które zostaną wyraźnie wymienione w umowie sprzedaży.

D. Sp. z o.o. przedstawi kupującemu, tam, gdzie jest to wymagane, pisemne potwierdzenie otrzymania wymaganych zgód kontrahentów na przeniesienie na kupującego praw i obowiązków wynikających z zawartych przez sprzedającego umów.

Po zawarciu ww. umowy sprzedaży przedsiębiorstwa, spółka D. Sp. z o.o. nie będzie już prowadzić działalność polegającej na utrzymaniu, konserwacji, zarządzaniu i administrowaniu polem golfowym – wszelkie składniki wykorzystywane obecnie w tej działalności przejdą na nabywcę przedsiębiorstwa. Kupujący wskutek zawarcia planowanej umowy sprzedaży będzie natomiast mógł prowadzić działalność gospodarczą w takim kształcie, w jakim jest ona obecnie prowadzona przez D. Sp. z o.o.

Planowana w przyszłości, tj. po zbyciu ww. przedsiębiorstwa, działalność D. Sp. z o.o. skupiać się będzie na wspieraniu działań inwestycyjnych prowadzonych przez inne spółki powiązane kapitałowo ze spółką D. Sp. z o.o.

Przedmiotem umowy sprzedaży będzie przedsiębiorstwo Wnioskodawcy w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o przedsiębiorstwo, które w całości i wraz z wszystkimi składnikami wykorzystywanymi obecnie w tej działalności będzie przeniesione na Nabywcę. U Wnioskodawcy nie pozostaną żadne składniki służące do prowadzenia tej działalności czy mogące być określone „pozostała częścią przedsiębiorstwa”.

Oznaczeniami indywidualizującymi przedsiębiorstwo Wnioskodawcy będącymi przedmiotem zbycia, które zostaną przeniesione na Nabywcę są:

nazwa „R.C.”;
oznaczenie w postaci stylizowanego logo „x”.

Nazwa „R.C.” jest od początku działalności pola golfowego używana przez Wnioskodawcę na oznaczenie działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Podobnie – oznaczenie w postaci stylizowanego logo „x”.

Podkreślić należy, że w doktrynie wskazano, że „warto zwrócić uwagę, że w art. 55¹ k.c. wymieniono oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), odróżniając je od oznaczeń indywidualizujących produkty przedsiębiorstwa oraz indywidualizujących przedsiębiorcę” Fras Mariusz (red.), Habdas Magdalena (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom 1. Część ogólna (art. 1-125), LEX 2018.

Tylko dla formalności wskazać należy, że spółka R.C. Sp. z o.o. nigdy nie zgłaszała zastrzeżeń co do korzystania przez Wnioskodawcę ze zbliżonego oznaczenia „R.C.”

W konsekwencji Nabywca przedsiębiorstwa będzie mógł je w dalszym ciągu prowadzić z wykorzystaniem nazwy i logo, o których mowa powyżej.

Nadmienić na marginesie należy, że ww. oznaczenia nie są w żadnym razie niezbędne dla działalności przedsiębiorstwa, nie stanowią składnika o doniosłej istotności dla prowadzonej działalności.

Na pytanie: „Czy na bazie nabytego zespołu składników – nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przez ten zespół składników Zbywcy?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Tak, działalność będzie kontynuowana przez Nabywcę.”

Zgodnie ze stanowiskiem nabywcy zakomunikowanym Zbywcy i podtrzymywanym w toku całych negocjacji jego celem jest kontynuacja i rozwój działalności prowadzonej dotychczas przez Zbywcę.”

Na pytanie: „Czy wyłączenie z przedmiotu sprzedaży następujących składników:

księgi handlowe;
wzajemne wierzytelności spółek D. Sp. z o.o., R. Sp. z o.o. lub R. Sp. z o.o. oraz wzajemne wierzytelności D. Sp. z o.o. i C. T.,
umowy rachunku bankowego wiążące D. Sp. z o.o.,
składniki i dokumentacja nie związane z przedsiębiorstwem i nie służące do prowadzenia wskazanej wyżej działalności przedsiębiorstwa, w tym związane z rejestracją Sprzedającego w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego,
oznaczenie „ D.”,
długi, za wyjątkiem długów, które zostaną wyraźnie wymienione w umowie sprzedaży

nie wpłynie na zdolność funkcjonowania sprzedawanego zespołu składników jako przedsiębiorstwa?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Wyłączenie ww. składników z przedmiotu sprzedaży nie będzie miało żadnego wpływu na zdolność do funkcjonowania sprzedawanego zespołu składników jako przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo może i będzie mogło swobodnie funkcjonować bez ww. składników, które na takie funkcjonowanie nie mają wpływu.”

