Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.105.2018.2.MD
z 10 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2018 r. (data wpływu – 16 marca 2018 r.), uzupełnionym 6 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umów pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umów pożyczek.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 4 kwietnia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4014.105.2018.1.MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 6 kwietnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem 5% udziałów w spółce C Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”) i zasiada w jej zarządzie. Spółka działa na rynku elektroniczno-informatycznym, zaś do głównego obszaru jej działalności należy obrót towarami wykorzystywanymi do identyfikacji osób. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka udzieliła w przeszłości (w 2017 r.) Wnioskodawcy, jako osobie fizycznej niedziałającej w charakterze przedsiębiorcy, dwóch pożyczek pieniężnych poza systemem bankowym (kod PKD: 64.92.Z „Pozostałe formy udzielania kredytów”). Pierwsza z pożyczek udzielona została w funtach brytyjskich, na kwotę 45.000 GBP, zaś druga z pożyczek udzielona została w złotówkach, na kwotę 1,57 mln PLN (dalej z osobna jako „Pożyczka” i łącznie jako: „Pożyczki”). Waluta oraz kwota udzielonej Pożyczki były każdorazowo warunkowane zarówno zapotrzebowaniem Wnioskodawcy, jak i środkami będącymi w dyspozycji Spółki. Działalność w zakresie udzielania pożyczek nie jest i nie była ujawniona we wpisie Spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS), tym niemniej niewykluczone jest późniejsze dopasowanie treści wpisu. Udzielenie ww. Pożyczek miało charakter sporadyczny i dodatkowy wobec głównego przedmiotu działalności gospodarczej Spółki, stanowiąc sposób lokowania jej nadwyżek finansowych. Pożyczki udzielone zostały Wnioskodawcy z własnych środków obrotowych Spółki, zaangażowanych w jej działalność gospodarczą. Za udzielenie Pożyczek Spółka uprawniona jest otrzymać od Wnioskodawcy odsetki, których wysokość uzależniona jest w szczególności od waluty i kwoty Pożyczki, czasu trwania umowy, czy też terminu spłaty odsetek. Ustalony poziom oprocentowania Pożyczek stanowił kompromis między ówczesnym oprocentowaniem lokat/depozytów oraz oprocentowaniem pożyczek/kredytów, tj. każda ze stron zyskała więcej, niż gdyby zdecydowała się współpracować np. z bankiem. Celem udzielenia Pożyczek przez Spółkę było czerpanie zysku z takiej działalności, jako że Wnioskodawca jest każdorazowo zobowiązywany zwrócić Spółce kwotę (kapitał) Pożyczki wraz z należnymi odsetkami. W związku z tym, czynność udzielenia Pożyczek była dla Spółki działaniem ukierunkowanym na osiąganie dodatkowych przychodów/zysków. Spółka osiągnie zatem korzyść dzięki wykorzystaniu własnego majątku (pieniędzy) do bezpiecznego inwestowania środków finansowych, w zamian za zyski w postaci odsetek.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że otrzymane przezeń Pożyczki spełniają warunki wskazane w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a więc mogą one potencjalnie podlegać temu podatkowi. Istnieje prawdopodobieństwo udzielania Wnioskodawcy przez Spółkę pożyczek także w przyszłości, na analogicznych zasadach jak w przypadku Pożyczek. Byłyby to również pożyczki udzielane sporadycznie, tj. nie częściej niż kilka razy w danym roku. Spółka planuje dokumentować należne/otrzymane od Wnioskodawcy odsetki za pomocą faktur.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zawarte przez Wnioskodawcę umowy Pożyczki (począwszy od pierwszej) stanowią czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na gruncie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, z uwagi na zastosowanie względem nich zwolnienia z podatku od towarów i usług (art. 8 ust. 1 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarte przez niego umowy Pożyczki (począwszy od pierwszej) stanowią czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na gruncie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, z uwagi na zastosowanie względem nich zwolnienia z podatku od towarów i usług (art. 8 ust. 1 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Zgodnie zaś z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa pożyczki generalnie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę (tu: Wnioskodawcy, z racji wzięcia Pożyczek). Niezależnie od powyższego należy jednak podkreślić, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano szereg sytuacji, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona bądź zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednym z takich wyjątków jest art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

W przypadku umów pożyczki, o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 1 a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, określenie „podatek od towarów i usług” oznacza polski podatek od towarów i usług bądź jego odpowiednik (podatek od wartości dodanej) pobierany na podstawie ustawodawstwa innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów Pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy ostatecznie od tego, czy Pożyczki podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (na zasadzie zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług). Objęcie Pożyczek zakresem podatku od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego Wnioskodawcy w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Pożyczki (począwszy od pierwszej) stanowiły czynności podlegające podatkowi od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowane na zasadzie zwolnienia, na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że – zgodnie z zakreśleniem przez Wnioskodawcę przedmiotu wniosku – przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.), uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych i na nim oparto rozstrzygnięcie w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150), podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Obowiązek ten, jak wynika z treści art. 4 pkt 7 cyt. ustawy, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy. Obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku (art. 5 ust. 1 omawianej ustawy).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania stanowi przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – kwota lub wartość pożyczki albo depozytu, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

Art. 7 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy stanowi, że stawka podatku od umowy pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego wynosi 2%, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem 5% udziałów w Spółce. Spółka udzieliła w przeszłości (w 2017 r.) Wnioskodawcy, jako osobie fizycznej niedziałającej w charakterze przedsiębiorcy, dwóch pożyczek pieniężnych poza systemem bankowym. Udzielenie ww. Pożyczek miało charakter sporadyczny i dodatkowy wobec głównego przedmiotu działalności gospodarczej Spółki, stanowiąc sposób lokowania jej nadwyżek finansowych. Pożyczki udzielone zostały Wnioskodawcy z własnych środków obrotowych Spółki, zaangażowanych w jej działalność gospodarczą. Za udzielenie Pożyczek Spółka uprawniona jest otrzymać od Wnioskodawcy odsetki. Celem udzielenia Pożyczek przez Spółkę było czerpanie zysku z takiej działalności, jako że Wnioskodawca jest każdorazowo zobowiązywany zwrócić Spółce kwotę (kapitał) Pożyczki wraz z należnymi odsetkami. Istnieje prawdopodobieństwo udzielania Wnioskodawcy przez Spółkę pożyczek także w przyszłości, na analogicznych zasadach jak w przypadku Pożyczek. Byłyby to również pożyczki udzielane sporadycznie, tj. nie częściej niż kilka razy w danym roku. Spółka planuje dokumentować należne/otrzymane od Wnioskodawcy odsetki za pomocą faktur.

Przyjmując zatem za Wnioskodawcą, który w pytaniu stwierdził, że opisywane pożyczki zwolnione są z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług (co zostanie zweryfikowane w interpretacji wydanej dla Pożyczkodawcy), należy stwierdzić, że jeżeli istotnie opisane we wniosku pożyczki podlegają uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie zwolnione są z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanych we wniosku umów pożyczek, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.