Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.34.2018.2.AT
z 16 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 stycznia 2018 r. (data wpływu 1 lutego 2018 r.), uzupełnionym 12 kwietnia 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków ponoszonych na rzecz podwykonawców - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków ponoszonych na rzecz podwykonawców. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 marca 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.34.2018.1.AT wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 12 kwietnia 2018 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Działalność Wnioskodawcy (dalej: „Wnioskodawca” lub „firma”) polega na świadczeniu różnego rodzaju usług budowlanych, remontowych, montażowych i innych na terenie całej Polski, Wnioskodawca w przyszłości planuje świadczenie usług również poza terytorium kraju. Firma zatrudnia pracowników, jednak otrzymuje tak dużo zleceń, że nie jest w stanie przy pomocy swoich pracowników zrealizować wszystkich usług i jest zmuszona korzystać z usług podwykonawców. W sytuacji, gdy firma nie skorzysta z usług podwykonawców, traci lub może tracić zlecenie, a co za tym idzie traci możliwość osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów. Sytuacja taka wpływa również na postrzeganie firmy u potencjalnego klienta i na rynku, na którym działa firma Wnioskodawcy. Firma Wnioskodawcy jest wtedy postrzegana jako niesolidna lub taka, do której nie warto wysyłać zapytań, bo i tak nie zrealizuje usługi ze względu na braki kadrowe. Aby uniknąć sytuacji odmowy wykonania zleceń, pogorszenia wizerunku i renomy firmy, a co za tym idzie również utraty możliwości osiągnięcia przychodu firma podejmuje współpracę z podwykonawcami. Współpraca taka opiera się na podstawie zamówienia/oferty/zapytania/uzgodnienia słownego lub innej formy umówienia wzajemnej współpracy pomiędzy naszą firmą a podwykonawcą. Większość realizowanych usług odbywa się poza siedzibą firmy lub poza siedzibą podwykonawcy. Coraz częściej podwykonawca warunkuje swoją decyzje od tego, co firma Wnioskodawcy zapewni mu w ramach współpracy. Jednym z warunków podjęcia współpracy stawianych przez podwykonawcę jest zapewnienie wykupienia mu obiadów/posiłków w miejscu realizacji zlecenia podczas całego okresu jego trwania. Aby firma Wnioskodawcy mogła osiągnąć przychód (zrealizować zlecenie), nie stracić zlecenia ze względu na braki kadrowe zatrudnia podwykonawców i zamierza w przyszłości zapewnić podwykonawcy wykupienie obiadów/posiłków w miejscu, gdzie podwykonawca pracuje na rzecz jego firmy.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 5 kwietnia 2018 r. wskazano m.in., że:

1. umowy lub inne dokumenty potwierdzające zlecenie prac podwykonawcy (np. zamówienia, itp.) zawierane pomiędzy Wnioskodawcą a podwykonawcami będą przewidywać obowiązek ponoszenia przez Wnioskodawcę wskazanych we wniosku wydatków,
2. fakt zapewnienia przez Wnioskodawcę wyżywienia podwykonawcom będzie miał wpływ na wysokość należnego im wynagrodzenia za świadczone usługi,
3. podwykonawcy Wnioskodawcy będą podmiotami gospodarczymi,
4. podwykonawcy Wnioskodawcy nie będą podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm.).
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykupienie podwykonawcy posiłków/obiadów w miejscu, gdzie podwykonawca wykonuje zlecenie na rzecz firmy Wnioskodawcy będzie dla niego kosztem uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wykupienie obiadów/posiłków dla podwykonawców w miejscu, gdzie podwykonawca realizuje zlecenie na rzecz firmy Wnioskodawcy, będzie kosztem uzyskania przychodu jego firmy. Brak zapewnienia takich obiadów/posiłków spowoduje, iż podwykonawca nie podejmie współpracy z firmą Wnioskodawcy, co będzie skutkowało dla firmy koniecznością odmowy podjęcia zlecenia od odbiorcy firmy lub zrealizowaniem zlecenia z opóźnieniami lub błędami, co generuje dla firmy Wnioskodawcy dodatkowe koszty. Odmowa realizacji zlecenia przez firmę Wnioskodawcy spowoduje utratę możliwości osiągnięcia przychodu, a kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Tak więc, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od tego, czy nie znajduje się on w art. 16 ust. 1 updop, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty),
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został wymieniony w art. 16 updop.
  
