Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.30.2018.2.PM
z 5 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 9 lutego 2018 r. (data wpływu – 13 lutego 2018 r.), uzupełnionym 22 i 26 marca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku z Niemiec:

• w części dotyczącej opodatkowania nabytego spadku w Polsce – jest prawidłowe,
• w pozostałej części – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku z Niemiec.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 15 marca 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.30.2018.2.PM oraz 0114-KDIB3-1.4011.78.2018.3.MJ wezwano Zainteresowanych o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 22 i 26 marca 2018 r. (wniesienie opłaty i pisma uzupełniającego).

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: T.M. (Spadkobierczyni 1, Zainteresowana 1);
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Z. K. (Spadkobierczyni 1, Zainteresowana 2)

przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 11 stycznia 2017 r. Pan Wilhelm S. sporządził przed notariuszem z siedzibą w Bad Sobernheim testament. Spadkodawca był obywatelem Niemiec zamieszkałym w Niemczech i podlegającym prawu niemieckiemu. Na mocy testamentu, spadek dziedziczą: Zainteresowana 1 i jej siostra – Zainteresowana 2 (dalej łącznie: Spadkobierczynie, Zainteresowane), w równych częściach. Spadkobierczynie nie były spokrewnione ze spadkodawcą. Zainteresowane są obywatelkami polskimi, zamieszkałymi w mieście O. w Polsce.

Spadkodawca zmarł 30 stycznia 2017 r. Decyzją z 3 stycznia 2018 r. niemiecki urząd skarbowy określił wysokość podatku od spadku. Zakwalifikował Zainteresowane do III grupy podatkowej i w rezultacie ustalono wysokość podatku przy zastosowaniu stawki podatkowej 30%.

W skład majątku wchodziły takie składniki jak: majątek rolniczy i leśny, majątek w nieruchomościach gruntowych, środki pieniężne w banku, sprzęt domowy i inne przedmioty ruchome. Dom w Raumbach został według wskaźników niemieckiego urzędu skarbowego wyceniony na kwotę 89.000,00 euro i taka kwota została przyjęta jako podstawa opodatkowania, a właściwie udział w niej w wysokości 1/2. Decyzja niemieckiego urzędu skarbowego ma charakter tymczasowy. Pismem z 22 stycznia 2018 r. niemiecka kasa oszczędnościowa powiadomiła Spadkobierczynie o tym, że nieruchomość w Raumbach jest zarejestrowana w tej instytucji w celu jej sprzedaży. Dom wiejski został wyceniony na kwotę 65.000,00 euro. Jednocześnie kasa wskazała, że po ostateczniej sprzedaży nieruchomości w Raumbach, niemiecki urząd skarbowy dokona ostatecznego obliczenia podatku od spadku. Jeżeli dochód ze sprzedaży po ofercie kasy będzie niższy, obie Spadkobierczynie mogą ewentualnie liczyć na zwrot z tytułu podatku od spadku.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy Spadkobierczynie są zobowiązane do zapłaty w Polsce podatku od spadków i darowizn?
2. W przypadku ustalenia, że Spadkobierczynie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn w Polsce, jaka kwota – wartość nieruchomości (domu) w Raumbach powinna zostać przyjęta jako podstawa opodatkowania? Czy jest to kwota z wyceny rzeczoznawcy – 65.000,00 euro, czy jest to kwota oszacowana w decyzji tymczasowej niemieckiego urzędu skarbowego? Czy jest to kwota pozostała po odliczeniu od wartości domu podatku zapłaconego w Niemczech?
3. W przypadku uznania, że w Polsce podatek od spadków i darowizn powinien być zapłacony od kwoty 89.000,00 euro (udział 44,500,00 euro) i następnie zmiany decyzji w Niemczech z uwagi na sprzedaż domu po niższej cenie, czy w Polsce Spadkobierczyniom przysługiwał będzie zwrot nadpłaconego podatku?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych, podlegają one opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn z uwagi na nieuwzględnienie tego podatku w umowie między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku oraz treść art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Jako podstawa opodatkowania w przypadku przedmiotowego domu powinna zostać przyjęta jego wartość ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego – 65.000,00 euro, albowiem jest to wartość tego składnika majątkowego rzeczywista, ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego, a więc w rozumieniu art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W takim przypadku urząd skarbowy w Polsce również powinien przyjąć – w ocenie Zainteresowanych – niższą wartość nieruchomości, albowiem stanowi ona wartość rynkową w rozumieniu art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W rezultacie Spadkobierczyniom powinien zostać przyznany zwrot nadpłaconego podatku.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od spadków i darowizn (pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części jest prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych tylko w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r., poz. 644) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem dziedziczenia.