Na pytanie: „Czy zespół składników materialnych i niematerialnych będący przedmiotem sprzedaży stanowi jednolitą całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym i pozwala na realizację samodzielnych zadań gospodarczych przez nabywcę?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Tak, przenoszony zespół stanowi jednolitą całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym i pozwala na realizację samodzielnych zadań gospodarczych przez nabywcę. Po zbyciu przedsiębiorstwa u Zbywcy nie pozostaną jakiekolwiek składniki, które mogłyby skutkować dekompletacją przedsiębiorstwa, naruszeniem jego spójności organizacyjnej czy ograniczeniem jego funkcjonalności. Wszelkie składniki wykorzystywane obecnie przez Wnioskodawcę w tej działalności przejdą na nabywcę przedsiębiorstwa. Kupujący wskutek zawarcia planowanej umowy sprzedaży będzie natomiast mógł prowadzić działalność gospodarczą w dokładnie takim kształcie, w jakim jest ona obecnie prowadzona przez D. Sp. z o.o. i całkowicie samodzielnie.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana powyżej transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze zaprezentowany opis sprawy należy stwierdzić, że planowana transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, będącego jednolitą całością pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym i pozwalającego na realizację samodzielnych zadań gospodarczych przez nabywcę, stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii. Pojęcie „transakcja zbycia” należ rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej (w tym umowy sprzedaży).

Jednocześnie, ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje terminu „przedsiębiorstwa”. Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, do którego należy sięgnąć zgodnie z regułami wykładni systemowej wobec braku definicji w ustawie podatkowej, pod pojęciem przedsiębiorstwa rozumie się zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z brzmienia art. 55¹ KC, wynika, iż za „przedsiębiorstwo” może zostać uznany zespół składników majątkowych obejmujący w szczególności składniki wskazane w art. 55¹ KC. Użyte zaś określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w skład „przedsiębiorstwa” mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w art. 55¹ KC, a z drugiej strony za przedsiębiorstwo może zostać uznany zespół składników majątkowych, który nie obejmuje wszystkich rodzajów składników wymienionych w art. 55¹ KC.

Za „przedsiębiorstwo” nie można uznać każdego – przypadkowego – zbioru składników majątku należących do podatnika. Konieczne jest bowiem, aby składniki te pozostawały we wzajemnych interakcjach, w taki sposób, że należy je traktować jako powiązany funkcjonalnie zespół, służący wykonywaniu określonej działalności (przeznaczony do prowadzenia określonej działalności gospodarczej jako przedsiębiorstwo). Innymi słowy, dla ustalenia, czy dany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi „przedsiębiorstwo”, najistotniejsze znaczenie ma okoliczność, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności, istotne jest, aby zespół taki dla nabywcy stanowił o możliwości kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej. W zbywanym przedsiębiorstwie tym samym, powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. W konsekwencji należy uznać, że art. 55² Kodeksu cywilnego ma charakter dyspozytywny, umożliwiając stronom wyłączenie w ramach konkretnej czynności prawnej określonych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa, bez naruszania statusu przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy bez wątpienia wynika, że przedmiotem sprzedaży będzie cały zespół majątkowy służący obecnie do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie utrzymywania i udostępniania pola golfowego, z wyłączeniem dokumentów dotyczących ewidencji księgowej, umów rachunków bankowych, niektórych wierzytelności i zobowiązań oraz oznaczenia „D.”. Ww. wyłączenia – jak wskazano wyżej – nie mają żadnego wpływu na zdolność funkcjonowania majątku jako przedsiębiorstwa u nabywcy, a wynikają wyłącznie z niezwiązanych z prowadzonym przedsiębiorstwem uwarunkowań osobowych i relacji zobowiązaniowych.

W analizowanym przypadku bez znaczenia dla uznania zbywanej masy za przedsiębiorstwo jest także fakt, że w chwili obecnej Wnioskodawca nie jest w stanie zapewnić, że nabywca będzie kontynuował działalność zgodnie z profilem działalności Wnioskodawcy. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi bowiem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwom. Z żadnej normy obowiązującego prawa nie wynika, że działalność nabywcy przedsiębiorstwa prowadzona po nabyciu ma być rodzajowo tożsama z działalnością zbywcy przedsiębiorstwa, aby zachodziło wyłączenie regulowane przez art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem w oparciu o otrzymany zespół składników stanowiących przedsiębiorstwo nabywca ma mieć potencjalną możliwość prowadzenia działalności gospodarczej takiej samej lub innej.