  

Z treści złożonego wniosku wynika m.in., że działalność Wnioskodawcy polega na świadczeniu różnego rodzaju usług budowlanych, remontowych, montażowych i innych na terenie całej Polski, Wnioskodawca w przyszłości planuje świadczenie usług również poza terytorium kraju. Firma zatrudnia pracowników, jednak otrzymuje tak dużo zleceń, że nie jest w stanie przy pomocy swoich pracowników zrealizować wszystkich usług i jest zmuszona korzystać z usług podwykonawców. W sytuacji, gdy firma nie skorzysta z usług podwykonawców, traci lub może tracić zlecenie, a co za tym idzie traci możliwość osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów. Sytuacja taka wpływa również na postrzeganie firmy u potencjalnego klienta i na rynku, na którym działa firma Wnioskodawcy. Firma Wnioskodawcy jest wtedy postrzegana jako niesolidna lub taka, do której nie warto wysyłać zapytań, bo i tak nie zrealizuje usługi ze względu na braki kadrowe. Aby uniknąć sytuacji odmowy wykonania zleceń, pogorszenia wizerunku i renomy firmy, a co za tym idzie również utraty możliwości osiągnięcia przychodu firma podejmuje współpracę z podwykonawcami. Współpraca taka opiera się na podstawie zamówienia/oferty/zapytania/uzgodnienia słownego lub innej formy umówienia wzajemnej współpracy pomiędzy naszą firmą a podwykonawcą. Większość realizowanych usług odbywa się poza siedzibą firmy lub poza siedzibą podwykonawcy. Coraz częściej podwykonawca warunkuje swoją decyzje od tego, co firma Wnioskodawcy zapewni mu w ramach współpracy. Jednym z warunków podjęcia współpracy stawianych przez podwykonawcę jest zapewnienie wykupienia mu obiadów/posiłków w miejscu realizacji zlecenia podczas całego okresu trwania zlecenia. Aby firma Wnioskodawcy mogła osiągnąć przychód (zrealizować zlecenie), nie stracić zlecenia ze względu na braki kadrowe zatrudnia podwykonawców i zamierza w przyszłości zapewnić podwykonawcy wykupienie obiadów/posiłków w miejscu, gdzie podwykonawca pracuje na rzecz jego firmy.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku wskazano, że umowy lub inne dokumenty potwierdzające zlecenie prac podwykonawcy (np. zamówienia, itp.) zawierane pomiędzy Wnioskodawcą a podwykonawcami będą przewidywać obowiązek ponoszenia przez Wnioskodawcę wskazanych we wniosku wydatków. Fakt zapewnienia przez Wnioskodawcę wyżywienia podwykonawcom będzie miał wpływ na wysokość należnego im wynagrodzenia za świadczone usługi. Podwykonawcy Wnioskodawcy będą podmiotami gospodarczymi. Podwykonawcy Wnioskodawcy nie będą podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm.).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki ponoszone przez Spółkę na zapewnienie wyżywienia podwykonawcom mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Tego rodzaju wydatki są bowiem kosztami Wnioskodawcy, gdyż wiążą się z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie są także wydatkami wymienionymi w art. 16 updop – wyłączonymi z kosztów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika bowiem, że obowiązek ponoszenia ww. wydatków przez Wnioskodawcę wynika z zawartych z podwykonawcami umów lub innych dokumentów, stanowiących podstawę realizacji przez nich usług na rzecz Wnioskodawcy. Co równie istotne, fakt zapewnienia wyżywienia na rzecz podwykonawców będzie miał wpływ na wysokość należnego im wynagrodzenia za świadczone usługi, co oznacza, że koszt tego wyżywienia będzie elementem kalkulacyjnym odpłatności za wykonane przez podwykonawców usługi.

Reasumując wskazane we wniosku wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na rzecz jego podwykonawców mogą stanowić koszty podatkowe pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.