W świetle powyższego przepisu – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych znajdujących się/wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże w art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn ustawodawca przewidział wyjątek od tej zasady.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższym w sytuacji nabycia w spadku przedmiotów lub praw majątkowych znajdujących się lub wykonywanych za granicą, czynnikiem decydującym o podleganiu ustawie o podatku od spadków i darowizn jest posiadanie przez spadkobiercę (spadkobierców) obywatelstwa polskiego lub stałego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili otwarcia spadku. Zatem spadkobierca, który w chwili otwarcia spadku był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabytej własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.

W myśl art. 6 ust. 4 cyt. ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

Z przedstawionego w treści wniosku stanu faktycznego wynika, że 11 stycznia 2017 r. Pan Wilhelm S. sporządził przed notariuszem testament. Spadkodawca był obywatelem Niemiec zamieszkałym w Niemczech i podlegającym prawu niemieckiemu. Na mocy testamentu Zainteresowane dziedziczą spadek w równych częściach. Spadkobierczynie nie były spokrewnione ze spadkodawcą. Zainteresowane są obywatelkami polskimi, zamieszkałymi w mieście O. w Polsce. Spadkodawca zmarł 30 stycznia 2017 r. Decyzją z 3 stycznia 2018 r. niemiecki urząd skarbowy określił wysokość podatku od spadku. W skład majątku wchodziły takie składniki jak: majątek rolniczy i leśny, majątek w nieruchomościach gruntowych, środki pieniężne w banku, sprzęt domowy i inne przedmioty ruchome. Dom w Raumbach został według wskaźników niemieckiego urzędu skarbowego wyceniony na kwotę 89.000,00 euro i taka kwota została przyjęta jako podstawa opodatkowania, a właściwie udział w niej w wysokości 1/2. Decyzja niemieckiego urzędu skarbowego ma charakter tymczasowy. Pismem z 22 stycznia 2018 r. niemiecka kasa oszczędnościowa powiadomiła Spadkobierczynie o tym, że nieruchomość w Raumbach jest zarejestrowana w tej instytucji w celu jej sprzedaży. Dom wiejski został wyceniony na kwotę 65.000,00 euro. Jednocześnie kasa wskazała, że po ostateczniej sprzedaży nieruchomości w Raumbach, niemiecki urząd skarbowy dokona ostatecznego obliczenia podatku od spadku.

Wątpliwość Zainteresowanych sprowadzają się do ustalenia czy w związku z nabyciem spadku po obywatelu Niemiec tytułem spadku, Zainteresowane będą zobowiązane do uiszczenia podatku od spadków i darowizn w Polsce, a także co stanowi podstawę opodatkowania w przypadku nabytej po zmarłym nieruchomości (domu w Raumbach) i czy kwota zapłaconego podatku w Niemczech podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn w Polsce.

Stosownie do przepisów art. 2 ust. 1 przywołanej przez Zainteresowane umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) ww. umowa dotyczy podatków od dochodu i od majątku, bez względu na sposób ich poboru, które pobiera się na rzecz Umawiającego się Państwa lub jego jednostek terytorialnych.

Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku, włączając podatki od zysku z przeniesienia własności majątku ruchomego lub nieruchomego, podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłacanych przez przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku (art. 2 ust. 2 ww. umowy).

Zgodnie z art. 2 ust. 3 cyt. umowy do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w szczególności:

1. w Republice Federalnej Niemiec:
   
   • podatek dochodowy (Einkommensteuer),
   • podatek od osób prawnych (Körperschaftsteuer) i
   • podatek od działalności przemysłowej i handlowej (Gewerbesteuer),
     w tym domiary pobierane od każdego z tych podatków (zwane dalej "podatkiem niemieckim");
2. w Rzeczypospolitej Polskiej:
   
   • podatek dochodowy od osób fizycznych i
   • podatek dochodowy od osób prawnych.
   (zwane dalej "podatkiem polskim").
   