Sąd Najwyższy w wyroku z 17 października 2000 r. (1 CKN 850/98) zauważył, że: „Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa (...) Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo”.

W Świetle przywołanych wyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę transakcja sprzedaży będzie stanowić w istocie zbycie przedsiębiorstwa. Konsekwentnie na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, będzie to czynność wyłączona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ k.c. określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretnie składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach, aby zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Wnioskodawca obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy opisana transakcja sprzedaży zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie utrzymania, konserwacji, zarządzania i administrowania polem golfowym, na gruncie przepisów ustawy o VAT powinna zostać uznana za transakcję zbycia przedsiębiorstwa i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W celu wyjaśnienia ww. kwestii należy powołać tezy wyroku TSUE z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), w którym Trybunał stwierdził, że: „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

W świetle powyższych unormowań należy wskazać, że fakt wyłączenia z transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie wyklucza uznania, że mamy do czynienia ze sprzedażą całego przedsiębiorstwa, która to czynność pozostaje poza zakresem VAT. Istotne jest jednak, aby przedmiotem dostawy były bezwzględnie te elementy, które umożliwiają kontynuowanie działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, tj. zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, którego przedmiotem działalności jest utrzymanie, konserwacja, zarządzanie i administrowanie polem golfowym. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę sprzedaży przedsiębiorstwa, w ramach której zbędzie na rzecz innego podmiotu ww. przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, w skład którego to przedsiębiorstwa wchodzą w szczególności:

środki pieniężne pochodzące z działalności przedsiębiorstwa w gotówce;
środki pieniężne pochodzące z działalności Przedsiębiorstwa zgromadzone na rachunkach bankowych;
środki trwałe, które zostaną w umowie sprzedaży przedsiębiorstwa określone poprzez załączenie stosownej aktualnej ewidencji, obejmujące np. aerator, glebogryzarkę, ciągnik, kosiarki, maszynę do mycia piłek, maszynę do nawozu, matę do piaskowania, siewnik do trawy, zbieracz piłek itd.;
oznaczenia indywidualizujące Przedsiębiorstwo, za wyjątkiem oznaczenia „D.”;
wartości niematerialne i prawne w tym w szczególności zdolności, doświadczenie i umiejętności pracowników;
prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych w związku z działalnością dotyczącą przedsiębiorstwa, w tym w szczególności prawa i obowiązki wynikające z umów członkostwa „L.”, jak i prawa z wspomnianych wyżej umów dzierżawy;
nieruchomość składająca się z działki ewidencyjnej o pow. 0,11 ha, dla której Sąd Rejonowy w W. prowadzi księgę wieczystą o numerze xxx, zabudowana budynkiem klubowym (klub golfowy).

Oznaczeniami indywidualizującymi przedsiębiorstwo Wnioskodawcy będące przedmiotem zbycia, które zostaną przeniesione na Nabywcę są:

nazwa „R.C.”;
oznaczenie w postaci stylizowanego logo „x”.

Przedmiotem sprzedaży nie będą:

księgi handlowe, przy czym D. Sp. z o.o. zobowiąże się umożliwić kupującemu dostęp do tych ksiąg w zakresie niezbędnym do wykonania umowy;
wzajemne wierzytelności spółek D. Sp. z o.o., R. C.” Sp. z o.o. lub R. Sp. z o.o. oraz wzajemne wierzytelności D. Sp. z o.o. i C. T.;
umowy rachunku bankowego wiążące D. Sp. z o.o.;
składniki i dokumentacja nie związane z przedsiębiorstwem i nie służące do prowadzenia wskazanej wyżej działalności przedsiębiorstwa, w tym związane z rejestracją Sprzedającego w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego;
oznaczenie „D.”;
długi, za wyjątkiem długów, które zostaną wyraźnie wymienione w umowie sprzedaży.

Po zawarciu ww. umowy sprzedaży przedsiębiorstwa, Wnioskodawca nie będzie już prowadzić działalność polegającej na utrzymaniu, konserwacji, zarządzaniu i administrowaniu polem golfowym. Kupujący wskutek zawarcia planowanej umowy sprzedaży będzie natomiast mógł prowadzić działalność gospodarczą w takim kształcie, w jakim jest ona obecnie prowadzona przez Wnioskodawcę.