   

Wobec powyższego umowa ta dotyczy wyłącznie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, co oznacza, że ma ona zastosowanie w Polsce jedynie do podatków dochodowych tj. podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych. W powołanym przepisie nie został natomiast wymieniony podatek od spadków i darowizn, który jest wprawdzie podatkiem majątkowym, ale uiszczanym nie od zysków majątkowych.

Jak wynika z powyższego, przepisy ww. umowy nie mają zastosowania do nabytego spadku, zatem zapłacenie w Niemczech określonej kwoty podatku od spadku oraz innych kosztów związanych z nabyciem majątku od spadkodawcy zgodnie z prawem niemieckim, nie zwalnia od uiszczenia należnego podatku według prawa polskiego.

W związku z powyższym należy zgodzić się z Zainteresowanymi, że w świetle przywołanego wyżej art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz przepisów art. 2 umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, w analizowanej sprawie Zainteresowane, które w chwili otwarcia spadku były obywatelkami Polski, zobowiązane będą do uiszczenia w Polsce podatku od spadków i darowizn z tytułu spadku po zmarłym obywatelu Niemiec według zasad określonych w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Zatem w części dotyczącej opodatkowania w Polsce podatkiem od spadków i darowizn spadku nabytego w Niemczech stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Nie można jednakże podzielić zdania Zainteresowanych w pozostałej części dotyczącej podatku od spadków i darowizn.

Odnosząc się do stanowiska Zainteresowanych, zajętego w kwestii właściwego ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn w zakresie dotyczącym nabytej nieruchomości, należy podkreślić, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Z kolei art. 7 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że do długów i ciężarów zalicza się również koszty leczenia i opieki w czasie ostatniej choroby spadkodawcy, jeżeli nie zostały pokryte za jego życia i z jego majątku, koszty pogrzebu spadkodawcy, łącznie z nagrobkiem, w takim zakresie, w jakim koszty te odpowiadają zwyczajom przyjętym w danym środowisku, jeżeli nie zostały pokryte z majątku spadkodawcy, z zasiłku pogrzebowego lub nie zostały zwrócone w innej formie, oraz koszty postępowania spadkowego, wynagrodzenie wykonawcy testamentu, obowiązki wykonania zapisów i poleceń zamieszczonych w testamencie, wypłaty z tytułu zachowku oraz inne obowiązki wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadków.

Konstrukcja art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wskazuje zatem, że w każdym wypadku podstawą opodatkowania jest czysta wartość przedmiotu opodatkowania. Kolejne przepisy tego artykułu potwierdzają jedynie, że ustawa ustanawia wszelkie możliwości zaliczenia do ciężarów i długów takich należności, które spadkobierca poniósł lub zobowiązany będzie ponieść na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadków.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie określa na własne potrzeby pojęcia długów i ciężarów, niezbędne zatem jest odniesienie do znaczenia, jakie mają one w przepisach prawa cywilnego. Definicja długów i ciężarów spadkowych wynika z definicji spadku zawartej w art. 922 Kodeksu cywilnego. W myśl tego przepisu do spadku należą prawa i obowiązki majątkowe spadkodawcy z wyłączeniem tych, które bądź są ściśle związane z jego osobą, bądź też przechodzą na określone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Długiem związanym z nabyciem spadku są więc obowiązki majątkowe zmarłego wynikające ze stosunków prawnych pozostających w mocy mimo jego śmierci, które z tą datą przeszły na spadkobierców. Można przyjąć, że takie długi obejmuje art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Natomiast art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, będący w znacznej mierze powtórzeniem art. 922 § 3 Kodeksu cywilnego, rozszerza ten zakres i dotyczy obciążeń, które nie wynikają ze stosunków prawnych istniejących za życia spadkodawcy, lecz powstają z mocy przepisów prawa spadkowego i ponoszonych już przez spadkobiercę.

Do zbioru pomniejszających podstawę opodatkowania wydatków nie można jednak zaliczyć podatku zapłaconego za granicą. W tym względzie Organ opowiada się za stanowiskiem Naczelnego sądu Administracyjnego przyjętym w wyroku z 18 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2287/10, gdzie wskazano, że z przepisów art. 7 ust. 1-3 wynika, „że jako długi i ciężary w rozumieniu art. 7 ust.1 u.p.s.d. traktowane są, oprócz długów spadkodawcy przechodzących na spadkobiercę zgodnie z art. 922 § 1 w związku z § 2 K.c., także obciążenia należące do długów spadkowych zgodnie z art. 922 § 3 K.c. oraz koszty leczenia i opieki w czasie ostatniej choroby spadkodawcy, które – jako poniesione na rzecz spadkodawcy przed jego śmiercią – mogłyby być zaliczone do długów spadkodawcy. Są to obciążenia bezpośrednio związane z obowiązkami przewidzianymi w przepisach K.c. dotyczących spadków. Zapłacony /w Niemczech/ w związku z nabyciem spadku podatek nie należy do tej kategorii obciążeń - nie wynika z prawa cywilnego, nie ciążył na spadkodawcy, jego poniesienie nie jest konieczne dla nabycia spadku, potwierdzenia statusu spadkobiercy, ani wykonania testamentu.”

Wskazać zatem należy, że podatek od spadków i darowizn zapłacony w Niemczech nie podlega odliczeniu od wartości nabytej masy spadkowej. W takim przypadku podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Przenosząc treść powołanych wyżej przepisów na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż zapłacony przez Zainteresowane w Niemczech w związku z nabyciem spadku podatek nie należy do kategorii obciążeń, o których mowa w art. 7 ust. 1-3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż nie wynika z prawa cywilnego; nie ciążył na spadkodawcy, a jego poniesienie nie było konieczne dla nabycia spadku, potwierdzenia statusu spadkobiercy, ani wykonania testamentu.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych – w wysokości tych wkładów. Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Z art. 8 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika natomiast, że jeżeli nabywca nie określił wartości nabytych rzeczy lub praw majątkowych albo wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny naczelnika urzędu skarbowego wartości rynkowej, organ ten wezwie nabywcę do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Jeżeli nabywca, pomimo wezwania, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, naczelnik urzędu skarbowego dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez nabywcę wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez nabywcę, koszty opinii biegłego ponosi nabywca.

W świetle art. 17a ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym – zgodnie z przywołanymi przepisami – w odniesieniu do nabytej nieruchomości, podstawę opodatkowania stanowi określona przez nabywcę (Zainteresowane) wartość rynkowa udziału w tejże nieruchomości przypadający na każdą z Zainteresowanych, ustalona według stanu w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Zatem Organ interpretacyjny nie może potwierdzić, iż jako podstawę opodatkowania należy przyjąć wartość ustaloną przez rzeczoznawcę majątkowego dla potrzeb niemieckiej kasy oszczędnościowej. Ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle bowiem w art. 8 określa zasady, według których należy ustalić wartość nabytych rzeczy (czy praw majątkowych). Bez znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania jest również to jaką wartość niemiecki Organ podatkowy przyjmuje (przyjmie) do wymierzenia kwoty podatku.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało w tej części uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Do wniosku dołączono dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Wydając niniejszą interpretację Organ oparł się jedynie na opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku.

Końcowo, Organ interpretacyjny pragnie zaznaczyć, iż przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego może być ocena prawna danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, dotyczącego wnioskodawcy (zainteresowanych) na gruncie przepisów prawa podatkowego. Organ wydający interpretację rozstrzyga, czy zainteresowani, przedstawiając swoje stanowisko, prawidłowo oceniają kwestię wpływu zaistnienia opisanej we wniosku sytuacji na obowiązki i uprawnienia wynikające z unormowań prawa podatkowego. Tym samym kompetencje Organu interpretacyjnego, do którego został złożony wniosek o wydanie interpretacji, sprowadzają się wyłącznie do wykładni przepisów prawa, dokonywanej poprzez ocenę zajętego przez zainteresowanych stanowiska.

Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do stwierdzenia jaka konkretna wartość (kwota) winna zostać uznana za wartość rynkową w sprawie. Dokonanie takiej analizy wykracza poza zakres przedmiotowy interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, wydawanej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Z uwagi na powyższe, zgodnie z nadanymi uprawnieniami wynikającymi z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Organ dokonał jedynie interpretacji przepisów prawa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.