Przedmiotem umowy sprzedaży będzie przedsiębiorstwo Wnioskodawcy w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o przedsiębiorstwo, które w całości i wraz z wszystkimi składnikami wykorzystywanymi obecnie w tej działalności będzie przeniesione na Nabywcę. U Wnioskodawcy nie pozostaną żadne składniki służące do prowadzenia tej działalności czy mogące być określone „pozostałą częścią przedsiębiorstwa”.

Wyłączenie ww. składników z przedmiotu sprzedaży nie będzie miało żadnego wpływu na zdolność do funkcjonowania sprzedawanego zespołu składników jako przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo może i będzie mogło swobodnie funkcjonować bez ww. składników, które na takie funkcjonowanie nie mają wpływu.

Po zbyciu przedsiębiorstwa u Zbywcy nie pozostaną jakiekolwiek składniki, które mogłyby skutkować dekompletacją przedsiębiorstwa, naruszeniem jego spójności organizacyjnej czy ograniczeniem jego funkcjonalności. Wszelkie składniki wykorzystywane obecnie przez Wnioskodawcę w tej działalności przejdą na nabywcę przedsiębiorstwa. Kupujący wskutek zawarcia planowanej umowy sprzedaży będzie natomiast mógł prowadzić działalność gospodarczą w dokładnie takim kształcie, w jakim jest ona obecnie prowadzona przez D. Sp. z o.o. i całkowicie samodzielnie.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Jak wynika z opisu sprawy, przedmiotem sprzedaży będzie przedsiębiorstwo Wnioskodawcy w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przedmiotem sprzedaży będzie cały zespół majątkowy służący obecnie Wnioskodawcy do prowadzenia przedmiotowej działalności, z wyłączeniem dokumentów dotyczących ewidencji księgowej, umów rachunków bankowych, niektórych wierzytelności i zobowiązań oraz oznaczenia „D.”. Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca zobowiąże się umożliwić kupującemu dostęp do ksiąg w zakresie niezbędnym do wykonania umowy. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że ww. wyłączenia nie mają żadnego wpływu na zdolność funkcjonowania majątku jako przedsiębiorstwa u nabywcy, a wynikają wyłącznie z niezwiązanych z prowadzonym przedsiębiorstwem uwarunkowań osobowych i relacji zobowiązaniowych. Po zbyciu przedsiębiorstwa u Zbywcy nie pozostaną jakiekolwiek składniki, które mogłyby skutkować dekompletacją przedsiębiorstwa, naruszeniem jego spójności organizacyjnej czy ograniczeniem jego funkcjonalności. Wszelkie składniki wykorzystywane obecnie przez Wnioskodawcę w tej działalności przejdą na nabywcę przedsiębiorstwa. Kupujący wskutek zawarcia planowanej umowy sprzedaży będzie natomiast mógł prowadzić działalność gospodarczą w dokładnie takim kształcie, w jakim jest ona obecnie prowadzona przez D. Sp. z o.o. i całkowicie samodzielnie.

Należy zatem stwierdzić, że w zbywanym zespole składników majątkowych po wyłączeniu wskazanych składników majątku Spółki niepodlegających przeniesieniu na rzecz nabywcy zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami będącymi przedmiotem transakcji i jednocześnie w oparciu o składniki objęte zakresem transakcji zachowana będzie możliwość kontynuowania przez Nabywcę działalności prowadzonej uprzednio przez Spółkę w zakresie utrzymania, konserwacji, zarządzania i administrowania polem golfowym. Nabywca będzie mógł prowadzić działalność gospodarczą polegającą na utrzymaniu, konserwacji, zarządzaniu i administrowaniu polem golfowym.

Z powołanych na wstępie przepisów wynika, że jeżeli zostaną spełnione warunki określone w art. 55¹ k.c., dotyczące definicji przedsiębiorstwa, to zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, sprzedaż przedsiębiorstwa, będzie czynnością, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc przywołane powyżej przepisy prawa do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanowiska Wnioskodawcy w kontekście zadanego pytania stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie sprzedaż zespołu składników niematerialnych i materialnych przedstawionych w opisie sprawy, stanowiących przedsiębiorstwo, w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, będzie wyłączona spod działania ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Niniejszą interpretacje wydano na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin